THE WEB aka SAMURAI

Fine Jazz / Prog Rock

Η ιστορία αυτής της μπάντας ξεκίνησε από τους The Web, οι οποίοι έκαναν και τρία άλμπουμ. Μετά από το τελευταίο τους άλμπουμ με την προσθήκη ενός επιπλέον σαξοφωνίστα μετονομάστηκαν σε Samurai και έβγαλαν ακόμα ένα άλμπουμ όπως θα δούμε παρακάτω. 

More Rain (1971)

THE WEB

Fully Interlocking (Deram SML 1025) 8/68

Μία πολύ ευέλικτη μπάντα Άγγλων μουσικών (έξι το σύνολο-φλάουτο / σαξόφωνο, δύο κιθάρες, μπάσο και δύο κρουστοί) με έναν έγχρωμο Αμερικανό τραγουδιστή που λεγόταν John L. Watson. Σε αυτό το LP τα έχουν όλα-το "Watcha Kelele" από την Αφρική, εκκλησιαστικό θέμα με το "Rev. J. McKinnon" και μία σουίτα σε πέντε μέρη "War Or Peace"...Και τα 14 τραγούδια είναι γραφή του γκρουπ με τον κιθαρίστα John Eaton να παίρνει τις περισσότερες μνείες. 

Harold Dubbleyew (1968)

Αυτό το φιλόδοξο LP περιλαμβάνει μελωδική jazzy pop ("City of Darkness", "Harold Dubbleyew", "Green Side Up"), συγκρατημένες μπαλάντες ("Hatton Mill Morning"), mainstream pop με χάλκινα ("Reverend J. McKinnon"), απερίσκεπτη pop ("Wallpaper", "Did You Die Four Years Ago Tonight?") και ένα Αφρικάνικο θέμα με πολλά κρουστά ("Watcha Kelele"). 

City of Darkness (1968)

Είναι πολύ καλοί μουσικοί (χρησιμοποιούν κιθάρα, πιάνο, φλάουτο και σαξόφωνο με πολύ ωραίο αποτέλεσμα), αλλά παλεύουν πολύ σκληρά σε ορισμένα σημεία και απογειώνονται στο 10-λεπτο κομμάτι που κλείνει, την σουίτα "War Or Peace", της οποίας τα ψιθυριστά φωνητικά, η υπερβολική σύνθεση και τα ανιαρά ηχητικά εφέ καταντούν κουραστικά. Όμως πραγματικά υπάρχουν πολλά για να απολαύσει κάποιος φαν της pop.

Theraphosa Blondi (Deram DML / SML 1058) 11/69

Ένα από τα πιο μουσικά γκρουπ της Αγγλίας έχουν εμφανιστεί με άλλο ένα πολύ καλό άλμπουμ, που περιλαμβάνει μερικά ωραία πνευστά από τον Tom Harris. Ένα άλμπουμ με μεγάλη ποικιλία και πολύ ευφυΐα, με το γκρουπ να ενισχύεται από έγχορδα και τον πιανίστα Gordon Beck σε ένα τραγούδι.

Like The Man Said (1969)

Άλλο ένα σετ με παράξενη ποικιλία, να αγγίζει την straight pop ("1000 Miles Away"), την funky prog (το επικό "Like the Man Said", που ενσωματώνει το "Sunshine of Your Love"), jazz-pop ορχηστρικά ("Blues for Two T's"), γλυκιά pop ("Kilimanjaro", ένα Αφρικανικό νανούρισμα) και prog (το ποτ-πουρι τους από τα "Tobacco Road" και "America"). 

Kilimanjaro (1969)

Υπάρχει καλό σαξόφωνο και φλάουτο σε όλο το δίσκο και ένας ικανοποιητικά γεμάτος ήχος, αλλά η ταυτότητα παραμένει απροσδιόριστη. Αμέσως μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ ο Watson αναχώρησε για σόλο καριέρα και η μπάντα ξανάσμιξε σε ένα πολύ περισσότερο prog στυλ.

WEB

I Spider (Polydor 2383 024) 10/70

Στην τελευταία τους δουλειά η μπάντα πέταξε το άρθρο The και πρόσθεσε τον τραγουδιστή Dave Lawson. Όλο το υλικό είναι δουλειά του νεώτερου μέλους του γκρουπ, οργανίστα και τραγουδιστή Dave Lawson και αυτό δίνει στην δουλειά τους την επιθυμητή συνοχή όσον αφορά στην σύλληψη και στην κατεύθυνση. Το επίπεδο της μουσικότητας είναι πιο ψηλά από τις περισσότερες μπάντες της Αγγλίας, πράγμα πολύ καλό καθώς η γραφή απαιτεί μεγάλη επιδεξιότητα στα live. 

I Spider (1970)

Είναι φανερό ότι έχει δοθεί μεγάλη φροντίδα στην ακρίβεια της ενορχήστρωσης και της παραγωγής και αυτό τους ανταμείβει καλά. Έξυπνες παρεμβολές του οργάνου από τον Dave Lawson...Στα φωνητικά του δίνεται ιδιαίτερη παραμόρφωση κάποιες φορές. Ένα ενδιαφέρον jazz-rock σετ. 

Love You (1970)

Όταν ένα άλμπουμ έχει μόνο πέντε τραγούδια, δύο από τα οποία έχουν τίτλους "Concerto for Bedsprings" και "Ymphasomniac" ξέρεις ότι το ημερολόγιο δείχνει 1970 και δεν συζητάμε για MOR (δηλαδή εμπορική μουσική). Αντιθέτως ό,τι υπάρχει εδώ μέσα είναι υπέροχα δομημένη progressive rock βασισμένη στην jazz. Οι συνθέσεις, τα keyboards και το σαξόφωνο είναι υποδειγματικά και στα καλύτερα τους το αποτέλεσμα είναι καθηλωτικό και υπνωτικό. 

Concerto for Bedsprings (1970)

Αυτό που ΄ρίχνει΄ το άλμπουμ είναι τα φωνητικά. Εκεί που χρειάζεσαι την επιτόνηση ας πούμε του Peter Hammill, παίρνεις ένα επίπεδο πράγμα που παλεύει να βγει πάνω από την μίξη. Ευτυχώς αυτό είναι λυρικά λιγότερο έντονο από οτιδήποτε από VDGG και έτσι η ζημιά γίνεται πιο μικρή. Highlight το ομώνυμο κομμάτι. Το γκρουπ διαλύθηκε αμέσως μετά και αναβίωσε ως Samurai κάνοντας ένα εξίσου σπάνιο άλμπουμ. 

SAMURAI

Samurai (Greenwich GSLP 1003) 8/71

Οι Samurai έχουν τελειοποιήσει μία διακριτική συλλογή τραγουδιών, στο μεγαλύτερο μέρος τους ήρεμα, αν και δεν τους λείπει η ένταση όπου χρειάζεται. Αλλά βέβαια υπάρχουν πολλές ομοιότητες με άλλες μπάντες.

Maudie James (1971)

Οι Samurai έχουν ένα άμεσο πλεονέκτημα σε σχέση με τις περισσότερες μπάντες που είναι προσανατολισμένες στα πνευστά, στο ότι έχουν έναν χαρακτηριστικά προσωπικό ήχο. Αυτό έχει να κάνει με τον οργανίστα / πιανίστα Dave Lawson που γράφει και συνθέτει...

Give a Little Love (1971)

Φωνητικά και λυρικά είναι λιγότερο εντυπωσιακοί σε σχέση με την μουσική τους, με τις λέξεις να καταλήγουν συχνά παράξενα ανιαρές, παρασύροντας ελαφρώς και τα φωνητικά. Αλλά πέραν αυτών, δεν θα βρείτε καλύτερη μπάντα με πνευστά το 1971.

As I Dried the Tears Away (1971)

Το εξώφυλλο μπορεί να απεικονίζει ένα ζευγάρι γυμνών Γιαπωνέζων, με μακριά μαλλιά να ετοιμάζουν ένα τσιγαριλίκι, όμως η μουσική δυστυχώς δεν περιλαμβάνει Ανατολίτικα ταξίδια. Αντιθέτως πρόκειται για ένα αρκετά ενδιαφέρον σετ progressive rock, μελωδικού αλλά με πολύ σαξόφωνο, όργανο και βιμπράφωνο, όπως επίσης και δύο ντράμερ και ορισμένες φορές αδέξια φωνητικά. Η μπάντα περιλαμβάνει μουσικούς που έχουν περάσει από τους Web και τους Brainchild, η μουσική των οποίων αντανακλά και εδώ (ειδικά το I Spider των Web). 

Face in the Mirror (1971)

Δεν υφίσταται πολύ lead κιθάρα, πράγμα που κάνει το "Face in the Mirror", με το μακρύ σόλο με την παραμόρφωση καλοδεχούμενο. Η μπάντα χρησιμοποιεί woodwind πολύ συχνά αν και δεν υπάρχουν χάλκινα. Γενικά ένα πολύ καλό άλμπουμ που αξίζει να βρίσκεται στην συλλογή μας.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ