ILL WIND

Psychedelic Unknowns

Εδώ έχουμε ακόμα ένα γκρουπ της Βοστώνης. Μία μοναδική ανάμιξη ψυχεδέλειας και acid folk. Η μπάντα μας ξεκίνησε από το Cambridge της Μασσαχουσέτης από δύο συμφοιτητές τον Ken Frankel (lead guitar) και τον Carey Mann (μπάσο). Στην πρώτη ενσάρκωση στο ντουέτο μπήκαν και δύο ακόμα μουσικοί η Judy Bradbury στα φωνητικά και ο Dave Kinsman στα ντραμς. Η μουσική που έπαιξαν τότε ήταν μία μίξη folk-rock και bluegrass. 

Dark World (1968)

Καθώς η μπάντα μας μετακινείτο σε άλλα εδάφη, της ψυχεδέλειας και των blues η Judy Bradbury αντικαταστάθηκε από την Connie Devanney. Η μεγάλη επιτυχία που είχαν στις παραστάσεις που έδιναν στα φοιτητικά κυκλώματα, προσέλκυσε το ενδιαφέρον διαφόρων εταιρειών που έκλειναν σχήματα για τα διάφορα κολλέγια και η μπάντα μας βρέθηκε να παίζει στα κολλέγια της Νέας Υόρκης και της Νέας Αγγλίας. Δεν θα πίστευαν ποτέ ότι σε λίγα χρόνια θα έπαιζαν με σχήματα όπως οι The Who, Fleetwood Mac, The Byrds, Moby Grape, Van Morrison, The Rascals, The Buckinghams, Jethro Tull, The Youngbloods, Mitch Ryder και Vanilla Fudge. Το 1967 έκαναν μία ηχογράφηση πέντε τραγουδιών για την Capitol. Ωστόσο δεν τα κυκλοφόρησαν, καθώς το πολυπόθητο συμβόλαιο με την εταιρεία δεν ήρθε ποτέ. Μέχρι που συνάντησαν τον Tom Wilson. Αυτός είχε ξεκινήσει την δική του εταιρεία, έχοντας προηγούμενη εμπειρία σαν παραγωγός στον Dylan, στους Simon & Garfunkel και στους Mothers. Tο 1968 υπέγραψαν με την ABC και εκεί κυκλοφόρησαν το εξαιρετικό άλμπουμ τους Flashes, καθώς και ένα single.

Ill Wind

Flashes (ABC S-641) 5/68

Ένα θαυμάσιο γκρουπ. Ακούστε το και μάθετε το. Το άλμπουμ αυτό έχει μία δόση από Ανατολίτικα ακούσματα, αν και η lead guitar του Ken Frankel συμπληρώνει την πραγματική ψυχή του γκρουπ, την κοπέλα που κάνει φωνητικά την Connie Devanney. Πιθανόν να σας θυμίσει λίγο την Linda Ronstadt, αλλά εύκολα θα μπορούσε να ακουστεί και σαν την Grace Slick. To "Dark World" είναι ένα "επιτρεπόμενο ναρκωτικό" (όλα τα κομμάτια εκτός από ένα γράφτηκαν από τον Frankel και τον αδελφό του Tom), όχι μόνο για τα φωνητικά, τους στίχους και τον Περσικό ήχο από την ηλεκτρική κιθάρα, αλλά για ένα παράξενο τόνο σαν να προέρχεται από ωκεανό, που παρήχθη πιθανώς από κάποια διαδικασία παραμόρφωσης. Ακούγεται σαν να έχει ηχογραφηθεί κάπου στο διάστημα, με την συνοδεία διαστρικών δονήσεων. Το αποτέλεσμα είναι μία ακουστική πανδαισία που έχει από αρχαιοτάτων χρόνων (Πυθαγόρας) μείνει ως the music of the spheres.

Little Man (1968)

Ένα αξιοσημείωτο καινοτόμο γκρουπ που προσπάθησε να κάνει κάτι δικό του. Αυτό το άλμπουμ δεν είναι με τίποτα εξ'ολοκλήρου επιτυχημένο. Επισκιάζονται από τις επιρροές τους, αλλά πάνε όντως προς την σωστή κατεύθυνση και συγκεκριμένα θέματα πράγματι είναι ιδιαιτέρως επιτυχημένα. Η βασική τους επιρροή μοιάζει να είναι οι Airplane, αλλά οι Ill Wind είναι πιό ηλεκτρονικά προσανατολισμένοι στα θέματά τους.

Sleep (1968)

Η ιστορία αυτού του άλμπουμ είναι καταγεγραμμένη. Ο παραγωγός τους Tom Wilson αρνήθηκε στο κουιντέτο το χρόνο και τον χώρο που απαιτούνταν για να κάνουν το άλμπουμ που ήταν ικανοί να κάνουν, με αποτέλεσμα συγκεκριμένα τραγούδια να ακούγονται μισοτελειωμένα. Αρχίζει με το folk-pop τραγουδάκι "Walking and Singing", που σε καμία περίπτωση δεν σε προετοιμάζει για το μεγαλοπρεπές "People of the Night", του οποίου το αιχμαλωτιστικό άνοιγμα σύντομα οδηγεί σε ένα από τα καλύτερα κιθαριστικά σόλο όλων των εποχών!!

People of the Night (1968)

Καθώς η μπάντα συγκεντρώνει δύναμη και ταχύτητα πίσω του, ο Ken Frankel σολάρει με ένα βιρτουόζικο μακρύ Ανατολίτικο σόλο, ενώ η επιδεξιότητά του ποτέ δεν ξεπερνάει την ένταση των συναισθημάτων του. Προσφέρονται τέσσερα λεπτά μαγείας και ένα συναρπαστικό παράδειγμα του τι είναι ικανή να κάνει μία κιθάρα. Είμαι σίγουρος ότι ο ίδιος ο Hendrix θα θαύμαζε αυτό το σόλο.

Ill Wind

Το έτερο αριστούργημα είναι ασφαλώς το "My Dark World", μία από τις καλύτερες ψυχεδελικές μπαλάντες της περιόδου, με το μυστικό όπλο της μπάντας την Miss Conny Devanney να μεταφέρει σπαραξικάρδιους στίχους με ένα παγωμένο, αλλά δυναμικό τόνο, που καλύπτονται από εξαιρετικό fuzz μπάσο σόλο. Η δεύτερη πλευρά ξεκινά με το τρομερό "High Flying Bird", που δείχνει τις rock καταβολές της μπάντας μας (σε προσωπικό επίπεδο το προτιμώ από τις βερσιόν των Judy Henske, Richie Havens, Janis, HP Lovecraft και Airplane.

High Flying Bird (1968)

Το "Hung Up Chick" έχει μία άριστη εισαγωγή, με ένα πολύ καλό riff, αλλά χάνει ελαφρά τον δρόμο στο ορχηστρικό πέρασμα, περιλαμβάνοντας ένα μου φαίνεται λίγο αδέξιο, αλλά εν μέρει τρομερό κιθαριστικό σόλο.

Hung Up Chick (1968)

Το ονειρικό "Full Cycle" που κλείνει το άλμπουμ ανακτά κάποιο χαμένο έδαφος, με τα μαζικά φωνητικά και την acid κιθάρα να δημιουργεί μία πραγματικά ψυχεδελική αίσθηση.

Full Cycle (1968)

Από τα υπόλοιπα το "Little Man" είναι μία τρομερή pop μπαλάντα, το "Sleep" είναι ένα αξιόλογο ρυθμικό pop-rock θέμα και το "LAPD" ένα κάπως ακατέργαστο σατυρικό κομμάτι.

L.A.P.D. (1968)

Οι Ill Wind ξεκάθαρα κατείχαν το ταλέντο να κάνουν ένα τέλειο ψυχεδελικό άλμπουμ, αλλά το Flashes μάλλον δεν είναι ακριβώς τέλειο. Όμως πιστέψτε με καμία συλλογή με ψυχεδελικά άλμπουμ δεν θεωρείται πλήρης χωρίς αυτό.

Walkin' and Singin' (1968)

Με τον μελωδικό και ελαφρώς υπνωτικό ήχο, αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα άλμπουμ των συλλεκτών. Τα πλούσια αρμονικά φωνητικά σε μερικά κομμάτια θυμίζουν The Mamas & the Papas, ενώ το μουσικό υπόβαθρο είναι μερικές φορές παρόμοιο με πρώιμους Airplane. Η ορίτζιναλ μπάντα διαλύθηκε το 1969 και επανενώθηκε το 1970 με τους Conny Devanney, Dave Kinsman, Michael Walsh στο μπάσο, Walter Bjorkman στην lead guitar και Bryant Thayer στο πιάνο. Έπαιζαν μέχρι το 1973. Τέσσερις από τα μέλη έχουν πεθάνει. Οι υπόλοιποι ζουν στην Νέα Αγγλία και στην Καλιφόρνια. Το 2009 η Sunbeam Records έκανε μία επανέκδοση του Flashes σε διπλό CD και διπλό βινύλλιο, το οποίο περιλαμβάνει και τα πέντε κομμάτια που είχαν ηχογραφήσει στα πρώτα στάδια της καριέρας τους.

ILL WIND

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ