STEAMHAMMER 

Jazzy Blues Psych Prog-Rock Oddity

Οι Steamhammer ήταν μία rock μπάντα από το Worthing, της οποίας οι ρίζες ξεκινούν από τα blues. Η μπάντα σχηματίστηκε το 1968 από τους Martin Quittenton (κιθάρα) και Kieran White (φωνητικά, κιθάρα και φυσαρμόνικα). Το αρχικό τους lineup περιλάμβανε τον Quittenton, τον White, τον Martin Pugh (κιθάρα), τον Steve Davy (μπάσο) και τον Michael Rushton (ντραμς).

I Wouldn't Have Thought (1970)

Steamhammer (CBS (S) 63611) 6/69

Ένα πολύ καυτό εξώφυλλο σε αυτό το μελαγχολικό, άλμπουμ που για κάποιους κυριαρχείται από blues. Τα συναισθήματα μπερδεύονται για τα καλά με κάποιους δυναμικούς ήχους που παραπέμπουν στον αυτοσχεδιασμό. Συναρπαστικό, καλό, δυνατό, αλλά όχι τόσο θορυβώδες. Ξέρουν τι κάνουν και ο τρόπος που κάνουν τα φωνητικά είναι ασυνήθιστος και πολύ ευφυής.

Junior's Wailing (1969)

Είναι άδικο να αποκαλέσεις αυτό το άλμπουμ αυστηρά blues, γιατί παρόλο που υπάρχουν κάποια straight blues μέσα, η αίσθηση γενικά είναι jazz. Αν και ηχογραφήθηκε καταχείμωνο, ακούγεται σαν ένα άλμπουμ που παραπέμπει σε παραλία-πολύ χαλαρωτικό, ίσως καλώς κυκλοφόρησε τον Ιούνιο.

Water (Part One & Part Two) (1969)

Οριοθετημένο από τα γλυκά, ήρεμα ορχηστρικά "Water (Part One)" και "Water (Part Two)", αυτό είναι ένα αξιόλογο σετ από acid blues-rock. Ο Kieran White είχε μία αυθεντική φωνή και ο Martin Pugh ήταν ένας πολύ καλός παίκτης στην κιθάρα, της οποίας ο καθαρός, αιχμηρός τόνος είναι ίσως καλύτερα κατανοητός στο "Junior's Wailing" και στο "Even the Clock". Δεν είναι κάθε τι εδώ μέσα χαρακτηριστικό ωστόσο και υπάρχει μία τάση να πέφτουν στο στάνταρ στυλ των blues (οι διασκευές του BB King, "You'll Never Know" και του Eddie Boyd, "24 Hours" για παράδειγμα). 

Even The Clock (1969)

Έξτρα χρώμα προστίθεται εδώ κι εκεί με το φλάουτο του Harold McNair και το πιάνο του Pete Sears, που φτιάχνουν συνολικά ένα διασκεδαστικό άλμπουμ, αν και όχι τόσο ουσιαστική προσθήκη στον κατάλογο των Αγγλικών blues στα τέλη των 60'ς. To άλμπουμ λανθασμένα αποκαλείται Reflection, επειδή η λέξη εμφανίζεται στο εξώφυλλο. Η Reflection ήταν μία βραχύβια θυγατρική της CBS. Όταν αποσπάστηκε για να γίνει μία εξίσου βραχύβια ανεξάρτητη εταιρεία το 1970, μία επανέκδοση αυτού του LP ήταν η πρώτη της κυκλοφορία, με διαφορετικό εξώφυλλο. 

Steamhammer Mk II (CBS (S) 63694) 2/70

Εδώ μπορούμε να πούμε ότι γίνονται καλύτεροι σε αυτό που κάνουν, αλλά ακόμα δεν έχουν την έμπνευση για να ξεφύγουν από την μετριότητα. Παρόλα αυτά εδώ έχουμε ένα θετικό βήμα και σίγουρα κατάλληλο για όσους έχουν εμμονή στα με ψυχεδελική χροιά blues. 

Supposed to Be Free (1969)

Ένα ωραίο άλμπουμ. Μάλλον σαν τους Led Zeppelin, το όνομα τους τους κάνει να ακούγονται heavy. Αλήθεια, δημιουργούν έναν heavy-rock blues ήχο μερικές φορές, αλλά και πραγματάκια όπως το "Turn Around"-που εμφανίζονται πολύ ευχάριστα, μελωδικά μικρά κομμάτια και αφιερώσεις όπως το "6/8 for Amieran", που ο Kieran White έγραψε για την κόρη του.

Contemporary Chick Con Song (1970)

Ακολουθώντας ένα ταρακούνημα στο lineup με την αποχώρηση του δεύτερου κιθαρίστα Martin Quittenton (που όδευσε για τεράστια επιτυχία με τον Rod Stewart) και την προσθήκη του πολυοργανίστα Steve Jolliffe, η μπάντα πήρε αποφασιστικά μία πιο progressive στροφή. 

Turn Around (1970)

Το κομμάτι που ανοίγει "Supposed to Be Free" είναι άριστο jazzy rock, το ορχηστρικό "Sunset Chase" είναι ένα εντυπωσιακό ακουστικό που αποτυπώνει την δουλειά του Martin Pugh (κιθάρα), το "Contemporary Chick Con Song" είναι ένα rock blues που βελτιώνει την εντύπωση που άφησαν τα περισσότερα από το ντεμπούτο τους και το "Turn Around" είναι ένα συμπαθητικό pop-folk θέμα. 

Sunset Chase (1970)

Μεγάλο μέρος της Β'πλευράς καταλαμβάνεται από το "Another Travelling Tune" (πάνω από 16 λεπτά), αλλά ακόμα κι έτσι πρόκειται για ένα πολύ διασκεδαστικό άλμπουμ, γεμάτο από απροσδόκητες πινελιές. Οι σημειώσεις στο εξώφυλλο είναι από τον Davy Graham (που παίρνει κρέντιτ ως spiritual advisor της μπάντας) και η παραγωγή είναι από τον πολύ αξιόπιστο Fritz Fryer. 

Mountains (B&C CAS 1024) 12/70

Το μεγαλύτερο εμπόδιο για τους Steamhammer βρίσκεται στο γεγονός ότι το υλικό τους, το οποίο έξι μήνες πριν (ή κάτι τέτοιο) θα περιγραφόταν γενικά σαν βασισμένο στα blues ή και progressive blues, δεν έχει πραγματική προσωπικότητα ή να είναι κάτι που να συναρπάζει. 

Henry Lane (1970)

Επομένως μπορείς να ακούσεις ολόκληρο αυτό το άλμπουμ αρκετές φορές και στο τέλος δύσκολα θα παραμείνει κάποια συγκεκριμένη εντύπωση. Σε μικρότερη έκταση, τους εμποδίζει ο τραγουδιστής τους Kieran White, ο οποίος δεν χρωματίζει την φωνή του και ορισμένες φορές ακούγεται λες και πνίγεται. Πολλά κρέντιτς πρέπει να δοθούν στον πολύ καλό και υποτιμημένο κιθαρίστα τους Martin Pugh ωστόσο...

Leader of the Ring (1970)

Αυτό το άλμπουμ βρίσκει την μπάντα να ακολουθεί ένα πιο ανοιχτά progressive στυλ. H A'πλευρά είναι heavy και σκοτεινή, αλλά όχι ιδιαίτερα ενθυμητική. Το live "Riding on the L&N" αρχίζει ωραία, με καλή κιθάρα από τον Pugh, αλλά είναι μεγάλο σε διάρκεια. Η Β'πλευρά είναι σε μεγάλο μέρος ακουστική, αλλά χωρίς να εστιάζει κάπου και λίγη σε μελωδία. 

Riding on the L&N (1970)

Στα τέλη του καλοκαιριού του 1970 οι Steamhammer έκαναν περιοδεία για τελευταία φορά στην Γερμανία και Μπενελουξ. Το φθινόπωρο το lineup της μπάντας άλλαξε εκ νέου. Μόνο ο Pugh και ο Bradley παρέμειναν και πήραν μαζί τους τον Louis Cennamo (Renaissance) για ακόμα ένα άλμπουμ. Το Speech ηχογραφήθηκε τον χειμώνα του 1971 και κυκλοφόρησε αρχές του 1972. Εκείνη την εποχή οι Steamhammer ανήκαν στο παρελθόν. Το Speech ήταν απογοητευτικό, εν μέρει χαοτικό άλμπουμ και η αρνητική αποδοχή οδήγησε στην διάλυση του γκρουπ. 

Louisiana Blues

Ο Mick Bradley πέθανε το 1972 από λευχαιμία. Ο Kieran White κυκλοφόρησε την σόλο δουλειά του Open Door το 1975 και ο Martin Pugh με τον Louis Cennamo έφτιαξαν μία μπάντα που όμως δεν θεωρείται επιτυχημένη, την οποία ονόμασαν Armageddon (με τον Keith Relf στα φωνητικά).

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ