LINN COUNTY 

Blues Rock Unknowns

Οι Linn County σχηματίστηκαν το 1966 στην Linn County, κομητεία της Iowa. Αρχικά είχαν το όνομα The Prophets. Όταν υπέγραψαν στην Mercury γύρω στο 1968, μετακόμισαν στο San Francisco, αλλά κράτησαν τον τόπο τους για πάντα, αλλάζοντας το όνομα τους σε Linn County. Έπαιξαν με ονόματα όπως οι Albert King, Led Zeppelin, Sly & the Family Stone, Eric Burdon & the Animals και Ten Years After. 

Lonely Avenue (1969)

Proud Flesh Soothseer (Mercury 61181) 9/68

Αυτό ήταν ένα underground γκρουπ που είχε ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο εδώ. Το κουιντέτο είχε όλα τα απαραίτητα στοιχεία για την επιτυχία, ορχηστρικά και φωνητικά. Αυτό φαίνεται ιδιαιτέρως στα μακροσκελή τους κομμάτια: "Protect and Serve", "Moon Food" και "Fast Days".

Cave Song (1968)

Το Rolling Stone έγραψε το 1968: "Αυτό το άλμπουμ θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν κατηγορητήριο στην βιομηχανία ηχογραφήσεων στα τέλη του '68... Κάθε μέλος μοιάζει να έρχεται από διαφορετική κατεύθυνση, αν όχι από δύο ή τρεις. Μερικές φορές βρίσκονται και μερικές φορές όχι...Με βάση αυτά που συμβαίνουν σε αυτό το δίσκο, οι Linn County είναι μία δεύτερης τάξης blues μπάντα".

Think (1968)

Ενώ ο τίτλος του άλμπουμ ακούγεται σαν κάτι που έχει βγει από άλμπουμ του Beefheart, οι Linn County είναι πολύ λιγότερο τολμηροί. Παίζουν αξιόλογα και συχνά πολύ εκφραστικά rock με πνευστά και ψυχεδελική κιθάρα. Δύο κομμάτια σκαρφαλώνουν πάνω από τα συνηθισμένα-το "Moon Food" είναι ένα jazzy ψυχεδελικό κομμάτι με φλάουτο, ηλεκτρικό σιτάρ και διαστημικά φωνητικά και το "Lower Lemons" πιάνει ένα καλό groove.

Moon Food (1968)

Το άλμπουμ αυτό καυχιέται ότι κατέχει ένα από τα καλύτερα εξώφυλλα της εποχής (τρία μέλη της μπάντας περπατάνε σε ένα σεληνιακό τοπίο ντυμένοι ο ένας με μία πάνα, ο άλλος με ράσο και ο τρίτος με φόρεμα;). Και είναι πράγματι ένας πάρα πολύ ικανοποιητικός μισο-hard blues δίσκος.
Μία αποτελεσματική, ζωηρή διασκευή του "Think" κάνει το άνοιγμα του άλμπουμ. Ακολουθείται από το "Lower Lemons", μία πιο αργή δουλειά με Mellotron.

Lower Lemons (1968)

Το άναρχο, 6 1/2 λεπτά "Moon Food" μας μεταφέρει σε ένα πιο ψυχεδελικό πεδίο και η Α'πλευρά κλείνει με το εξωφρενικό, επιδραστικό και μεταδοτικό "Cave Song". Φαντάσου το "One Kind Favor" των Canned Heat, αλλά με ακόμα πιο φοβερό ήχο. Ή άκουσε το πιο πάνω.
Η Β'πλευρά δεν πείθει τόσο πολύ και κυριαρχείται από το μακροσκελές blues μοιρολόι "Bad Things". Θυμίζει πολύ, τα πολύ αρχικά blues των Zeppelin και πράγματι έχει μερικές υπέροχες στιγμές. Το άλμπουμ αυτό δεν είναι κλασικό, όμως κάλλιστα θα μπορούσε να γίνει. Τι λέτε;




Fever Shot (Mercury SR 61218) 4/69

Οι Linn County επιστρέφουν για την δεύτερη βολή τους με στόχο τα chart με τα αδιάκοπα, διαπεραστικά τους, ηλεκτρικά blues. Τρομερή παραγωγή φέρνει σε πρώτο πλάνο την μαινόμενη ορχηστρική πλοκή που έχει σαν βάση τον Fred Walk στην κιθάρα και τα τραχιά φωνητικά του Stephen Miller, που επίσης συν-γράφει τρία κομμάτια με τον Walk.

Suspended (1969)

Παίχτηκαν τότε από το ραδιόφωνο τα "Girl Can't Help It", "Fever Shot" και το κομμάτι του Sony Boy Williamson "Ground Hog Blues". Τα τρία πρώτα τραγούδια κάλλιστα θα μπορούσαν να έχουν μαζευτεί σε ένα. Ο μόνος τρόπος να διακρίνεις ότι είναι τρία τραγούδια είναι ότι αλλάζει ο ρυθμός, το groove. Το τελευταίο κομμάτι σε αυτή την πλευρά είναι λιγάκι διαφορετικό, ωστόσο και είναι μία ευχάριστη αλλαγή.

Fever Shot (1969)

Η άλλη πλευρά του δίσκου είναι μία αλλαγή προς την jazz-blues. Είναι πολύ καλοί μουσικοί και αυτό το άλμπουμ είναι ένα από τα αγαπημένα μου γενικότερα.

Elevator Woman (1969)

Άλλη μία μίξη από blues-rock και διαστημική με jazz επιρροές ψυχεδέλεια, με εκφραστικά φωνητικά (από τον Stephen Miller) και τρομερή κιθάρα (Fred Walk) και επιπλέον λίγο ονειρικό σαξόφωνο. Το blues υλικό που ανοίγει το άλμπουμ, δεν είναι το καλύτερο που έχει γίνει, αλλά είναι από τα καλύτερα. Από κει και πέρα τα πράγματα γίνονται ευχάριστα για τους λάτρεις της ψυχεδέλειας, με το γλυκό, jazzy, επικό "Suspended", με το marching drum, το μεγάλο σε διάρκεια ομότιτλο κομμάτι και το τζάμ στο "Lonely Avenue", το οποίο είναι γεμάτο ονειρική wah-wah.



Till the Break of Dawn (Phillips PHP 600-326) 1970

Μιλάμε για το τρίτο και τελευταίο άλμπουμ jazzy blues-rock. Εδώ δυστυχώς έχουμε πιο συνηθισμένα πράγματα, με το μόνο κομμάτι που δεν κινείται σε κοινότοπο να είναι το folk-rock "Let the Music Begin".

Next Time You See Me (1970)

O Walk το γυρίζει στα συνηθισμένα σόλο κιθάρας που ακούς σε οποιαδήποτε blues-rock μπάντα.
Ο ντράμερ τους Clark Pierson πήγε στην μπάντα της Janis Joplin, ενώ ο Stephen Miller στον Elvin Bishop.

Mystery Man (1970)

Ο Fred Walk διατήρησε την μπάντα με διαφορετικά μέλη μέχρι την διάλυση της το 1973. 

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ