CREATION OF SUNLIGHT

Psychedelic Unknowns

Το μοναδικό LP από αυτό το καταπληκτικό σεπτέτο εφήβων από την West Coast της Καλιφόρνια είναι ένα τρανό παράδειγμα του psych-pop ήχου αυτής της μαγικής ακτής. Με μία αίσθηση αισιοδοξίας, δυνατές μελωδίες και δεμένες συνθέσεις (με ενσωματωμένες φωνητικές αρμονίες, fuzz κιθάρα, όργανο, φλάουτο, κάποια χάλκινα και διάφορα ακόμα), είναι ένα πολύ αξιόλογο άλμπουμ με τρομερό επαγγελματισμό από μία τόσο μικρή δισκογραφική όπως ήταν η Windi.

Light Without Heat (1970)

Creation of Sunlight (Windi WS 1001) 10/70

Στοιχεία ψυχεδέλειας και progressive τάσεις αγκαλιασμένα όλα με μία pop ευαισθησία που αλήθεια δεν ακούς εύκολα αλλού. Κατά την προσωπική μου άποψη, μουσικά είναι πολύ πιο καλοί από τους Straberry Alarm Clock.

David (1970)

Ένα γκρουπ που ξεκίνησε από το Long Beach στην Καλιφόρνια. Το 1968 έβγαλαν ένα άλμπουμ ως Sunstroke (το οποίο δεν υπάρχει τρόπος να βρεθεί). Μετά έκαναν ένα 7'' με το όνομα Sunlight, που περιέχει δύο τραγούδια που ενώ υπάρχουν σαν τίτλοι στο LP, δεν είναι τα ίδια.

In the Middle of Happy (1970)

Όμορφες μελωδίες και χαρούμενο τραγούδισμα δένονται με τις συνθέσεις προσφέροντας στον ακροατή αληθινό θησαυρό. Το ομώνυμο άλμπουμ των Creation of Sunlight περιέχει 10 τραγούδια και είναι υπέροχα, με όργανο και fuzz κιθάρα, ενώ σου δίνουν την αίσθηση ότι ταξιδεύεις δίπλα στην θάλασσα μια καλοκαιρινή μέρα.

Sometimes a Woman (1970)

Ένας περιορισμένος αριθμός από κόπιες τυπώθηκε. Οι ορίτζιναλ κόπιες, εφόσον υπάρξουν συνήθως κυμαίνονται ανάμεσα στα 1500 - 2000 δολάρια. Το γκρουπ έγινε όμως πολύ δημοφιλές όταν εμφανίστηκε στο Whisky a Go Go στα τέλη του 1969. Θυμίζουν τους Strawberry Alarm Clock εξαιτίας του τρόπου που ακούγεται το όργανο και η fuzz κιθάρα.

Colors of Love (1970)

Το υλικό είναι λίγο επαναλαμβανόμενο, πράγμα που μας αρέσει με highlights τα: "David", "Light Without Heat" και "In the Middle of Happy" να παίρνουν διαστάσεις κλασικών.

Το LP αναγγέλθηκε ως νέα κυκλοφορία στο Billboard προς τα τέλη του 1970, αλλά τα μέλη της μπάντας είπαν ότι εμφανίστηκε πολύ νωρίτερα (1 χρόνο πριν).

Judy in Disguise (1970)

Όπως και να 'χει αυτός ο αγνός, καθάριος ήχος που με πηγαίνει σίγουρα στο 1967, μπορεί να ακούγεται ξεπερασμένος σε όσους το ακούνε τώρα, αν και νομίζω ότι θα στέκεται υπέροχα ακόμα και μετά από άλλα πενήντα χρόνια.

Επάνω: Carl Estrella (lead guitar), Bob Morgan (ντραμς), Jerry Griffin (keyboards, φωνητικά)

Κάτω: Gary Young (lead vocals), Ron Clark (κρουστά, φλάουτο, σαξόφωνο), Don Sain (ρυθμική), Steve Montague (μπάσο)

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ