MAN

West Coast Prog Blues

Μία σπάνια μίξη West Coast, progressive rock και blues, αυτή η μπάντα σχηματίστηκε στην Ουαλία, από το κάποτε rock harmony γκρουπ Bystanders. Ήταν το Αγγλικό αντιστάθμισμα στους Quicksilver Messenger Service και στους Grateful Dead (όσον αφορά τα πολύ καλά live που έκαναν). Εξάλλου αυτοί (ιδιαιτέρως οι πρώτοι) ήταν οι μέντορες τους. Ένα γκρουπ που στερείται κατηγορίας.

Manillo (1971)

Revelation (Pye N(S)PL 18275) 12/68

Στο ντεμπούτο άλμπουμ τους οι Man είχαν πάρει αδιάφορη κριτική από το Disc & Music Echo την 15/03/1969. Είχε γραφτεί ότι: ΄Υπάρχουν κάποιες καλές ιδέες σκόρπιες εδώ κι εκεί. Το θέμα είναι ότι όλο αυτό έχει γίνει πριν απ'αυτούς και μάλλον καλύτερα, το λιγότερο από έξι γκρουπ, από την έναρξη με την κοσμική έκρηξη που απεικονίζει την αρχή του κόσμου, μέχρι τα μικρά γεμίσματα ανάμεσα στα κομμάτια του άλμπουμ... Φωνητικά το γκρουπ είναι πολύ αδύναμο και το παίξιμο τους ενώ είναι πάντα ικανοποιητικό, είναι μηχανικό και προβλέψιμο. Μία καλή προσπάθεια, αλλά πρέπει να είστε πιο ορίτζιναλ φίλοι μου΄.

Erotica (1968)

Στο ντεμπούτο άλμπουμ των Man θα βρείτε ονειρικούς στίχους, δυσοίωνα προφορικά μέρη, πολλά ηχητικά εφέ-αλλά επίσης καθαρές ενδείξεις ότι η μπάντα έχει R&B ρίζες και επίσης το progressive rock τζαμ, που γρήγορα θα υιοθετούσαν.

And Castles Rise in Children's Eyes (1968)

Το πιο αξιοσημείωτο τρακ είναι το "Erotica", το οποίο παίρνει την σειρά του πίσω από το τότε αμφιλεγόμενο "Je t'Aime (Moi Non Plus)" των Gainsbourg / Birkin. Αλλού υπάρχουν κάποια αξιόλογα και απροσδόκητα που λειτουργούν ως δέλεαρ, όπως τα φαλσέτο φωνητικά στο "Blind Man" ή το σπιντάρισμα στο τέλος του "The Future Hides Its Face". Ο ήχος μίας αξιόλογης μπάντας που αναζητά μία κατεύθυνση.

Empty Room (1968)

Επειδή αυτοί οι Ουαλοί  θα γίνονταν μία Αγγλική εκδοχή της West Coast jam-rock των Quicksilver Messenger Service και λοιπών, συχνά ξεχνιέται ότι το ντεμπούτο τους είναι ένα χαμένο διαμαντάκι (lost gem) της ψυχεδέλειας. Η Α' πλευρά είναι ιδιαίτερα δυνατή-το "Sudden Life" είναι ένα συναρπαστικό φρικαρισμένο τζαμ, το "Empty Room" είναι μία υπόδειξη της West Coast κατεύθυνσης που θα έπαιρναν αργότερα,

Love (1968)

το "Love" είναι μία αλα Love μπαλάντα με παραπονιάρικη μελωδία και το "Erotica" (με τον οργασμό μέσα) είναι ένα τρομερό prog κομμάτι με keyboard. Η Β' πλευρά είναι πιο heavy και πιο φρικαρισμένη. Γενικά, αξίζει να ψαχτεί.


2 Ozs of Plastic With a Hole in the Middle (Dawn DNLS 3003) 11/69

Καλύτερο ακόμα κι από το υποτιμημένο ντεμπούτο τους, αυτό το άλμπουμ περιέχει ένα μεγάλο σε διάρκεια ορχηστρικό κομμάτι που λέγεται "Prelude / The Storm", το οποίο παραλληλίζει σε rock όρους την 6η συμφωνία του Μπετόβεν (Pastoral Symphony). Έχοντας δείξει καλή γεύση και ευφυΐα αξίζει να ακουστεί, όπως και τα υπόλοιπα κομμάτια βεβαίως.

Prelude / The Storm (1969)

Αν και το πρελούδιο ("Prelude"), γεμάτο με ηχητικά εφέ και κύμβαλα, πάει πολύ μακριά, το "Storm" αξίζει την αναμονή. Ένα μελωδικό pop κομμάτι, με κανένα τρόπο αντιπροσωπευτικό για τα άπαντα των Man και το οποίο μπορεί να εκληφθεί ως συμπέρασμα του στυλ που υιοθετήθηκε στο ντεμπούτο τους. 

It Is As It Must Be (1969)

Το γλυκό vibe καταστρέφεται από το rocker "It Is As It Must Be", το οποίο και κλείνει την Α' πλευρά σε ένα πιο χαρακτηριστικό στυλ. Ένα από τα καλύτερα τζαμ από την Αγγλία εκείνη την εποχή, ακούγεται σε δυνατή ένταση. 

Parchment and Candles (1969)

Η Β' πλευρά αρχίζει με το σήμα κατατεθέν τους "Spunk Box", ένα απλό ψυχεδελικό μπούγκι, που ανοίγει το δρόμο για το funky "My Name Is Jesus Smith", το οποίο απρόσμενα γίνεται ένα εγκάρδιο country-rock. Ακολουθείται από το σκυθρωπό ορχηστρικό "Parchment and Candles" και το κομμάτι που κλείνει "Brother Arnold's Red and White Striped Tent", ένα από τα λιγότερο επιτυχημένα τους θέματα σε αυτό το στυλ. Ένα μπερδεμένο LP που αξίζει να ακουστεί.

Spunk Box (1969)

Δύο αξιόλογα άλμπουμ σε ένα χρόνο ήταν πέρα διανοήσεως για την μπάντα και εδώ παλεύουν για μία ταυτότητα και μία κατεύθυνση. Αξιοσημείωτο κομμάτι στην Β' πλευρά η εκδοχή του "Spunk Rock", που οι Man μετονομάζουν σε "Spunk Box", το οποίο αποτέλεσε και το κεντρικό τους θέμα στα live από τότε.

Man (Liberty LBG 83464) 2/71

Ένα από τα πιο κουραστικά άλμπουμ που έγιναν ποτέ...Ο lead singer ακούγεται πολύ σαν τον Ringo Starr. Μουσικά είναι απλό και δεν προσπαθεί κάτι επικίνδυνο, έτσι και επιβιώνει. Ωραία lead guitar περιστρέφεται γύρω από slow rock και country ενώ μία φαντασμαγορία που περιπλανιέται αποτελούμενη από στούντιο εφέ φαίνεται σαν να ξεπήδησε από κάποια άλλη εποχή.

Romain (1971)

Ένα άλμπουμ αντιθέσεων. Από την μία υπάρχει το πληθωρικό και συναρπαστικό "Daughter of the Fireplace", το πρώτης τάξεως μπούγκι "Romain" και το ορίτζιναλ country-rock "Country Girl", ενώ από την άλλη υπάρχουν δύο μακρά τζαμ, που για κάποιους εξυπηρετούν μόνο στο να γεμίσει το βινύλιο.

Daughter of the Fireplace / Would The Christians Wait Five Minutes? The Lions Are Having A Draw (LIVE) (1971)

Do You Like It Here Now, Are You Settling In? (United Artists UAS 29236) 12/71

Αυτός ο δίσκος είναι γεμάτος εκπλήξεις. Κάθε τραγούδι πορεύεται ανάμεσα σε μυριάδες αλλαγές, αλλά η συνέχεια παραμένει. Οι εισαγωγές και τα μεσαία περάσματα συχνά ελάχιστη έως μηδαμινή σχέση έχουν με την μελωδία και η κύρια αδυναμία είναι στα φωνητικά, τα οποία ενώ παραμένουν ικανοποιητικά εντούτοις σε σχέση με την μουσικότητα υπολείπονται.

We're Only Children (1971)

Εδώ μοιάζει η μπάντα να βρίσκει την ταυτότητα της, σαν Αγγλικό ισοδύναμο στους Quicksilver Messenger Service. Το "Many Are Called Up" και το "Manillo" είναι βασικά κομμάτια για τα live τους, αλλά στην ορίτζιναλ μορφή τους μοιάζουν περίεργα ξεψυχισμένα. Το "Love Your Life" είναι highlight,

Love Your Life (1971)

αλλά το σχέδιο για το αριστούργημα τους Rhinos, Winos & Lunatics έχει επιτέλους καταστρωθεί.

Live at the Padget Rooms, Penarth (United Artists USP 100) 9/72

Εκπληκτικά, αυτό το live άλμπουμ τους αντιπροσωπεύει την εμπορική πυροδότηση του γκρουπ. Ενώ η Α' πλευρά περιέχει ζωντανές βερσιόν δύο από τα καλύτερα τους κομμάτια ("Daughter of the Fireplace" και "Many Are Called Up", η Β' πλευρά είναι ολόκληρη ένα απαίσιο τζαμ που λέγεται "Hi Samuel", που σχεδόν δεν μπορεί να ακουστεί.

Be Good To Yourself at Least Once a Day (United Artists UAG 29417) 12/72

Αδιαφιλονίκητα το πιο γνωστό live άλμπουμ του γκρουπ. Παρά τον υπέροχο χάρτη της Ουαλίας, η μουσική μάλλον μέσα διαρκεί πάρα πολύ με αποτέλεσμα να γίνεται κουραστική. Φυσικά το "C'mon" και το "Keep on Crinting" έχουν τις στιγμές τους και η κιθαριστική δουλειά είναι φοβερή, ως συνήθως.

C'mon (1972)

Back in to the Future (United Artists UAD 60053/4) 9/73

Χωρισμένος σε live και στούντιο, αποδεικνύεται καλύτερο το στούντιο. Η Α' πλευρά περιλαμβάνει δύο από τα καλύτερα τους, με την εξαιρετική κιθάρα στο "Just for You" και μία υπέροχη απομίμηση των CSN στο "Don't Go Away". 

Don't Go Away (1973)

H B' πλευρά είναι στο μεγαλύτερο μέρος ορχηστρική, αλλά ευχάριστη αν εκληφθεί στο πνεύμα των ηλιόλουστων φεστιβάλ. Το live LP περιέχει καλές βερσιόν των "C'mon" και "Spunk Rock", αλλά έχουν παιχτεί πολλές φορές πριν. Γενικά, ένα αξιόλογο πακέτο που μετά το άλμπουμ που ακολουθεί, είναι από τις σημαντικότερες προσπάθειες που έκαναν.

Rhinos, Winos and Lunatics (United Artists UAG 29631) 5/74

Με την προσθήκη μελών των υπέροχων, αλλά ΄νεκρών΄ πια Help Yourself, εδώ οι Ουαλοί θρύλοι των live μοιάζει να έχουν τελικά αποδεχτεί ότι δεν υπάρχει υποκατάστατο για την μελωδία και μετά από έξι ΄λάθος' προσπάθειες, τελικά έκαναν ένα κλασικό.

Four Day Louise (1974)

Σαν τους κάπως παρόμοιους Mighty Baby, με αυτό το West Coast rock άλμπουμ δίνουν στους Αμερικανούς δάσκαλους ένα μάθημα παιξίματος. Η κιθαριστική δουλειά εδώ είναι ασύγκριτη, ιδιαίτερα στον παιάνα "Four Day Louise" και στο "Taking the Easy Way Out Again". 

California Silks and Satin (1974)

Το "California Silks and Satin" είναι τόσο πειστική μίμηση των CSN, που θα μπορούσε να έχει βγει κατευθείαν από το Deja Vu, ενώ το "Kerosene" και το "Scotch Corner" έχουν ένα μελωμένο, υπνωτικό vibe με μελιστάλακτη κιθάρα.

Kerosene (1974)

Slow Motion (United Artists UAG 29675, με εσώφυλλο) 1974

Παραδόξως, αυτή τους η προσπάθεια, για κάποιους χειρότερη τους ήταν επίσης η πιο επιτυχημένη, εισάγοντας τους για λίγο στην Αμερική. Το "Hard Way to Die" είναι ένα αξιόλογο psych-rock θέμα, αν και τα υπόλοιπα δεν είναι τόσο καλά. 

Hard Way to Die (1974)

Το "Bedtime Bone" έχει αξιόλογο πιάνο και κιθάρα, ενώ προσωπικά μου αρέσει πολύ το "Rainbow Eyes".

Rainbow Eyes (1974)

 

Maximum Darkness (UA UAG 29872, με πόστερ) 10/75

Ένα live LP με μία διαφορά-η διαφορά είναι ότι η μπάντα ενισχύθηκε από τον γκουρού τους, John Cipollina. Για να τιμήσουν τον θρύλο η μπάντα παίζει δύο αυθεντικά των QMS, το "Codine" και το "Babe I'm Gonna Leave You".

Codine (1975)

Το πρώτο είναι βαρετό, το δεύτερο καλύτερο-αλλά σίγουρα ένα "Who Do You Love" ή ένα "Mona" θα ήταν πιο καλά. Το "Many Are Called Up" είναι από τα καλύτερα κομμάτια τους, όμως εδώ είναι μεγάλο σε διάρκεια.



Welsh Connection (MCA MCF 2753) 1976

Δοθείσης της μεγάλης διάρκειας που η μπάντα κάνει μουσική, αυτό είναι εκπληκτικά φρέσκο άλμπουμ, όπως και συναρπαστικό και παρουσιάζει μελωδία που μέχρι στιγμής μπορούμε να συναντήσουμε μόνο στο Rhinos, Winos and Lunatics.

Something Is Happening (1976)

Το άλμπουμ φημολογείται ότι χώρισε τους πιστούς της μπάντας, αλλά εκ των υστέρων είναι δύσκολο να δούμε με ποιο τρόπο καθώς ό,τι ψάχνουμε βρίσκεται μέσα. Φανερές επιρροές από West Coast, μονομαχίες στις κιθάρες και πλούσιες φωνητικές αρμονίες. Τα "Something Is Happening", "Born With a Future", "The Ride and the View" και "Out of Your Head" όλα είναι highlights. Το τελευταίο είναι ιδιαίτερα επιθετικό κομμάτι garage-psych στον παλμό πρώιμων Blue Oyster Cult. Ελάχιστα κομμάτια δεν τα καταφέρνουν ωστόσο-πολλά περισσότερα από ότι θα περίμενε κανείς.

Born With a Future (1976)

All's Well That Ends Well (MCA MCF 2815, με εσώφυλλο) 1977

Ακόμα ένα live LP! Ηχογραφημένο σε περιοδεία (με πρόθεση να γίνει το κύκνειο άσμα της μπάντας), είναι παραδόξως και αναμφισβήτητα το καλύτερο live άλμπουμ τους, αποφεύγοντας να τεντώνει τα τραγούδια κάνοντας τα χωρίς τελειωμό. Παλαιά αγαπημένα όπως τα "Spunk Rock" και "Romain" κλείνουν το σόου με κέφι, ενώ από τα πιο πρόσφατα τραγούδια το "Ride and the View" είναι ιδιαίτερα καλό. Ο ήχος είναι τέλειος.

Ride and the View (1977)

Man

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ