WILLOW TREE

Ο άνεμος στις Ιτιές

Η Ιτιά ήταν αφιερωμένη στους ποιητές γιατί ο ήχος του ανέμου καθώς περνούσε μέσα από τα κλαδιά της, λέγεται ότι είχε ισχυρή επίδραση στο μυαλό με αποτέλεσμα την έμπνευση.
Τι μας λέει όμως η Ελληνική μυθολογία για τις Ιτιές?
Σύμφωνα με τον μύθο ο Φαέθων που δεν ανέχτηκε την προσβολή του Έπαφου, όταν αυτός του είπε ότι δεν είναι υιός του Ήλιου, ζήτησε από τον Ήλιο-πατέρα του να του δώσει για μια μέρα το άρμα του για να φέρει τον ήλιο στην πλάση. Έτσι θα πείθονταν όλοι ότι είναι υιός του. Παρά τις αντιρρήσεις του ο Ήλιος, επειδή είχε δεσμευτεί με ιερό όρκο ότι θα κάνει ότι του ζητήσει ο Φαέθων, του έδωσε το ολόχρυσο άρμα με τα ατίθασα άτια, προειδοποιώντας όμως τον παράτολμο νέο για τους κινδύνους  ενός τέτοιου εγχειρήματος. Όμως η νιότη αλλά και η επιθυμία να φέρει τη ζέστη στον κόσμο, έκαναν τον Φαέθωνα να μην ακούσει τις προειδοποιήσεις του πατέρα του και να ανέβει στο άρμα. Δεν άργησαν τα άτια να καταλάβουν ότι αυτός που τα οδηγεί είναι ένας αδύναμος νέος και ξέφυγαν από τις ουράνιες αρματοτροχιές. Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό για τη γη. Φωτιές σκορπίστηκαν παντού και όλεθρος στον κόσμο. Εκεί επενέβη ο βασιλιάς των θεών Δίας και με ένα κεραυνό χτύπησε το άρμα κάνοντας τον άτυχο νέο να συντριβεί στον ποταμό Ηριδανό.

Φαέθων

Την άλλη μέρα ο λαμπερός Ήλιος δε φάνηκε στον ουρανό. Θρηνούσε το γιο του που ήθελε να πετάξει ψηλά και χάθηκε γιατί δεν πίστεψε πως του έλειπε η δύναμη να το κάνει. Μα ο μεγάλος θεός έχει και μια κρυφή περηφάνεια. Αν ο Φαέθων πέθανε, η ανάμνησή του θα μείνει για πάντα στην καρδιά των ανθρώπων. Μα αν ο Ήλιος άντεχε τον πόνο του, η μάνα του Φαέθωνα θρηνούσε απαρηγόρητα. Σαν τρελή έψαχνε να βρει το κουφάρι του γιου της.  Κάποτε βρήκε τον τάφο του κι απάνω εκεί έκλαψε απελπισμένα. Οι κόρες της, οι Ηλιάδες, οι αδελφές του Φαέθωνα, θρηνούσαν κι αυτές με δάκρυα πικρά πλάι στον τάφο του αδερφού τους κι εκεί κλαίγανε ατέλειωτα μερόνυχτα, ώσπου οι θεοί τις λυπήθηκαν και τις μεταμόρφωσαν σε ιτιές. Οι ιτιές – Ηλιάδες ρίζωσαν στην ακροποταμιά και γείραν τα κλαδιά τους πάνω από τις όχθες του Ηριδανού, για να στάζουν τα δάκρυά τους στο ποτάμι. Κι είναι από τότε που αυτά τα δέντρα ονομάζονται κλαίουσες ιτιές (weeping trees).

Ηλιάδες

Ο Kenneth Grahame έγραψε το 1908 την παιδική νουβέλα The Wind in the Willows.
Σε αυτήν βρίσκουμε τις περιπέτειες του Mole (τυφλοπόντικας), του Rat (ποντικός), του Mr.Toad (βάτραχος) και του Mr.Badger (ασβός). Ιδιαίτερα αγαπητό στα παιδιά ήταν το 7ο μέρος the Piper at the Gates of Dawn, όπου ο θεός Παν βοηθάει τους ήρωές μας στο κλείσιμο του παιδικού αυτού παραμυθιού.

Wind in the Willows

Πολλοί μουσικοί όπως ήταν φυσικό εμπνεύστηκαν από τις ιδιαιτερότητες του δέντρου αυτού. Έγραψαν λοιπόν τραγούδια συνήθως σχετικά με την οδύνη, το θρήνο θέλοντας να δείξουν σε τι κατάσταση είναι αυτός που θρηνεί. Όμως υπήρχαν και γκρουπ που πήραν το όνομά τους είτε από το δέντρο, είτε από την παιδική νουβέλα. Ας περάσουμε λοιπόν σε μερικές από τις εμπνεύσεις που είχαν:
Το τραγούδι γράφτηκε το 1932 από την Ann Ronell και θεωρείται ένα κλασσικό jazz κομμάτι. Πάρα πολλοί καλλιτέχνες το τραγούδησαν, εμείς το ακούμε από τον Jeremy Steig και το υπέροχο φλάουτό του:

Jeremy Steig - Willow Weep For Me (1963)

Ο Mike Bloomfield έχοντας από το 1964 πάει στους Paul Butterfield Blues Band, εδώ από Live το 1966. Η Ιτιά κλαίουσα πάλι σε μεταφορικό ρόλο για κορίτσι αλλά σε μια blues εκδοχή.

Paul Butterfield Blues Band - Willow Tree (1966)

Ο τίτλος του πρώτου άλμπουμ των Pink Floyd (the Piper at the Gates of Dawn), εμπνεύστηκε από την νουβέλα του Kenneth Grahame αν και μόνο στον τίτλο του και όχι στα τραγούδια.

Pink Floyd - Lucifer Sam (1967)

Οι ψυχεδελικοί the Wind in the Willows ήταν το πρώτο γκρουπ της Debbie Harry πριν τους the Stilletoes και τους the Blondie. Έκανε τότε backing vocals.

the Wind in the Willows - Moments Spent (1968)

O Alfie Shepherd ήταν μέλος ενός ψυχεδελικού γκρουπ του '60 των Angel Pavement. Μετά την διάλυσή τους το 1970, ο Alfie προχώρησε σε μια μουσική προσαρμογή της κλασσικής νουβέλας. Εδώ ακούμε το "Dulce Domum" που σημαίνει ξανά στο σπίτι. Παρμένο από την επιστροφή του Mr. Toad.

 Alfie Shepherd - Dulce Domum (1970)

Με εκπληκτικά όμορφες αρμονίες το άλμπουμ των folk Tudor Lodge και το κομμάτι τους από τα ωραιότερα folk αριστουργήματα που έχουν γραφτεί.

Tudor Lodge - Willow Tree (1971)

"Weeping trees of yesterday look so sad", τραγούδαγαν οι Wishbone Ash στο επικό τους άλμπουμ Argus.

Wishbone Ash - Leaf and Stream (1972)

Με απίστευτες soft folk/rock μελωδίες οι Willow μας ταξιδεύουν στο καταπληκτικό ομώνυμο άλμπουμ τους το 1973.

Willow - Still (1973)

Με μελωδικότατη Ιρλανδική λύρα που παίζει ο Paddy Moloney και την φωνή του Van Morrison το επόμενο τραγούδι κι αυτό βασισμένο στην παιδική νουβέλα.

Van Morrison - Piper at the Gates of Dawn (1997)

Από τον 10ο δίσκο του με πολύ δυνατά ονόματα στα credits και το 1997.

Paul McCartney - Flaming Pie / Little Willow (1997)

Στην Αγγλική παράδοση η Ιτιά συνδέεται σχεδόν πάντα με την μοχθηρία και την κακία.

Η Ιτιά στην Κίνα συνδέεται με την παραδοσιακή γιορτή Qingming. Σε αυτήν ο φύλακας του άλλου κόσμου αφήνει τα πνεύματα των νεκρών να επιστρέψουν στη γη και οι Κινέζοι χρησιμοποιούν κλαδιά Ιτιάς στις πόρτες τους για να τα κρατήσουν μακριά.

Στην Ιαπωνία οι Ιτιές συνδέονται με τα φαντάσματα. Το "Green Willow" είναι μια Ιαπωνική ιστορία φαντασμάτων όπου ένας νεαρός σαμουράι ερωτεύεται μια γυναίκα που λέγεται Green Willow και έχει μια πνευματική σχέση με μια Ιτιά.

"All around my hat I will wear the green willow" τραγουδούσαν οι Steeleye Span.

Steeleye Span - All Around my Hat (1976)

Ασφαλώς αυτό ήταν ένα μικρό δείγμα από τα τραγούδια που στον τίτλο ή στον στίχο κάνουν χρήση της Ιτιάς μεταφορικά. Ένα δέντρο με υπερφυσικές δυνάμεις; Ένα δέντρο που στοιχειώνει τις παραδόσεις των διαφόρων λαών; Σε κάθε περίπτωση μια πηγή έμπνευσης για τους καλλιτέχνες που έκαναν το κλάμα των αρχαίων Ηλιάδων συνώνυμο του θρήνου και του γοερού κλάματος στα σύγχρονα τραγούδια.

Bob Dylan - Weeping Willow (1993)

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ