THE FREE DESIGN

Sunshine Psych-Pop

Κάθε ένας από τους Dedricks είχε εντυπωσιακά μουσικά χαρίσματα. Όλοι μπορούσαν να τραγουδούν. Η Sandy έπαιξε keyboards. O Bruce ήταν βιρτουόζος στην κιθάρα και στο τρομπόνι και ο Chris έδειξε το μεγάλο του ταλέντο στην κιθάρα, την τρομπέτα και την φλογέρα. Η Ellen που μπήκε στο γκρουπ αμέσως μόλις τέλειωσε το σχολείο, ήταν πολύ ταλαντούχα τραγουδίστρια και τραγούδησε σε πολλά από τα τραγούδια τους. Στα τέλη του 1966, άρχισαν να τραγουδούν folk και να παίζουν σε μικρές σκηνές. Το όνομα του γκρουπ είχε να κάνει με τον πολύπλοκο τρόπο που τραγουδούσαν.

Dorian Benediction (1969)

Kites Are Fun (Project 3 PR 5019 SD) 2/68

Υπάρχει μία μεταδοτική αύρα στο φωνητικό στυλ αυτού του γκρουπ. Το πρώτο single τους "Kites Are Fun" είχε καλές πωλήσεις για το ξεκίνημα τους και έτσι πρόσμεναν να ακολουθήσει το ντεμπούτο LP τους.

Kites Are Fun (1968)

Ο ηγέτης του γκρουπ είναι ο 20χρονος Chris Dedrick, ο οποίος κάνει το μεταπτυχιακό του στο Manhattan School of Music. Παίζει κιθάρα, τρομπέτα και φλογέρα. Αυτός έγραψε τα περισσότερα τραγούδια σε αυτό το άλμπουμ-μουσικά φρέσκα τραγούδια, με στίχους γεμάτους με εικόνες που κάνουν αίσθηση την ίδια στιγμή που διασκεδάζουν το μυαλό με εικόνες...Φωνητικά, είναι θαυμάσιοι. Έχουν άψογη επιτόνιση.

Don't Turn Away (1968)

Η Sandy Dedrick κατέχει μία αξιοσημείωτη σοπράνο φωνή, που χρησιμοποιεί με ελεγχόμενη ηρεμία και ευαισθησία. Η δουλειά του μουσικού συνόλου περιλαμβάνει εντυπωσιακά φωνητικά σε ένα πεδίο που χαρακτηρίζεται πρωταρχικά για την ενότητα και για τις πιο εύκολες πιθανές αρμονίες. Όπως στο ομότιτλο τραγούδι για παράδειγμα. Οι The Free Design έκαναν το πρώτο άλμπουμ τους, στον στάνταρ χρόνο των 3 ωρών, σε αντίθεση με την πλειοψηφία των rock γκρουπ της εποχής. Η επιμέλεια έγινε σε λιγότερο από 8 ώρες. Το αποτέλεσμα είναι ιδιαιτέρως ικανοποιητικό και μουσικά συναρπαστικό. Αγαπημένη και αξιαγάπητη δουλειά.

The Proper Ornaments (1968)

Σε μία πορεία από επτά πολύ ωραία ηχογραφημένα άλμπουμ (και ένα Χριστουγεννιάτικο LP) η οικογένεια Dedrick περιέλαβε τον εκτυφλωτικό τους αρμονικό συνδυασμό μελωδιών (αντιστικτική) και την θετική πνευματική τους άποψη, όπως επίσης κάποιες από τις πιο πολύπλοκες ευκολοάκουστες συνθέσεις της εποχής τους, με ένα backing από στούντιο παίκτες πρώτης τάξεως. Πολλοί τους ασκούν κριτική, ότι ήταν πολύ μη μου άπτου, αλλά αυτό είναι σαν να κατηγορεί κανείς τους Cannibal Corpse ότι είναι heavy. Απλά είναι αυτό που φαίνεται. Η μουσική τους δεν έχει παρά ελάχιστα ίχνη από ευρύτερες τάσεις στην pop (ναρκωτικά, στουντιακά κόλπα, σιτάρ, fuzz ή wah-wah) αντίθετα με δίσκους από-ας πούμε παρόμοιους μάγους στα φωνητικά-τους Millennium ή τους Sagittarius και υπάρχει λίγη εξέλιξη τεχνικά από άλμπουμ σε άλμπουμ-αλλά ότι έκαναν το έκαναν τέλεια. Το ντεμπούτο τους (ηχογραφήθηκε ως τρίο) είναι ίσως το καλύτερο τους, με αληθινά θαυμάσιες φωνητικές συνθέσεις σε τέλειες pop επινοήσεις όπως το ομότιτλο τρακ, το "The Proper Ornaments" και το "Umbrellas".

Umbrellas (1968)

Είναι αναμφισβήτητα ειλικρινείς, αλλά η προφανής μουσικότητα τους δοξάζεται ακόμα και σε υλικό τόσο αμφιλεγόμενο όσο στο "My Brother Woody" και στο "When Love Is Young".
Η επιλογή των διασκευών είναι απογοητευτικά φανερή ("59th Street Bridge Song", "Michelle", "A Man and a Woman") και είναι αμφισβητήσιμο το κατά πόσο αυτό το είδος μουσικής κάνει ένα ολόκληρο άλμπουμ διασκεδαστικό, αλλά αν σας αρέσει η αρμονική pop σίγουρα θα σας αρέσει.


You Could Be Born Again (Project 3 PR 5031 SD) 12/68

Οι ορίτζιναλ jazz προσανατολισμένη αρμονία των The Free Design κάνουν τους τέσσερις νέους άξιους κληρονόμους της θέσης που άφησαν κενή μεγάλα ονόματα όπως οι The Hi-Los, The Four Freshmen και Lambert, Hendricks & Ross. Δίνουν νέα ζωή στο "Eleanor Rigby" (τελευταίο τους single την εποχή του δεύτερου άλμπουμ τους) και ένα μέλος τους ο Chuck Dedrick, έχει γράψει πολύ πειστικό υλικό.

Eleanor Rigby (1968)

Το οπισθόφυλλο επισημαίνει "the freshest sounds you've ever heard" και πραγματικά ο ήχος τους παραμένει τονωτικός, φρέσκος και περιποιημένος. Το άλμπουμ στην πραγματικότητα δεν χτίζει πάνω στο προκάτοχο άλμπουμ, αλλά υπάρχουν χαριτωμένα τραγούδια, όπως το "A Leaf Has Veins" και "I Found Love", όπως επίσης και φωνητικά πολύπλοκες ερμηνείες των σύγχρονων στάνταρ όπως στα "California Dreamin'", "Eleanor Rigby" και "Happy Together".

Daniel Dolphin (1968)

Υπάρχουν φευγαλέες ματιές μίας πιο πειραματικής προσέγγισης στην έκφραση τους, ίσως βοηθούμενοι από την προσθήκη της 18χρονης Ellen Dedrick στο γκρουπ και οι τελευταίες συνθετικές ανησυχίες του Chris Dedrick βρήκαν διέξοδο στο πειραματικό "Quartet No.6 in D Minor".

An Elegy (1968)

Παρόλα αυτά, μόνο το κομμάτι που κλείνει "An Elegy" (αφιερωμένο στον εξάδελφο τους, ΄Dwight Arthur Dedrick, killed in Viet Nam, January 31 1968΄) μεταφέρει το συναισθηματικό βάρος που λείπει από το μεγαλύτερο μέρος του άλμπουμ, παρ όλη την τεχνική ευφυΐα του. Παρεμπιπτόντως ο τίτλος δεν αντανακλά οποιαδήποτε Χριστιανική επιρροή.


The Now Sound of Christmas (no label / cat #) 12/68

Ένα παράξενο δώρο της Αμερικανικής αεροπορίας, σαν ένας τρόπος να πει 'ευχαριστώ για την συνεργασία των προηγούμενων χρόνων΄, ίσως στους ανθρώπους που κατοικούσαν κοντά σε αεροπορικές βάσεις. Η εμπλοκή των The Free Design συνδέεται με το γεγονός ότι ο Chris Dedrick είχε στρατολογηθεί στην αεροπορία και σύντομα έγινε αυτό που πάνω στον δίσκο αναγράφεται ως 'The Airman of Note's chief arranger'.

Shepherds and Wiseman (1968)

Η πρώτη πλευρά του δίσκου καταλαμβάνεται από τους crooners Tony Sandler & Ralph Young, ενώ η δεύτερη είναι αφιερωμένη στους ήρωες μας, που τραγουδούν επιλεγμένα Χριστουγεννιάτικα τραγούδια, όπως επίσης και τα για την περίσταση γραμμένα τραγούδια, "Close Your Mouth" και "The Now Sound of Christmas". Είναι ενδιαφέρον να δούμε πόσο μικρή είναι η διαφορά στα live φωνητικά τους από τον στούντιο ήχο τους-είναι ισάξια ήρεμα και επαγγελματικά-και είναι πολύ ευχάριστο στο αυτί να τους ακούς να μοιράζονται αναμνήσεις από τα Χριστούγεννα των παιδικών τους χρόνων.

Close Your Mouth (1968)

Χωρίς έκπληξη, αυτός είναι ο πιο σπάνιος δίσκος τους.


Heaven / Earth (Project 3 PR 5037 SD) 7/69

Οι σημειώσεις στο εξώφυλλο προεξοφλούν ότι ο ήχος και οι σκέψεις του κουαρτέτου είναι αγνά και ειλικρινή. Και στο τρίτο LP τους ο ήχος και το υλικό πράγματι παραμένουν σε μεγάλο μέρος παρόμοια με την προηγούμενη δουλειά τους.

My Very Own Angel (1969)

Λέγοντας αυτά, εδώ προσεκτικά καταπιάνονται με πιο jazz συνθέσεις (με πρότυπο μίας υπέροχης βερσιόν του "Summertime") και η κλασική εκπαίδευση του Chris Dedrick είναι περισσότερο φανερή από ποτέ, ειδικά στις πολύπλοκες συνθέσεις.

Summertime (1969)

Τα τραγούδια του περιλαμβάνουν ένα μελωδικό tribute στην σύζυγο του ("My Very Own Angel") και μία χιουμοριστική απόκριση στην αποτυχία τους να κάνουν χιτ (το έτσι κι έτσι "2002 - a Hit Song"), ενώ το διαστημικό, σαν αυτοσχεδιασμός "Dorian Benediction" είναι μία από τις πιο όμορφες ηχογραφήσεις που έκαναν και προσωπικό μου καλύτερο τραγούδι των The Free Design.
Οι διασκευές περιλαμβάνουν μία χαριτωμένη βερσιόν του "If I Were a Carpenter" και ένα θέμα από το μιούζικαλ Hair.


Stars / Time / Bubbles / Love (Project 3 PR 5045 SD) 3/70

To Heaven / Earth βρήκε τους Dedricks να ενσωματώνουν κλασικές και jazz επιρροές. Εδώ προχωρούν όσο πουθενά αλλού προς την rock. Το καλύτερο από τα ορίτζιναλ του Chris είναι το γοητευτικό, γλυκόπικρο "Bubbles" (με κάποια leads με παραμόρφωση),

Bubbles (1970)

το αιχμαλωτιστικό "Kije's Ouija" (το οποίο έξυπνα ενσωματώνει το ρεφρέν από το Lieutenant Kije του Prokofiev), το jazzy "Starlight" και το γεμάτο ηλεκτρικό σιτάρ "I'm a Yogi".

Starlight (1970)

Οι διασκευές περιλαμβάνουν το "Time and Love" της Laura Nyro, όπως επίσης ένα ανάμικτο πακέτο από στάνταρ σαν το "Raindrops Keep Fallin' on My Head" και το "Howdjadoo (Fly Me Down)", αλλά το ομότιτλο κομμάτι από το "Butterflies are Free" είναι εξαιρετικό και το "Tomorrow Is the First Day of the Rest of Your Life" είναι ένα αριστούργημα και το δεύτερο καλύτερο τραγούδι για μένα από τους The Free Design.

Tomorrow Is the First Day of the Rest of Your Life (1970)

Νομίζω ότι αυτό το κομμάτι είναι από τα καλύτερα που έχουν ηχογραφήσει και ίσως το καλύτερο αρμονικό pop θέμα της περιόδου. Έχοντας στο τέλος ένα σύντομο, έντονο ορχηστρικό funk μέρος, είναι ένα αργό, επίμονα ειλικρινές κομμάτι που χτίζεται για να φτάσει σε μία απαστράπτουσα κορυφή.



Sing for Very Important People (Project 3 PR 4006 SD) 11/70

Οι VIP που αναφέρονται στον τίτλο είναι παιδιά που λατρεύουν τα μαγευτικά τραγούδια που αφηγούνται ιστορίες και ενήλικες που λατρεύουν την ανεπιτήδευτη μουσική παιχνιδιάρικη διάθεση. Κομμάτια σαν το θέμα από το Sesame Street και το α καπέλα "Love You", μαζί με τα αγαπημένα από τους Free Design, "Kites are Fun", "Daniel Dolphin" και "Bubbles", παρουσιάζουν ένα εξαιρετικά ταλαντούχο και διαφορετικό γκρουπ.

Children's Waltz (1970)

Έχοντας περιοριστεί σε τρίο με την αναχώρηση του Bruce Dedrick, εδώ ΄μαζεύονται΄ στον ήρεμο ήχο των προηγούμενων LP τους και υποχωρούν σε πιο ασφαλές έδαφος με μία συλλογή από νανουρίσματα. Αλλά μην φοβάστε-δεν είναι τόσο γλυκανάλατα όσο θα μπορούσε να είναι. Εκτός της ίδιας απόδοσης του "Can You Tell Me How to Get to Sesame Street?" το υλικό δεν απευθύνεται στα παιδιά και το mood είναι ήρεμο και γλυκό, αλλά όχι παιδιάστικο.

Love You (1970)

Το κομμάτι που ανοίγει "Don't Cry, Baby" είναι ευχάριστο και μελωδικό, το "Children's Waltz" είναι ελκυστικά ονειρικό, το "Scarlet Tree" και το "Love You" είναι χαριτωμένα Ιταλικά μαδριγάλια και το "Ronda Go Round" είναι ένα αξιαγάπητο soft-pop. Το άλμπουμ ολοκληρώνεται με κάποια κομμάτια από τα προηγούμενα LP τους ("Kites Are Fun", "Bubbles" και "Daniel Dolphin").

Little Cowboy (1970)

Little cowboy, You've been riding since the early morning sun

Σαν υποσημείωση, μόνο ένα καινούριο κομμάτι είναι του Chris Dedrick. Τα άλλα είναι του πατέρα του, Art και των αδελφών του Ellen και Sandy. Κι όσο λιγότερα πούμε για το εξώφυλλο, τόσο το καλύτερο.



One By One (Project 3 PR 5061 SD) 2/72

Η Ellen, η Sandy και ο Chris Dedrick προσφέρουν ακόμα ένα πολύ εκλεπτυσμένο και πολύπλοκο LP, που παρουσιάζει την αλληλεπίδραση των φωνών και των οργάνων. Καθώς έχει ενορχηστρωθεί από τον Chris, ο ήχος είναι το σπουδαιότερο: φωνητική αρμονία, επανάληψη του στίχου και ενορχήστρωση γίνονται ένα.

Friends (Thank You All) (1972)

Το τελευταίο άλμπουμ τους για την Project 3 για μένα δεν είναι τόσο βαρετό, όσο το παρουσιάζουν κάποιες κριτικές. Εδώ έχουμε κάποιες έκτακτες εμφανίσεις από μουσικούς βεληνεκούς Paul Griffin, Randy Brecker και Billy Cobham. Αρκετά ορίτζιναλ είναι σχετικά αδιάφορα ("Friendly Man", "Like to Love") και το bluesy "Go Lean on a River" μάλλον δεν τους ταιριάζει.

Light My Fire (1972)

 Οι δύο διασκευές είναι μία jazzy εκδοχή του "Light My Fire" και το "You Are My Sunshine" σε μία όχι και τόσο ευφάνταστη εκδοχή. Ωραία κομμάτια είναι το "Felt So Good" και το "Love Me" και ο δίσκος κλείνει με το μεγάλο σε διάρκεια "Friends (Thank You All)", το οποίο οι Dedricks αφιερώνουν στους αγαπημένους τους. Το One By One δεν είναι κακό άλμπουμ, αλλά σίγουρα δεν είναι και αυτό από το οποίο πρέπει κάποιος να αρχίσει να ψάχνει τους The Free Design.


There Is a Song (Ambrotype 1016) 1972

Έχοντας αφήσει την Project 3, το τελικό άλμπουμ τους εμφανίστηκε σε μία μικρή δισκογραφική της Νέας Υόρκης.

Canada in Springtime (1972)

Δεν πρόκειται για κάτι που να σημαίνει εγκατάλειψη της σταθερής τους δουλειάς μέχρι τώρα, αν και παρουσιάζει περισσότερη ακουστική κιθάρα και κάποιες ιδιαίτερα πολύπλοκες φωνητικές συνθέσεις. Από τα ορίτζιναλ των Dedrick τα καλύτερα είναι το κομμάτι που ανοίγει "Canada in Springtime" (ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχουν), το μελωδικό "Peter, Paul & Mary" και το "The Symbols Ring".

The Symbols Ring (1972)

Λιγότερο ενδιαφέροντα τα "Kum Ba Yah" και το "Pineapple Crabapple" της Sandy. Η Β' πλευρά έχει μία πιο κλασική ευαισθησία, καταλήγοντας στο "Chorale" και στο "Fugue".

The Free Design

Οι The Free Design σταμάτησαν να ηχογραφούν το 1974 και λίγο αργότερα τα τρία αδέλφια μετακόμισαν στον Καναδά. Εκεί συνέχισαν να τραγουδάνε μαζί σε ένα ensemble με 10 φωνές που λέγονταν Τhe Star-Scape Singers. Η Sandy δίδαξε μουσική στο Οντάριο για πολλά χρόνια. Ο Bruce έμεινε στην Νέα Υόρκη, διδάσκοντας μουσική και κάνοντας διάφορα άλμπουμ σόλο και συνεχίζει να κάνει ακόμη μουσική. Ο Chris, ο οποίος πέθανε το 2010, είχε αναγνωριστεί ως ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες στον Καναδά. Είχε κερδίσει 4 Gemini (Καναδικά Emmy) για την μουσική του σε τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ.
Το site τους με πολύ περισσότερες πληροφορίες βρίσκεται εδώ.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ