LOS SAICOS 

Peruvian Garage Rock Legends

Είναι οι Saicos το πρώτο punk συγκρότημα στα χρονικά του punk;
Έχουν δίκιο οι Περουβιανοί και δη οι κάτοικοι της Lima, να ισχυρίζονται ότι έχουν κερδίσει Νέα Υόρκη και Λονδίνο στο μέρος που γεννήθηκε το punk;

Γράφει ο Δημήτρης Μπουντούρης

Αν λάβουμε υπόψη τα λόγια του "Legs" McNeil (Roderick Edward) ενός εκ των 3 ανθρώπων που καθιέρωσαν την ονομασία ‘’punk’’ σαν είδος μουσικής, τότε σίγουρα ήταν. Υπολογίζοντας επίσης, την λατρεία και την αγάπη του frontman  των Cramps Lux Interior στο πρόσωπό τους, ο καθένας καταλαβαίνει ότι κάτι σοβαρό συνέβη το 1964 στο Peru.
Aν ακούσουμε το 2ο single τους, το ιστορικό ‘’Demolicion’’ του 1965, κομμάτι ύμνο στο Peru αλλά και επιτυχία σε πολλά μέρη του κόσμου, τότε σίγουρα κλείνοντας τα μάτια, μεταφράζοντας τους στίχους και ακούγοντας τη βραχνή φωνή και τα ουρλιαχτά του Erwin Flores, βγάζουμε το συμπέρασμα ότι σίγουρα οι Saicos είχαν κάτι άλλο στο μυαλό τους πέραν του κλασσικού garage.

Demolicion

Το παίξιμο του Rolando "El Chino" Carpio στην κιθάρα, έχει πατήσει σε αρκετά σημεία πάνω στον Dick Dale (βοηθούσε και η αυτοσχέδια κιθάρα) και το σύνολο του τραγουδιού θυμίζει έντονα το ‘’Crusher’’ των Novas και το ‘’Surfin bird’’ των Trashmen. Η ουσία βέβαια είναι ότι οι Saicos έπαιζαν ένα ακατέργαστο garage ήχο με πλήρη επιτυχία, χωρίς ποτέ – την εποχή των συνθέσεων τους – να έχουν ακούσει αμερικάνικα garage groups.
Πριν μιλήσω για το group θα αναφερθώ στο 1ο από τα 6 singles που έβγαλαν.
Και όχι στο ‘’Come on’’ που ακούγεται στην α πλευρά και θυμίζει ‘’Demolicion’’, αλλά στο ‘’Ana’’ της β.

Ana

Είναι τραγούδια που ακούγοντας την πρώτη νότα, την πρώτη συγχορδία στην κιθάρα, το C#m ή ακόμα και το απλοϊκό F#, τα σκαμπανεβάσματα της φωνής του τραγουδιστή, ακόμα και τους στίχους σε γλώσσα που δεν ξέρεις, σε τσιτώνουν, σε μελαγχολούν, σε ταξιδεύουν, διεγείρουν τους αισθητήρες σου, σε κάνουν να σκεφτείς ότι είχες και έχασες, ότι δεν είχες ποτέ και ήθελες διακαώς να αποκτήσεις, καταστάσεις χαρούμενες ή ακόμα και στενάχωρες, τον έρωτα των παιδικών σου χρόνων, την απογοήτευση των εφηβικών σου, την κιθάρα που έσπασες σε μια μάζωξη φίλων, το κορίτσι του φίλου σου που γούσταρες τρελά, το πρώτο σου μεθύσι, το πρώτο σου πτυχίο, την πρώτη σου επιτυχία την τελευταία σου αποτυχία.
Τέτοιο είναι η ''Ana'' η κοπέλα του καίσαρα (Cesar) "Papi" Castrillon, η ‘’Ana’’ των 120 παρά 3 δευτερολέπτων. Σου αλλάζει την πίστη, σε ταξιδεύει, σε πνίγει σε νερά ακολύμπητα, σε μέρη αχαρτογράφητα.
Και αφού έχεις ηρεμήσει και γαληνέψει, βάζεις και το ‘’Come on’’ για να καταλάβεις ότι τους Saicos τους αγόρασες πρωτίστως, για τον garage punk ήχο τους.

Come on

Το συμβόλαιο για το πρώτο single τους αλλά και τα επόμενα, το κέρδισαν βγαίνοντας ‘’Group of the week’’ σε ένα τηλεοπτικό show.
Δημιουργήθηκαν ως Saicos, το 1964 σε μια γειτονιά της Lima του Peru από 2 συμμαθητές, τον κιθαρίστα και τραγουδιστή Erwin Flores και τον ντράμερ Francisco "Pancho" Guevara. Έχοντας μόλις τελειώσει το Λύκειο ψάχνονταν να δημιουργήσουν μια διαφορετική μπάντα σε σχέση με αυτές που είχαν μέχρι τότε.
Βρήκαν τον Roland "El Chino" Carpio (Los Steivos) για lead κιθαρίστα και τον Cesar "Papi" Castrillon για μπασίστα. Ψάχνοντας για τραγουδιστή δεν βρήκαν κάποιον να τους ικανοποιεί, οπότε αποφάσισαν ο Flores να τραγουδάει τα πιο garage κομμάτια, ενώ ο Castrillon τα πιο μελωδικά.

Salvaje

Όλες οι συνθέσεις ήταν δικές τους (Flores, Carpio), τραγουδισμένες στην γλώσσα τους, είχαν τεράστια απήχηση στο Peru παρότι είχαν διάρκεια ζωής μόνο 2 έτη (1964-66), χαρακτηρίστηκαν θρύλοι και οι πατέρες του rock στο Peru, δημιούργησαν το δικό τους κύμα στη νεολαία πήραν το δικό τους show στην TV, σκηνοθετήθηκε μέχρι και ταινία μικρού μήκους για αυτούς (Saicomania το 2011), και έγιναν γνωστοί και καταξιωμένοι παγκοσμίως.
Στη γειτονιά που γεννήθηκαν, ο δήμαρχος το 2005 τοποθέτησε μαρμάρινη πλάκα για να τιμήσει τη συμβολή τους στη rock μουσική. Στην πλάκα εκτός των άλλων γράφει ότι ‘’εδώ είναι το μέρος όπου ξεκίνησε η punk μουσική’’, αν και οι ίδιοι αμφισβητούν ότι έπαιζαν punk

Cementerio

Το αρχικό τους όνομα ήταν Sadicos, αλλά λόγω της ερμηνείας του, που παρέπεμπε στον σαδισμό και της πιθανής απαγόρευσης τους από τα clubs, έκοψαν το ‘’d’’ και έγιναν Saicos, που τους άρεσε περισσότερο, μιας και παρέπεμπε στο brand name ρολογιών Seiko, αλλά και στην πασίγνωστη ταινία του Alfred Hitchcock ‘’Psycho’’ (1960).

Te Amo

H πρώτη τους δημόσια εμφάνιση και μάλιστα σε απαιτητικό και ιδιαίτερο κοινό, μιας και χρειάστηκε να παίξουν στο σύνολο των δημοσιογράφων της Lima μαζί με διάφορες εξέχουσες προσωπικότητες του Peru, συνοδεύτηκε από ανάμεικτα συναισθήματα. Ξεκινώντας το πρώτο τραγούδι και ακούγοντας την αισθητική της φωνής του Flores, τα ‘’balls to the wall’’ ουρλιαχτά, συνοδευόμενα από τον μηδενιστικό στίχο, το κοινό έμεινε σοκαρισμένο και αμίλητο να κοιτιούνται μεταξύ τους. Ο Flores περιγράφει σε συνέντευξή του ότι, αφού κοιτάχτηκαν, άρχισαν να αναρωτιούνται αν παίζουν τόσο άσχημα και μάλλον αν συνεχιζόταν αυτή η μουγκαμάρα έπρεπε να σταματήσουν.
Με την εισαγωγή του δευτέρου κομματιού και μέχρι να τελειώσει η συναυλία άκουγες μόνο φωνές, χαμόγελα για τον νέο ήχο και ένα παρατεταμένο χειροκρότημα από το κοινό. Αυτό ήταν. Είχε αρχίσει η Saicomania.

Fugitivo de Alcatraz

Ουσιαστικά η επιτυχία τους οφείλονταν στο γεγονός ότι ενώ όλα τα άλλα group της εποχής τους έπαιζαν πιο μελωδικά τραγούδια είτε συνθέτοντας είτε διασκευάζοντας με πιο γλυκανάλατο στίχο, αυτοί προτιμούσαν στίχο που μιλούσε για επαναστάσεις και καταστροφές και πιο wild ήχο.

Besando a otra

Η μεγάλη και άμεση επιτυχία, το γρήγορο σκαρφάλωμα στην κορυφή και η μη ικανότητα διαχείρισης όλης αυτής της επιτυχίας, είναι και η αιτία που διαλύθηκαν τόσο γρήγορα.
Μάλιστα έφτασαν σε σημείο να μην θέλουν να βλέπονται μεταξύ τους και για δεκαετίες σταμάτησαν να μιλιούνται.
Τα εναπομείναντα μέλη (ο "El Chino" Carpio είχε πεθάνει το 2005) ξαναενώθηκαν το 2006 και παίζουν σε clubs της Lima έως σήμερα. To 2015 είχαν και την δεύτερη απώλεια αφού έφυγε ο drummer, "Pancho" Guevara.

El Entierro de los Gatos

Η ιστορία του ‘’El Entierro de los Gatos’’ του τρίτου single τους ήταν τελείως πρωτόγνωρη. Ο ‘’El Chino’’ πήγε μια μέρα στις πρόβες και τους λέει ‘’ακούστε βρήκα την επόμενη μας επιτυχία’’, και ξεκίνησε να τους παίζει το σκληρό κιθαριστικό riff της εισαγωγής με την κιθάρα του που ήταν ιδιοκατασκευή, μιας και ασχολούνταν ως μηχανικός να μαζεύει διάφορα υλικά και να φτιάχνει μουσικά όργανα. Ο Flores έγραψε τους στίχους και το ‘’…los Gatos’’ έγινε επιτυχία.
Το τελευταίο τους single όχι πλέον στην DisPeru αλλά στην Virrey είναι πιο μελωδικό και πιο garage από τα προηγούμενα. Background φωνητικά, ρυθμικές κιθάρες, γλυκά σόλα, έμφαση στα γυρίσματα και μια ηρεμία που δεν είχε συνηθίσει ο κόσμος.

Intensamente

Όλα τους τα single κυκλοφόρησαν σε lp 2 φορές. Μια το 1999 από την Electro Music που ασχολούνταν κυρίως με group της Ν. Αμερικής και την σειρά ‘’Wild Teen-Punk From Peru 1965’’ και η άλλη το 2010 από την Ισπανική Munster Records, με τίτλο ‘’¡Demolición! The Complete Recordings’’.

                                   

To 2013 κυκλοφόρησε σε περιορισμένες αριθμημένες κόπιες (222), το ‘’El mercenario’’ ένα τραγούδι του Flores το οποίο περιγράφει τη ζωή και το θάνατο ενός μισθοφόρου στην Αφρική. Το τραγούδι γράφτηκε και ήταν να κυκλοφορήσει το 1969, αλλά δεν το επέτρεψαν λόγω του αμφιλεγόμενου στίχου του και του επαναστατικού του χαρακτήρα.

El Mercenario

Ήταν η εποχή των αλλαγών στο Peru, μιας και ο στρατός από το 1968, πραγματοποίησε πραξικόπημα για την ανατροπή του έως τότε πρόεδρου της χώρας. Αυτό ουσιαστικά ήταν και η τελευταία original σύνθεση των Saicos.
Το ερώτημα συνεχίζει να υφίσταται αλλά η ουσία δεν είναι τι πιστεύουν οι άλλοι, αλλά τι πίστευαν τα ίδια τα μέλη για τη μουσική τους. Όπως αναφέρει ο Flores αλλά έχουν συμφωνήσει και οι υπόλοιποι, η μουσική τους ήταν άγρια, δεν συμφωνούσε με το γλυκανάλατο των άλλων group, ήθελαν να κάνουν τη δική τους επανάσταση, δεν τους απασχολούσε αν είχαν ή δεν είχαν κοινό.
Σίγουρα δεν θεωρούσαν τους εαυτούς τους punk, αλλά νονούς του punk και την μουσική που έπαιζαν σίγουρα όχι punk, αλλά πρόγονο του punk.