EUROBEAT

Κάμποσο καιρό πριν είχα αναφερθεί σε γκρουπ από την ηπειρωτική Ευρώπη, δίνοντας στην στήλη τον τίτλο From the Continent. Οι Outsiders, οι Savage Rose, όπως και η Francoise Hardy δεν είναι παρά το κερασάκι στην τούρτα της Ευρωπαικής rock σκηνής του '60, που παραμένει ως σήμερα φανερά άγνωστη έξω από τον κόσμο των φανατικών συλλεκτών. Το αποτέλεσμα της Αγγλικής εισβολής στην Αμερική είναι καλά καταγεγραμμένο. Χιλιάδες μπάντες ξεπετάχθηκαν σε μία νύκτα, αποφασισμένες να ροκάρουν γερά και να γράψουν το δικό τους υλικό. Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι ότι ακριβώς το ίδιο φαινόμενο έλαβε χώρα σε όλη την ηπειρωτική Ευρώπη, ακόμα κι αν τα Αγγλικά δεν ήταν η επίσημη γλώσσα καμίας από αυτές τις χώρες. Ωστόσο τα Αγγλικά ήταν η ανεπίσημη γλώσσα της pop μουσικής και αυτές οι μπάντες δεν επρόκειτο να αφήσουν αμελητέα θέματα όπως οι περίεργες προφορές και οι "χαζά" δομημένες προτάσεις να τους σταθούν εμπόδιο στο διάβα τους.

Los Bravos - Black is Black (1966)

Περιστασιακά τέτοιες μπάντες ήταν αρκετά τυχερές για να κάνουν ένα διεθνές χιτ, όπως οι Los Bravos (από την Ισπανία) έκαναν με την απομίμηση του Gene Pitney στο "Black is Black" ή όπως οι Shocking Blue (από την Ολλανδία) έκαναν με το "Venus". Η εμπορική επιτυχία για αυτά τα γκρουπ, ωστόσο, περιοριζόταν συνήθως αποκλειστικά εντός των συνόρων της χώρας τους. Ενώ αυτό θα έπρεπε να είναι τελείως απογοητευτικό σε όρους αναζήτησης διεθνούς επιτυχίας, εν τούτοις σήμαινε επίσης ότι πολλές μπάντες πήραν την ευκαιρία να το "παίξουν" μεγάλοι, δεδομένου ότι γκρουπ όπως οι Beatles ή οι Byrds θα τους "συνέτριβαν" σε ίσους όρους.

Shocking Blue - Venus (1969) 

Αλλά περιστασιακά, μία μπάντα που πράγματι ήταν διεθνούς κλάσης θα πεταγόταν από την "απομόνωση", μόνο για να την ανακαλύψουν οι συλλέκτες, δεκαετίες μετά την ύπαρξή της.

ΟΛΛΑΝΔΙΑ


Τα Αγγλικά, για να γενικεύσω, μιλούνται με μεγαλύτερη ευφράδεια στην Βόρεια Ευρώπη απ'ότι στον Νότο, έτσι δεν αποτελεί έκπληξη να ανακαλύπτεις ότι οι καλύτερες ηπειρωτικές μπάντες της δεκαετίας του '60 ήρθαν από τα Βόρεια. Οι Outsiders απλά ήταν οι καλύτεροι από μία απίστευτα ενεργή Ολλανδική σκηνή, που από τον ήχο που είχε, ήταν επηρεασμένη περισσότερο από το μανιώδες R&B των Rolling Stones και των Pretty Things, παρά από τα πιό μελωδικά κομμάτια των Beatles. Πολλά γκρουπ επέκτειναν το φρενήρες R&B/Rock των Pretty Things σε ακόμα πιό πρωτόγονες και πιό ωμές φόρμες. Το αποτέλεσμα δεν ήταν απλά μία μίμηση της Αγγλικής R&B. Οι Ολλανδικές μπάντες πρόσθεσαν μία ασυνήθιστη κατήφεια, μία σκυθρωπή στάση που έμοιαζε να μεταφέρει ένα αέναο σύννεφο μελαγχολίας, ακόμα κι αν ήταν φανερά βασισμένοι στην στάνταρ blues κιθάρα και στην φυσαρμόνικα.

Les Baroques - My Lost Love (1965) 

Πέρα από τους Outsiders, οι Les Baroques ήταν η πιό ενδιαφέρουσα μπάντα της Ολλανδίας, βρίσκοντας τον ρυθμό από τα φωνητικά του Gary O'Shannon, ο οποίος ακουγόταν λίγο σαν τον Van Morrison στα αρχικά του βήματα με τους Them. Αυτό που ίσχυε για τους Les Baroques είναι επίσης αληθές και για τις υπόλοιπες μπάντες, ότι δηλαδή πρόσφεραν μία αλλόκοτη R&B/pop συνταγή, που κυριαρχούσαν τα δυνατά riff του οργάνου και τα αραχνούφαντα riff της κιθάρας. Ήταν οι αιώνιοι πεσιμιστές της ζωής, ρουτινιάζοντας με επιτυχημένες, ελαφρές μελωδίες με στίχους για την απόρριψη, την χαμένη/προδομένη αγάπη και την απογοήτευση που δεν επέτρεπαν καμία πιθανότητα χαράς. Πέρα από τον παράγοντα αυτόν, σε γενικές γραμμές ήταν σχεδόν κωμικά τα χάλκινα που περιστασιακά βέλαζαν κατά την διάρκεια του τελειώματος κάποιων κομματιών. Το γκρουπ αντιμετώπισε μία αναγγελία θανάτου, καθώς ο O'Shannon τους άφησε, αν και κάνα-δυό single που ακολούθησαν είναι αξιόλογα.


 ΣΟΥΗΔΙΑ


Οι μπάντες της Σουηδίας γενικά έδειξαν πολύ πιό ελαφριά διάθεση από τους Ολλανδούς γείτονές τους στον Νότο. Οι κιθάρες και οι power-pop μελωδίες των Who επηρέασαν τους Σουηδικούς δίσκους της rock τόσο νωρίς (το 1965!!!), πολύ πριν οι περισσότεροι Αμερικανικοί δίσκοι παίξουν κάτι παρόμοιο.

Lee Kings - Why Why Why / Give Me Just Another Beer (1966) 

Το Searchin' for Shakes, Swedish Beat 1965-1968 (στην Amigo, Sweden) είναι μία καταπληκτική συλλογή Σουηδικής rock των μέσων της δεκαετίας του '60, με ωραία κομμάτια αλα Who, από τους Lee Kings, τους Namelosers και τους Bootjacks.

Namelosers - But I'm So Blue (1965) 

Όσον αφορά στα αγνότερα ένστικτα των Beatles και του Merseybeat επίσης κάνουν την παρουσία τους αισθητή σε κομμάτια από γκρουπ όπως οι The Mascots. Το "Dom Kaller Oss Mods" των The Lea Riders, είναι ένα από τα πιό εμπνευσμένα θέματα ψυχεδελικής τρέλας που κυκλοφόρησε σε κάθε χώρα, με ένα κιθαριστικό riff που στηρίζει παρανοικούς στίχους και εντυπωσιακά pop-art ηχητικά εφέ.

The Lea Riders Group - Dom Kaller Oss Mods (1967) 

Το καλύτερο Σουηδικό γκρουπ ήταν οι The Tages, τους οποίους μπέρδευαν με Αγγλικό γκρουπ με τους αιχμαλωτιστικούς hard κιθαριστικούς τόνους, που οικειοποιούνταν τα καλύτερα χαρακτηριστικά των Who, Small Faces, Kinks και Beatles. Δεν είχαν τόσο ιδιαίτερη προσωπικότητα όπως οι Outsiders. Απλά πρόσφεραν ένα μάτσο εξαιρετικά τραγούδια, όπως το "The One for You" και την μπαλάντα αλα Kinks "Miss McBaren".

The Tages - The One for You (1965) 

H Σουηδική ΕΜΙ έφτιαξε ένα ωραίο διπλό LP των The Tages με το καλύτερο υλικό τους, που όπως τα περισσότερα LP των μεγάλων σχημάτων της ηπειρωτικής Ευρώπης μπορούν να βρεθούν μόνο κατόπιν παραγγελίας.




ΓΕΡΜΑΝΙΑ 


Η Γερμανία την δεκαετία του '60 για να γενικεύσουμε, ήταν πολύ καλύτερη στην τελειοποίηση των Αγγλικών γκρουπ στο Αμβούργο, παρά στην ανάπτυξη εγχωρίων ταλέντων. Τα περισσότερα Γερμανικά γκρουπ (που προυπήρχαν της έλευσης του ηλεκτρονικού/progressive Krautrock) έπαιζαν με ένα σκληρό, χωρίς φαντασία τρόπο που χωρίς υπερβολή θα μπορούσες να τα μπερδέψεις με μπάντες του στρατού.

The Rattles - Bye, Bye Johnny (1964) 

Οι The Rattles είχαν μία μικρή διεθνή επιτυχία, αλλά καλύτεροι ήταν οι The Lords, το ρεπερτόριο των οποίων αποτελούνταν από με αστείο τρόπο φτιαγμένα κομμάτια που δανείζονταν από την R&B και την προ Beatles περίοδο της rock.

The Lords - Poor Boy (1966) 

Οι αλα βάδισμα της χήνας ρυθμοί τους πλησίαζαν την παρωδία. Επίσης ήταν ανάμεσα στα πρώτα γκρουπ που χρησιμοποίησαν ενισχυτές Lesley, που έδιναν στις κιθάρες τους μία χροιά ήχου σαν από όργανο (που χρησιμοποιήθηκε από τους Beatles πολύ αργότερα στα session του Let It Be). Μία συνολική αναδρομή της καλύτερης δουλειάς τους-αρκετή για να γεμίσει ένα διπλό CD-είναι αργοπορημένη.



ΓΑΛΛΙΑ 


Η Γαλλία, πιστή στα στερεότυπά της, προτίμησε να τραγουδήσει στα Γαλλικά παρά να συμμορφωθεί στην νόρμα της Αγγλικής γλώσσας. Η Francoise Hardy διέθετε αρκετό μαγνητισμό για να πετύχει σε οποιαδήποτε γλώσσα και να τραγουδούσε, αλλά μεγάλο μέρος της Γαλλικής pop της δεκαετίας του '60, έβγαζε πολύ συναίσθημα για να κερδίσει ένα κοινό στο εξωτερικό. Η πιό ευδιάκριτη εξαίρεση ήταν ο Ronnie Bird, που ηχογράφησε αξιοσέβαστα (όχι ορίτζιναλ) rock θέματα στα μέσα της δεκαετίας του '60.

Ronnie Bird - Je voudrais dire (1965) 

Ένας από τους μουσικούς που τον υποστηρίζουν ήταν ο θρυλικός Mickey Baker (που έβγαλε το "Love is Strange" στο σχήμα Mickey & Sylvia το 1956).

Mickey Baker (1965)

Στο εσωτερικό του άλμπουμ του Bird, En Public, φαίνεται στα σίγουρα ο Mickey να παίζει κιθάρα πίσω από την πλάτη του, ένα χρόνο ή δύο πριν ο Hendrix αποκτήσει την φήμη ότι το έκανε πρώτος.



ΙΣΠΑΝΙΑ


Η Ισπανία στα 60'ς ήταν υπό τους κανόνες του Franco και το άγριο rock 'n' roll δεν ευδοκίμησε. Κι όμως κάποια άσεμνα γκρουπ κατάφεραν να ξεγλυστρίσουν μολαταύτα στο στούντιο και όπως συμβαίνει συχνά όταν η μουσική γίνεται κάτω από τον ζυγό της καταδυνάστευσης, τα αποτελέσματα μερικές φορές είχαν μία θηριώδη πάνκ ενέργεια. Numero Uno ανάμεσα σε αυτά τα σχήματα θα πρέπει να ήταν οι Los Cheyenes, που έκαναν μία σειρά EP και singles ανάμεσα στο 1965 και 1967 που παρουσίαζαν ακόμα πιό ωμές παραλλαγές του ήχου των πρώιμων Kinks, τραγουδισμένες στα Ισπανικά.

Los Cheyenes - Valgame la Macarena (1965) 

Αντίθετα συνέβη με τους Los Bravos, των οποίων η μουσική, παρά την διεθνή επιτυχία τους, ακουγόταν σαν να είχε ηχογραφηθεί στην Νέα Υόρκη.

Κάθε Ευρωπαική χώρα είχε μία ενεργή rock σκηνή, ακόμα κι αν δεν ήταν τόσο ενδιαφέρουσα όσο οι σκηνές που αναφέρθηκα παραπάνω. Η Ελβετία, η Δανία, η Ιταλία, το Βέλγιο και άλλες χώρες έβγαλαν πολύ τοπική rock, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας δεν αξίζει για να ασχοληθεί εκτενέστερα κάποιος.


ΕΛΛΑΣ

Η Ελλάδα μας είχε κι αυτή τα γκρουπ που έπαιξαν rock (σχετικά ξεχασμένα από τον παλαιό κόσμο/άγνωστα παντελώς στον νέο), οι Forminx, οι Sounds, οι Charms, οι Βόρειοι, οι Idols κλπ, αργότερα οι Persons, οι Teenagers, οι Loubogg (πιό μετά Πελόμα Μποκιού), ακόμα ένα "Venus" από τους Olympians, για να ξεπηδήσουν από τον πυρήνα των παλαιών γκρουπ άλλα πιό σύγχρονα. Τα ανήσυχα πνεύματα της περιόδου αναζητούν διέξοδο στην Ευρώπη και δη στην Αγγλία αρχικά, την μία από τις δύο πατρίδες του ροκ, που γνωρίζει δημιουργική άνθηση. Ο Alex Spyropoulos γνωρίζεται με τον Ιρλανδό Patrick Campbell-Lyons και δημιουργούν ένα από τα πρώτα ψυχεδελικά ντουέτα της περιόδου στην Αγγλία, τους Nirvana. To 1967 βγάζουν τον πρώτο τους δίσκο The Story of Simon Simopath, έναν από τους αγαπημένους concept δίσκους μου.

Nirvana- Lonely Boy (1967) 

Οι Aphrodite's Child ανα-γεννιούνται στην Γαλλία για να ακολουθήσουν μία λαμπρή πορεία. Οι Axis του Δημήτρη Κατακουζηνού κάνουν το ίδιο επίσης στην Γαλλία. Στη συνέχεια σχηματίζονται οι Socrates Drank the Conium και τόσα άλλα θαυμαστά γκρουπ της επόμενης δεκαετίας (1970).

Axis - Waiting a Long Time (1973) 

Υπήρχε επίσης φυτώριο από beat μουσική και garage rock σε όχι Αγγλόφωνες χώρες σε άλλες ηπείρους.

The Shakers - What a love (1965) 

Η Ουρουγουάη για παράδειγμα έβγαλε τους The Shakers, ένα από τα ακριβέστερα και καλύτερα σχήματα που μιμήθηκαν τους Beatles σε όλη την γη και τους The Mockers, οι οποίοι ήταν πολύ επιτυχημένοι στην μίμηση των Rolling Stones στην εποχή του Aftermath (1966).

The Mockers - Can't Be a Lie (1966) 

Για περισσότερα μουσικά σχήματα από την ηπειρωτική Ευρώπη, αλλά και την ιστορία που τα συνοδεύει απλά πληκτρολογήστε "From the Continent" στο πεδίο αναζήτησης του blog.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ