SATISFACTION

Jazz Rock Gem

Στις αρχές των 70ς για τους μουσικούς που ανατράφηκαν με τα blues, την jazz ή την R&B, η έλευση της progressive οδήγησε σε μία ανακατεύθυνση της πορείας τους. Αυτό το γεγονός είχε σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση πολλών βραχύβιων γκρουπ, τα οποία ηχογράφησαν άλμπουμ για τις νεοιδρυθείσες underground εταιρείες όπως η  Dawn της Pye, η Vertigo της Philips και η Deram της Decca. Mία πληθώρα από τέτοιες μπάντες μπορεί να θεωρηθούν ως ΄progressive μπάντες επηρεασμένες από την jazz΄, αναμιγνύοντας χάλκινα με παραδοσιακή κιθάρα, μπάσο, ντραμς και keyboards δηλαδή ένα lineup οργάνων μίας rock μπάντας. Από εκείνα τα γκρουπ, σχήματα όπως οι Colosseum, οι Keef Hartley Band και οι Juicy Lucy έκαναν αξιόλογη επιτυχία. Μαζί με αυτές τις μπάντες υπήρχαν και εκείνες που κατάφεραν να ηχογραφήσουν ένα και μοναδικό άλμπουμ πριν διαλυθούν εξαιτίας εμπορικής αποτυχίας. Από εκείνες τις μπάντες, πιάνονται συχνά στα ραντάρ των συλλεκτών που επικεντρώνονται στην συγκεκριμένη περίοδο οι Heaven, οι Walrus και οι Galliard. Άλλο ένα τέτοιο σχήμα ήταν η μπάντα που έχουμε σήμερα την τιμή να βρίσκεται στον μικρό μας χώρο: οι Satisfaction. Το μεγαλύτερο μέρος του άρθρου προέρχεται από τις εσωτερικές σημειώσεις στο CD, τις οποίες έγραψε ο Mark Powell.

Just Lay Back and Enjoy It (1971)

Satisfaction (Decca SKL 5075) 2/71

Το εξαμελές σχήμα δίνει ένα τόσο γεμάτο ήχο τόσο επαγγελματικά, όσο κάθε καλό γκρουπ εκείνης της εποχής. Παρεμπιπτόντως το εξώφυλλο είναι πολύ ενδιαφέρον, μοναδικό αν και συνειρμικά σε σχέση με το όνομα του γκρουπ, ίσως πάει κάποιους αλλού (καμία σχέση, το λογότυπο στο Sticky Fingers της Αμερικής έγινε μήνες αργότερα, και το όνομα του γκρουπ καμία σχέση δεν είχε με τους Stones).

Με πολλούς τρόπους οι Satisfaction ήταν τυπικά όπως όλοι οι σύγχρονοι τους, έχοντας ένα lineup ριζωμένο για τα καλά στα Αγγλικά blues από τα μέσα των 60'ς. To γκρουπ σχηματίστηκε από τον τρομπετίστα Mike Cotton, ένα μουσικό που είχε διατελέσει ηγέτης σε μπάντες από τα τέλη των 50'ς. Ο Cotton ξεκίνησε την μουσική του ζωή ως ηγέτης των Mike Cotton Jazzmen, αλλά άλλαξε μουσική κατεύθυνση με την έλευση της R&B και την έκρηξη των blues το 1963.

You Upset the Grace of Living When You Lie (1971)

Οι Jazzmen γρήγορα έγιναν The Mike Cotton Band και μέσα σε μήνες έγιναν γνωστοί ως The Mike Cotton Sound. Η μπάντα έκανε δύο EP στην ΕΜΙ, μία σειρά από singles και ένα LP τα επόμενα δύο χρόνια. Ήταν μία μπάντα που δούλευε πολύ σκληρά και διέπρεψε στα live στα μέσα της δεκαετίας του 60. Είχαν επίσης κάνει την backing μπάντα σε Αμερικανούς μουσικούς που επισκέπτονταν την χώρα τους, όπως οι Solomon Burke, Gene Pitney, the Four Tops και Stevie Wonder. Το 1966 οι The Mike Cotton Sound είχαν γίνει ένα ολοκληρωμένο soul σχήμα, ηχογραφώντας διασκευές Αμερικανικής R&B όπως το "Harlem Shuffle" για την Polydor, πριν πάνε στην Pye για το τελευταίο τους single. Μετά το γκρουπ έσμιξε με τον Αμερικανό τραγουδιστή Bruce MacPherson Lucas για να ηχογραφήσουν ακόμα ένα single για την Pye και ακολούθησαν ακόμα δύο για την MGM Records.

Call You Liar Liar (1971)

Ή εμφάνιση της ψυχεδέλειας και της underground μουσικής γρήγορα προκάλεσε μία κατρακύλα σε αυτές τις μπάντες. Η soul έπαψε πια να είναι δημοφιλής στις live μουσικές σκηνές της Αγγλίας και όπως αμέτρητα άλλα σχήματα, αυτό οδήγησε στην διάλυση των The Mike Cotton Sound. Ο Cotton παρέμεινε ένας αξιόλογος session παίκτης, αλλά το 1970 έχοντας πάρει χαμπάρι την αλλαγή του μουσικού κλίματος, έφτιαξε ένα γκρουπ μουσικών που στράφηκαν προς μία νέα και progressive κατεύθυνση. Μαζί με τον πρώην κιθαρίστα των Artwoods, Derek Griffiths, ο Cotton δημιούργησε τους Satisfaction, που παρουσίαζαν τον John Beecham στο τρομπόνι, τον Lem Lubin και το Nick Newell στα σαξόφωνα και τον Bernie Higginson στα ντραμς. Αυτή η νέα μπάντα, αν και επηρεασμένη από την Jazz, είχε επίσης μία πολύ δυνατή προσέγγιση στην rock και γρήγορα εξασφάλισε ένα συμβόλαιο με την Decca το 1970.

Just Like Friends (1971)

Μία καλή, δεμένη μπάντα με κάποιες ανέλπιστα ευαίσθητες φωνητικές αρμονίες. Υπάρχουν άλλες στιγμές που πηγαίνουν προς τον κόσμο του μουσικώς απίθανου, αλλά δεν πειράζει καθόλου. Οι ήχοι εδώ μέσα είναι αποκλειστικά ήχοι ικανοποίησης όπως είναι και το όνομα του γκρουπ.

Go Through Changes (1971)

Η μουσική που ακούτε είναι ο καρπός μίας σειράς sessions, σε παραγωγή του David Hitchcock, που αργότερα έγινε παραγωγός των Caravan, Camel και Genesis. Το άλμπουμ αυτό είχε πολύ καλές κριτικές όταν κυκλοφόρησε. Εξαιρετική μουσικότητα και ευφάνταστες συνθέσεις. Highlights τα τρομερά "Sharing", "Call You Liar, Liar" και το υπέροχο κομμάτι που κλείνει "Go Through Changes". Ικανοποιημένοι από την ανταπόκριση που είχε η κυκλοφορία του άλμπουμ, η Decca κυκλοφόρησε δύο singles σε μία προσπάθεια να βάλει την μπάντα στα charts. Το πρώτο από αυτά "Love It Is" / "Cold Summer" είχαν θετική ανταπόκριση από τον Αγγλικό μουσικό τύπο, αλλά απέτυχαν να πάρουν θέση στα charts. Το "Don't Rag the Lady" / "Gregory Shan't" είχε την ίδια μοίρα, με ελάχιστες πωλήσεις. Μέσα σε μήνες από την εμφάνιση του άλμπουμ και των singles οι Satisfaction είχαν σταματήσει να υφίστανται, αφήνοντας πίσω τους μία κληρονομιά που απολαμβάνουμε ακούγοντας αυτή την στιγμή διαβάζοντας. Για πρώτη φορά το άλμπουμ και τα single μπήκαν ωραία και τακτοποιημένα σε ένα CD που μπορεί ο καθένας να προμηθευτεί.
Μία μπάντα που πρέπει να μαθευτεί επειγόντως. Ένας αξιοσημείωτος ήχος-ώριμος και πειστικός. Τα φωνητικά είναι εξαιρετικά και η γραφή πολύ υψηλών στάνταρ.

She Follows the Band (1971)

Ποιος θα σκεφτόταν ότι οι αναβιώσαντες Mike Cotton Sound το 1970 θα ηχογραφούσαν έναν από τους καλύτερους χαμένους prog-rock δίσκους; Κάθε τραγούδι έχει ευρηματικές συνθέσεις και απλά περιγράφεται ένας ήχος 24 καρατίων. Σπανίως τα χάλκινα έχουν εφαρμοστεί τόσο αποτελεσματικά σε αυτό το γένος. Το "Just Lay Back and Enjoy It" ακούγεται σαν τους Chicago στα καλύτερα τους, το "Cold Summer" ροκάρει

Cold Summer (1971)

και το "Sharing" είναι ένα αργό κομμάτι που βράζει από μέσα του, του οποίου ο funky ρυθμός συχνά ξαφνιάζεται από ζωηρά ορχηστρικά διαλείμματα.

Sharing (1971)

Η Β' πλευρά καυχιέται ότι κατέχει ένα heavy prog θέμα το "Call You Liar Liar" που αφοπλίζει σαν χιτ single. Επίσης διαθέτει μία ευαίσθητη διασκευή του "You Upset the Grace of Living When You Lie" του Tim Hardin, αλλά το καλύτερο κομμάτι είναι το "Just Like Friends", εμπνευσμένο από τον Sergio Mendes, με υπέροχα αρμονικά φωνητικά και ένα καυτό σόλο στην κιθάρα. Αυτό το υπέροχο άλμπουμ κλείνει με το μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι του το επικό "Go Through Changes", το οποίο επιδεικνύει όλα τα καλύτερα χαρακτηριστικά της μπάντας: τα riff της κιθάρας, χάλκινα, αρμονικά φωνητικά και ήρεμες αλλαγές στον χρόνο. Ένα πραγματικά εξαιρετικό LP-πάρτε το σχετικά φθηνά, όσο προλαβαίνετε ακόμα.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ