WILLOW TREE

Ο άνεμος στις Ιτιές

Η Ιτιά ήταν αφιερωμένη στους ποιητές γιατί ο ήχος του ανέμου καθώς περνούσε μέσα από τα κλαδιά της, λέγεται ότι είχε ισχυρή επίδραση στο μυαλό με αποτέλεσμα την έμπνευση.
Τι μας λέει όμως η Ελληνική μυθολογία για τις Ιτιές?
Σύμφωνα με τον μύθο ο Φαέθων που δεν ανέχτηκε την προσβολή του Έπαφου, όταν αυτός του είπε ότι δεν είναι υιός του Ήλιου, ζήτησε από τον Ήλιο-πατέρα του να του δώσει για μια μέρα το άρμα του για να φέρει τον ήλιο στην πλάση. Έτσι θα πείθονταν όλοι ότι είναι υιός του. Παρά τις αντιρρήσεις του ο Ήλιος, επειδή είχε δεσμευτεί με ιερό όρκο ότι θα κάνει ότι του ζητήσει ο Φαέθων, του έδωσε το ολόχρυσο άρμα με τα ατίθασα άτια, προειδοποιώντας όμως τον παράτολμο νέο για τους κινδύνους  ενός τέτοιου εγχειρήματος. Όμως η νιότη αλλά και η επιθυμία να φέρει τη ζέστη στον κόσμο, έκαναν τον Φαέθωνα να μην ακούσει τις προειδοποιήσεις του πατέρα του και να ανέβει στο άρμα. Δεν άργησαν τα άτια να καταλάβουν ότι αυτός που τα οδηγεί είναι ένας αδύναμος νέος και ξέφυγαν από τις ουράνιες αρματοτροχιές. Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό για τη γη. Φωτιές σκορπίστηκαν παντού και όλεθρος στον κόσμο. Εκεί επενέβη ο βασιλιάς των θεών Δίας και με ένα κεραυνό χτύπησε το άρμα κάνοντας τον άτυχο νέο να συντριβεί στον ποταμό Ηριδανό.

Φαέθων

Την άλλη μέρα ο λαμπερός Ήλιος δε φάνηκε στον ουρανό. Θρηνούσε το γιο του που ήθελε να πετάξει ψηλά και χάθηκε γιατί δεν πίστεψε πως του έλειπε η δύναμη να το κάνει. Μα ο μεγάλος θεός έχει και μια κρυφή περηφάνεια. Αν ο Φαέθων πέθανε, η ανάμνησή του θα μείνει για πάντα στην καρδιά των ανθρώπων. Μα αν ο Ήλιος άντεχε τον πόνο του, η μάνα του Φαέθωνα θρηνούσε απαρηγόρητα. Σαν τρελή έψαχνε να βρει το κουφάρι του γιου της.  Κάποτε βρήκε τον τάφο του κι απάνω εκεί έκλαψε απελπισμένα. Οι κόρες της, οι Ηλιάδες, οι αδελφές του Φαέθωνα, θρηνούσαν κι αυτές με δάκρυα πικρά πλάι στον τάφο του αδερφού τους κι εκεί κλαίγανε ατέλειωτα μερόνυχτα, ώσπου οι θεοί τις λυπήθηκαν και τις μεταμόρφωσαν σε ιτιές. Οι ιτιές – Ηλιάδες ρίζωσαν στην ακροποταμιά και γείραν τα κλαδιά τους πάνω από τις όχθες του Ηριδανού, για να στάζουν τα δάκρυά τους στο ποτάμι. Κι είναι από τότε που αυτά τα δέντρα ονομάζονται κλαίουσες ιτιές (weeping trees).

Ηλιάδες

Ο Kenneth Grahame έγραψε το 1908 την παιδική νουβέλα The Wind in the Willows.
Σε αυτήν βρίσκουμε τις περιπέτειες του Mole (τυφλοπόντικας), του Rat (ποντικός), του Mr.Toad (βάτραχος) και του Mr.Badger (ασβός). Ιδιαίτερα αγαπητό στα παιδιά ήταν το 7ο μέρος the Piper at the Gates of Dawn, όπου ο θεός Παν βοηθάει τους ήρωές μας στο κλείσιμο του παιδικού αυτού παραμυθιού.

Wind in the Willows

Πολλοί μουσικοί όπως ήταν φυσικό εμπνεύστηκαν από τις ιδιαιτερότητες του δέντρου αυτού. Έγραψαν λοιπόν τραγούδια συνήθως σχετικά με την οδύνη, το θρήνο θέλοντας να δείξουν σε τι κατάσταση είναι αυτός που θρηνεί. Όμως υπήρχαν και γκρουπ που πήραν το όνομά τους είτε από το δέντρο, είτε από την παιδική νουβέλα. Ας περάσουμε λοιπόν σε μερικές από τις εμπνεύσεις που είχαν:
Το τραγούδι γράφτηκε το 1932 από την Ann Ronell και θεωρείται ένα κλασσικό jazz κομμάτι. Πάρα πολλοί καλλιτέχνες το τραγούδησαν, εμείς το ακούμε από τον Jeremy Steig και το υπέροχο φλάουτό του:

Jeremy Steig - Willow Weep For Me (1963)

Ο Mike Bloomfield έχοντας από το 1964 πάει στους Paul Butterfield Blues Band, εδώ από Live το 1966. Η Ιτιά κλαίουσα πάλι σε μεταφορικό ρόλο για κορίτσι αλλά σε μια blues εκδοχή.

Paul Butterfield Blues Band - Willow Tree (1966)

Ο τίτλος του πρώτου άλμπουμ των Pink Floyd (the Piper at the Gates of Dawn), εμπνεύστηκε από την νουβέλα του Kenneth Grahame αν και μόνο στον τίτλο του και όχι στα τραγούδια.

Pink Floyd - Lucifer Sam (1967)

Οι ψυχεδελικοί the Wind in the Willows ήταν το πρώτο γκρουπ της Debbie Harry πριν τους the Stilletoes και τους the Blondie. Έκανε τότε backing vocals.

the Wind in the Willows - Moments Spent (1968)

O Alfie Shepherd ήταν μέλος ενός ψυχεδελικού γκρουπ του '60 των Angel Pavement. Μετά την διάλυσή τους το 1970, ο Alfie προχώρησε σε μια μουσική προσαρμογή της κλασσικής νουβέλας. Εδώ ακούμε το "Dulce Domum" που σημαίνει ξανά στο σπίτι. Παρμένο από την επιστροφή του Mr. Toad.

 Alfie Shepherd - Dulce Domum (1970)

Με εκπληκτικά όμορφες αρμονίες το άλμπουμ των folk Tudor Lodge και το κομμάτι τους από τα ωραιότερα folk αριστουργήματα που έχουν γραφτεί.

Tudor Lodge - Willow Tree (1971)

"Weeping trees of yesterday look so sad", τραγούδαγαν οι Wishbone Ash στο επικό τους άλμπουμ Argus.

Wishbone Ash - Leaf and Stream (1972)

Με απίστευτες soft folk/rock μελωδίες οι Willow μας ταξιδεύουν στο καταπληκτικό ομώνυμο άλμπουμ τους το 1973.

Willow - Still (1973)

Με μελωδικότατη Ιρλανδική λύρα που παίζει ο Paddy Moloney και την φωνή του Van Morrison το επόμενο τραγούδι κι αυτό βασισμένο στην παιδική νουβέλα.

Van Morrison - Piper at the Gates of Dawn (1997)

Από τον 10ο δίσκο του με πολύ δυνατά ονόματα στα credits και το 1997.

Paul McCartney - Flaming Pie / Little Willow (1997)

Στην Αγγλική παράδοση η Ιτιά συνδέεται σχεδόν πάντα με την μοχθηρία και την κακία.

Η Ιτιά στην Κίνα συνδέεται με την παραδοσιακή γιορτή Qingming. Σε αυτήν ο φύλακας του άλλου κόσμου αφήνει τα πνεύματα των νεκρών να επιστρέψουν στη γη και οι Κινέζοι χρησιμοποιούν κλαδιά Ιτιάς στις πόρτες τους για να τα κρατήσουν μακριά.

Στην Ιαπωνία οι Ιτιές συνδέονται με τα φαντάσματα. Το "Green Willow" είναι μια Ιαπωνική ιστορία φαντασμάτων όπου ένας νεαρός σαμουράι ερωτεύεται μια γυναίκα που λέγεται Green Willow και έχει μια πνευματική σχέση με μια Ιτιά.

"All around my hat I will wear the green willow" τραγουδούσαν οι Steeleye Span.

Steeleye Span - All Around my Hat (1976)

Ασφαλώς αυτό ήταν ένα μικρό δείγμα από τα τραγούδια που στον τίτλο ή στον στίχο κάνουν χρήση της Ιτιάς μεταφορικά. Ένα δέντρο με υπερφυσικές δυνάμεις; Ένα δέντρο που στοιχειώνει τις παραδόσεις των διαφόρων λαών; Σε κάθε περίπτωση μια πηγή έμπνευσης για τους καλλιτέχνες που έκαναν το κλάμα των αρχαίων Ηλιάδων συνώνυμο του θρήνου και του γοερού κλάματος στα σύγχρονα τραγούδια.

Bob Dylan - Weeping Willow (1993)

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

FRED NEIL

O τροβαδούρος της folk που αγαπούσε τα δελφίνια

Συμβαίνει σε ορισμένους μουσικούς, να χαίρουν μεγαλύτερης εκτίμησης και σεβασμού από τους συναδέλφους τους, παρά από το κοινό. Εάν ο σεβασμός αυτός ήταν το σημείο αναφοράς της δόξας, τότε ο Fred Neil θα ήταν ο απόλυτος σταρ.

Fred Neil - Everybody's Talkin' (1967)

Προφανώς έχετε ακούσει τραγούδια του, πιθανότατα την διασκευή του δικού του "Everybody's Talkin", από τον Harry Nilsson ή την διασκευή του "Other Side of This Life" των Jefferson Airplane, το οποίο έπαιζε σε σταθερή βάση σε κάθε συναυλία τους στα τέλη του 1960. Οι John Sebastian (The Lovin' Spoonful), David Crosby (Byrds / Crosby, Stills and Nash) και Paul Kantner (Jefferson Airplane), αναφέρονται πάντα με σεβασμό και δέος στο όνομά του. Ο Fred Neil έβαλε την σφραγίδα του και σε είδωλα με cult κοινό όπως ο Tim Buckley, που διασκεύασε το "Dolphins" και είχε την ίδια χροιά με τον Fred Neil στις χαμηλές νότες. Το "Dolphins" έχουν διασκευάσει και οι It's a Beautiful Day.
Επίσης πιθανότατα...δεν έχετε ακούσει ποτέ για τον Fred Neil. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν την ιστορία του. Τα άλμπουμ του στα μέσα του '60 πούλησαν εν μέρει, επειδή ήταν πριν την μετατόπιση της αγοράς από τα singles στα άλμπουμ. Ο Neil ήταν αντιστάρ από τη φύση του. Έμοιαζε να αδιαφορεί σε κάθε πιθανότητα να γίνει σταρ. Απομακρυνόταν από τις κουραστικές προωθήσεις της δουλειάς του και όταν ο καιρός έμοιαζε να είναι ο κατάλληλος για να κάνει το πέταγμά του, απλά σταμάταγε τα πάντα. Πιθανώς δεν σταμάτησε ποτέ να γράφει, αλλά πρέπει να ήταν ο μοναδικός ανάμεσα στους μουσικούς της δεκαετίας του '60, που δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον να ηχογραφήσει ή να παίξει μετά τις αρχές του '70 ή έστω να μιλήσει για την δουλειά του, παρά το γεγονός ότι ήταν σε καλή κατάσταση υγείας.
Για μετά την αποχώρησή του, υπάρχουν μόνο απροσδιόριστες συχνά επινοημένες φήμες, για έναν ανώνυμο περιπλανώμενο τροβαδούρο πιθανώς στα ζεστά κλίματα του Νότου, να παίζει την κιθάρα του παρατηρώντας την μεγάλη του λατρεία, τα δελφίνια.

Fred Neil - Dolphins (1967)

Σαν να είχε αποφασίσει να ζήσει με αδιαφορία ως προς τα εγκόσμια, πράγμα που αποτυπώνεται σε τόσες συνθέσεις του καλύτερα απ'το να το τραγούδαγε. Από όλες τις μορφές που γεφύρωσαν την folk με το rock 'n' roll εκεί στο δεύτερο μισό του '60, πρωτοπόροι στην folk/rock έκρηξη, ο Neil ήταν ο πιο ιδιόμορφος. Κατά την ακουστική του περίοδο δεν υπήρξε ο τυπικός folk μουσικός που έπαιζε την 12-χορδη κιθάρα του με ρυθμούς μπλουζ που αντηχούν ροκ. Ενώ στην folk/rock περίοδό του δεν δόθηκε ολοκληρωτικά στην ηλεκτρική μουσική, αλλά δημιούργησε αναμιγνύοντας με τρομερή συνέχεια ακουστικά και ηλεκτρικά όργανα. Gospel, country, R&B με ψήγματα jazz, pop και Indian, ήταν όλα μέρος της προσωπικότητάς του, αν και ποτέ δεν ακούστηκε σαν αταίριαστος και απροσάρμοστος, όπως συνέβαινε σε πολλούς που έμπλεξαν τόσα πολλά είδη μαζί. Ο Neil πάντα ακουγόταν αυθεντικός. Και το καίριο σημείο που τον έκανε να ακούγεται πάντα αυθεντικός ήταν η φωνή του, που με αβίαστη ευκολία κυλούσε ιδιαίτερα στις χαμηλές νότες. Κανείς λευκός folk/blues τραγουδιστής του '60 ή μάλλον κανένας ποτέ δεν υπήρξε τόσο επιδέξιος στα χαμηλά όρια που μπορεί να φτάσει η φωνή, ώστε να βγάλει τόσο βαθιά soul φωνή (from not just the bottom of the soul, but from the bottom of the soles of his feet).

Fred Neil - The Water is Wide (1965)

Τα πρώτα 25 χρόνια της ζωής του αποτελούν μυστήριο ακόμα και για τους "κολλητούς" φίλους του, όπως ακριβώς συνέβη και με ένα άλλο πυλώνα της πρώιμης folk σκηνής της δεκαετίας του '60, τον Dino Valenti. Φαίνεται ότι πέρασαν μέσα από ένα διαφορετικό μουσικό μονοπάτι, πριν ξεπεταχθούν ως folk τραγουδιστές.
Γεννημένος το 1937, πέρασε πολλά χρόνια της ζωής του στον Νότο. Συχνά ταξίδευε με τον πατέρα του, που ήταν αντιπρόσωπος τζουκμποξ σε μια εταιρεία και που ήταν υπεύθυνος για την έκθεση του μικρού Fred σε τόσο μεγάλο μουσικό εύρος, από πολύ τρυφερή ηλικία. Τέλη του '50 δούλευε στην Νέα Υόρκη σαν στιχουργός και κάποιες φορές σαν session μουσικός (μουσικός στούντιο). Παίζει ηλεκτρική κιθάρα στο demo του τραγουδιού του Bobby Darin "Dream Lover", γράφει μαζί με τον Norman Petty το "Come Back Baby" του Buddy Holly, όπως και το "Candy Man" με τον Beverly Ross για τον Roy Orbison. Ο Neil θα συμπεριελάμβανε το τραγούδι που τόσο πολύ τον αντιπροσώπευε και στο δικό του άλμπουμ το 1965.

Fred Neil - Candy Man (1965)

Μεταξύ 1957 και 1963 έβγαλε γύρω στα έξι singles για διάφορες μικρές και μεγάλες εταιρείες με χαρακτηριστική του δουλειά το "Long Black Veil" το 1963, που τώρα πια μπορεί να το βρει κάποιος στην επανέκδοση του "The Many Sides of Fred Neil". Στην πραγματικότητα δεν ήταν παρά ακόμα ένας από το πλήθος των ελπιδοφόρων νέων που πάλευαν να εισέλθουν στο Brill Building (κτίριο που στέγασε τα γραφεία εταιρειών που παρήγαγαν κάποια από τα μεγαλύτερα τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ στην Αμερική), όπως ο Roger McGuinn των Byrds και ο Paul Simon, αλλά με ένα "τυχερό"
"Candy Man" στα credits του. Τελος πάντων υπήρχε και ένας άλλος Fred Neil που είχε αρχίσει να γίνεται γνωστός στις αρχές του '60 στα folk κυκλώματα της εποχής. Αυτός ο Fred Neil δεν απείχε από την pop και την rock σκηνή και στάθηκε αρωγός στους ανερχόμενους Bob Dylan, Dino Valenti και άλλους. Ο Dylan μάλιστα θυμάται όταν άγνωστος τότε, έπαιζε φυσαρμόνικα για τον Fred Neil, ο οποίος πάντοτε τον αντιμετώπιζε με ιδιαίτερη συμπάθεια.

Fred Neil - Bob Dylan - Karen Dalton (Cafe Wha)

Dino Valenti - Fred Neil

Fred Neil - Joni Mitchell - Debbie Anderson

Ωστόσο η δισκογραφική δουλειά του Neil, πήγε πολύ αργά σε σχέση με αυτή του Bob Dylan, αν και ήδη είχε τρία κομμάτια σε διαγωνισμό folk της εταιρείας FM. Ηχογραφημένα το 1963, αποδεικνύουν την blues/folk μίξη του Neil, από πολύ νωρίς. To "That's the Bug I'm In" συχνά αναφέρεται λανθασμένα σαν κομμάτι του Bob Dylan. Τα άλλα δύο ήταν τα "Linin' Track" και "The Sky Is Falling". "Ο Fred ήταν ένας φυσικός "κρίκος" σε διαφορετικά μουσικά στυλ", λέει ο John Sebastian, ο οποίος έμελε να παίξει σημαντικό ρόλο στις διάφορες εμφανίσεις του Neil συνοδεύοντάς τον με την φυσαρμόνικα, και αμέσως μετά από αυτό να γίνει ένας μεγάλος folk/rock σταρ σαν ηγέτης και τραγουδιστής των the Lovin' Spoonful. Και συνεχίζει, "το διαφορετικό με τον Fred ήταν ότι όχι μόνο είχε Νότια καταγωγή, αλλά ήταν ένας από τους πρώτους που πέρασαν τα φυλετικά σύνορα με το στυλ του. Η Gospel μουσική που είχε κληρονομιά ήταν της εκκλησίας των μαύρων. Μερικοί από τους φίλους του (νέγροι) όπως η Odetta και ο Len Chandler καθώς και άλλοι νέγροι μουσικοί είχαν μια αμεσότητα και μια αλληλεπίδραση με τον Fred που δεν είχαν με κανέναν άλλο μουσικό στη Νέα Υόρκη. Ενώ εμείς είχαμε Ανατολική καταγωγή που απλά δεν συμπεριελάμβανε τόσο πλούσια μουσική κληρονομιά". Όταν ο Neil έκανε τον 1ο δίσκο του, δεν ήταν ως σόλο καλλιτέχνης, αλλά ως ντουέτο με έναν άλλο παλαίμαχο της folk τον Vince Martin που το 1956 είχε ένα χιτ το "Cindy Oh Cindy". Το άλμπουμ του Tear Down the Walls βγήκε κάπου ανάμεσα στην folk περίοδο και στην αυγή της folk/rock. Περιελάμβανε σχεδόν ισάριθμα covers με τραγούδια του Neil και μάλλον έδινε έμφαση στο γεγονός ότι ο Fred Neil ήταν πραγματικά αξεπέραστος ως σόλο καλλιτέχνης, παρά ως μέλος γκρουπ. Αυτό αντιλαμβάνεται αμέσως κάποιος ακροατής, όταν ακούει την βαθιά soul φωνή του Neil να καλύπτεται από την "υψηλότερη" φωνή του Martin. Το άλμπουμ ήταν πολύ αξιόλογο για τις συνθέσεις του, ο John Sebastian των Loving Spoonful είναι στην φυσαρμόνικα και ο πολυ-οργανίστας Felix Pappalardi του hard rock γκρουπ Mountain, (ο οποίος σύντομα θα γινόταν γνωστός από τους Cream) στο guitarron (Μεξικανικο μπάσο).

Fred Neil and Vince Martin - Wild Child in a World of Trouble (1964)

Ο Neil έκανε ένα μεγάλο άλμα στην folk/rock, καθώς και στην ποιότητα του δικού του υλικού, με το σόλο άλμπουμ του Bleecker and MacDougal (1965). Εκτός των Sebastian και Pappalardi εδώ βρίσκονταν και οι Pete Childs (κιθάρα) και Douglas Hatelid (μπάσο). Τα ντραμς και μια μεγαλύτερη παρουσία κιθάρας σίγουρα θα έβαζαν αυτό το άλμπουμ στην rock σκηνή.  Όμως αδιαφιλονίκητα, όπως και ο John Sebastian λέει, ο μεγάλος σταρ πάντα παρέμενε ο Fred Neil, ο οποίος ήταν ένας λευκός που με τόση σταθερότητα "τέντωνε" τις φράσεις, χαιδεύοντας τις χαμηλές νότες σαν να έκανε έρωτα μαζί τους. Ο Neil δεν παρίστανε τον τροβαδούρο που κόπτετο να αλλάξει τον κόσμο, ούτε ξόρκιζε προσωπικούς του δαίμονες, όπως τόσοι σύγχρονοί του έκαναν. Συχνά "ζωγράφιζε" τον εαυτό του, ως ένα παιδί από την επαρχία που έρχεται στην μεγάλη πόλη με τις τόσες προκλήσεις και συγχίζεται από όλα αυτά, και επιδιώκει την επιστροφή στην επαρχία, στη θάλασσα, σε πιο ειρηνικές περιοχές του μυαλού του. Όλος ο δίσκος είναι πολύ καλός με κλασσικά κομμάτια. Το "Blues on the Ceiling" είναι η προσωποποίηση της μοιρολατρίας, του φαταλισμού.

Fred Neil - Blues On the Ceiling (1965)

Όταν τραγουδάει "up to my neck in misery, I'll never get out of these blues alive" δεν ακούγεται καθόλου "δήθεν", αν και ακούγεται περισσότερο σαν παραίτηση παρά σαν θυμός. Το "Little Bit of Rain" που η Linda Ronstadt διασκεύασε στο ντεμπούτο άλμπουμ της το 1967, σαν μέλος των Stone Poneys, καθώς και η Sandy Denny, ήταν μια υπέροχη μπαλάντα βγαλμένη από την ψυχή του και ενισχυμένη από την κιθάρα του που τρεμόπαιζε.

Fred Neil - Little Bit of Rain (1965)

Τα δε "Other Side of This Life" και "Everybody's Talkin'" είναι τα πιο γνωστά και πολυδιασκευασμένα τραγούδια του. Παρά λοιπόν το γεγονός ότι το άλμπουμ του δεν περιέχει ντραμς και έχει μόνο σκόρπιες δόσεις ηλεκτρισμού, όπως είπε ο John Sebastian 35 χρόνια αργότερα, είχε την ποιότητα ενός rock 'n' roll άλμπουμ. Και ίσως η επιλογή του Neil να χρησιμοποιήσει την 12-χορδη έκρυβε μια ώθηση στο αποτέλεσμα, που ένα ηλεκτρικό όργανο δεν θα μπορούσε να δώσει. Και ασφαλώς δεν είχε ποτέ αντίρρηση να τον συνοδεύουν ηλεκτρικά όργανα.
Αν και όπως προαναφέραμε, από πωλήσεις τα άλμπουμ του δεν είχαν ιδιαίτερες, εν τούτοις η επίδρασή του και η επιρροή του Fred Neil στους folk/rock μουσικούς της δεκαετίας του '60 ήταν φανερή. Στην επανέκδοση του άλμπουμ The Many Sides of Fred Neil, ο David Crosby ιδρυτικό μέλος των Byrds, του πρώτου (και καλύτερου) folk/rock γκρουπ έγραψε: "Θυμάμαι πόσο πολύ ποθούσα να είχα μια φωνή τέτοια σαν ένα τόσο βαθύ "ποτάμι" ήχου να ξεχύνεται από το στήθος μου, αντί για αυτό το "λεπτό" πράγμα το οποίο είχα. Ο Neil με δίδαξε τι είναι μουσική, καθώς και τα γιατί και τα πως του να είσαι μουσικός. Ήταν ο ήρωάς μου". Επιπλέον ο John Sebastian επισημαίνει ότι ο Stephen Stills αλλά και ο Ritchie Havens ήταν ακόμα δυο από αυτούς που δανείστηκαν από τον Neil. Ο John Sebastian που το 1965 θα γινόταν ο ηγέτης των the Loving Spoonful, μας λέει ότι πολλά τραγούδια τους έχουν το αργό mood του Fred Neil, αλλά και ότι το "Coconut Grove" ένα από τα καλύτερα κομμάτια τους ήταν εμπνευσμένο αποκλειστικά από τον Neil. Ο τρόπος που ο John Sebastian έγραφε τα τραγούδια των Lovin' Spoonful ήταν απλά σαν να φανταζόταν ότι τα δημιουργούσε ο Fred Neil. Επίσης και οι the Lovin' Spoonful διασκεύασαν το "The Other Side of Life", το οποίο βέβαια απλά υπήρξε χωρίς ποτέ να γίνει hit, καθώς διασκευάστηκε και από τους Jefferson Airplane, τους the Youngbloods, όπως επίσης τους Peter, Paul & Mary. Ο Paul Kantner ένα μέλος από αυτούς που έγραφαν τραγούδια στους Jefferson Airplane υπήρξε επηρεασμένος από τον Fred Neil. Ο ίδιος λέει ότι ο David Crosby τον ώθησε προς τα εκεί. Και επίσης λέει ότι ο Neil διέθετε μια soul υπόσταση που γενικά έλειπε από την folk σκηνή. Ο Fred μας οδήγησε σε μέρη που ένας νορμάλ folk τραγουδιστής δεν θα μπορούσε, συνήθιζε να τονίζει. Η Judy Henske που όπως ο Fred Neil έμπλεκε τα μουσικά είδη, έβαλε τα "Little Bit of Rain" και "The Other Side of Life" στον δίσκο της στα μέσα της δεκαετίας του '60. "Με κάποια σουξέ της εποχής" μας λέει η Judy Henske, "απλά τιμωρούσα το κοινό ιδιαίτερα αν ήταν μεγάλα σε χρόνο. Όμως με τραγούδια που είχε γράψει ο Fred Neil, αντάμοιβες το κοινό που ήρθε για να σε ακούσει επειδή ήταν χωρίς αμφιβολία υπέροχα. Ο Neil ήταν ένας πολύ "χαμηλός" βαρύτονος". Υπάρχει μια φάση στο "ταξίδι" του Fred Neil από την folk στην folk/rock που πια έχουμε χάσει. Στα μισά της δεκαετίας του '60, εμφανιζόταν μαζί με τους Seven Sons σε ένα κέντρο. Δυστυχώς δεν υπάρχουν από εκείνο το line-up στοιχεία καταγεγραμμένα. To 1967 o Fred Neil βγάζει έναν από τους καλύτερους δίσκους στην ιστορία της folk/rock, τον ομώνυμο Fred Neil. Εδώ βρίσκονται μαζεμένα τα τραγούδια που χιλιοδιασκευάστηκαν στη συνέχεια. "The Dolphins" το πρώτο τραγούδι του άλμπουμ, είναι η καλύτερη εισαγωγή του Fred Neil στον ηλεκτρικό ήχο και τα ντραμς κάνουν την παρθενική τους εμφάνιση δια μέσου του Billy Mundi, ο οποίος έπαιζε τότε και για τους Tim Buckley, Bob Dylan και Frank Zappa, ενώ το μπουζούκι του Cyrus Faryar προσδίδει εξωτικό άγγιγμα στο κλασσικό κομμάτι. Όμως ο Fred Neil περισσότερο γνωστός έγινε για το κομμάτι του δίσκου "Everybody's Talkin'". Πιο αργό από την φημισμένη διασκευή του Nilsson, αντανακλά τις ευχές του Fred να δραπέτευε από την τρέλα της σύγχρονης ζωής, εννοώντας την πόλη? την μουσική? Το μέρος πάντως παραπέμπει στην Νότια Φλόριντα, όπου ο Neil πέρασε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του μετά το 1970, όπως μας λέει στον στίχο "I'm going where the sun keep shining through the pouring rain". Το "Ba-De-Da" είναι άλλο ένα εθιστικό κομμάτι που πάλι λέει για την απογοήτευση της ζωής στην πόλη ντυμένο με την φυσαρμόνικα του Al Wilson των Canned Heat.

Fred Neil - Ba De Da (1967)

O Larry Becket συνεργάτης του Tim Buckley έλεγε "Το άλμπουμ Fred Neil για τον Tim (Buckley), εμένα και όλους τους φίλους και συνεργάτες μας, αποτελεί ένα από τα 4-5 καλύτερα άλμπουμ του '60. Δεν μας νοιάζει καμιά λίστα που ο κάθε ένας βγάζει,τα chart, ή οι πωλήσεις που έκανε. Για εμάς είναι όπως το Kind of Blue των '60'ς (Miles Davis). Όπως το Kind of Blue μπορείς να το ακούς συνέχεια και συνέχεια και να διατηρείται συνεχώς "φρέσκο" άκουσμα, αυτό ακριβώς συμβαίνει και με το άλμπουμ Fred Neil". Το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ "Cynicrustpetefredjohn Raga" είναι κάτι που διέφερε ολοκληρωτικά από το υπόλοιπο άλμπουμ, μια μίξη raga-folk-rock, πολλαπλές κιθάρες, φυσαρμόνικα, που έπαιζε έτσι γύρω στα 8 λεπτά μέχρι να αυτοεξαντληθεί. Ήταν ο πρόδρομος για το επόμενο άλμπουμ Sessions. Όπως φαίνεται από τον τίτλο του άλμπουμ, αποτελείται από επτά τραγούδια σαν να είναι ζωντανά από το στούντιο, ενώ σου δίνεται η εντύπωση περισσότερο της πρόβας παρά μιας τελικά κανονισμένης ηχογράφησης. Παρά ορισμένα εντυπωσιακά περάσματα, υπήρξε ένα άλμπουμ που στηρίχθηκε στο βάθος της φωνής του Neil, όπως και στον τόνο της απογοήτευσης. To "Felicity" o Neil το εμπνεύστηκε από τον folk τραγουδιστή Felicity Johnson, που τον έλκυε ιδιαίτερα η μελαγχολία του τόνου στη φωνή του. Το cover του Percy Mayfield "Please Send me Someone to Love" είναι τόσο, μα τόσο βαθιά τραγουδισμένο, που νομίζεις ότι μάλλον χάλασε ο ιμάντας του πικάπ.

Fred Neil - Please Send me Someone to Love (1968)

Tα υπόλοιπα 5 τραγούδια κινούνται στη raga με τις κιθάρες των πρώτης τάξεως παικτών στο Sessions, (Faryar, Peter Childs, Eric Hord) και Bruce Langhome (ο οποίος έπαιξε και στον Bob Dylan στις πρώτες του folk/rock δουλειές). O Neil παίρνει ακόμα πιο λυπημένο ύφος στο τραγούδι "Look Over Yonder" που φτάνει να ρωτάει την μητέρα του αν αισθάνεται λύπη που τον γέννησε!

Fred Neil - Look Over Yonder (1968)

Στα τέλη του '60 εκεί που μοιάζει ο Neil να έχει βρει το συνάφι του, σαν τραγουδοποιός και τραγουδιστής, όταν τότε υπάρχουν εκεί έξω καλλιτέχνες όπως ο Leonard Cohen, η Laura Nyro, η Joni Mitchell, πηγαίνει ακόμα μια φορά κόντρα στη λογική και το sessions έμελε να είναι το τελευταίο στουντιακό άλμπουμ του. Το the Other Side of This Life (1971) ήταν μια συμβατική υποχρέωση, που στην μια πλευρά περιείχε live από ένα κλαμπ ενώ η άλλη πλευρά ήταν ιδιαίτερα διασκεδαστική καθώς παρουσιάζει κοινές εμφανίσεις με τον jazz πιανίστα Les McCann στο τραγούδι "Come Back Baby" και με τον Gram Parsons (στα φωνητικά και στο πιάνο) στο cover του William Bell country/soul τραγούδι "Ya Don't Miss Your Water".

Fred Neil - the Other Side of Life (1971)

Ο Neil άπλά αισθανόταν αδιαφορία για να παρουσιάσει και να ηχογραφήσει από το '70 και μετά, έτσι αποσύρθηκε στην Νότια Φλόριντα. Εκεί εμφανίστηκε ξανά μόνο το 1976 και 1977 σε κάποια events που αφορούσαν στην ενίσχυση των αγαπημένων του δελφινιών. Στην πραγματικότητα ο Neil ήταν συνιδρυτής του Dolphins Project ενός οργανισμού που είχε αντικείμενο την ασφάλεια των δελφινιών από αιχμαλωσία. Οι σύγχρονοί του και συνεργάτες John Sebastian και Cyrus Faryar λίγα ήξεραν για το που βρισκόταν ο Fred Neil. Ο Paul Kantner (Jefferson Airplane) έδωσε την εκδοχή ότι ο Neil σιχάθηκε την μουσική βιομηχανία και αποσύρθηκε, όντας ευγενική ψυχή. Όμως ήταν πραγματικά και μυστηριώδης, καθώς δεν ήθελε κανείς να ξέρει γι'αυτόν, που βρίσκεται και τι κάνει. Απλά ενοχλούνταν από τον πολύ κόσμο, ήταν αυτό που λέμε αντιστάρ.

Fred Neil -  the Other Side of This Life (1965)

Η μουσική μπορεί να συνεχίζει να κυλά, αλλά μοιάζει τελικά ο κόσμος επιτέλους να ακούει τον πιο ιδιόρρυθμο προπάτορα της folk.
Εσείς?

Βασίλης

NURSERY RHYMES

 ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ!

Καθώς η στοργική μητέρα τραγουδάει απαλά και γλυκά ένα νανούρισμα στο παιδί, για να αποκοιμηθεί ακολουθεί άθελά της μια παράδοση αιώνων. Χαριτωμένο και γεμάτο τρυφερότητα το νανούρισμα, εκδηλώνει ολόκληρη την απαλή στοργή της μητρικής καρδιάς, την τρυφερή αγάπη, τα όνειρα και τους πόθους της μάνας για την ευτυχία του παιδιού της. Με αυτό τον τρόπο θα μπορέσει να ξεχωρίσει τη φωνή της και έτσι γεννιέται η δυαδική τους σχέση. Η δημιουργία των παιδικών τραγουδιών και των νανουρισμάτων χάνεται στην ομίχλη του χρόνου. Με αυτά συχνά μεταφέρεται η παράδοση από στόμα σε στόμα και έτσι ανάγονται στην παραδοσιακή (folk) μουσική. Όμως δεν είναι ασυνήθιστη η χρήση τους από διάφορα μουσικά είδη, αφού έγιναν η αιτία, χαρισματικοί μουσικοί να τα χρησιμοποιήσουν για να δημιουργήσουν νέα ακούσματα. Ας ξετυλίξουμε όμως σιγά-σιγά το νήμα και ας παραθέσουμε μερικά δημοφιλή ξένα νανουρίσματα:

1. Muffin Man

Σε κάθε περίπτωση δεν νομίζω να πήγαινε το μυαλό μιας μητέρας στον Frank Zappa για να κοιμίσει το μωρό της. Να όμως που συνέβη το αντίθετο. Πήγε το μυαλό του χαρισματικού μουσικού στο νανούρισμα.

Frank Zappa - Muffin Man (1977)

Muffin Man

Ο Frank Zappa εμπνεύστηκε το τραγούδι Muffin Man από το ομώνυμο παιδικό τραγούδι και υπάρχει στον δίσκο του "Bongo Fury" που κυκλοφόρησε με τον Captain Beefheart το 1975. Το τραγούδι προέρχεται από το 1820 και αφορά στα αρτοσκευάσματα muffins, αλλά όχι στην σημερινή τους γλυκιά μορφή. Τότε, στην Βικτωριανή εποχή τα νοικοκυριά λάμβαναν κάθε ημέρα τα muffin τους από διανομέα, τον .. muffin man.

2. Cautionary Tales for Children (Matilda)

"Tell me mother, tell me more"

Pink Floyd - Matilda Mother (1967)

Cautionary Tales For Children

Ορίστε μια άλλη περίπτωση, αυτή του Syd Barrett και του πρώτου τραγουδιού που συνετέθη για το ντεμπούτο άλμπουμ των Pink Floyd. Το "Matilda Mother", που οι στίχοι του αναφέρονται στην νοσταλγία του Syd Barrett για την χαμένη παιδική αθωότητα. Το βιβλίο απ'όπου το εμπνεύστηκε είναι το "Cautionary Tales for Children" και η Matilda μία από τις 11 ιστορίες του, για ένα κοριτσάκι που έλεγε ψέματα και κάηκε στη φωτιά. Το βιβλίο ήταν πολύ δημοφιλές τον 19ο αιώνα, αν και πρόκειται για ιστορίες παιδιών που τιμωρούνται, συχνά φρικτά, για τις "κακές" πράξεις τους. Οι στίχοι παρμένοι από το βιβλίο δεν μπήκαν τελικά στο τραγούδι, αφού το ίδρυμα Belloc (του δημιουργού του βιβλίου) το αρνήθηκε.

3. The Spider and the Fly

"'Will you walk into my parlour?' said the Spider to the Fly." 

Rolling Stones - the Spider and the Fly (1966)

Να και η πηγή έμπνευσης του Robert Smith, ας θυμηθούμε το βιντεοκλίπ του τραγουδιού.

Cure - Lullaby (1993)

the Spider and the Fly

Οι Rolling Stones αλλά και οι Cure εμπνεύστηκαν τα τραγούδια τους από το ποίημα "The Spider and the Fly" της Mary Howitt από το 1828. Η ιστορία για μία μεγάλη τριχωτή αράχνη που καλεί την μύγα στο σπίτι της για λίγη "κουβέντα". Τώρα ποιά η ψυχολογία των παιδιών που περιμένουν να αποκοιμηθούν κουκουλωμένα, συνδέοντας την μικρή τους υπόσταση με το δείπνο της μεγάλης τριχωτής αράχνης... δεν θέλω να ξέρω. 

4. Humpty Dumpty

"Humpty Dumpty sat on the wall"

Placebo - Hampty Dumpty (1971)

Joy of Cooking - Humpty Dumpty (1971)

Tori Amos - Humpty Dumpty (1992)

Humpty Dumpty

Οι Βέλγοι jazz Placebo από το 1971 μας παίζουν το Humpty Dumpty ένα παιδικό τραγουδάκι αρχικά καταγεγραμμένο το 1797, που μιλάει για ένα πλάσμα σαν αυγό. Το ίδιο πλάσμα συναντά η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων το 1872. Για τον ίδιο χαρακτήρα μας τραγουδάνε και οι Joy of Cooking που ανέμιξαν folk, rock, country, blues αλλά και jazz την ίδια χρονιά. Το πρωτότυπο και απίθανο αυτό γκρουπ είχε δύο frontwomen με τρεις άνδρες να υποστηρίζουν. Το τραγούδησε όμως και η Tori Amos το 1992.

5. Needles and Pins

"Needles and pins, needles and pins,
When a man marries his trouble begins"(προφητικό και αειθαλές!!)

Jackie De Shannon - Needles and Pins (1963)

Smokie - Needles and Pins (1977)

Ramones - Needles and Pins (1978)

Needles and Pins

Το Needles and Pins είναι ένα τραγουδάκι που μας λέει για τις δυσκολίες του γάμου από το 1843 και το τραγούδησαν πολλοί, όχι με τους αυθεντικούς στίχους, αρχής γενομένης της Jackie DeShannon, και ακολούθως οι Searchers, Del Shannon, Cher, Tom Petty and the Heartbreakers με την Stevie Nicks, Willie DeVille, Thorleifs, Gary Lewis & the Playboys, Smokie, Turtles και οι Ramones.  

6. Johnny Todd

"Johnny Todd, he took a notion

For to cross the ocean wide"

Bob Dylan and the Band - Johnny Todd 

the Clancy Brothers - Johnny Todd (1964)

Johnny Todd

Πάμε στο 1891 και στο παιδικό τραγουδάκι Johnny Todd. Το τραγούδησε ο Bob Dylan με τους the Band. Αλλά και οι the Clancy Brothers. Τι λέει το folk Ιρλανδικό τραγούδι? Μην μπαρκάρεις ποτέ, αν δεν έχεις παντρευτεί πρώτα την καλή σου. Ο Johnny Todd μπάρκαρε και γυρίζοντας βρήκε την καλή του παντρεμένη με άλλον.

7. Oh Dear What Can The Matter Be?

O dear, what can the matter be?

Johnny's so long at the fair.

Terry Callier - Oh dear, what can the matter be? (1965)

Oh dear, what can the matter be?

Μια αλληγορία, τέλεια βαλμένη μέσα σε ένα παιδικό τραγουδάκι που γράφτηκε το 1770 στην Αγγλία, μας τραγουδάει με την υπέροχη, μελιστάλαχτη φωνή του ο Terry Callier το 1965. Μην μένεις τόσο πολύ στο καρναβάλι / λούνα παρκ, εννοώντας μην υπερβαίνεις όπως τα παιδιά τα όρια της ευχαρίστησης, να επιστρέψεις με αυτά που μου υποσχέθηκες ότι θα μου αγοράσεις, διαπιστώνοντας με ανησυχία ότι ο σύντροφος δεν "επιστρέφει" στην πρότερη ευτυχισμένη κοινή ζωή.

 "Have I Stayed Too Long at the Fair?" τραγούδησε και η Barbra Streisand το 1963.

8. Old King Cole

"Old King Cole was a merry old soul
And a merry old soul was he"

Genesis - the Musical Box (1971)

Old King Cole

Η σχέση του τραγουδιού των Genesis με το παιδικό τραγουδάκι Old King Cole δεν είναι προφανής, για όσους δεν ξέρουν την ιστορία του. Αρχικά ορχηστρικό σε σύνθεση του Anthony Phillips, αργότερα με στίχους που αναφέρονται σε μια Βικτωριανή ιστορία γραμμένη από τον Peter Gabriel σχετικά με δυο παιδιά (ένα αγόρι και ένα κορίτσι) σε ένα αγροτικό σπίτι, όπου το κορίτσι σκοτώνει το αγόρι αποκεφαλίζοντάς το με ένα μπαστούνι  κροκέ. (Αυτό είναι και το εξώφυλλο του δίσκου, όπου φαίνεται το κορίτσι με το μπαστούνι και στο έδαφος κεφάλια). Αργότερα βρίσκει το μουσικό κουτί του αγοριού που όταν το ανοίγει παίζει το παιδικό τραγούδι Old King Cole. Όταν παίζει το τραγουδάκι το αγόρι επιστρέφει ως πνεύμα και προσπαθεί να σαγηνεύσει ερωτικά το κορίτσι. Ωστόσο η φασαρία κάνει την νταντά του αγοριού να εμφανιστεί και να τους πετάξει το μουσικό κουτί καταστρέφοντάς τους και τους δυο. Καταλαβαίνουμε λοιπόν τον τίτλο του δίσκου με την παράφραση "Nursery Cryme" (και όχι Rhyme). Το παιδικό τραγουδάκι Old King Cole του 1708 μιλάει για έναν βασιλιά που δεν μπορεί να ταυτιστεί αδιαφιλονίκητα με κάποιο υπαρκτό πρόσωπο, ο οποίος ζητάει να του φέρουν το μπωλ με το φαγητό/ποτό του και την πίπα του. Ο ποπ τραγουδιστής Nat "King" Cole από το παιδικό τραγουδάκι αυτό εμπνεύστηκε το παρατσούκλι του.

9. Ring-O-Roses

"A pocket full of posies, ashes, ashes, we all fall down"

Pink Floyd - Take it Back (1994)

Ring-O-Roses

Αλλά και στο "Take it Back" ένα τραγούδι των Pink Floyd από το 1994 δεν πάει το μυαλό αν δεν ξέρει κανείς. Είναι γύρω στο 03.04 που απόμακρα και θαμπά μέσα στο τραγούδι ακούγονται παιδικές φωνές να τραγουδάνε το "Ring-O-Roses", ένα παιδικό τραγουδάκι του 1881, που ο μύθος το έχει να αφηγείται την εποχή του μαύρου θανάτου  (πανούκλα) που συνέβει στην Αγγλία το 1665. 

10. The House That Jack Built

"This is the house that Jack built. This is the malt that lay in the house that Jack built."

Alan Price Set - The House That Jack Built (1967)

the House That Jack Built

Ο Alan Price είναι αυτός που έφτιαξε τους the Animals. Όταν άφησε τους the Animals έφτιαξε τους Alan Price Set. Αυτοί λοιπόν το 1967 στο 2ο LP τους A Price on His Head, τραγούδησαν το "The House That Jack Built", ένα παιδικό τραγουδάκι που η δημιουργία του χάνεται μέσα στo χρόνο με έντονη αντιπαράθεση μεταξύ αυτών που υποστηρίζουν ότι προέρχεται από ένα αρχαίο Αραμαικό ύμνο του 1590 και αυτών που θέλουν να προέρχεται από την Αγγλία στα μέσα του 16ου αιώνα. Το τραγούδι λέει για πολλά θέματα που σχετίζονται με αφετηρία το σπίτι που έχτισε ο Jack, χωρίς να λέει τίποτα για το σπίτι ή για τον Jack.


11. Wynken, Blynken, and Nod

"Wynken, Blynken, and Nod one night
Sailed off in a wooden shoe"

Donovan - Wynken Blynken And Nod (1971)

the Doobie Brothers - Wynken Blynken And Nod (1980)

Wynken Blynken And Nod

Ο folk Donovan μας τραγουδάει το 1971 το παιδικό τραγουδάκι Wynken, Blynken, and Nod.
Ένα ποίημα που γράφτηκε από τον Eugene Field το 1889, για τρία παιδιά που αρμενίζουν και ψαρεύουν ανάμεσα στα αστέρια μέσα σε ένα ξύλινο παπούτσι-βάρκα. Αλλά και οι the Doobie Brothers το τραγούδησαν επίσης το 1980 από τον δίσκο "In Harmony/A Sesame Street Record".

12. Tinker Taylor

"Rich Man, Poor Man,
Beggar Man, Thief"

Terry Raid - Tinker Tailor (1968)

Jethro Tull - Cross Eyed Mary (1971)

Ο Terry Reid τραγούδησε το 1968 το παιδικό τραγούδι μετρήματος "Tinker Taylor". Καταρχάς, ποιός ήταν ο Τerry Reid? Ήταν αυτός που του έγινε πρόταση να τραγουδήσει για τους New Yardbirds μετέπειτα Led Zeppelin από τον Jimmy Page και αρνήθηκε, όμως ήταν και αυτός που υπέδειξε τον Robert Plant ως υποψήφιο για casting. To τραγούδι ανάγεται στο 1695 και οι στίχοι του στην εποχή μας είναι "Tinker, Tailor, Soldier, Sailor, Rich Man, Poor Man, Beggar Man, Thief".
Αυτοί οι στίχοι αναφέρονται σε διάφορα τραγούδια εδώ μερικά ενδεικτικά:
Στο τραγούδι "Tinker, Tailor, Soldier, Sailor" των Yardbirds από το άλμπουμ τους Little Games του 1967, στο τραγούδι Dandelion των Rolling Stones του 1967, στο τραγούδι "Cross Eyed Mary" των Jethro Tull από το LP Aqualung του 1971, στο τραγούδι "The Fairy Feller's Master-Stroke" των Queen από το LP Queen II του 1974, στο τραγούδι "Just Another Nervous Wreck" των Supertramp από το LP Breakfast in America του 1979, στο τραγούδι "Sin City" των AC/DC καθώς και στο τραγούδι "Heartattack and Vine" του Tom Waits από το ομώνυμο άλμπουμ του 1980.


13. A-Tisket, A-Tasket

"A-tisket a-tasket
A green and yellow basket"

Ella Fitzgerald - A-Tisket, A-Tasket (1938)

A-Tisket, A-Tasket 

Η Ella Fitzgerald το 1938 τραγούδησε το A-Tisket, A-Tasket, ένα παιδικό τραγουδάκι που τα παιδάκια χόρευαν σε κύκλο. Ένα παιδάκι έριχνε ένα μαντήλι έξω από τον κύκλο. Το πιό κοντινό στο μαντήλι παιδί το σήκωνε και κυνηγούσε αυτόν που το έριξε. Αν τον έπιανε θα τον φιλούσε και έτσι θα τον έβαζε πάλι στον κύκλο ή αλλιώς εκείνος που έπιανε θα έπρεπε να πει ποιόν αγαπάει.


14. Hey Diddle Diddle

"Hey diddle diddle, The Cat and the Fiddle"

Paul McCartney - Hey Diddle Diddle (1970)

Hey Diddle Diddle

Οι ρίζες του παιδικού τραγουδιού ανάγονται στον 16ο αιώνα. Υπάρχουν καταγεγραμμένοι από το 1569 οι στίχοι: They be at hand Sir with stick and fiddle; They can play a new dance called hey-diddle-diddle του Άγγλου συγγραφέα Thomas Preston σε έργο του σχετικά με τη ζωή του Βασιλιά Καμβύση Β' της Περσίας που έζησε γύρω στο 550 π.Χ. (Fiddle είναι το βιολί)


15. Polly Put Your Kettle On

"Polly put the kettle on, We'll all have tea"

Sonny Boy Williamson - Polly Put Your Kettle On (1947)

 Polly Put Your Kettle On

Ο Sonny Boy Williamson τραγούδησε το "Polly Put Your Kettle On" δηλαδή βάλε ένα τσάι να τα πούμε, ένα παιδικό τραγούδι που συναντάται πρώτη φορά με μοντέρνους στίχους το 1841 στην νουβέλα του Καρόλου Ντίκενς "Barnaby Rudge". Η πρώτη εμφάνιση του ήταν το 1790.



16. Listen To the Mockingbird

"She's sleeping in the valley, And the mockingbird is singing where she lies"

Bill Williams - Listen To The mockingbird (1974)

Dolly Parton, Stuart Duncan - Listen To The Mockingbird 

Γραμμένο το 1855 από τον Septimus Winner ένα Αμερικανό συγγραφέα που έζησε τον 19ο αιώνα, ένα από τα δημοφιλέστερα τραγούδια, το οποίο εμπνεύστηκε από έναν Αφροαμερικανό τραγουδιστή του δρόμου που σφύριζε το σκοπό. Ο Αβραάμ Λίνκολν το περιέγραφε σαν ένα ειλικρινές και γλυκό τραγουδάκι όπως το γέλιο ενός κοριτσιού που παίζει. Ο βασιλιάς Εδουάρδος ο 7ος το θυμόταν να το τραγουδάει από όταν ήταν παιδάκι. Εδώ από το άλμπουμ του 1974 και τον Bill Williams καθώς και από τους Dolly Parton και Stuart Duncan. Λυπητερό τραγούδι με εύθυμο σκοπό, μας λέει για την ατριχόρνις (Mockingbird) με την ικανότητα να μιμείται φωνές άλλων πουλιών και πως τώρα τραγουδάει στον τάφο της κοπέλας που κάποτε διασκέδαζε να ακούει το κελάηδημά της με τον αγαπημένο της. 


17. Ten Little Indians

"Seven little, eight little, nine little Indians Ten little Indian boys"

Johnny & The Hurricanes - Ten Little Indians (1960)

Beach Boys - Ten Little Indians (1962)

the Yardbirds - Ten Little Indians (1967)

Ten Little Indians

Γραμμένο επίσης από τον Septimus Winner το 1868 το παιδικό τραγουδάκι μετρήματος Ten Little Indians. Το έπαιξαν οι Johnny & The Hurricanes το 1960, οι Beach Boys το 1962 στο 1ο άλμπουμ τους, καθώς και οι the Yardbirds το 1967.



18. Matthew, Mark, Luke and John

"Bless the bed that I lie on/Four corners to my bed/Four angels round my head
One to watch and one to pray/And two to bear my soul away"

Methuselah - Matthew, Mark, Luke and John (1969)

Matthew, Mark, Luke and John

Οι ψυχεδελικοί Methuselah το 1969 τραγουδάνε το Matthew, Mark, Luke and John. ένα παιδικό νανούρισμα με ρίζες στο 1656, σε αρχαίες Βαβυλωνιακές προσευχές, ενώ χρησιμοποιήθηκε στην Μεσαιωνική Γερμανία στην Χριστιανική του έκδοση. Εμείς παραθέτουμε ολόκληρο τον υπέροχο δίσκο τους, μιας και βρίσκεται μέσα στο θέμα μας, αφού είναι concept και τα πιο πολλά τραγούδια του είναι παιδικά τραγούδια και νανουρίσματα.


19. Who Killed Cock Robin

"Who killed Cock Robin?/I, said the Sparrow,/with my bow and arrow,/I killed Cock Robin.
Who saw him die?/I, said the Fly,/with my little eye,/I saw him die"

Freddie Redd Quartet - Who Killed Cock Robin (1960)

the Bergerfolk - Who Killed Cock Robin (1971)

Who Killed Cock Robin?

Οι Freddie Redd Quartet το 1960 έπαιξαν jazz ένα τραγούδι που το είπαν Who Killed Cock Robin. Το ίδιο έκαναν και οι folk the Bergerfolk δέκα χρόνια αργότερα. Αυτό είναι ένα παιδικό τραγουδάκι που οι ρίζες του χάνονται στο 1500. Το θέμα του σύμφωνα με την Κέλτικη παράδοση μιλάει για τον ήλιο/βασιλιά που πεθαίνει καθώς το θερινό ηλιοστάσιο φτάνει στο τέλος του. Σύμφωνα με την Σκανδιναβική μυθολογία πρόκειται για τον θάνατο του θεού Balder. Ή κατά άλλη εκδοχή αφορά στον θάνατο του βασιλιά Γουίλιαμ του 2ου το 1100.


20. The Lion And The Unicorn

"The lion and the unicorn/Were fighting for the crown

The lion beat the unicorn/All around the town"

The Men They Couldn't Hang - the Lion and the Unicorn (1984)

the Lion and the Unicorn

Οι The Men They Couldn't Hang είναι ένα folk/punk γκρουπ που φτιάχθηκε το 1984. Το 1990 έβγαλαν το LP the Domino Club από όπου και το παιδικό τραγούδι "The Lion and the Unicorn". Το λιοντάρι είναι η Αγγλία και ο μονόκερος η Σκωτία. Επομένως πάμε πίσω στο 1707, όταν γράφτηκε αυτό.

21. Cats In the Cradle

“Cats in the cradle and the silver spoon, little boy blue and the man on the moon…”
"I'm gonna be like you Dad, you know I'm gonna be like you..."

Harry Chapin - Cat’s in the cradle (1974)

Cat’s in the cradle

Ένα πολύ συναισθηματικό τραγούδι και συνάμα παιδικό τραγουδάκι που τραγούδησε ο Harry Chapin για ένα πατέρα που ενώ παρέχει τα πάντα στο παιδί του δεν βρίσκει χρόνο για να ξοδέψει δημιουργικά με αυτό. Γερνώντας ο πατέρας φέρνει στο μυαλό του τα λόγια του παιδιού "I'm gonna be like you Dad, you know I'm gonna be like you..." , τότε όταν εκείνος έχει ανάγκη για δημιουργικό χρόνο με το παιδί του, όμως είναι πια αργά. Cats in the Cradle (κούνια/λίκνο) είναι παιδικό παιχνίδι, silver spoon είναι κουταλάκια που βγάζουν μεταλλικό ήχο για τα μωρά, Little Boy Blue είναι παιδικό τραγουδάκι και Man in the Moon οι ανθρώπινες σκιές που τα παιδιά νομίζουν ότι βλέπουν όταν κοιτούν το φεγγάρι.

Καταλήγουμε λοιπόν, χωρίς όπως είπαμε να εξαντλήσουμε το θέμα, ότι η επίδραση του νανουρίσματος έχει σημαντική δράση στην ανάκτηση της ισορροπίας και τη συναισθηματική ηρεμία της μητέρας και του παιδιού, γιατί μέσα από αυτό, μπορεί να φτάσουνε σε βαθύτερα επίπεδα γαλήνης και συναισθηματικής ένωσης. Και ασφαλώς να εμπνεύσουν κι άλλους μουσικούς να δημιουργήσουν ακόμα περισσότερα πράγματα.

Komoriuta (Lullaby) - Japanese Koto & Shakuhachi (Thanks Haris)

Βασίλης