GRACIOUS

!

Παίζοντας στο Isle of White το 1970, οι Gracious βρέθηκαν να μοιράζονται την σκηνή με ονόματα όπως Jimi Hendrix, Doors, Who, Miles Davis και ακόμα περισσότερους. Προφανώς λόγω χαμηλών πωλήσεων στο πρώτο τους άλμπουμ στην Vertigo, έκαναν το 2ο άλμπουμ τους στην Phillips. Και τα δύο άλμπουμ τους, είναι σπάνια, συλλεκτικά και κοστίζουν αρκετά στην ορίτζιναλ έκδοση τους στις μέρες μας.

Introduction

Gracious - Gracious! (Vertigo – 6360 002) 1970

Μετά από αρκετές αλλαγές στο προσωπικό, η τελική σύνθεση αποτελούνταν από τους Alan Cowderoy (κιθάρα), Paul Davis (φωνητικά και δωδεκάχορδη κιθάρα), Martin Kitcat (πλήκτρα), Robert Lipson (ντραμς) και Tim Wheatley (μπάσο). Μία συναυλία στην οποία μοιράστηκαν την σκηνή με τους King Crimson αποδείχθηκε καθοριστική για τη μουσική κατεύθυνση του συγκροτήματος: Ο Martin Kitcat εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από το Mellotron των King Crimson, που ήθελε να ενσωματώσει το Mellotron στον ήχο των Gracious. Το 1970, οι Gracious κυκλοφόρησαν το ομώνυμο πρώτο τους άλμπουμ. Αυτό περιλάμβανε μια εκπληκτικά πολύπλοκη μουσική για τη δεκαετία του 1970.  Σπάνια έχω συναντήσει ένα μουσικό κομμάτι που καταφέρνει να συνδυάσει κλασικές, ποπ και progressive επιρροές με τέτοιo τρόπο όπως το "Introduction". Το εκρηκτικό σόλο κιθάρας του Alan Cowderoy, η γλυκιά φωνή του Paul Davis, η harpsichord του Martin Kitcat, το μελωδικό fuzz μπάσο του Tim Wheatley και τα συντριπτικά ντραμς του Robert Lipson δημιούργησαν ένα φανταστικό εναρκτήριο κομμάτι. Και ίσως το πιο "βατό" του δίσκου.

Heaven

Ξεκινώντας με ειδυλλιακές πινελιές mellotron του Kitcat και το μελωδικό μπάσο του Wheatley, το "Heaven" αρχίζει με μια επιβλητική, κλασική μελωδία. Το κομμάτι υπογραμμίζεται από την καλαίσθητη κιθάρα του Cowderoy. Περίπου μετά από τρία λεπτά το τραγούδι αλλάζει απότομα σε έναν δροσερό, σχεδόν ποπ προσανατολισμό που αναδεικνύει την εμπορική φωνή του Davis και το ταλέντο του συγκροτήματος στα αρμονικά φωνητικά. "Do you have a clean mind;" ρωτάνε πολλές φορές. Και τσεκάρουν αν έχεις κάνει κάποιες υποχρεώσεις ως καλός πιστός, με κάποιες νύξειςγια την εκκλησία, πιθανότατα ορμώμενοι από το σχολικό τους παρελθόν σε Καθολικό σχολείο, αλλά και το αρχικό τους όνομα Satan's Disciples, που περικόπηκε σε Disciples.

- Τι σκέφτεσαι όταν περνάς τον χρόνο σου; / - Θα μπορούσες να βοηθήσεις έναν φίλο σου και έναν φίλο μου; / - Ποιος σε έκανε υγιή, στο σώμα και στο μυαλό σου; / - Θα δώσεις κάποια χρήματα στην εκκλησία εγκαίρως; / - Υπόσχεσαι στον εαυτό του ότι ποτέ δεν θα είσαι αγενής; / - Ο Θεός δεν θα προσπαθήσει ποτέ να σε εμποδίσει να συνεχίσεις να ψάχνεις

Με αυτό τον τίτλο (Do you have a clean mind;) κυκλοφόρησε αμέσως ένα single στην Αμερική από την Capitol, η οποία ανέλαβε και την Αμερικανική έκδοση του LP.

Hell

Δεδομένου του τίτλου του επόμενου τραγουδιού, υποθέτω ότι το δυσαρμονικό άνοιγμα στα πλήκτρα δεν θα έπρεπε να αποτελεί έκπληξη στο "Hell". Αυτό υπογραμμίζεται και από την ενοχλητική κιθαριστική δουλειά του Cowderoy. Και τι μπορείς να πεις για το εμπνευσμένο από το "can-can" του Offenbach τμήμα; Από εκεί και πέρα, με την υποστήριξη των πλήκτρων του Kitkat, το τραγούδι πέρασε σε progressive εδάφη.

Fugue in D Minor

To "Fugue in D Minor" είναι απλά ότι λέει ο τίτλος. Αναδεικνύει την κλασική μουσική παιδεία των παικτών, όμως παρα-είναι μεγάλης διάρκειας.

The Dream

Η μεγαλύτερη και πιο πειραματική προσπάθεια του άλμπουμ, το "The Dream", ακούγεται σαν ένα μουσικό κολάζ που συνδυάζει διάφορα μέρη. Ξεκινώντας με ένα ουρλιαχτό της κιθάρας του Cowderoy, μετατρέπεται απότομα σε ένα σύντομο κομμάτι της σονάτας για πιάνο "Moonlight" του Μπετόβεν. Στα επόμενα δεκαπέντε λεπτά, η σύνθεση αναπηδά σε όλο το μουσικό φάσμα, συμπεριλαμβανομένων τζαζ διαλειμμάτων, μερικών από τα πιο δύσκολα παιξίματα του Cowderoy, ενός ενοχλητικού τμήματος με ομιλίες του Davis, ενός τμήματος που προκαλεί φρίκη, λατινοαμερικανικών κρουστών, μιας αναφοράς στο "Hey Jude", ένα τμήμα που θυμίζει απίστευτα Zappa, κ.ο.κ. Χάριν του ρυθμικού μέρους καταφέρνει να διατηρηθεί σε νορμάλ επίπεδα.

Οι Gracious το 1971 έκαναν ένα δεύτερο άλμπουμ το This is...Gracious!! Tο παίξιμο σε αυτό το δεύτερο άλμπουμ ήταν πολύ πιο ώριμο, αλλά κυκλοφόρησε μετά τη διάλυση του συγκροτήματος και χωρίς να υφίσταται γκρουπ να το υποστηρίξει δεν δόθηκε καμία σημασία από τα μέσα ενημέρωσης της εποχής.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ