WHISTLER, CHAUCER, DETROIT & GREENHILL

aka

SPACE OPERA

Hidden Gems

Μετά από ένα δίσκο το 1968, που λόγω ανύπαρκτης προώθησης βούλιαξε στη λήθη, το γκρουπ από φίλους με τα ψευδώνυμα Whistler, Chaucer, Detroit & Greenhill, επηρεασμένοι τόσο από Jefferson Airplane όσο και από Byrds και έχοντας κάνει κάποιες demo ηχογραφήσεις, χωρίς ωστόσο να συμβεί κάτι θετικό για αυτούς, συνέχισαν να παίζουν live ώσπου ένας ατζέντης από τον Καναδά τους είδε. Έτσι αφού άλλαξαν το όνομα τους σε Space Opera έκαναν στο Καναδικό σκέλος της Columbia ένα πραγματικό αριστούργημα, ένα κρυμμένο διαμάντι.

Holy River (1973)

The Unwritten Works of Geoffrey, Etc. (Uni 73034) 10/68

Μία πολύ ωραία συλλογή από country-pop και light ψυχεδέλεια, που την επίβλεψη είχε ένας νεαρός τότε T Bone Burnett. Ένα πολύ όμορφο άλμπουμ από μία μπάντα που δεν ακούστηκε εκείνη την εποχή. Τα ονόματα όλα που αναγράφονται στο άλμπουμ είναι ψευδώνυμα. Τα ονόματα τους ήταν: David Bullock, John Carrick, Scott Fraser, Philip White και Eddie K. Lively.

Ready to Move (1968)

Η μουσικότητα τους φαίνεται, γνωρίζουν πώς να γράψουν, να παίξουν και να παρουσιάσουν, πράγμα που τους κάνει να μπορούν να συναγωνιστούν διάσημα ονόματα της εποχής. 

House of Collection (1968)

Υπάρχουν ευδιάκριτες επιρροές από country, folk και blues, δεμένα όλα μαζί μέσα στην τόσο όμορφη ατμόσφαιρα. Αγαπημένα το κομμάτι που ανοίγει "The Viper (what John Rance had to tell)", το κομμάτι που κλείνει "Ready to Move", όπως και το ταξιδιάρικο "House of Collection".

The Viper (what John Rance had to tell) (1968)

Τρία από τα μέλη (Scott Fraser, David Bullock και Phil White) συνέχισαν για να σχηματίσουν τους Space Opera. Με το όνομα αυτό έκαναν το ακόλουθο άλμπουμ:

Space Opera (Columbia KE 32117) 9/72

Space Opera είναι οι David Bullock, Scott Fraser, Philip White και Brett Wilson σε ισόποσα μέρη. Η προσέγγιση τους στην μουσική είναι τόσο ορίτζιναλ, όσο ορίτζιναλ είναι και η μουσική που δημιουργούν. Οι David, Scott και Philip παρέχουν φωνητικά σε κάθε πιθανό συνδυασμό και είναι οι γραφείς της μπάντας. 

Outlines (1973)

Κάθε τυπική τους εμφάνιση σε κονσέρτο, τους έβρισκε να παρουσιάζουν την ποικιλία των οργάνων που γνώριζαν και κατείχαν να παίζουν. Η μουσική που έπαιζαν είναι πολύπλοκη κι όμως έχει δοθεί τόσο γλυκά, που μοιάζει τόσο απλή και χωρίς να έχει καταβληθεί εκ μέρους τους προσπάθεια για αυτό το αποτέλεσμα. Έτσι μετά από δυόμιση μήνες δουλειάς στο Τορόντο, πήρε μορφή αυτό το άλμπουμ.

Over and Over (1973)

Ένα από τα πολύ ελάχιστα άλμπουμ της εποχής εκείνης που εμφανίστηκε με έναν μοναδικό, αξιοσημείωτο ήχο. Οι Space Opera προέρχονται από τον χώρο της folk-rock (με μία δόση από country rock επιρροή επίσης), αλλά ο εστιασμός της μουσικής τους  είναι η ευφάνταστη χρήση μαζικού ήχου από overdubbed κιθάρες. Κάνουν χρήση μέχρι εννέα leads!!! ταυτόχρονα, μέχρι που πολύ σωστά δίνουν τον τίτλο "Guitar Suite" σε κομμάτι. 

Guitar Suite (1973)

Όταν όλο αυτό δένει, όπως στο φανταστικό "Holy River", το αποτέλεσμα είναι συντριπτικό, κάνοντας μπάντες με dual-lead κιθάρες όπως οι Lynyrd Skynyrd, οι Wishbone Ash και οι Boston να μοιάζουν σαν πρωτάρηδες. Δεν είναι μόνο ότι έχουν πολλαπλές lead κιθάρες με τον ήχο να βγαίνει σε πρώτο πλάνο, αλλά έχουν επίσης και γύρω στις τρεις ακόμα να τρέχουν στο background, μαζί με σόλο και το αποτέλεσμα που βγαίνει είναι απλά εξωπραγματικό. 

Lookout (1973)

Όταν η μουσική τους είναι λιγάκι πιο συμβατική δεν είναι πάντα τόσο εντυπωσιακή, αλλά υπάρχει ακόμα λατρεμένη 12χορδη και μελωδικά leads σε κάθε τραγούδι. Αυτό είναι ένα από εκείνα τα σπάνια κιθαριστικά άλμπουμ, που θα έπρεπε να μνημονεύονται από κάθε λάτρη της rock, όχι εξαιτίας της βαβούρας που μπορεί να προκαλούν τα leads ή του βιρτουόζικου τρόπου που παίζονται, αλλά λόγω του εξαιρετικού ήχου που δημιουργούν.

Riddle (1973)

Η προσέγγιση του απίστευτου αυτού ήχου που δημιουργούν, δεν περιορίζεται στις κιθάρες. Κατά κάποιο απροσδόκητο τρόπο υπάρχουν και πολλαπλές φυσαρμόνικες!! Η τραγουδοποιία είναι κάπως ασύμμετρη και κάποιοι πειραματισμοί λειτουργούν λιγότερο από άλλους, αλλά τα συναρπαστικά σημεία είναι με αξιοθαύμαστο τρόπο δημιουργημένα και μοναδικά όμορφα και το άλμπουμ συστήνεται ανεπιφύλακτα. 

Country Max (1973)

Ένας κριτικός με το όνομα Richie Yorke, που πάντα θεωρούνταν εκκεντρικός, αλλά και αφερέγγυος αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα, έβγαλε τα απωθημένα του-όπως διαβάζω-σε αυτό το αριστούργημα, σφραγίζοντας πιθανότατα την εμπορική του αποτυχία. 

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ