REVOLUTIONARY ARMY 

OF THE INFANT JESUS

Great Unknowns

Αρχές των 90ς και ένα καλά κρυμμένο μυστικό αρχίζει να πλανάται σαν φήμη. Άκουσες για αυτούς από κάποιον φίλο, που έτυχε να τους έχει ακούσει από κάποιον άλλο φίλο. Έτσι δεν γινόταν πάντοτε; Όμως εδώ υπήρχε μία διαφορά. Δεν υπήρχαν συνεντεύξεις, δεν γράφτηκε οτιδήποτε γι αυτούς, ούτε καν στον εναλλακτικό μουσικό τύπο. Αν όμως έψαχνες σε Χριστιανικούς κύκλους θα έβρισκες ότι εκεί είχαν μία αποκρυφιστική σχεδόν αύρα. Η μουσική τους αντλούνταν από Χριστιανικά και θρησκευτικά θέματα, αλλά το όνομα τους το πήραν από την τρομοκρατική οργάνωση στην ταινία ΄Το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου΄. Η μουσική τους βασίζεται στο Γρηγοριανό μέλος, αλλά αντίθετα από αυτό που επιχείρησαν οι Enigma λίγο αργότερα, αυτοί δεν το αναμιγνύουν με disco και pop αλλά με στοιχεία ψυχεδελικής και progressive rock για να δημιουργήσουν μεγάλα, αργά εξελισσόμενα κομμάτια με μία απόκοσμη, θολή ατμόσφαιρα που αναδίδει ένα είδος διαχρονικής γαλήνης.

Come Holy Spirit (1987)

Η παντελής έλλειψη δημόσιας παρουσίας τους, έκανε τον απόκοσμο μυστικισμό τους να μεγαλώνει. Το 1991 κυκλοφορούν ακόμα ένα δίσκο με τίτλο Mirrors. Και μετά όσο ήσυχα εμφανίστηκαν, έτσι ήσυχα εξαφανίζονται. Ύστερα το διαδίκτυο κατέκλυσε τον κόσμο, ωστόσο οι πληροφορίες γι αυτούς παρέμεναν μηδαμινές. Αυτό γινόταν μέχρι το τέλος του το 2015, όταν η μπάντα έκανε ξανά την εμφάνιση της μετά από απουσία είκοσι χρόνων με ένα δίσκο με τον τίτλο Beauty Will Save the World, μία δουλειά λαμπρή, όπως τότε που είχαν ξεκινήσει.

Song of the Soul (2015)

Τα νέα της επανεμφάνισης τους διαδόθηκαν με τον ίδιο τρόπο που έγινε και τότε. Μεταξύ φίλων, σε διάφορες συγκεκριμένες ομάδες του διαδικτύου. Η μουσική τους είχε παραμείνει το ίδιο εκπληκτική, ενώ πια μπορεί ο καθένας να πάρει πληροφορίες γι αυτούς μέσω της σελίδας τους στο facebook ή του site τους.

Όπως διαβάζω σε συνέντευξη που έδωσε ο Jon Egan, πάντοτε ήταν ολιγόλογοι και διστακτικοί και πάντοτε πάλευαν να βρουν απαντήσεις σχετικά με την μουσική που έπαιζαν. Πιστεύουν ότι οι απαντήσεις δίνονται μέσα από την δουλειά και όχι σκηνοθετημένα.
Ο όρος μυστήριο ήταν πάντοτε κάτι που σήμαινε πολλά για αυτούς. Όταν κοιτάζουν τον κόσμο τον βρίσκουν ανεξήγητο. Ο κόσμος είναι ζωντανός και αποπνέει μυστήριο. Προσπαθούν να ενώσουν τους ανθρώπους μέσω αυτής της αίσθησης του μυστηρίου και της αβεβαιότητας σε κάθε τι που θεωρείται δεδομένο. Στον υλιστικό, καπιταλιστικό και κοσμικό κόσμο που ζούμε, όπου όλα είναι προϊόντα και μάρκες. Η κατά λέξη ερμηνεία του Χριστιανικού φονταμενταλισμού και της κοσμικότητας είναι η πίσω όψη του ίδιου νομίσματος της συλλογικής αποξένωσης από την αντίληψη του μυστηρίου. Είναι όπως λένε "η αντίληψη ότι  κατά κάποιο τρόπο θέλουμε να είμαστε αυτάρκεις, να έχουμε τον έλεγχο. Όλοι οι άνθρωποι θέλουμε να δώσουμε μία εξήγηση στο θέμα της πλάσης του κόσμου και θέλουμε να είμαστε το επίκεντρο. Και έτσι χάνεται η έννοια του ιερού. Είτε βρισκόμαστε στον Χριστιανικό φονταμενταλισμό είτε στην κοσμικότητα έχουμε κάνει τον κόσμο μας αδιάφορο. Έχουμε εξαθλιώσει την έννοια της πραγματικότητας σε σημείο που το ποιητικό, το μυστηριώδες και το όμορφο είναι όλα κόνσεπτ από τα οποία γρήγορα αποστασιοποιούμαστε".

Paradis (1995)

Όπως μας λέει ο Egan, υπάρχει μία πολύ όμορφη ιστορία που έρχεται στο μυαλό του από τον Thomas Merton (καθολικό συγγραφέα). Όταν δίδασκε στην Γεσθημανή, ήταν υπεύθυνος για τους νέους μοναχούς. Και όλοι τους σκέφτονταν, "Αυτός, που είναι ποιητής, που μάχεται για την ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα, ένα είδωλο του αντικομφορμισμού, θα μας δώσει να μελετήσουμε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα". Κι όμως όλα όσα τους έδωσε να μελετήσουν ήταν τα Ευαγγέλια και οι άγιοι πατέρες. Και βαρέθηκαν από όλα αυτά και μία μικρή αντιπροσωπεία πήγε και τον βρήκε και του είπαν: ¨Για ποιο λόγο διαβάζουμε όλο αυτό το παλαιό υλικό, όταν υπάρχουν τόσα ενδιαφέροντα νέα πράγματα στον κόσμο;" Και ο Merton απάντησε, "Αν έπρεπε να γεμίσετε μία κούπα νερό από τον Μισισιπή, θα πηγαίνατε στο Δέλτα ή στις πηγές του;"
Για αυτούς η Ανατολική Ορθοδοξία είναι η πηγή και γι αυτό επιδρά πάνω τους σε πνευματικό επίπεδο.
"Νομίζω ότι ανακαλύπτουμε μία βαθιά συγγένεια-ένα βάθος-όταν όλες οι θρησκευτικές και πνευματικές παραδόσεις ανακαλύπτουν κοινά σημεία. Νομίζω ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα στον κόσμο, είναι ότι οι άνθρωποι αναζητούν επαφή και ταυτότητα και τα βρίσκουν με τρόπο που να αποξενώνονται μεταξύ τους. Με τον Paul Boyce παίζαμε σε μία μπάντα. Προσπαθήσαμε να συγχωνεύσουμε την πανκ, τον Captain Beefheart, τους Velvet Underground και κάθε άλλο είδος πειραματικής μουσικής σε μία οντότητα και όλο αυτό που προέκυψε ήταν απλά ασυνάρτητο. Τα παρατήσαμε. Σκεφτήκαμε ότι δεν υπήρχε τρόπος να εκφραστούμε μέσα από την μουσική, έτσι αρχίσαμε να κάνουμε ταινίες. Αλλά μετά έπρεπε να δημιουργήσουμε τα μέσα για να παρουσιάζουμε τις ταινίες με live μουσική και έτσι ήρθε η Les Hampson-αρχικά ως μουσικός, αλλά κατόπιν αναπόσπαστο κομμάτι του όλου πρότζεκτ. Και σταδιακά αντιληφθήκαμε ότι αν θέλαμε να εκφραστούμε, δεν ήταν οι ταινίες ο τρόπος με τον οποίο έπρεπε να το κάνουμε".

Beauty After the Fall (1987)

"Ήταν δύσκολο να κάνουμε πράξη το όραμα μας. Είναι απίστευτα δύσκολο να βρεις χώρο επειδή είμαστε εννέα άτομα και δεν χωράμε σε μία συμβατική σκηνή. Το άλλο θέμα είναι η καχυποψία. Μία σκηνή που γνωρίζουμε πολύ καλά, όταν ρωτήσαμε αν θα μπορούσαμε να παρουσιάσουμε εκεί την δουλειά μας είπαν: "Ναι, αλλά δεν είστε λίγο της θρησκείας;" Από την πλευρά τους το βλέπουν σαν κάτι που θα είναι εκνευριστικό για το κοινό, για το ίματζ τους ή κάπως έτσι. Και αυτό γίνεται συνέχεια. Δεν έχουμε περάσει στο επίπεδο των neo-folk όπως λέγονται καλλιτεχνών, επειδή υπάρχει η αίσθηση ότι εκπροσωπούμε κάτι κακόφημο και αμφιλεγόμενο".
Πράγμα αστείο καθώς υπάρχουν πολλές μπάντες που αντλούν θεματολογία από τον Παγανισμό και τις διάφορες παραδόσεις.

The Gift of Tears (Probe Plus PROBE 12) 1987

Φανερά φτιαγμένο από μία θρησκευτική κοινότητα με έδρα το Λίβερπουλ, αυτό είναι μακράν ένα από τα πιο εντυπωσιακά LP των 80ς.
Οι περισσότερες κόπιες από τις 500 που τυπώθηκαν, υποτίθεται ότι πουλήθηκαν σε θρησκευτικό οργανισμό στην Αμερική, που σημαίνει ότι γρήγορα έγινε ένα περιζήτητο συλλεκτικό άλμπουμ.
H μπάντα που φημολογείται ότι είναι πνευματικό παιδί του Richard H Kirk, πρώην μέλους των Cabaret Voltaire, έκανε ακόμα δύο δίσκους, τον Mirror (1991) και το EP Paradis (1995) που είναι εξίσου εντυπωσιακοί και κάνουν τα industrial υπονοούμενα στον ήχο τους πιο προφανή.


Mirror (Probe Plus PROBE 32) 1991

Το Mirror μοιάζει σαν να είναι soundtrack από κάποιο περίεργο τελετουργικό, που λαμβάνει χώρα σε κάποιο άγνωστο δάσος αργά την νύχτα. Τα τραγούδια τους χτίζονται με απειλητικά σαν να είναι ψαλμοί φωνητικά, με ακουστικές κιθάρες, συνθεσάιζερ και μελωδίες που αντλούνται από τον Μεσαίωνα. Ο τίτλος και το όλο κόνσεπτ, όπως και η σκηνή στο εξώφυλλο προέρχονται από την ομώνυμη ταινία του Andrei Tarkovsky.

Nostalgia (1991)

"Όλοι μας ερωτευθήκαμε την δουλειά του Andrei Tarkovsky. Μιλούσαμε για την μουσική μας σαν να μην ήταν μουσική, αλλά σχεδόν σαν κάτι που προσομοιώνει την ανάμνηση της μουσικής ή το υπόλειμμα της μουσικής. Βλέπουμε την μουσική μας σαν να είναι soundtrack. Που προσπαθεί να περιγράψει κάτι μη ορατό ή όχι ακουστό ακόμα".

Shadowlands (1991)

"Και όταν είδαμε τις ταινίες του Tarkovsky, ήταν σχεδόν σαν να είδαμε την ταινία, το soundtrack της οποίας είχαμε γράψει. Το βάθος, η ομορφιά, το μυστήριο. Όλες οι ταινίες του είναι γύρω από αυτό το ταξίδι προς την αποκατάσταση, το ταξίδι προς την ολοκλήρωση.
Ο λόγος που η μουσική μας δεν μένει σε ένα συγκεκριμένο γένος είναι ότι...δεν είμαστε μουσικοί. Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε soundtracks για κάτι. Δεν νομίζω ότι είμαστε αρκετά καλοί για να λεγόμαστε μουσικοί! Σέβομαι τους μουσικούς και το να είσαι μουσικός απαιτεί πολύ σκληρή δουλειά και πειθαρχία και αυτά δεν είναι αρετές στις οποίες θα μπορούσαμε να ενταχθούμε. Θα μας περιέγραφα ως μπερδεμένα άτομα,  που αναζητούμε σημάδια. Προσπαθώντας να επιστρέψουμε σπίτι..."

Από την τελευταία δουλειά που θα κυκλοφορήσει μέσα στον Ιούνιο του 2020 (Songs of Yearning), μαζί με ακόμα ένα άλμπουμ (Nocturnes) είναι το single που ακολουθεί:

I Carry the Sun (2020)

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ