DEMON FUZZ

Psychedelic Jazz-Funk

Οι Demon Fuzz ήταν μία υπέροχη έγχρωμη Αγγλική μπάντα που μας άφησε δυστυχώς μόνο με αυτό το διαχρονικό άλμπουμ. Επτά μουσικοί (και ένας ακόμα για τις ανάγκες του άλμπουμ που παίζει congas) παίζουν το ολοδικό τους προσωπικό στυλ. Εκφραστικά soul φωνητικά, υπέροχο groove, σε μία μάλλον σκοτεινή ατμόσφαιρα. 

Hymn to Mother Earth (1970)

Afreaka! (Dawn DNLS 3013) 12/70

Ένα Αγγλικό έγχρωμο γκρουπ από 7 άτομα με το όργανο σε πρώτο πλάνο. Η μουσική τους πιο πολύ progressive έχοντας τον Αφρικανικό ρυθμικό ήχο που πηγαίνει στα ουκουλέλε και στα φλάουτα. Επίσης υπάρχουν πολλά congas που παίζει ο Νιγηριανός Ayinde Folarin.

Past, Present and Future (1970)

Ένα πολύ καλό άλμπουμ που αποκαλύπτει ωριμότητα και εφευρετικότητα από ένα lineup 7 μουσικών ενός Αγγλικού έγχρωμου γκρουπ. Τα πιο λαμπρά χαρακτηριστικά είναι η εξαιρετική δουλειά στα χάλκινα και οι συνθέσεις από τον Paddy Corea, που παίζει φλάουτο και σαξόφωνο (τενόρο και σοπράνο), ο οποίος είναι και υπεύθυνος για ένα μεγάλο μέρος όσων έχει κάνει αυτό το γκρουπ.

Disillusioned Man (1970)

Το όνομα της μπάντας, ο τίτλος του άλμπουμ και το περίεργο εξώφυλλο υπονοούν ότι πρόκειται για ένα πολύ πιο ριζοσπαστικό και συγκρουσιακό άλμπουμ από ότι είναι. Στην πραγματικότητα είναι ένα ήρεμο Afro-rock, με κάποια στοιχεία funk. Το επικό κομμάτι που ανοίγει "Past, Present & Future" είναι μάλλον ό,τι καλύτερο εδώ. Αρχίζοντας με ένα fuzz σόλο μπάσο, εξελίσσεται σε ένα groove πάνω στο οποίο εναλλάσσονται το όργανο και η wah-wah, πριν δώσουν έδαφος σε ένα μακρύ τζαμ χάλκινων που πράγματι είναι πολύ καλό.

Another Country (1970)

Το επόμενο "Disillusioned Man" είναι στο ίδιο στυλ, αλλά λιγότερο ενθυμητικό, αν και έχει ένα ωραίο σόλο από πνευστό. Το "Another Country" είναι ένα μεγάλο 8-λεπτο θέμα και περιέχει ένα ωραίο παρατεταμένο σόλο στο σαξόφωνο.

Mercy (Variation No.1) (1970)

Τέλος το κομμάτι που κλείνει "Mercy (Variation No.1) είναι ακόμα ένα μεγάλο σε διάρκεια τζαμ. Μία πολύ καλή προσπάθεια.

Τα μέλη της μπάντας ήταν φανερά συνειδητοποιημένα για τον ρατσισμό, ακόμα και στην εποχή του flower power. Ο Paddy Corea έχει αφηγηθεί τις διαφορές ανάμεσα σε λευκούς και νέγρους στην μουσική βιομηχανία της εποχής, όταν οι μαύροι πληρώνονταν τα μισά χρήματα δουλεύοντας τον διπλάσιο χρόνο και τις περισσότερες φορές δεν τους έπαιρναν στα σοβαρά. Αυτές οι προκαταλήψεις ήταν ο πρωταρχικός παράγοντας που η μπάντα πήγε σε ένα πολύπλοκο μουσικό στυλ, σκοπεύοντας να αλλάξει τον τρόπο που θα έβλεπε ο κόσμος την μαύρη μουσική στην Αγγλία. Αυτό προσέλκυσε την προσοχή του John Peel του οποίου οι προσπάθειες οδήγησαν σε αυτό το άλμπουμ. Όμως αυτό δεν βοήθησε, καθώς ασυμφωνίες μεταξύ των μελών οδήγησαν στην διάλυση αυτού του πολύ ιδιαίτερου γκρουπ. 

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ