THE SONS OF CHAMPLIN

Loosen Up Naturally

Πολύς κόσμος δεν έχει συναντήσει αυτό το γκρουπ, ένα από τα πιο δυσδιάκριτα γκρουπ του San Francisco, που αν και βάδισε σε διαφορετικό μονοπάτι, κινήθηκε μαζί με τους γίγαντες της σκηνής του San Francisco, Jefferson Airplane, Grateful Dead, Quicksilver Messenger Service, Moby Grape, κ.λ.π. 

The Thing to Do

Οι Sons ήταν πάρα πολύ δεμένοι μουσικά, όπως φαίνεται σε αυτό το χορταστικό διπλό σετ δίσκων με το οποίο συστήθηκαν (και ομολογουμένως μπορείς να περάσεις αρκετή ώρα, απλά τσεκάροντας τι γράφει πάνω στο εξώφυλλο του άλμπουμ). 

The Sons Of Champlin – Loosen Up Naturally (Capitol Records ‎– SWBB-200) 1969

Ο ρυθμός είναι γενικά χαλαρός και ακόμα κι όταν είναι ψηλά το τέμπο η μπάντα είναι πολύ-πολύ εναρμονισμένη. Ο Bill Champlin που τραγουδάει, έχει μία πολύ ευχάριστη και funky φωνή, αλλά το μαγικό συστατικό παραμένει το δέσιμο της μπάντας. 

Αυτό που έχουν οι Sons of Champlin είναι ένα είδος αισιοδοξίας που ποτέ δεν εγκαταλείπουν και που αντανακλάται τόσο στον ανεπιτήδευτο στίχο τους όσο και στο δυναμικό τους παίξιμο. Το άλμπουμ τους είναι αξιολογότατο από διάφορες απόψεις, κυρίως όμως λόγω του γεγονότος ότι και οι 11 συνθέσεις τους είναι υψηλού τέμπο τραγούδια, των οποίων η ορμή και η ηρεμία εναλάσσονται ανάλογα με το mood που το γκρουπ θέλει να περάσει. 

Το γκρουπ έχει τόσο δεμένο το τμήμα των πνευστών, τα οποία σε συνδυασμό με το όργανο, το μπάσο και την κιθάρα, παράγουν μία αίσθηση καθαρής R&B.

Everywhere 

Οι Sons έκαναν το καταιγιστικό R&B σινγκλ "Sing Me A Rainbow"/"Fat City" στην Verve το Μάρτιο του 1967 και ύστερα έμειναν σιωπηλοί μέχρι αυτό το διπλό άλμπουμ, που εμφανίστηκε δύο χρόνια αργότερα (αν και προηγήθηκε ακόμα ένα 45άρι με τίτλο "Jesus Is Coming" στην Capitol). Οι ρίζες του συγκροτήματος βρίσκονται στους The Opposite Six, που δημιούργησε ο τραγουδιστής/κιμπορντίστας Bill Champlin ενώ ήταν στο γυμνάσιο. Γοητευμένος από την μουσική, ο Champlin παράτησε το σχολείο για να ακολουθήσει τη μουσική σε επαγγελματική βάση. Το συγκρότημα (στο σαξόφωνo οι Ron Arnsmeyer και Tim Cain, στην κιθάρα ο Don Irving, στο μπάσο ο Rob Moitoza και στα ντραμς ο Dick Rogers) έκλεισε στην πραγματικότητα συμβόλαιο με την Dot κυκλοφορώντας ένα σινγκλ το 1965 ("All Night Long" / "Come Straight Home"). Μετά την αποχώρηση των Moitoza και Rogers το γκρουπ διαλύθηκε, αλλά ο Champlin και ο Cain συνέχισαν τη συνεργασία τους εντάσσοντας τον κιθαρίστα Terry Haggerty, τον ντράμερ Jim Meyers και τον πρώην μπασίστα των Warlocks/Grateful Dead, John Prosser. Αρχικά γνωστοί ως The Masterbeats, άλλαξαν το όνομα σε The Sons of Champlin. Τα επόμενα δύο χρόνια το συγκρότημα επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει τον Jim Beem στην τρομπέτα και στα πλήκτρα τον Geoff Palmer. Πέρασαν επίσης από μια σειρά από αλλαγές προσωπικού. Ο αρχικός ντράμερ Meyers εντάχθηκε στον στρατό ως γιατρός (και αργότερα έγινε γιατρός) και αντικαταστάθηκε από τον Bill Bowen, πρώην μέλος των Electric Train. Ο μπασίστας Prosser αντικαταστάθηκε από τον Al Strong. Παρά τις εναλλαγές προσωπικού, μέχρι το 1967 o μοναδικός τους συνδυασμός από ψυχεδέλεια και πνευστά, με τζαζ πινελιές τους είχε κάνει ένα δημοφιλές συγκρότημα στις τοπικές σκηνές, στα κλαμπ και στα κολέγια. 

Get High

Για ένα συγκρότημα χωρίς ρεκόρ πωλήσεων, η συμφωνία για τη χρηματοδότηση ενός διπλού σετ άλμπουμ ήταν μια εκπληκτικά γενναία ή ίσως ανόητη απόφαση των στελεχών της Capitol. Φυσικά τα τέλη της δεκαετίας του 1960 ήταν μια εποχή που όλα ήταν δυνατά. Όπως ήταν τότε η τυπική διαδικασία για τα γκρουπ του Σαν Φρανσίσκο, προφανώς πήγαν στα Gold Star Studios για να παρουσιάσουν το ρεπερτόριο, το οποίο  έπαιζαν live τα τελευταία δύο χρόνια. Δυστυχώς, έχοντας υποστεί μία ψυχική κατάρρευση πιθανώς από τη χρήση ναρκωτικών, ο τρομπετίστας Jim Beem δεν μετείχε στην ηχογράφηση. Με το ψευδώνυμο B.B Heavy, τα εννέα από τα έντεκα κομμάτια ήταν στην πραγματικότητα συνθέσεις του Champlin. Τα πρώτα κομμάτια των τεσσάρων πλευρών των δίσκων, ήταν ίσως οι πιο εστιασμένες επιλογές. Το '1982-A' (που πήρε το όνομά του από τον αριθμό που είχε η μπομπίνα) ανοίγει το άλμπουμ με έναν πολύ ωραίο τρόπο. Τα «The Thing To Do» και «Misery Isn't Free» ήταν επίσης δύο εντυπωσιακά κομμάτια που παρουσίαζαν τις blues/soul επιρροές του συγκροτήματος. Το "Things Are Gettin' Better" ήταν μια άλλη ωραία προσπάθεια επηρεασμένη από την soul και την jazz και έφερνε στο μυαλό τις δουλειές που έκαναν οι Barry Goldberg, Buddy Miles, Mike Bloomfield και Nick Gravenites με τους Electric Flag. Το "Black and Blue Rainbow" της Γ'πλευράς βρήκε το γκρουπ να επιδεικνύει τις τζαζ επιρροές του, ενώ το "Hello Sunshine" ήταν μάλλον εμπορικό κομμάτι με ωραία φωνητικά σε στυλ Association και τρομερό παίξιμο από τον κιθαρίστα Haggerty και τον μπασίστα Strong.  Η τέταρτη πλευρά καταλήφθηκε ολοσχερώς από ένα τζαμ διάρκειας 14 λεπτών με τίτλο «Freedom».

Things Are Gettin' Better

Το διπλό άλμπουμ πούλησε καλά και έφτασε στο 137 νούμερο! Αυτή η απόδοση πωλήσεων ήταν ακόμη πιο εντυπωσιακή δεδομένων κάποιων προβλημάτων που υπήρξαν με το εξώφυλλο. 

Προς μεγάλη απογοήτευση της Capitol, το συγκρότημα επέμενε να σχεδιάσει το δικό του εξώφυλλο, το οποίο ήταν ένα κολάζ που είχαν φτιάξει διάφοροι φίλοι. 

Κάποια πρώην φιλενάδα, που διψούσε για εκδίκηση όπως λέγεται, έγραψε μία αισχρότητα στο εξώφυλλο (BIG FUCKING DEAL), που με κάποιο τρόπο διέφυγε της προσοχής μέχρι την κυκλοφορία του άλμπουμ. 

Με το που έγινε αντιληπτό η Capitol ανακάλεσε τις κόπιες και υποτίθεται ότι έβαλε προσωπικό να "ξύσουν" την απαγορευμένη λέξη. 

Έτσι οι ορίτζιναλ κόπιες σχεδόν όλες σε εκείνο το σημείο είναι γδαρμένες στην επίμαχη λέξη, όπως μπορείτε να δείτε στην φωτογραφία σε μεγέθυνση. 

Περιττό να πούμε ότι οι Sons είδαν ένα σημαντικό μερίδιο των αναμενόμενων κερδών να εξαφανίζεται καθώς η Capitol τους χρέωνε για όλα τα σχετικά κόστη αποκατάστασης.

1982-A

Οι Sons Of Champlin στην διάρκεια του χρόνου από τότε, πρόσφεραν μία πλούσια δισκογραφία, που εκτείνεται περίπου ως τα μέσα της δεκαετίας του 2000. Όμως για όσους γνωρίζουν το γκρουπ, το ντεμπούτο διπλό άλμπουμ τους, που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά που έκανε την εμφάνιση του το Chicago Transit Authority (κι ας μην ξεχνάμε ότι ο Bill Champlin αργότερα, θήτευσε για πολλά χρόνια στους Chicago στις αρχές της δεκαετίας του '80) είναι ό,τι καλύτερο...για να χαλαρώσεις φυσικά (Loosen Up Naturally).

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

DOUGLAS FIR

Blues-Rock Psychedelic Gem

Η ιστορία μέλλει να επαναλαμβάνεται αέναα σε αυτό το blog, με άλλα λόγια ένα συγκρότημα που βρέθηκε στον σωστό τόπο και χρόνο, αλλά εξαιτίας κάποιου παραλόγου παιχνιδιού της μοίρας που κάνει κάποιους να ξεχωρίζουν και άλλους όχι, τελικά δεν τα κατάφεραν. 

Hard Heartsingin'

Douglas Fir - Hard Heartsingin' (Quad Records – QUS 5002) 1970

Στην πραγματικότητα οι Douglas Fir ξεκίνησαν ως τρίο, με το όνομα Sun Trio. 

Το όνομα με το οποίο είναι πλέον γνωστοί δόθηκε ενώ τα περισσότερα τραγούδια είχαν ήδη δημιουργηθεί και ένα επιπλέον μέλος είχε προστεθεί στο line-up (ο Bruce Bye, είχε πάρει τη θέση του μπασίστα στο γκρουπ).

 Το αρχικό σχήμα ήταν: ο Douglas A. Snider στα ντραμς και τα βασικά φωνητικά, ο Tim Doyle στο Hammond B3 και ο Richie Moore στην ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα. 

Όλοι τους δούλευαν σε άλλες εργασίες για να μπορούν να πληρώνουν το χρόνο στο στούντιο, αλλά και για να ζουν.

Το όνειρό τους ήταν να κάνουν ένα άλμπουμ και να εδραιωθούν και πράγματι βρέθηκαν τόσο κοντά στο όνειρο τους...

Ήταν αρκετά τυχεροί στο ότι δυο πολύ καλοί μηχανικοί βρέθηκαν στο δρόμο τους για να τους υποστηρίξουν αλλά και να τους ξελασπώσουν, όταν δεν είχαν τα χρήματα για να ξοφλήσουν τον χρόνο που έπαιζαν στο στούντιο. Έγραψαν και ηχογράφησαν κάποια τραγούδια, ενώ κάποια άλλα χρειάστηκαν περισσότερο σχεδιασμό και χρόνο (εκείνα με τα πνευστά, τα έγχορδα κλπ). 

I Didn't Try

Μετά από σκληρή δουλειά που πήρε γύρω στα δύο χρόνια, τελικά αποφάσισαν ότι είχαν μαζέψει αρκετό υλικό για να επιδείξουν σε εταιρείες. Έτσι, μετά από θυσίες για να βρεθούν τα χρήματα, πάλεψαν για αρκετό καιρό με την απόρριψη. Η υπογραφή στην θυγατρική της MGM με το όνομα QUAD, ήταν εντελώς τυχαία, σε μια περιστασιακή συνομιλία σε ένα ασανσέρ στο Sunset Vine Towers, με έναν από τους πιο σημαντικούς μάνατζερ της εποχής. Μετά από μερικές μπύρες για να γνωριστούν καλύτερα, αυτός ήταν που σύστησε στα στελέχη της εταιρείας να ακούσουν εκείνη την κασέτα που είχε κυκλοφορήσει ανεπιτυχώς σε όλο το Χόλιγουντ. Και το πολυπόθητο συμβόλαιο ήταν δικό τους. Τότε προστέθηκε το τέταρτο μέλος τους, εξοφλήθηκαν όλα τα χρέη που υπήρχαν για το χρόνο των στούντιο και κυκλοφόρησαν ένα σινγκλ το "Smokey Joe's", το οποίο κέρδισε αρκετό ραδιοφωνικό αέρα.  

Smokey Joe's

Το μοναδικό τους άλμπουμ ήταν το "Hard Heartsingin'", που ήταν και το όνομα του πρώτου κομματιού. Το γκρουπ πρόλαβε και έκανε μία μικρή περιοδεία, πριν να κλείσει το παρακλάδι της εταιρείας που τους είχε αναλάβει και να τελειώσει το όνειρό τους πριν καλά-καλά αρχίσει. Η γεμάτη συναίσθημα φωνή του ντράμερ Douglas Snider, η τρομερή κιθάρα από τον Richie Moore και το μπαρόκ όργανο από τον Tim Doyle, δείχνουν την μουσικότητα και την ποιότητα του επίδοξου γκρουπ.

Η μοναδική τους διασκευή στο άλμπουμ είναι το "Jersey Thursday" του Donovan, το οποίο και έχουν αναβαθμίσει με την υπέροχη κιθάρα, το μπάσο και τα πνευστά. Ωραιότατη σύνθεση, μελωδικά φωνητικά, καθαρή μπαρόκ ψυχεδέλεια.

Jersey Thursday

Τραγούδια όπως το "I Didn't Try", το "Early In The Morning Rain" και το ομώνυμο, αποτελούν διαμάντια της blues-rock με soul πινελιές.

Early In The Morning Rain

Διαφορετική είναι η Β'πλευρά του άλμπουμ, με τα πνευστά να δίνουν στο άλμπουμ μια χροιά ανάμεσα σε lounge και crooner στυλ, παρόμοια με αυτό του Tom Jones ή του Scott Walker. Ο τρόπος που αναβίωσαν οι Douglas Fir ήταν μέσα από τον ψηφιακό κόσμο κάπου πριν το 2000. Την ίδια ακριβώς περίοδο το Hard Heartsingin' επανεκδόθηκε και σε βινύλιο από την Gear Fab / Comet, ενώ επανεκδόσεις σε CD εξακολουθούν να βγαίνουν μέχρι τις μέρες μας. 

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ