Αποποίηση Ευθύνης

Δηλώνεται ότι η ευθύνη των αναρτήσεων, καθώς και του περιεχομένου αυτών ανήκει αποκλειστικά στους συντάκτες τους, ρητώς αποκλειόμενης κάθε ευθύνης σχετικά του ιστότοπου. Το αυτό ισχύει και για τα σχόλια που αναρτώνται από τους χρήστες σε αυτό.

Παρασκευή 24 Απριλίου 2020







TERRY REID








Hidden Gems









Η Aretha Franklin είχε τονίσει ότι η Αγγλία είχε να προσφέρει τρία πράγματα στην rock το 1968: Τους Beatles, τους Rolling Stones και τον Terry Reid.
Ο Terry Reid ήταν η πρώτη επιλογή του Page για lead singer των New Yardbirds (Led Zeppelin), πράγμα που ο ίδιος ο Reid απέρριψε και πρότεινε τον φίλο του Robert Plant για να αναλάβει την θέση. Μία δεύτερη ευκαιρία ζωής ήταν να αντικαταστήσει τον Rod Evans στους Deep Purple, πράγμα που επίσης αρνήθηκε, με αποτέλεσμα να συνεχίσει για μία μέτρια καριέρα που ο περισσότερος κόσμος αγνοεί ως σήμερα. Κι όμως αν κάποιος ακούσει θα καταλάβει τι άκουγαν αυτοί που αναφέραμε παραπάνω.

Dean (1971)





Bang, Bang, You're Terry Reid (Epic BN 26427) 12/68 (Μόνο στην Αμερική)





Οι προφήτες της εποχής είχαν προβλέψει ότι ο Terry Reid προοριζόταν να γίνει ένα από τα μεγάλα ονόματα το 1969. Δυστυχώς ο πασίγνωστος Mickie Most είχε πάρει την απόφαση εναντίον της κυκλοφορίας του πρώτου του LP, αν και ήταν διαθέσιμο σε κάποια εξειδικευμένα δισκοπωλεία. Υπήρχαν διάφοροι λόγοι που συνέβηκε αυτό το πράγμα. Επίσης υπάρχουν διάφοροι λόγοι που εσείς πρέπει να ακούσετε αυτό το LP. Το "Bang! Bang!", το "Something's Gotten Hold of My Heart" του Gene Pitney και το "Season of the Witch" του Donovan είναι μερικοί από αυτούς τους λόγους.

Bang Bang (My Baby Shot Me Down) 1968





Το ντεμπούτο του Reid έγινε όταν ήταν ακόμα έφηβος, αλλά η φωνή του ήταν ήδη αξιοσημείωτα δυναμική και εκφραστική. Το άλμπουμ επωφελείται από έναν ειλικρινή και άμεσο ήχο, που τα περιστασιακά χάλκινα overdubs δεν φορτώνουν, αν και το υλικό είναι ασυνεπές. Ανοίγει με μία αργή διασκευή του "Bang Bang (My Baby Shot Me Down)" του Sonny Bono, το οποίο εξελίσσεται σε συναρπαστικό rock θέμα.

Season of the Witch (1968)





Άλλα ωραία κομμάτια είναι το "Tinker Tailor" και το παθιασμένο "When You Get Home".  Άλλα τραγούδια που ακολουθούν είναι το "Sweater" με το φλάουτο, που θυμίζει τον προστατευόμενο του Mickie Most, Donovan. Κάποιοι λένε ότι το αδύναμο κομμάτι εδώ είναι το 10λεπτο "Season of the Witch", αν και προσωπικά μου αρέσει πολύ περισσότερο από τον Donovan.

Loving Time (1968)





Βασικά, προσωπική μου άποψη είναι ότι ο Terry Reid είναι ένας από τους καλύτερους τραγουδιστές της rock μουσικής σκηνής, καθώς η λέξη καλύτερος είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό.


Terry Reid (Columbia SCX 6370) 10/69





Μόνο 19 χρονών εδώ ο Terry, ήταν ένας αξιόλογος κιθαρίστας και ένας ασυνήθιστος τραγουδιστής...Έτεινε να τραγουδάει απότομα δυνατά και μερικές φορές παράφωνα. Αλλά χωρίς αμφιβολία ο πολύ δραστήριος τρόπος να τραγουδάει είναι εντελώς αυθόρμητος. Η φωνή του Terry σε αυτό το δίσκο ακόμη πλάθεται, αλλά είναι πολλά υποσχόμενη. Και το παίξιμο του στην κιθάρα, μάλλον λίγοι το μιμούνται.

Superlungs My Supergirl (1969)





Ένα καλό, απλό pop άλμπουμ, σε παραγωγή Mickie Most, του οποίου η προσέγγιση είναι πολύ φανερή στον ήχο, που είναι καθαρός και δυναμικός. Το backing είναι πρώτης τάξεως με ωραίο παίξιμο στο όργανο και στα ντραμς.

Rich Kid Blues (1969)





Ένα δυνατό, groovy και εκπληκτικά heavy σετ που περιλαμβάνει την τρομερή φωνή του Reid, όπως επίσης καλή κιθαριστική δουλειά (πάλι του Reid), ωραίο παίξιμο στο όργανο (Pete Solley) και στα ντραμς (Keith Webb). Όλα εδώ έχουν αξία, με highlights το εκρηκτικό "Superlungs My Supergirl",  το ήρεμο "July", το αισθαντικό "Mayfly" και το groovy "Speak Now Or Forever Hold Your Peace".

Stay With Me Baby (1969)





Η μπάντα του βγάζει έναν δυναμικό ήχο και υπάρχουν μέρη στο άλμπουμ με πολύ ένταση. Τα περισσότερα τραγούδια είναι γραμμένα από τον Reid, αν και υπάρχουν διασκευές από Dylan, Donovan και Jerry Ragovoy.
Το απέριττο εξώφυλλο έχει την ίδια φωτογραφία του Reid και στις δύο πλευρές και δεν έχει καμία πληροφορία ούτε για τραγουδοποιούς, ούτε για μουσικούς, αν και βρέθηκε χώρος για δυο credits για τον παραγωγό Mickie Most. Πολύ γρήγορα μετά από αυτό το άλμπουμ οι Solley και Webb σχημάτισαν το progressive γκρουπ Paladin.


River (Atlantic K40340, με πόστερ) 4/73





Ένα πολύ καλό άλμπουμ, ίσως ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της rock στην Αγγλία. Συγκρίνεται ιδιαίτερα με το Astral Weeks του Van Morrison και είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί, αν το ακούσει...Τα τραγούδια του Reid κατακλύζονται από το ίδιο ρεύμα συνείδησης και από την ίδια λυρική ενέργεια που έκανε το άλμπουμ του Morrison ένα διαχρονικό διαμάντι.

Avenue (1973)





Μετά μία απουσία τριών χρόνων, το τρίτο άλμπουμ του Reid είναι μία στοχαστική, πολύ ακουστική υπόθεση, αποτελούμενη από μόλις επτά κομμάτια. Ανοίγοντας με το ακαταμάχητο "Dean" (αδιαφιλονίκητα η καλύτερη του ερμηνεία ever), τα τέσσερα τραγούδια της Α' πλευράς είναι πολύ χαλαρά και funky, με πολύ διακριτικές συνθέσεις που πρώτη φορά αποκαλύπτονται.

River (1973)





Η Β' πλευρά είναι πιο μικρή και πιο νωθρή και θυμίζει πολύ το If I Could Only Remember My Name του David Crosby. Το άλμπουμ διακρίνεται για την συνεκτικότητα του, το πως τα τραγούδια ρέουν σχεδόν ανεπαίσθητα το ένα μέσα στο άλλο και χρειάζεται λίγο χρόνο ακρόασης για να το εμπεδώσει κανείς.

Dream (1973)






Σε αυτό το άλμπουμ στην κιθάρα είναι ο μεγάλος David Lindley (Kaleidoscope).


Seed of Memory (ABC ABCD 935) 1976






Σε παραγωγή Graham Nash (πόσο πολύ φαίνεται από το πρώτο τραγούδι του άλμπουμ "Seed of Memory") εδώ οι τόνοι βρίσκονται ανάμεσα σε Southern και West Coast. Αυτό που λέμε desert rock!

Seed of Memory (1976)






Κάθε τραγούδι και αριστούργημα, αυτό το άλμπουμ αξίζει να το ακούσει οποιοσδήποτε έχει σχέση με rock, αλλά ιδιαίτερα οι φαν των CSNY και Allman Brothers που δεν έτυχε να το ακούσουν θα είναι ευγνώμονες.

Brave Awakening (1976)






Ίσως το "The Way You Walk" εξηγεί γιατί του προσφέρθηκε η θέση που τελικά πήρε ο Plant. Ακούστε τον Graham Nash να του κάνει δεύτερες στο "Faith to Arise".

The Way You Walk (1976)






Όποιος έχει δει την ταινία The Devil's Rejects, σίγουρα θα άκουσε Lynyrd Skynyrd και Joe Walsh, αλλά θα άκουσε ακόμα τρία καταπληκτικά κομμάτια που πιθανότατα δεν ήξερε.

Faith to Arise (1976)






Αυτά είναι τα "Brave Awakening", "Seed of Memory" και "To Be Treated Rite".
O Terry Reid συνέχισε να βγάζει δίσκους, με τον τελευταίο του να κυκλοφορεί το 2016. Ό,τι κι αν καθίσει κανείς να ακούσει αξίζει.

Fooling You (1976)






Είναι πολύ ενεργός και στις μέρες μας και το προσωπικό του site με περισσότερες πληροφορίες βρίσκεται εδώ.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Διαβάστε/Ακούστε επίσης