FRONT PAGE REVIEW

Acid Psych Rock

Οι Front Page Review ήταν μία από εκείνες τις περιπτώσεις συγκροτημάτων που το μοναδικό τους άλμπουμ κυκλοφόρησε μετά τη διάλυσή τους. Θα μου πείτε ότι τόσο και τόσα είδαν τα ματάκια μας, ειδικά σε αυτό το blog, τόσες παρόμοιες περιπτώσεις. Εδώ όμως υπάρχει μια μεγάλη διαφορά, ένα ανεπανάληπτο ρεκόρ: Το άλμπουμ τους κυκλοφόρησε σχεδόν τριάντα ολόκληρα χρόνια από την ηχογράφηση του ! Διαβάστε παρακάτω για την ιστορία της μπάντας, του μονάκριβου άλμπουμ καθώς και την τύχη του ηγέτη της.

What Were You Looking For?

Σχηματίστηκαν το 1965 μέσα στα βοστωνέζικα clubs. Αρχικά έπαιζαν διασκευές και γνωστές επιτυχίες της εποχής. Αποτελούνταν από τους David Christiansen και  Richard Bartlett στις κιθάρες, τον Joseph Santangelo στα πλήκτρα, τον Thomas Belliveau στο μπάσο και τον David Weber στα ντραμς. Το 1967 όμως, ο ερχομός ενός νέου μέλους στο γκρουπ, αλλάζει τα πάντα. Αυτός δεν ήταν άλλος από τον αξιόλογο κιθαρίστα, στιχουργό και συνθέτη Steve Cataldo. Προικισμένος με εξαιρετική φωνή και σπουδαίος στιχουργός, ο Cataldo δεν άργησε να οδηγήσει την μπάντα στους δικούς του δρόμους. Οι πειραματισμοί με την ψυχεδέλεια τους  άνοιξαν νέους ορίζοντες κι έτσι άρχισαν να γράφουν δικά τους τραγούδια. Οι κοινωνικές του εξερευνήσεις και το μεγάλο μουσικό όραμά του Cataldo οδήγησαν την ομάδα, σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα ωριμότητας και ποιότητας. Παρόλο που ο μέσος όρος ηλικίας τους, τότε, ήταν γύρω στα 19 χρόνια, έπαιρναν πολύ στα σοβαρά αυτό που έκαναν και οι στόχοι τους ήταν πλέον για περισσότερα πράγματα από "ακόμη ένα άγνωστο γκρουπάκι της σειράς".

Without You

Tότε συνέβη και το άλλο συνταρακτικό γεγονός στην ιστορία της μπάντας: Κάπου στα τέλη του ΄67 τους ανακαλύπτει ο Alan Lorber, ο θρυλικός «εφευρέτης» του λεγόμενου “Bosstown Sound”. Αυτός λοιπόν διέκρινε τις ικανότητές τους, την αξία τους κι ανέλαβε manager. Όντας παραγωγός και σε μια σειρά άλλων συγκροτημάτων της Βοστώνης, όπως Ultimate Spinach, Puff, Orpheus κλπ. Ανέλαβε και την παραγωγή του πρώτου τους δίσκου – που έμελλε να είναι και το μοναδικό. Έτσι λοιπόν τους βάζει να υπογράψουν στην ‘MGM Records’ και τον Απρίλη του 1968 η ομάδα μπαίνει για ηχογραφήσεις στα Mayfair Studios της Νέας Υόρκης. Τίτλος του άλμπουμ: Mystic Soldiers. Με τη βοήθεια ενός αρχικού υλικού της μπάντας, ο Lorber εφάρμοσε κάθε σύγχρονη τεχνική παραγωγής και πρόσθεσε ειδικά ηχητικά εφέ, πετυχαίνοντας ένα άρτιο αποτέλεσμα. Αυτά τα εφέ αύξησαν τη δραματική ένταση και τον ρεαλισμό, επιτυγχάνοντας ένα έντονο, κινηματογραφικό - θα λέγαμε - αποτέλεσμα, μεταφέροντας τον ακροατή σε μια σχεδόν πραγματική σκηνή, κάνοντάς τον να απεικονίσει στο μυαλό του σκηνές, λες και βλέπει  ταινία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού έχουμε στο θέμα που ανοίγει το δίσκο, το "Prophecies / Morning Blue", όπου, από τον ήχο των παιδιών που παίζουν, οδηγούμαστε σε έναν κόσμο ξαφνικής πυρηνικής καταστροφής, νιώθοντας ακουστικά αυτή τη φρενήρη αλλαγή του ρυθμού, καθώς το πυρηνικό σύννεφο ολοένα και πλησιάζει. Η fuzz κιθάρα είναι έντονη, το ίδιο κι ο ρυθμός που αλλάζει στα μισά του κομματιού, αλλά και το όργανο που ΄φέρνει’ σε Doors . Φυσικά νιώθουμε - όπως και σε όλον τον δίσκο - και το πηγαίο, στιχουργικό ταλέντο του Cataldo, που ακροβατεί στον λυρισμό, στο ‘dark’ και στα κοινωνικά/πολιτικά ζητήματα.

Prophecies / Morning Blue

Το ίδιο στιχουργικό θέμα έχουμε και στα “Prism Farm” και “Valley of Eyes”, όπου αναφέρεται σε κάποιους περίεργους στρατιώτες που αφήνουν τα παιδιά να πεθαίνουν στους δρόμους (σαφής αναφορά στις σφαγές άμαχων Βιετναμέζων, που λάμβαναν χώρα εκείνη την εποχή). Έχοντας αυτό στο νου, ίσως υποψιαστούμε ότι τα ρυθμικά χτυπήματα των κρουστών ακούγονται σαν βόμβες. Με σαφώς  έντονο ρυθμό, το κομμάτι μπορεί να χαρακτηριστεί ως μυστικιστικό, ‘αποκαλυπτικό’ μέχρι μια πολιτική διαμαρτυρία. Προσωπική λατρεία του άλμπουμ…

Valley of Eyes

Το "Silver Children" αποδίδει μια άλλη αξιοσημείωτη αλλαγή στον τόνο. Θυμίζει έντονα Doors και το “The End” αλλά με περισσότερη ακόμη μυστικιστική βαρύτητα.

Silver Children

To κομμάτι “For the Best Offer", αν και αρχίζει αρκετά 'παιχνιδιάρικα', ακούγεται σαν ένα εκτεταμένο ψυχεδελικό όνειρο, με μια σειρά διαφόρων fade-in και fade-outs κι είναι αυτό που κλείνει τον δίσκο.

For the Best Offer

Όλο το Mystic Soldiers αποτελεί μια ισχυρή παρακαταθήκη στον Bosstown ήχο. Για την ακρίβεια όμως πάει τον ήχο αυτόν ένα βήμα παραπέρα. Τον επεκτείνει, παίρνοντας και βάζοντας στοιχεία κι από άλλους ήχους της Αμερικής. Για παράδειγμα, με μια δεύτερη - γιατί όχι και πρώτη - ακρόαση μπορούμε να βρούμε μια ιδιαίτερη κι πολύ εύστοχη αλληλεπίδραση μεταξύ του Voxx οργάνου και των wah και fuzz κιθάρων. Αυτή συνδυάζεται μάλιστα με ένα σκοτεινό, λυρικό περιεχόμενο για να δημιουργήσει ένα αρκετά ‘βαρύ ταξίδι’ που ποτέ όμως δεν εγκαταλείπει τη μελωδία. Και τότε είναι που διαπιστώνουμε πόσο επιδέξια μπερδεύεται με μια ελαφριά πινελιά του ήχου της Δυτικής Ακτής.

Prism Fawn

Επίσης, σε αντίθεση με τους περισσότερους ‘συναδέλφους’ τους, οι αδελφές μπάντες της πόλης (Beacon Street Union, Ultimate Spinach, κλπ), οι Front Page Review - και το άλμπουμ τους -  υπήρξαν πιο κοντά στις 'παραδόσεις' του progressive rock (ή μάλλον του proto-prog) παρά στην ψυχεδέλεια. Στην πραγματικότητα, ήταν ένας από τους ιδρυτές του είδους. Αλλά φυσικά τότε κανείς δεν το ήξερε αυτό.

Κι όμως… Αυτό το άλμπουμ, δυστυχώς, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ ! Έμεινε στις ηχογραφήσεις ! Αν και η MGM ενδιαφέρθηκε αρχικά να το κυκλοφορήσει, εν τούτοις έριξε το βάρος των τελικών ηχογραφήσεων και κυκλοφοριών σε άλλες μπάντες την Βοστώνης, ίσως με μεγαλύτερες προσδοκίες. Στη συνέχεια, το διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας άλλαξε και ο Lorber πήρε διαταγές να περιορίσει δραστικά τις παραγωγές του, λόγω των αντιδράσεων, από κριτικούς κι έντυπα της εποχής, για τον Bosstown Sound. Έτσι η κυκλοφορία του δίσκου Mystic Soldiers αναβλήθηκε επ' αόριστον. Η μπάντα, απογοητευμένη, έχοντας χάσει τελικά κάθε πίστη για επιτυχία, διαλύθηκε οριστικά. Άλλος ένας λόγος για την MGM να ακυρώσει έστω και οποιαδήποτε σκέψη για κυκλοφορία του άλμπουμ. Τα περισσότερα μέλη της μπάντας εξαφανίστηκαν από τον χάρτη της μουσικής και δεν ξανάκουσε ποτέ πια κανείς κάτι για αυτούς. Άδοξο τέλος !

Feels Like Love

Ευτυχώς, μερικές δεκαετίες μετά, το 1997, εντελώς ξαφνικά, οι υπεύθυνοι της ‘Big Beat’ κυκλοφόρησαν - αν και ανολοκλήρωτο - αυτό το ξεχασμένο διαμάντι και μάλιστα απευθείας σε CD. 'Φορτωμένο' μάλιστα με καναδυό bonus κομμάτια (όπως πχ. το “I'm Satisfied”). Σχετικά πρόσφατα επίσης κυκλοφόρησε και σε βινύλιο. Μια ευγενική προσφορά της ισπανικής ‘Guerssen’, με μπόνους κομμάτια και ένα αρκετά πιο΄60ς εξώφυλλο. Χαρά μεγάλη φυσικά για τους απανταχού μουσικόφιλους και συλλέκτες δίσκων. Έτσι, αυτό το οποίο παρέμεινε για περισσότερα από 30 χρόνια σε πλήρη λήθη, σε μερικά ράφια γεμάτα σκόνη, τελικά ανακαλύφθηκε, επεξεργάστηκε, κυκλοφορεί τώρα και σε CD και σε βινύλιο και περιμένει να το ακούσουμε . Αυτό το μικρό, ξεχασμένο στολίδι που πραγματικά αξίζει ιδιαίτερης προσοχής.

Κάπου εδώ ίσως θα τελείωνε το αφιέρωμά μας. Όμως θα πρέπει ίσως να γίνει κάποια ειδική μνεία στον Steve Cataldo, το μοναδικό μέλος της μπάντας - ίσως και με εξαίρεση τον Richard Bartlett, ο οποίος έπαιξε για λίγο με τους Brother Fox & The Tar Baby - που έχουμε νέα του και μετά τους F.P. Review. Έτσι, αμέσως μετά τη διάλυση των τελευταίων, ο Cataldo ενώνεται με τους Ultimate Spinach. Δεν προλαβαίνει να κάνει τίποτε μαζί τους γιατί τους εγκαταλείπει μόλις μερικές εβδομάδες μετά ! Μετά από αυτό ακολουθεί μια ενδιαφέρουσα όσο και μπερδεμένη πορεία: Εκείνη την εποχή λοιπόν ο Cataldo, χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Saint Steven, μαζί με μερικούς καλούς μουσικούς της Μασαχουσέτης - αυτή τη φορά - ηχογραφεί ένα θαυμάσιο άλμπουμ. Κανονικά ο τίτλος του ήταν Saint Steven αλλά είναι επίσης γνωστό ως The Bastich και κυρίως ως Over the Hills (επειδή η κάθε πλευρά φέρει αυτούς τους τίτλους). Πουθενά δε γίνεται αναφορά για τους μουσικούς που παίζουν κι όλες οι συνθέσεις υπογράφονται από τον St. Steven (έτσι αναγράφεται και το όνομά του στην πίσω πλευρά του εξώφυλλου).

Over the Hills – St. Steven (1969)

Πληροφοριακά, το άλμπουμ είναι πολύ μικρής διάρκειας (δεν ξεπερνά τα 30 λεπτά), όμως όλα τα κομμάτια του είναι μικρά διαμάντια, σε ένα ύφος αλά Doors, στο πιο βαρύ όμως και με τα keyboards και τις κιθάρες σε πρωταγωνιστικό ύφος. Αυτός ο δίσκος κυκλοφόρησε από την θυγατρική της ABC, την Probe, τον Φλεβάρη του 1969, με δύο κομμάτια του, τα "Ay-Aye-Poe-Day" και "Grey Skies" να κυκλοφορούν στις 45 στροφές, με το όνομα "St. Steven".

Ay-Aye-Poe-Day – St. Steven (1969) 

Αργότερα, προς τα μέσα των '70ς, πήρε ένα συμβόλαιο με την Elektra Records στο Λος Άντζελες. Ήταν τότε που ο Cataldo είχε υπό την προστασία του, συμμετέχοντας με φωνή και κιθάρα, τους Nervous Eaters, ένα βοστωνέζικο punk σχήμα, κυκλοφορώντας μερικά άλμπουμ μαζί τους.

 Έκανε κι άλλες δουλειές. Ωστόσο, η επιτυχία τον απέφευγε συστηματικά. 

ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ