WHISTLER, CHAUCER, DETROIT & GREENHILL

aka

SPACE OPERA

Hidden Gems

Μετά από ένα δίσκο το 1968, που λόγω ανύπαρκτης προώθησης βούλιαξε στη λήθη, το γκρουπ από φίλους με τα ψευδώνυμα Whistler, Chaucer, Detroit & Greenhill, επηρεασμένοι τόσο από Jefferson Airplane όσο και από Byrds και έχοντας κάνει κάποιες demo ηχογραφήσεις, χωρίς ωστόσο να συμβεί κάτι θετικό για αυτούς, συνέχισαν να παίζουν live ώσπου ένας ατζέντης από τον Καναδά τους είδε. Έτσι αφού άλλαξαν το όνομα τους σε Space Opera έκαναν στο Καναδικό σκέλος της Columbia ένα πραγματικό αριστούργημα, ένα κρυμμένο διαμάντι.

Holy River (1973)

The Unwritten Works of Geoffrey, Etc. (Uni 73034) 10/68

Μία πολύ ωραία συλλογή από country-pop και light ψυχεδέλεια, που την επίβλεψη είχε ένας νεαρός τότε T Bone Burnett. Ένα πολύ όμορφο άλμπουμ από μία μπάντα που δεν ακούστηκε εκείνη την εποχή. Τα ονόματα όλα που αναγράφονται στο άλμπουμ είναι ψευδώνυμα. Τα ονόματα τους ήταν: David Bullock, John Carrick, Scott Fraser, Philip White και Eddie K. Lively.

Ready to Move (1968)

Η μουσικότητα τους φαίνεται, γνωρίζουν πώς να γράψουν, να παίξουν και να παρουσιάσουν, πράγμα που τους κάνει να μπορούν να συναγωνιστούν διάσημα ονόματα της εποχής. 

House of Collection (1968)

Υπάρχουν ευδιάκριτες επιρροές από country, folk και blues, δεμένα όλα μαζί μέσα στην τόσο όμορφη ατμόσφαιρα. Αγαπημένα το κομμάτι που ανοίγει "The Viper (what John Rance had to tell)", το κομμάτι που κλείνει "Ready to Move", όπως και το ταξιδιάρικο "House of Collection".

The Viper (what John Rance had to tell) (1968)

Τρία από τα μέλη (Scott Fraser, David Bullock και Phil White) συνέχισαν για να σχηματίσουν τους Space Opera. Με το όνομα αυτό έκαναν το ακόλουθο άλμπουμ:

Space Opera (Columbia KE 32117) 9/72

Space Opera είναι οι David Bullock, Scott Fraser, Philip White και Brett Wilson σε ισόποσα μέρη. Η προσέγγιση τους στην μουσική είναι τόσο ορίτζιναλ, όσο ορίτζιναλ είναι και η μουσική που δημιουργούν. Οι David, Scott και Philip παρέχουν φωνητικά σε κάθε πιθανό συνδυασμό και είναι οι γραφείς της μπάντας. 

Outlines (1973)

Κάθε τυπική τους εμφάνιση σε κονσέρτο, τους έβρισκε να παρουσιάζουν την ποικιλία των οργάνων που γνώριζαν και κατείχαν να παίζουν. Η μουσική που έπαιζαν είναι πολύπλοκη κι όμως έχει δοθεί τόσο γλυκά, που μοιάζει τόσο απλή και χωρίς να έχει καταβληθεί εκ μέρους τους προσπάθεια για αυτό το αποτέλεσμα. Έτσι μετά από δυόμιση μήνες δουλειάς στο Τορόντο, πήρε μορφή αυτό το άλμπουμ.

Over and Over (1973)

Ένα από τα πολύ ελάχιστα άλμπουμ της εποχής εκείνης που εμφανίστηκε με έναν μοναδικό, αξιοσημείωτο ήχο. Οι Space Opera προέρχονται από τον χώρο της folk-rock (με μία δόση από country rock επιρροή επίσης), αλλά ο εστιασμός της μουσικής τους  είναι η ευφάνταστη χρήση μαζικού ήχου από overdubbed κιθάρες. Κάνουν χρήση μέχρι εννέα leads!!! ταυτόχρονα, μέχρι που πολύ σωστά δίνουν τον τίτλο "Guitar Suite" σε κομμάτι. 

Guitar Suite (1973)

Όταν όλο αυτό δένει, όπως στο φανταστικό "Holy River", το αποτέλεσμα είναι συντριπτικό, κάνοντας μπάντες με dual-lead κιθάρες όπως οι Lynyrd Skynyrd, οι Wishbone Ash και οι Boston να μοιάζουν σαν πρωτάρηδες. Δεν είναι μόνο ότι έχουν πολλαπλές lead κιθάρες με τον ήχο να βγαίνει σε πρώτο πλάνο, αλλά έχουν επίσης και γύρω στις τρεις ακόμα να τρέχουν στο background, μαζί με σόλο και το αποτέλεσμα που βγαίνει είναι απλά εξωπραγματικό. 

Lookout (1973)

Όταν η μουσική τους είναι λιγάκι πιο συμβατική δεν είναι πάντα τόσο εντυπωσιακή, αλλά υπάρχει ακόμα λατρεμένη 12χορδη και μελωδικά leads σε κάθε τραγούδι. Αυτό είναι ένα από εκείνα τα σπάνια κιθαριστικά άλμπουμ, που θα έπρεπε να μνημονεύονται από κάθε λάτρη της rock, όχι εξαιτίας της βαβούρας που μπορεί να προκαλούν τα leads ή του βιρτουόζικου τρόπου που παίζονται, αλλά λόγω του εξαιρετικού ήχου που δημιουργούν.

Riddle (1973)

Η προσέγγιση του απίστευτου αυτού ήχου που δημιουργούν, δεν περιορίζεται στις κιθάρες. Κατά κάποιο απροσδόκητο τρόπο υπάρχουν και πολλαπλές φυσαρμόνικες!! Η τραγουδοποιία είναι κάπως ασύμμετρη και κάποιοι πειραματισμοί λειτουργούν λιγότερο από άλλους, αλλά τα συναρπαστικά σημεία είναι με αξιοθαύμαστο τρόπο δημιουργημένα και μοναδικά όμορφα και το άλμπουμ συστήνεται ανεπιφύλακτα. 

Country Max (1973)

Ένας κριτικός με το όνομα Richie Yorke, που πάντα θεωρούνταν εκκεντρικός, αλλά και αφερέγγυος αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα, έβγαλε τα απωθημένα του-όπως διαβάζω-σε αυτό το αριστούργημα, σφραγίζοντας πιθανότατα την εμπορική του αποτυχία. 

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

 ICARUS

The Marvel World

 

Μία μπάντα από ικανούς μουσικούς που δημιουργούν έναν ποικίλο ήχο με συχνές αλλαγές στο τέμπο. Ατόφια κιθάρα από τον John Etheridge και μελετημένο παίξιμο στα keyboards από τον Iain Haines εντάσσουν αυτή την σπανιότητα στο πάνθεο των concept progressive άλμπουμ της περιόδου.

Prologue (1972)

The Marvel World of Icarus (Pye NSPL 28161) 7/72

Ένα concept άλμπουμ που διαφοροποιείται από τα υπόλοιπα μιας και καταπιάνεται με χαρακτήρες από Αμερικανικά κόμικς. Επίσης ένας δίσκος αποτελούμενος από δύο ξεχωριστά μέρη.

Η Α'πλευρά είναι δυναμικό garage-metal με ΄βρώμικα΄ riff, καλά τραγούδια και τραχιά αλα Beefheart φωνητικά από τον εξαιρετικό Steve Hart. 

Τα "Spiderman", "Fantastic Four" και το "Hulk" θεωρούνται ως highlights. 

Στην Β'πλευρά αλλάζει η κατεύθυνση και το άλμπουμ βυθίζεται στην progressive jazz, με πολύ αυτοσχεδιασμό και παράτονα σίνθια που θυμίζουν Arthur Brown ή ακόμα και Ultravox εποχής Vienna ("Conan the Barbarian" και "Iron Man").

Παρακάτω ακούμε το κομμάτι που αντιστοιχεί σε κάθε χαρακτήρα, όπως το φαντάστηκαν, το συνέθεσαν και το παρουσίασαν οι Icarus:

Spiderman (1972)

Fantastic Four (1972)

Hulk (1972)

Madame Masque (1972)

Conan The Barbarian (1972)

Iron Man (1972)

Thor (1972)

Black Panther (1972)

The Man Without Fear (1972)

Silver Surfer (1972)

Things Thing (1972)

Captain America (1972)

Δοθείσης της ωμότητας και της αίσθησης ότι έχουν ρίξει ένα σωρό πράγματα μαζί μέσα σε ένα δίσκο, δημιουργείται η αίσθηση ότι όλα αυτά προκαλούν ένα σαρδόνιο γέλιο στις μέρες μας, όσον αφορά στις υπερβολές που έλαβαν χώρα την περίοδο που άνθισε η progressive rock. Σε καλό μας το γέλιο.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

 THE WAY WE LIVE

aka

TRACTOR

Hidden Gems

"...impeccable in both technique and emotion" ,

ήταν αυτό που γράφτηκε για την πρώτη δουλειά αυτού του φανταστικού γκρουπ, που το ότι μπορούμε να ακούμε σήμερα, οφείλεται ακόμα μία φορά στον John Peel. Το άλμπουμ των The Way We Live, A Candle for Judith, που πήρε τον τίτλο από την φιλενάδα του ντράμερ Steve Clayton, κέρδισε τρομερές κριτικές και γέμισε υποσχέσεις τους πιστούς οπαδούς του. Ο Peel ήταν ο άνθρωπος που πρότεινε να αλλάξουν το όνομα τους σε Tractor, μιας και έμοιαζε να παρασέρνουν τα πάντα στο πέρασμα τους.

Storm (1971)

A Candle for Judith (Dandelion DAN 8004 / K 49004) 1/71

Αυτό το γκρουπ θα μπορούσε να είναι ο σπόρος για κάτι πολύ-πολύ μεγάλο...Ένα αξιοσημείωτο άλμπουμ, όχι επίμονα ευφυές αλλά ανεβαίνοντας συχνά πολύ πάνω από τα συνηθισμένα για να προτείνει πως κάτι εξαιρετικό θα φύτρωνε από αυτή την πρώτη προσπάθεια.

Παραδόξως ο ήχος που ακούτε δεν προέρχεται παρά από δύο ανθρώπους και έναν μηχανικό...Ένα συναρπαστικό προϊόν με ένα κιθαρίστα που δεν μοιάζει να κλίνει ή να είναι πιστός σε ένα στυλ παιξίματος.

Υπάρχει μία ηλεκτρική επιρροή στα τραγούδια τους και η ποικιλία των οργάνων που χρησιμοποιείται εξαιρετικά καλά από τον Jim Milne και τον Stephen Clayton δίνει γεύση στο ολοκληρωμένο προϊόν. 

King Dick II (1971)

Κάνουν μία ξεκάθαρη διάκριση ανάμεσα στο ακουστικό υλικό και στο ηλεκτρικό και αυτό προμηνύει καλά πράγματα για το μέλλον τους. 

Willow (1971)

Η Melody Maker ωστόσο είχε άλλη άποψη σύμφωνα με έναν κριτικό που έγραψε (πόσο πιο άστοχα;) τον Φεβρουάριο του 1971: "Sorry, but this is utterly pointless music, it's nothing, nothing and nothing. It's so nondescript at times, it becomes invisible".

Madrigal (1971)

Ένα LP κλάσης από το ντουέτο που συνέχισε για να γίνουν οι Tractor. Αν και ηχογραφήθηκε μέσα σε δυο μέρες, είναι καινοτόμο και ατμοσφαιρικό με κάποια πολύ καλά lead στην κιθάρα. 

Squares (1971)

Το κομμάτι που ανοίγει "King Dick II" είναι ένας πυροκροτητής, που θα ταίριαζε ακριβώς στο LP των Tractor, το "Siderial" είναι ένα ορχηστρικό με ανατολίτικη χροιά, το "Angle" είναι ένα σύντομο, χαριτωμένο folk τραγουδάκι και το "Storm" έχει τρομερή ψυχεδελική κιθάρα καθόλη την διάρκεια του. 

The Way Ahead (1971)

Η δεύτερη πλευρά ανοίγει με το "Willow", το οποίο έχει ένα βασικό riff που οδηγεί σε ένα παρατεταμένο, σόλο στην κιθάρα, ακολουθεί το "Madrigal", ένα λεπτεπίλεπτο ορχηστρικό και το επικό κομμάτι που κλείνει "The Way Ahead", το οποίο περιέχει ακόμα περισσότερη καλή κιθάρα. Τι να πει κανείς για ένα άλμπουμ με εντυπωσιακά σόλο στην κιθάρα, αρμονίες και δομές. Απλά απίστευτοι!

TRACTOR

Tractor (Dandelion 2310 217) 1972

Το δεύτερο άλμπουμ από το ντουέτο που πριν ήταν γνωστοί ως The Way We Live είναι μία πολύ μπρουτάλ υπόθεση, στην οποία ταιριάζουν απόλυτα οι βασικές αρχές της παραγωγής, όπως αυτή έχει γίνει.

Everytime It Happens (1972)

Το κομμάτι που ανοίγει "All Ends Up" μάλλον αρνητικά σε προδιαθέτει, με ένα βασικό riff, σκοτεινό στίχο και βαρύγδουπο ήχο από τα ντραμς. 

Shubunkin (1972)

Το "Little Girl in Yellow" αρχίζει σαν ακουστική μπαλάντα, αλλά η fuzz κιθάρα σύντομα παρεμβαίνει και δεν το αφήνει καθόλου μέχρι το τέλος.

Make the Journey (1972)

Η σύντομη μπαλάντα "The Watcher" και το προφανές "Ravenscroft's 13 Bar Boogie" (αφιερωμένο στον John Peel) υπολείπονται, αλλά το "Shubunkin" επιστρέφει στο heavy prog / psych έδαφος,

Little Girl in Yellow (1972)

το "Hope in Favour" και το "Everytime It Happens" έχουν ΄καυτή΄ κιθάρα πάνω από ένα ακουστικό σκελετό 

Hope in Favour (1972)

και το μεγάλο σε διάρκεια "Make the Journey" παρουσιάζει ακόμα περισσότερο απεγνωσμένο, έντονο  σόλο στην κιθάρα και ένα μακρύ, επίμονο fade. Ίσως ένα hard άλμπουμ για να αγαπήσετε , αλλά στα καλύτερα του είναι αναζωογονητικά επιθετικό.

Το τελευταίο άλμπουμ του αειθαλούς γκρουπ, έγινε στα τέλη του 2019, ως ένδειξη διαμαρτυρίας στην Rochdale Boroughwide Housing, που είχαν σχεδιάσει να κατεδαφίσουν τέσσερα από τα συγκροτήματα των διαμερισμάτων με το όνομα Seven Sisters / College Bank Flats. Σε κάποιο από αυτά στεγαζόταν ο ντράμερ των Tractor την δεκαετία του 70, όπως και πολλοί ποιητές, μουσικοί, τηλεοπτικοί παραγωγοί και άλλοι άνθρωποι του καλλιτεχνικού κόσμου.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

 

DENNY GERRARD

Pop / Psych / Folk Rock Unknowns

O Denver "Denny" Gerrard γεννήθηκε στην Νότιο Αφρική. Μετανάστευσε στην Αγγλία στα μέσα της δεκαετίας του 60, όπου βρέθηκε να αποτελεί το μισό ενός ντουέτο με το όνομα The Fifth Avenue. Το γκρουπ ήταν ένα πρότζεκτ του Jimmy Page, ο οποίος έγραψε το κομμάτι της Β' πλευράς του μοναδικού single που έκανε το ντουέτο, όπως επίσης έκανε την παραγωγή και έπαιξε και στα δύο κομμάτια. Ο Kenny Rowe ήταν το άλλο μισό του ντουέτου. Και το σινγκλάκι αυτό ήταν η πρώτη δουλειά του στην Immediate (δισκογραφική), σε μία σειρά από πρότζεκτ που έγιναν με τον Denny τα επόμενα δύο χρόνια.

Last But One (1970)

O Denny Gerrard ήταν ένας άξιος κιθαρίστας επίσης, έτσι ένωσε τις δυνάμεις του με τον μπασίστα Barry Younghusband και τον ντράμερ Candy John Carr, για να σχηματίσουν ένα pop τρίο, με το όνομα Warm Sounds. Το γκρουπ ηχογράφησε δύο κομμάτια τότε. Στο μεταξύ ο Gerrard και ο Younghusband υπέγραψαν στην Deram σαν ντουέτο. Κυκλοφόρησαν ένα single που περιείχε το χιτ  "Birds and Bees" το 1967. Ένας πειρατικός σταθμός στο Λονδίνο το πήρε και το έπαιζε συνεχώς, με αποτέλεσμα το κομμάτι να ανεβεί στο νο8 στα chart. 

Stop It Or Drop It (1970)

Τα τέλη του καλοκαιριού του '67 τους βρήκαν να ηχογραφούν για το BBC, στο οποίο κέρδισαν ραδιοφωνικό αέρα τον Σεπτέμβριο. Μετά από κάποια αποτυχημένη προσπάθεια να κερδίσουν αναγνώριση με ένα ακόμα single, διαλύθηκαν για να αφιερώσουν τον χρόνο τους σε session δουλειές, με τον Gerrard να στρέφεται στην παραγωγή. Πρώτη δουλειά του ήταν το ακυκλοφόρητο τότε ακόμα άλμπουμ του Billy Nicholls στην Immediate, Would You Believe, που παρουσίαζε επίσης τους Small Faces. 

Hole in My Shadow (1970)

Η επόμενη δουλειά του ως παραγωγός ήταν σε ένα καινοτόμο γκρουπ με το όνομα High Tide, που είχε υπογράψει στην Clearwater, η οποία είχε και τους Hawkwind, Cochise, Skin Alley και Trees στο ρόστερ της). Η μπάντα αποτελείτο από τους Tony Hill (φωνητικά, κιθάρα και keyboards), Simon House (βιολί, βιόλα και keyboards), Peter Pavli (μπάσο) και Roger Hadden (ντραμς και όργανο). Ο Tony Hill υπήρξε μέλος των The Misunderstood, του θρυλικού γκρουπ με το τραγούδι "I Can Take You to the Sun". 

Native Sun (1970)

Στην Liberty Records οι High Tide ηχογράφησαν το πρώτο άλμπουμ τους Sea Shanties, με παραγωγό τον Gerrard. Ένα πολύ δυναμικό άλμπουμ, το οποίο παραμένει ένδοξος εκπρόσωπος της underground Αγγλικής rock σκηνής. 

Sinister Morning (Deram Nova SDN 10) 3/70

Κατά την ηχογράφηση του Sea Shanties στα Olympic Studios ο Gerrard άρχισε επίσης να δουλεύει στο πρώτο και μοναδικό του σόλο άλμπουμ, χρησιμοποιώντας τα μέλη των High Tide για να του παρέχουν το backing.

Σίγουρα το άλμπουμ που ηχογράφησε ο Gerrard ήταν λιγότερο επιθετικό από ότι το ντεμπούτο των High Tide, αλλά ήταν εξίσου καινοτόμο. 

Κυμαινόμενο από μία σχεδόν West Coast αίσθηση έως μία πιο σκοτεινή folk διάθεση, αποτέλεσε ένα ευφυές άλμπουμ. 

True Believer (1970)

Ενώ το άλμπουμ Sea Shanties των High Tide εμφανίστηκε στην Liberty τον Οκτώβριο του 1969, ο Gerrard ακόμα αναζητούσε μία εταιρεία για να κυκλοφορήσει το εξίσου καλό σόλο άλμπουμ του. Στράφηκε ακόμα μία φορά στην Decca, που εκείνη την εποχή είχε φτιάξει μία θυγατρική την Nova για να αναλάβει νέα progressive σχήματα. 

Eye for Eye (1970)

Το Sinister Morning ήταν μία από τις πιο ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες της Nova, αλλά παρά το τόσο καινοτόμο υλικό, όπως για παράδειγμα το "Atmosphere", το άλμπουμ απέτυχε να κερδίσει εμπορική επιτυχία. 

Atmosphere (1970)

Σύντομα ο Denny Gerrard παραιτήθηκε από όλο αυτό, αφήνοντας ως μοναδική του κληρονομιά αυτό το άλμπουμ.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

CRYSTALLINE

aka

AXE

Psychedelic Rarities

Η μπάντα αυτή στην πραγματικότητα λεγόταν για το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας της Axe και όλες οι επανεκδόσεις αυτού του LP (γνωστές με διάφορα ονόματα, όπως Axe, Axe Music και Live and Studio) κυκλοφόρησαν κάτω από αυτό το όνομα.

Another Sunset, Another Dawn (1970)

Crystalline (unreleased) 1970 

Μουσικά, αυτό το άλμπουμ είναι πιθανώς το καλύτερο παράδειγμα Αγγλικής underground ψυχεδέλειας, συνδυάζοντας εξαιρετικά heavy παίξιμο κιθάρας (σχεδόν στα επίπεδα των Black Sabbath) με τους υψηλά, αιωρούμενους τόνους στα φωνητικά της Vivienne Jones να προσδίδουν υπερβολικά απόκοσμο αποτέλεσμα. 

A House Is Not A Motel (1970)

Τέσσερις από τις συνθέσεις είναι ορίτζιναλ, όλες εντυπωσιακής ποιότητας και το πέμπτο κομμάτι είναι μία φανταστική διασκευή του "A House Is Not A Motel" των Love, που γρήγορα οδηγεί σε ένα όργιο επελάσεων fuzz κιθάρας.

Peace of Mind (1970)

Φημολογείται ότι τυπώθηκαν δώδεκα κόπιες 10 ιντσών, με μαύρο εξώφυλλο και με το όνομα τους τυπωμένο στο μπροστινό μέρος, ενώ η δέκατη τρίτη κόπια ήταν 12 ιντσών με ένα χειροποίητο δίφυλλο εξώφυλλο, η οποία και θεωρείται η αρχική. Βεβαίως κάποιοι που έχουν δει αυτή την μοναδική κόπια που υπάρχει λένε ότι στο εξώφυλλο γράφει Axe και όχι Crystalline.

Here From There (1970)

Η επανέκδοση έχει αποκτήσει κακή φήμη, καθώς έχουν κάνει ρεμίξ σε κομμάτια (προσθέτοντας ηχητικά εφέ), μεταβάλλοντας την ροή του ήχου και τροποποιώντας τους τίτλους των τραγουδιών. Δύο φαινομενικά έξτρα τρακς είναι απλά ρεμίξ ορίτζιναλ κομματιών, ενώ φήμες λένε ότι το "Here to There", που μπήκε μπόνους τρακ στο CD, ήταν σε μεγάλο του μέρος πρόσφατη ηχογράφηση επινοημένη από τον κιθαρίστα Gary Ramon της σύγχρονης ψυχεδελικής μπάντας με το όνομα Sun Dial. 

Strange Sights & Crimson Nights (1970)

H Kissing Spell (δισκογραφική) κυκλοφόρησε επίσης το Live 1969, μία lo-fi ηχογράφηση ενός σόου που έλαβε χώρα τον Μάιο του 1970 και περιέχει μόνο διασκευές. Αν και είναι ένα πολύ διασκεδαστικό άλμπουμ, εδώ έχουμε περισσότερο ένα ιστορικό ντοκουμέντο παρά ένα μουσικό αριστούργημα, καθώς η ενόχληση της μπάντας αυξανόταν λόγω της έλλειψης ενδιαφέροντος του κοινού. 

The Child Dreams (1970)

Αντίθετα με ότι γράφεται πάνω στο εξώφυλλο, και οι δύο βερσιόν επανεκδόσεις (δίσκος και CD) αυτού του άλμπουμ έχουν την ίδια σειρά στα κομμάτια. 

Dark Vision (1970)

Για να κλείσω με τις πληροφορίες γύρω από αυτό το απίθανο να βρεθεί ποτέ άλμπουμ, ένα compilation με τίτλο Middle Earth and Axe περιέχει τέσσερα κομμάτια των Axe από το 1974, εποχή κατά την οποία η μπάντα είχε μεταπέσει σε ένα, επηρεασμένο από την West Coast country rock σχήμα, με άνδρα lead singer.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

CURTISS-MALDOON

Great Unknowns  

Ο πυρήνας της μπάντας που έμεινε στην ιστορία της rock με το όνομα Curtiss-Maldoon, ήταν οι κιθαρίστες και τραγουδοποιοί / τραγουδιστές Dave Curtiss and Clive Maldoon, οι οποίοι έκαναν δύο άλμπουμ στις αρχές των 70ς , αν και έχουν μείνει στην μνήμη του κόσμου περισσότερο για τις συνεργασίες τους με πιο διάσημους μουσικούς. 

Fly Like An Eagle (1971)

Curtiss-Maldoon (Purple TPS 3501) 10/71

Ο Dave Curtiss στο μπάσο και ο Clive Maldoon υπήρξαν μέλη των Bodast, ενός βραχύβιου γκρουπ, στο οποίο lead guitar έπαιζε ο Steve Howe της φήμης των Tomorrow και των Yes. 

Long Long Time (1971)

Ο Maldoon (γνωστός και ως "Clive Skinner") και ο Curtiss έγραψαν ή συν-έγραψαν μεγάλο μέρος από το υλικό που ηχογράφησαν οι Bodast το 1969. Όταν οι Bodast διαλύθηκαν στα τέλη των 60s, ο Howe πήγε στους Yes, ο Curtiss και ο Maldoon σχημάτισαν το ντουέτο μας και καταπιάστηκαν με ένα λιγότερο hard rock στυλ, στρεφόμενοι περισσότερο στην κατεύθυνση τραγουδοποιού / τραγουδιστή. 

Ibiza Beach Song (1971)

Οι Curtiss-Maldoon υπέγραψαν στην εταιρεία των Deep Purple, την  Purple Records και κυκλοφόρησαν δύο άλμπουμ στις αρχές των 70ς. Ο Steve Howe και ο Bruce Thomas, βρίσκονταν ανάμεσα στους μουσικούς που συνέδραμαν στο ομώνυμο ντεμπούτο LP τους το 1971. Μαζί ήταν και μουσικοί από τους Mighty Baby.

I'm Waiting (1971)

Το δεύτερο και τελευταίο τους άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 1973, το είπαν απλά Maldoon, καθώς ο Curtiss ήταν απογοητευμένος από τα αποτελέσματα και ζήτησε να εξαιρεθεί το όνομα του, αν και παίζει σε όλα τα κομμάτια. Ως αποτέλεσμα του συνηθισμένου ήχου για την εποχή και της αδιάφορης αντιμετώπισης τους, διαλύθηκαν σύντομα μετά την κυκλοφορία του Maldoon. Ο Maldoon  πέθανε το 1976 από αιτίες σχετιζόμενες με ναρκωτικά. 

Man from Afghanistan (1971)

Ωστόσο το 1998, η ανιψιά του Christine Leach, μέλος της μπάντας Baby Fox, πρόσφερε στο άγνωστο σχήμα το δώρο της αναγνώρισης, όταν με τον παραγωγό William Orbit επανηχογράφησαν ένα τραγούδι που βρισκόταν στο ντεμπούτο άλμπουμ των Curtiss-Maldoon, το "Sepheryn". Ο William Orbit έστειλε την δουλειά τους στην Madonna, όταν του ζήτησε να της δώσει καινούριο υλικό. 

Sepheryn (1971)

Έτσι το "Sepheryn" δουλεμένο ξανά και με νέο τίτλο, ως "Ray of Light," έγινε το ομώνυμο τραγούδι για το άλμπουμ της Madonna Ray of Light που κυκλοφόρησε το 1998.

Τα κομμάτια στο πολύ όμορφο αυτό άλμπουμ είναι κατανεμημένα στις δύο πλευρές, με κάθε μία να περιέχει τραγούδια του καθενός από τους δύο φίλους και συνεργάτες.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

 

Brân

Wales Finest Progressive Rock / Acid Folk 

Η μπάντα από την Ουαλία που λεγόταν Brân, έμεινε ως μία από τις ελάχιστες μπάντες που ηχογράφησαν αποκλειστικά στην Ουαλική διάλεκτο, μία ιδιαιτερότητα που έμελλε να τους κάνει προσφιλείς στον τόπο τους, στερώντας τους όμως την εμπορικότητα. Πράγμα άδικο, καθώς αυτό που πρόσφεραν ήταν σχεδόν μοναδικό.

F'Annwyl Un (1975)

Ail-Ddechra (Sain 1038M) 1975

Με βάσεις σε γενικές γραμμές στην hard rock και να εναλλάσσεται ανάμεσα σε fuzz κιθάρα και πανέμορφη, αέρινη acid folk, αυτό το Ουαλικό LP μπορεί να ακούγεται κάπως σχιζοφρενικό, αλλά γενικά είναι τρομερά ενδιαφέρον.

Breuddwyd (1975)

Ακολούθησε μετά από ένα ακόμα πιο σπάνιο EP με τέσσερα τρακς που είχε γίνει στην τοπική δισκογραφική Gwawr την προηγούμενη χρονιά.

Y Gwylwyr (1975)

Τα κομμάτια σχεδόν όλα, συνδυάζουν τα δύο διαφορετικά γένη άλλο σε μεγάλο και άλλο σε μικρότερο βαθμό, και η στοιχειωτική φωνή της Nest Howells παρουσιάζεται ιδιαιτέρως ευχάριστη σε συνδυασμό με το πιάνο που η ίδια παίζει στο "Y Crewr".

Y Crewr (1975)

Γενικά είναι ένα ασύμμετρο άλμπουμ που στηρίζεται στην προσπάθεια να γεφυρώσουν την progressive rock με την folk και ακόμα κι αν πιθανώς μόνο οι φαν των γενών αυτών να έτυχε να ακούσουν για αυτό το LP, σίγουρα η κιθαριστική δουλειά και το μπάσο που υπογραμμίζει με πολύ ωραίο τρόπο τα κομμάτια, το κάνουν να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα folk ή progressive folk άλμπουμ.

Hedfan (Sain 1070 M) 1976

Ένα τεράστιο βήμα προς τα εμπρός σε σχέση με το ντεμπούτο τους, αυτός ο υπέροχος δίσκος είναι πιθανώς το καλύτερο άλμπουμ που βγήκε ποτέ από την Ουαλία. 

Dyddiau Dwys (1976)

Η μουσική μοιάζει με μία αδιάκοπη ανάμιξη ψυχεδέλειας της West Coast, progressive rock και acid folk, σχεδόν σαν να ακούμε μία μίξη από Jefferson Airplane, Fleetwood Mac των αρχών των 70ς και Clannad. 

Nodau Hud (1976)

Το να επιλέξεις κομμάτι ατομικά είναι σχεδόν αδύνατον, αλλά το κομμάτι που ανοίγει "Nodau Hud" είναι ιδιαίτερα εκθαμβωτικό, με slide κιθάρες που κλαίνε και ξαφνικές μεταβολές στο mood και στο τέμπο και το κομμάτι που κλείνει "Hiraeth" είναι πολύ όμορφο και ξεσηκωτικό. 

Hapus Awr (1976)

Η Nest Howells που τραγουδάει, εγκατέλειψε την μπάντα πριν την ηχογράφηση του τρίτου και τελευταίου άλμπουμ τους (Gwrach Y Nos, SAIN 1120M, 1978) και αργότερα παρουσιάστηκε στο ντεμπούτο άλμπουμ των Pererin, τους οποίους μπορείτε να δείτε εδώ και οι οποίοι είναι μακράν η καλύτερη acid folk μπάντα των αρχών της δεκαετίας του 80.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

MANDALABAND

The Eye of Wendor: Prophecies

Μια φορά και ένα καιρό, πολλά χρόνια πριν, σε μία εποχή πέρα από την μνήμη των ανθρώπων, όταν ο κόσμος ήταν ακόμα νέος και γεμάτος υποσχέσεις, υπήρχε ένα μέρος σε αυτή τη γη-ένα μέρος παράξενο και μαγικά όμορφο-μεγάλα κυματιστά χωράφια εκτείνονταν από τα ψηλά χιονοσκέπαστα βουνά ως τα χαμηλότερα σημεία των πλαγιών, εκεί όπου συναντούσαν το πλούσιο πράσινο των δασών που έντυνε το τοπίο και μεγάλα ποτάμια στριφογύριζαν την κοίτη τους ως την τρομερή θάλασσα που οδηγούσε στον απέραντο ωκεανό με το γάργαρο κρυστάλλινο νερό που προερχόταν από τα χιόνια που έλιωναν.

The Eye of the Wendor (1978)

Οι άνθρωποι αυτού του μέρους είχαν φτιάξει καταυλισμούς εκεί που η μητέρα φύση πρόσφερε κατάλληλο έδαφος-κάποιοι από τους οποίους με το πέρασμα του χρόνου είχαν εξελιχθεί σε πόλεις, που περικυκλώνονταν από υψηλά πέτρινα τείχη ώστε να παρέχεται προστασία από τις άγριες και μερικές φορές διαβολικές δυνάμεις, που λυμαίνονταν την άγρια τοποθεσία γύρω τους.

Florian's Song (1978)

Και στην νότια περιοχή, που συνόρευε στα βόρεια με την μεγάλη λίμνη του Wendor και στα ανατολικά με τα υψώματα του Andulis, ευδοκιμούσε ένας πολιτισμός που η κουλτούρα και η παράδοση του είχαν γεννηθεί πολλούς αιώνες πριν. Ήταν οι Carthilians και η πρωτεύουσα τους Thol Aenord ευημερούσε μέσα στα πλούσια και γόνιμα εδάφη τα οποία διέσχιζαν τα νερά του ποταμού Wendil...

Ride to the City (1978)

The Eye of Wendor: Prophecies (Chrysalis CHR 1181) 1978

Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της punk rock, η πομπώδης progressive rock ήταν ακόμα ζωντανή και καλά, κάπου το 1978. 

Ο μουσικός πίσω από αυτό το σχήμα είναι ο David Rohl. 

Almar's Tower (1978)

Ο David Rohl είναι Άγγλος Αιγυπτιολόγος, μουσικός και μηχανικός ήχου, μέλος της μπάντας με το όνομα Mandalaband. 

Like the Wind (1978)

Στο στούντιο Indigo Sound στο Manchester, το οποίο είχε στενή σχέση με τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, του ζητήθηκε να γράψει την μουσική για μία ταινία που θα γινόταν, το έργο The Lord of the Ring, πολύ καιρό πριν την θρυλική τριλογία που εξελίχθηκε στην Νέα Ζηλανδία.

The Tempest (1978)

 Αυτό αρχικά σχεδιαζόταν να γίνει στην Ιρλανδία, αλλά ποτέ δεν βρέθηκαν τα χρήματα για να καταστεί εφικτό ένα τέτοιο τεράστιο πρότζεκτ.

Dawn of A New Day (1978)

Το "Eye of Wendor" που ανοίγει το άλμπουμ γράφτηκε ως μουσική τίτλου της ταινίας και το "Silesandre" λεγόταν αρχικά "Black Riders". Όταν η παραγωγή ματαιώθηκε λόγω υψηλού κόστους, ο Rohl αποφάσισε να γράψει την ιστορία και να συνθέσει ένα ολόκληρο τριπλό άλμπουμ. 

Departure from Carthilias (1978)

Όμως δεν είχε δική του μπάντα, οπότε ζήτησε την βοήθεια όλων των φίλων που είχε στην μουσική βιομηχανία για να βοηθήσουν και ήταν αυτοί που έπαιξαν τα όργανα και έκαναν τα φωνητικά, ενώ ο ίδιος έκανε την παραγωγή και τον μηχανικό παράλληλα. 

Elsethea (1978)

Υπήρχαν γύρω στους 40 μουσικούς και τραγουδιστές στο σύνολο, συν μία χορωδία και το τμήμα των εγχόρδων της Halle Orchestra. Ο Eric Stewart των 10cc έπαιξε τον ρόλο του ήρωα Florian. H Maddy Prior των Steeleye Span έπαιξε την πριγκίπισσα Ursula. O Justin Hayward των Moody Blues έπαιξε τον βασιλιά Aenord. Οι Kevin Godley, Lol Crème και Graham Gouldman των 10cc και ο Paul Young (Mike & the Mechanics) πήραν τους ρόλους των αφηγητών και τραγούδησαν άλλα τραγούδια. Στο μπάσο ήταν ο Noel Redding (Jimmy Hendrix Experience) και σύσσωμοι οι Barclay James Harvest έπαιζαν στα κομμάτια. 

The Witch of Waldow Wood (1978)

Το εξώφυλλο ήταν σε συνεργασία με την Chrysalis. Η ιδέα ήταν να γίνει το Eye of Wendor, μία μαγική πέτρα. Ένας ειδικός στην χάραξη του γυαλιού επιστρατεύθηκε για να φτιάξει την πολύπλευρη πέτρα σε ένα διάφανο γυάλινο κρύσταλλο. Αλλά το σχέδιο ήταν να φτιάξει μόνο το μπροστινό μέρος του κρυστάλλου, ενώ η πίσω πλευρά θα ήταν επίπεδη. Έτσι θα μπορούσε να κολληθεί στο πίσω μέρος μία μεγάλη διαφάνεια της μάγισσας Silesandre από την ιστορία του Wendor. Έτσι από το μπροστινό μέρος θα εμφανιζόταν το είδωλο της Silesandre μέσα στην πέτρα. 

Silesandre (1978)

Παρά το γεγονός ότι έπεσε οριακά εκτός χρονικού περιθωρίου σε σχέση με τα περισσότερα σχήματα με τα οποία καταπιάνεται αυτό το blog, η αξία για αυτό το συγκεκριμένο άλμπουμ έγκειται στο γεγονός ότι μία ιδιαιτερότητα το ενισχύει. Είναι η φήμη αυτών που βρίσκονται στο lineup του. 

Aenord's Lament (1978)

Πρόκειται για ένα πραγματικό pomp-rock supergroup, με μέλη από τους 10cc, τους Barclay James Harvest, τους Moody Blues, τους Gravy Train και επιπλέον τον Noel Redding της φήμης των Jimi Hendrix Experience και την Maddy Prior την φωνή των Steeleye Span. 

Funeral of the King (1978)

Αν αυτό ακούγεται μία μαγική συνταγή για την καταστροφή ακόμα και στις μέρες μας, τότε εξηγείται γιατί δεν ακούστηκε αυτό το άλμπουμ στον καιρό του. 

Coronation Of Damien (1978)

Το κόνσεπτ του Tolkien παρουσιάζεται με ένα επίσης πομπώδες εξώφυλλο να το συνοδεύει, στο οποίο η μουσική ταιριάζει απόλυτα: υπερπαραγωγή, συμφωνική και μεγαλοπρεπής κι όμως να της λείπει, το αναμενόμενο για την φήμη των μελών, βάθος. 

Μία περίπτωση που με άλλα δεδομένα, ίσως κάποιος άφηνε ξεχασμένη στη λήθη των χρόνων που πέρασαν από τότε. 

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ