PLASTIC PENNY

Psychedelic Pop

Οι Άγγλοι Plastic Penny σχηματίστηκαν το 1967. Μέχρι τον καιρό που διαλύθηκαν (δύο χρόνια αργότερα), έκαναν δύο άλμπουμ. Τα μέλη τους συνέχισαν για να κάνουν καριέρα πολύ μεγαλύτερη από ότι είχαν κάνει οι Plastic Penny, που έβαλαν στα chart ένα χιτ single που έπιασε το νο6. Το υλικό τους έχει γραφτεί από τους Brian Keith, Paul Raymond και Tony Murray, ενώ στο γκρουπ ήταν επίσης ο Mick Graham και ο Nigel Ollson.

MacArthur Park (1969)

Two Sides of...(Page One POL(S) 005) 4/68

Τίποτα το πολύ προχωρημένο ή τόσο συναρπαστικό, αλλά μία συλλογή από πολύ καλά τραγούδια δοσμένα με πολύ προσωπικό τρόπο...Ένα εξαιρετικό pop LP.

Mrs. Grundy (1968)

Ένα από τα πιο αστεία πράγματα της ψυχεδελικής περιόδου ήταν ο τρόπος που η ψυχεδελικές επιρροές σκαρφάλωσαν σε πολλά απρόσμενα μέρη. Οι Plastic Penny ήταν ένα mainstream pop γκρουπ με ενορχήστρωση, έναν καθόλου rock τραγουδιστή και ένα χιτ single ("Everything I Am"), στο οποίο ακούγονταν περισσότερο σαν τον Engelbert Humperdinck ή τον Tom Jones παρά σαν τους Beatles ή τους Stones. 

Wake Me Up (1968)

To άλμπουμ περιλαμβάνει όργανο, εξιστόρηση σε στυλ Who, Kinks ή Blossom Toes (το "Mrs. Grundy" είναι μακράν το καλύτερο θέμα), λίγο lead guitar και μία βερσιόν του "Srawberry Fields Forever" (πιο άνετοι είναι όταν διασκευάζουν το κλασικό soft-rock "Never My Love" των The Association, αλλά πρέπει να τους δώσουμε κρέντιτ, για την προσπάθεια τους σε ένα τόσο απαιτητικό κομμάτι). 

Never My Love (1968)

Όλο είναι πολύ σιροπιαστό, αλλά αν τεντώσουμε λίγο την φαντασία μας θα βρούμε ομοιότητες με soulful psych μπάντες, όπως οι The Koobas, ιδιαίτερα όταν αρχίζουν να ροκάρουν λιγάκι προς το τέλος. 

I Want You (1968)

Όπως υπαινίσσεται ο τίτλος του, αυτό το άλμπουμ χωρίζεται σε δύο διακριτά μέρη. Η Α' πλευρά έχει pop, αλλά η Β' πλευρά έχει μερικά πολύ cool rock κομμάτια, όπως το "I Want You" (που παρουσιάζει ένα εκπληκτικά καλό σόλο στα ντραμς από τον σχεδόν μόνιμο συνεργάτη του Elton John, Nigel Ollson) ή το πειραματικό "Mrs. Grundy" ή το υπέροχο mod-pop "It's a Good Thing". 

It's a Good Thing (1968)

Η διασκευή τους στο "Strawberry Fields Forever" είναι επίσης διασκεδαστική και παίρνει έξτρα πόντους καθώς μεταμορφώνεται στο τέλος στο "Hello Goodbye".

Strawberry Fields Forever (1968)

Currency (Page One POLS 014) 2/69

Εδώ οδηγούν το άλμπουμ με τα αρμονικά φωνητικά και τις ακροβασίες στο όργανο. Μόνο εννέα κομμάτια, αλλά μεγάλα, ιδιαίτερα το "MacArthur Park" (πάνω από 7 λεπτά), που έχει τόσο τρυφερά αποδοθεί, με τον Paul Raymond να τραγουδάει και να παίζει όργανο πολύ ελκυστικά. Επίσης υπάρχει μία μάλλον διαφορετική βερσιόν του "Hound Dog" από τον Nigel Ollson.

Hound Dog (1969)

Τέσσερα αγόρια (ο Brian Keith έχει φύγει), που αποδεικνύουν ότι εξελίσσονται πολύ γρήγορα. Ιδιαιτέρως ορχηστρικά. Αν αναλογιστεί κανείς το ντεμπούτο τους πριν ένα χρόνο, εδώ έχουμε μία πολύ πιο ικανοποιητική συλλογή. Ένα τρομερό ορχηστρικό τζαμ εδώ:

Sour Suite (1969)

 

Ίσως αυτό που ξεχωρίζει να είναι το ομώνυμο τραγούδι, ένα ορχηστρικό επίσης που δονείται, μέσα από ένα τρομερό ΄χτίσιμο΄.

Currency (1969)

Heads I Win, Tails You Lose (Page One POLS 611) 4/70

Κομμάτια ηχογραφημένα ανάμεσα στον Νοέμβριο του 1967 και στον Ιούλιο του 1969, με τον προηγούμενο lead singer Brian Keith σε τρία από αυτά. 

She Does (1970)

Ένα καθόλου κακό LP με βασικό rock ήχο. 

Τα μέλη των Plastic Penny συνέχισαν ως εξής:

Ο Paul Raymond όταν έφυγε από το γκρουπ ο Keith, ανέλαβε τα φωνητικά. Συνέχισε μετά την διάλυση του γκρουπ στους Chicken Shack, στην θέση της Christine Perfect, μετά στους Savoy Brown και τέλος στους UFO. 

Ο Mick Graham (όπως λεγόταν τότε) συνέχισε στους Cochise και μετά στους Procol Harum.

O Tony Murray πήγε στους The Troggs.

O Nigel Ollson έγινε περιζήτητος session ντράμερ και έπαιξε με πολλούς καλλιτέχνες, όπως: Spencer Davis Group, Uriah Heep, Kiki Dee, Neil Sedaka, Rod Stewart και Leo Sayer, ενώ έχει μακροχρόνια συνεργασία με τον Elton John.

Everything I Am (1968)

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ