CRESSIDA
Art Rock Masters
Το γκρουπ που δύσκολα μπορεί κάποιος να εντάξει σε κατηγορία, πήρε το όνομα του από την Χρυσηίδα, την κόρη του Χρύση, ιερέα του Απόλλωνα στα χρόνια του Αχιλλέα. Ήταν ένα από τα πρώτα γκρουπ της Αγγλίας που έπαιξε progressive rock σε αδρές γραμμές, καθώς ο απόηχος της ψυχεδέλειας και νύξεις από blues-rock διακρίνονται ξεκάθαρα στην δουλειά τους, ιδιαιτέρως στο πρώτο άλμπουμ τους.
Cressida (Vertigo VO 7) 2/70
Ένα πενταμελές γκρουπ που ανακάλυψε αυτός που ανακάλυψε και τους Bee Gees. Το πρώτο τους άλμπουμ είναι όλο δικό τους υλικό και είναι πολύ καλό υλικό που δεν γίνεται βαρετό ούτε είναι ΄κουμπωμένο'. Θα έκανε αίσθηση σε όσους αρέσει η pop, αλλά και σε όσους αρέσει η progressive rock.
Munich (1971)
Ένα πενταμελές γκρουπ που ανακάλυψε αυτός που ανακάλυψε και τους Bee Gees. Το πρώτο τους άλμπουμ είναι όλο δικό τους υλικό και είναι πολύ καλό υλικό που δεν γίνεται βαρετό ούτε είναι ΄κουμπωμένο'. Θα έκανε αίσθηση σε όσους αρέσει η pop, αλλά και σε όσους αρέσει η progressive rock.
To Play Your Little Game (1970)
Μία επαρκής μπάντα που πέφτει κάπου ανάμεσα στην progressive και στο μέχρι τότε ισχύον καθεστώς, πράγμα που σημαίνει ότι παίζουν προσεγμένα και τραγουδούν υπερβολικά μελωδικά τραγούδια που γράφουν μόνοι τους. Ένα γκρουπ με τρομερή μουσικότητα.
Ένα fusion από progressive θέματα και pop αρμονίες. Ένα είδος ημίαιμου σε μουσικούς όρους και μία ιδέα που θα μπορούσε να καρποφορήσει μόνο με την επιμονή του γκρουπ.
Ένα θαυμάσιο τραγούδι είναι το "Winter Is Coming Again".
Οι Cressida έχουν μπει στην κατηγορία της progressive rock, αλλά διαφέρουν πολύ από μία τυπική prog μπάντα σε πολλά θέματα:
Τα τραγούδια τους είναι μικρά - αλήθεια μπορεί κάποιος να μου πει (ένα μόνο, όχι περισσότερα) progressive άλμπουμ με 12 τραγούδια; - όπως και τα σόλο τους. Το ντεμπούτο τους χαρακτηρίζεται από πολύ μελωδικά τραγούδια που συμβαίνει να έχουν κάποιες jazzy chord progressions και heavy συνθέσεις στα keyboards. Αρχίζει πολύ δυνατά, με το "To Play Your Little Game" και το "Winter Is Coming Again" που και τα δύο θα ακούγονταν τόσο φυσιολογικό να παίζονται στο ραδιόφωνο, όσο ας πούμε ένα τραγούδι των Moody Blues.
Καθ όλη την διάρκεια του άλμπουμ πειραματίζονται με διάφορους ρυθμούς, τους οποίους και δουλεύουν πολύ καλά. Οι φαν των Spring θα το λατρέψουν καθώς κι εδώ έχουμε Mellotron και περιστασιακά στρατιωτικό ντράμινγκ. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι δεν διατηρούν την δυναμική των πρώτων κομματιών τους και τα υπόλοιπα είναι έτσι κι έτσι. Βάλτε τους μαζί με τους Barclay James Harvest, με τους οποίους δεν μοιράζονται μόνο έναν παρόμοιο ήχο, αλλά και ένα παρομοίως ασυνεπές ντεμπούτο άλμπουμ.
Asylum (Vertigo 6360 025) 2/71
Ένα λαμπρό δεύτερο άλμπουμ, πολύ καλύτερο από το πρώτο τους, που δείχνει ότι είναι μία μπάντα που βελτιώνεται. Περιέχει μερικές πολύ ελκυστικές μελωδίες, ιδιαίτερα το κύριο θέμα "Munich", που απλά είναι υπέροχο. Ο Peter Jennings παίζει ωραιότατα keyboards, ο Angus Cullen κάνει ωραία, χαλαρωτικά φωνητικά και ο Harold McNair εμφανίζεται στο φλάουτο.
Ένα πολύ σημαντικό άλμπουμ. Δεν τα καταφέρνει πάντοτε, αλλά οι προσπάθειες να τραβήξουν μία γραμμή ανάμεσα στο Μόναχο του 1938 και στο Μόναχο του 1970 δημιουργούν σημεία που αξίζει να ακούσετε. Υπάρχει ευαισθησία και στυλ, αν και κάποιες φορές το παρακάνουν.
Πολύ κιθάρα και όργανο και έντονες αντιθέσεις και ακόμα περισσότερη κιθάρα και όργανο και φωνητικά. Πολύ πιο περιπετειώδες άλμπουμ από το ντεμπούτο τους. Ουσιαστικά στο ίδιο στυλ, αλλά ένα τραγούδι είναι πάνω από 9 λεπτά και άλλα έχουν διαφορετικό τέμπο και σύνθεση, όσο κανένα τραγούδι από αυτά που υπάρχουν στο πρώτο τους άλμπουμ. Η ποικιλία βοηθάει να γίνει πιο ικανοποιητικό από το πρώτο και ενώ δεν υπάρχει κανένα "To Play Your Little Game" εδώ, ωστόσο υπάρχει πληθώρα μελωδιών (ακούστε για παράδειγμα το "Goodbye Post Office Tower Goodbye").
Οι Cressida ήταν μία πολύ αξιαγάπητη μπάντα και ενώ κανένα από τα δύο άλμπουμ δεν είναι αριστουργηματικό, έχουν και τα δύο τις στιγμές τους για τους φαν της μελωδικής progressive rock και ειδικά το δεύτερο συστήνεται ανεπιφύλακτα.
Οι Cressida ποτέ δεν είχαν την ευκαιρία να παίξουν στην Αμερική καθώς κανένα τους άλμπουμ δεν κυκλοφόρησε ποτέ εκεί. Η μπάντα διαλύθηκε λίγο πριν κυκλοφορήσει το δεύτερο άλμπουμ τους στα τέλη του 1970.
Down Down (1970)
Ένα θαυμάσιο τραγούδι είναι το "Winter Is Coming Again".
Winter Is Coming Again (1970)
Τα τραγούδια τους είναι μικρά - αλήθεια μπορεί κάποιος να μου πει (ένα μόνο, όχι περισσότερα) progressive άλμπουμ με 12 τραγούδια; - όπως και τα σόλο τους. Το ντεμπούτο τους χαρακτηρίζεται από πολύ μελωδικά τραγούδια που συμβαίνει να έχουν κάποιες jazzy chord progressions και heavy συνθέσεις στα keyboards. Αρχίζει πολύ δυνατά, με το "To Play Your Little Game" και το "Winter Is Coming Again" που και τα δύο θα ακούγονταν τόσο φυσιολογικό να παίζονται στο ραδιόφωνο, όσο ας πούμε ένα τραγούδι των Moody Blues.
Tomorrow Is a Whole New Day (1970)
Asylum (Vertigo 6360 025) 2/71
Ένα λαμπρό δεύτερο άλμπουμ, πολύ καλύτερο από το πρώτο τους, που δείχνει ότι είναι μία μπάντα που βελτιώνεται. Περιέχει μερικές πολύ ελκυστικές μελωδίες, ιδιαίτερα το κύριο θέμα "Munich", που απλά είναι υπέροχο. Ο Peter Jennings παίζει ωραιότατα keyboards, ο Angus Cullen κάνει ωραία, χαλαρωτικά φωνητικά και ο Harold McNair εμφανίζεται στο φλάουτο.
Summer Weekend of a Lifetime (1971)
Let Them Come When They Will (1971)
Asylum (1971)
Reprieved (1971)
Οι Cressida ποτέ δεν είχαν την ευκαιρία να παίξουν στην Αμερική καθώς κανένα τους άλμπουμ δεν κυκλοφόρησε ποτέ εκεί. Η μπάντα διαλύθηκε λίγο πριν κυκλοφορήσει το δεύτερο άλμπουμ τους στα τέλη του 1970.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου