ASHES 

&

THE PEANUT BUTTER CONSPIRACY

Timeless Psych-Rock Sound

Παλιά, το 1965 υπήρχε ένα ωραιότατο folk-rock γκρουπ το οποίο λεγόταν Ashes. Η ιστορία σε αδρές γραμμές έχει ως εξής:
Σε αυτό το σχήμα τραγουδούσε μία κοπέλα η Barbara "Sandi" Robison και έπαιζαν οι John Merrill (κιθάρα), Alan Brackett (μπάσο), Jim Cherniss (κιθάρα) και ο Spencer Dryden (ντραμς).

Ashes - Dark On You Now (1966)

Σε αυτήν την πρώτη ενσάρκωσή τους η μπάντα μας κυκλοφόρησε μόλις δύο single. Τον επόμενο χρόνο ο Spencer Dryden πηγαίνει στους Airplane και αντικαθιστά τον Skip Spence (που είχε χρίσει ντράμερ ο Balin). Η Sandi επίσης εγκαταλείπει για να γεννήσει και η μπάντα αυτή διαλύεται για λίγο. Ο μπασίστας Alan Brackett με ένα κιθαρίστα τον Lance Baker Fent και τον ντράμερ Jim Voigt, φτιάχνουν ένα νέο σχήμα, στο οποίο επανέρχονται ο John Merrill και η Robison και το νέο αυτό γκρουπ παίρνει το όνομα The Peanut Butter Conspiracy.

Lonely Leaf (1968)

THE PEANUT BUTTER CONSPIRACY

Is Spreading (Columbia CS 9454) 3/67

Αυτό το LP χαρακτηριστικά καθιέρωσε τους Peanut Butter Conspiracy, ως ένα σημαντικό rock γκρουπ. Η Sandi, το κορίτσι που τραγουδούσε είχε έναν υπέροχο, δυναμικό ήχο. Δύο από τα μεγάλα τους single που έγιναν χιτ προέρχονται από αυτό το άλμπουμ.

It's a Happening Thing (1967)

Δεν ήταν αποκαρδιωτικοί, αλλά δεν ήταν και ιδιαίτεροι. Όπως οι Airplane ήταν αρκετά εύστροφοι ώστε να συμπεριλάβουν ένα κορίτσι στο σχήμα, την Sandi Robison. Το κορίτσι αυτό όπως θα ακούτε τραγουδούσε καλά και οι υπόλοιποι της μπάντας της πρόσφεραν απλόχερα χώρο για να οδηγεί το γκρουπ. Ενώ οι δύο κιθαρίστες έκαναν καταπληκτική δουλειά, ο ντράμερ, σύμφωνα με τους κριτικούς της εποχής, ήταν πολύ heavy, "κοπάναγε" πολύ και τον θεωρούσαν τον χειρότερο παίκτη στο γκρουπ. Υπερβολικό για μένα. Πάντως τα περισσότερα credits οφείλονταν στην Miss Robison.

Then Came Love (1967)

Αυτό το ντεμπούτο άλμπουμ τους δεν εκθειάστηκε από τον μουσικό τύπο της εποχής. Με εξαίρεση το "Then Came Love" οι κριτικές που πήρε δεν ήταν κολακευτικές. Πολλοί κριτικοί τους είπαν ότι ήταν απομίμηση των The Mamas & the Papas με ολίγο από Byrds.

The Most Up Till Now (1967)

Flower pop με ψυχεδελικές αιχμές σε άριστη παραγωγή από τον Gary Usher. Κάποιοι ίσως μειώνουν τα ψυχεδελικά credits στην δουλειά της μπάντας μας, επειδή έπαιζαν τόσο δυνατά με ιδιαίτερα εμπορικό ήχο, αλλά ο δίσκος ρωτάει σημαντικά πράγματα όπως "Why Did I Get So High?" και κάνει εύστοχες παρατηρήσεις όπως "You Took Too Much". Στα καλύτερά τους, όπως στον αντικομφορμιστικό ύμνο "Dark On You Now", παράγουν άριστη light ψυχεδελική rock. Αυτό το τρακ είχαν κάνει single το 1966, η πρώτη ενσάρκωση του γκρουπ Ashes.

Why Did I Get So High? (1967)

Οι Airplane χωρίς την σκοτεινότητα, την εφευρετικότητα ή την αδιάκοπη πρωτοτυπία θα μπορούσε να είναι μία δίκαιη ανακεφαλαίωση αυτού του διασκεδαστικού, αλλά συνηθισμένου ψυχεδελικού pop LP. Ωστόσο οι Airplane δεν ήταν η μοναδική επιρροή, καθώς οι Peanut Butter Conspiracy αντλούν έμπνευση από σχεδόν κάθε τι εμπορικό εκείνης της εποχής, συμπεριλαμβανομένων των The Mamas & the Papas (περισσότερο στο baroque "Second Hand Man"). Αν αυτό λέει κάτι, ο μακροβιότερος ντράμερ των Airplane, Spencer Dryden, είχε υπάρξει για λίγο χρόνο μέλος της προηγούμενης ενσάρκωσης της μπάντας μας, τους Ashes.


The Great Conspiracy (Columbia 9590) 1/68

Το δεύτερο LP τους δεν απέχει στυλιστικά από το πρώτο τους, αλλά είναι μακράν καλύτερο. Μολονότι ακόμα μοιάζουν στους Airplane (και-λιγότερο προβλέψιμα-στους Fairport Convention, στο 1ο LP τους), είναι βελτιωμένοι σημαντικά ως τραγουδοποιοί και κάποιες ανεπαίσθητες και έξυπνες νότες δίνουν μία άλλη γεύση στο δίσκο.

Turn on a Friend (1968)

Κυρίως το μπάσο στο "Turn on a Friend", οι αργές και στοιχειωτικές ομοιοκαταληξίες στο "Lonely Leaf" και το σαν raga μέρος του "Too Many Do".

Living Loving Life (1968)

Η Columbia ηχογράφησε για τις επόμενες γενιές, αλλά και για τα χρήματα, ίσως επειδή οι Peanut Butter Conspiracy ακούγονταν αμυδρά σαν τους Jefferson Airplane, όπως και επειδή το look των ατημέλητων West Coast γκρουπ ήταν πολύ "in" εκείνη την περίοδο. Είχαν πολύ καλά φωνητικά. Δυστυχώς δεν είχαν ιδιαίτερη συνοχή στα όργανα. Η μίξη των φωνών και των οργάνων που σηματοδοτεί ένα καλό rock γκρουπ έρχεται μόνο με τον χρόνο και η μπάντα μας βιάστηκε να ηχογραφήσει.

Too Many Do (1968)

For Children of All Ages (Challenge 2000) 1969

Τα κομμάτια που συνθέτουν αυτό το άλμπουμ δεν σκόπευαν να κυκλοφορήσουν με το όνομα αυτό, καθώς είχαν γραφτεί και ηχογραφηθεί από τον μπασίστα Al Brackett ενώ ο έτερος τραγουδοποιός της μπάντας, John Merrill είχε αφοσιωθεί στο πρότζεκτ του με τους Ashes.

Loudness of Your Silence (1969)

Επομένως είναι πολύ διαφορετικό από τα προηγούμενα άλμπουμ του γκρουπ, αποτελούμενο από πιό heavy soul-rock με πνευστά και τον Brackett να τραγουδάει (αν και η frontwoman Sandi Robison λέει δύο από τα καλύτερα τρακς).

Try Again (1969)

ASHES

Featuring Pat Taylor (Vault 125) 8/69

Οι Ashes ήταν η μπάντα που προυπήρχε της πιό γνωστής Peanut Butter Conspiracy. Μετά την κυκλοφορία δύο άλμπουμ ως Peanut Butter Conspiracy, μία απόσχιση συνέβη ανάμεσα στους δύο βασικούς τραγουδοποιούς της μπάντας, του κιθαρίστα John Merrill και του μπασίστα Al Brackett, με τους τέως αναστημένους Ashes,

Return Home (1969)

 ενώ οι Peanut Butter Conspiracy (με την βοήθεια του Merrill) έφτιαχναν τα τραγούδια που κυκλοφόρησαν ως το τρίτο άλμπουμ τους, For Children of All Ages.

Gone to Sorrow (1969)

Από την στιγμή που η τραγουδίστρια των Peanut Butter, Sandi Robison, δεν ήταν διαθέσιμη για τα session των Ashes, κάποια Pat Taylor έκανε την εμφάνισή της, η οποία διέθετε μία πολύ όμορφη άλτο φωνή που περιστασιακά μιμείτο μία πιο ονειρική Sandi Shaw.

Sleeping Serenade (1969)

Η λέξη πανέμορφο είναι επίσης πολύ καλό επίθετο για αυτό το άλμπουμ σαν σύνολο. Δεν είναι δύσκολο σαν άκουσμα, ούτε περιέχει μουσική προηγμένη. Όμως πρόκειται για West Coast rock μουσική, που σπάνια έφτασε στα αυτιά μου πιό γλυκιά και στοχαστική και δύσκολα θα βρεί κάποιος ψεγάδι εδώ μέσα.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ