POET AND THE ONE MAN BAND
Session Player's Classic
Κάποιοι από τους πιο όμορφους ήχους έχουν προκύψει εδώ πέρα (θα έλεγα σε Αγγλικό στούντιο, αλλά μάλλον η βαλίτσα πάει πιο μακριά)...Απόμακροι, ζεστοί, ήρεμοι, ελεύθεροι και πολύπλοκοι ήχοι και αν και η μουσική είναι τόσο σημαντική, οι στίχοι είναι εξίσου καλοί.
The Days I Most Remember (1969)
Αυτό το γκρουπ με το παράξενο όνομα φτιάχτηκαν για να κάνουν ειδικά αυτό το δίσκο... Σχεδιασμένος άψογα, καλά παιγμένος και ηχογραφημένος γίνεται καλύτερος κάθε φορά που τον ακούς.
Jacqueline (1969)
Αποτελούμενο από μία πληθώρα κορυφαίων session μουσικών (Albert Lee, Tony Colton, Pat Donaldson, Nicky Hopkins, Jerry Donahue, Roger Coulam και άλλων), αυτό το σχήμα μετέφερε στα αυτιά μία κλασάτη, αν και μάλλον στείρα συλλογή από ήρεμες συνθέσεις εμπορικής pop Αμερικανικού στυλ, με νύξεις country, soul και λιγάκι funk.
Light My Fire and Burn My Lamp (1969)
Το κομμάτι που ανοίγει "Please Me She's Me" είναι μία αφοπλιστική, ελαφρώς αδιάφορη μπαλάντα, αλλά παρουσιάζουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο μελαγχολικό "The Days I Most Remember", με το χαρακτηριστικό πιανάκι του Nicky Hopkins, στο λεπτεπίλεπτο "Jacqueline" και στο χαρούμενο "Ride Out on the Morning Train (In the Californian Dew)".
Please Me She's Me (1969)
Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το μικρό, ατμοσφαιρικό κομμάτι που κλείνει "Twilight Zone", το οποίο παρουσιάζει στοιχειωτικό παίξιμο στο όργανο.
Twilight Zone (1969)
Γενικά ωστόσο, μιλάμε για ένα άλμπουμ με εξαιρετικό παίξιμο στα όργανα, αν και δίνει στον Mr Telecaster (ή 'guitarists' guitarist) Albert Lee, προς απογοήτευση όλων, ελάχιστο χώρο για να ξεδιπλώσει το τεράστιο ταλέντο του.
Don't Leave Me Now (1969)
Το όνομα της μπάντας προήλθε από το "The Sound of Silence" παρεμπιπτόντως και το άλμπουμ τυπώθηκε στην Αμερική με εντελώς διαφορετική καλλιτεχνική επιμέλεια (Paramount PAS 5010).
Good Evening Mr. Jones (1969)
O Donaldson και ο Donahue τον επόμενο χρόνο πήγαν στους Fotheringay με την Sandy Denny.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου