Εσωτεριστικά ποιήματα που θα μπορούσαν να έχουν κάποια αξία για να πάρουν ραδιοφωνικό αέρα. Γενικά, o Bobby Callender εξαρτάται αυστηρά από το μήνυμα που μεταφέρει για να έχει αντίκτυπο στον κόσμο. Η μουσική είναι περισσότερο στο background παρά σαν συνοδεία για τις λέξεις. Οι στίχοι παρέχονται τυπωμένοι, ώστε να κατευνάσουν κάθε ανήσυχο μυαλό που αισθάνεται το περιεχόμενο τους ιδιαίτερα δυνατό.
Autumn (1968)
Έχοντας ξεκινήσει την καριέρα του στις ηχογραφήσεις ως έφηβος τραγουδιστής ερωτικών τραγουδιών, στις αρχές των 60'ς και έχοντας θητεύσει ως βοηθός του
Alan Freed το 1968, ο Robert "Bobby" Callender είχε αγκαλιάσει με όλη του την καρδιά το lifestyle των χίπις.
A Man (1968)
Αυτό το οδυνηρά σοβαρό, διδακτικό και πολύ φλύαρο άλμπουμ είχε γίνει φανερά με σημαντική δαπάνη. Επικουρούμενες από έγχορδα, σιτάρ, ηλεκτρικές κιθάρες και άλλα, οι συνθέσεις του Callender περιλαμβάνουν έντονη ψυχεδέλεια ("Nature"-ένα από τα καλύτερα κομμάτια),
Klezmer ("Autumn"), jazz ("A Man") και ακόμη πιο βαθιές επιδρομές ("Purple", το οποίο έχει εν μέρει να κάνει με κατάχρηση ηρωίνης) και το "Symphonic Pictures" με τα πολλά μέρη.
Purple (1968)
Δυστυχώς η λυρική του αντίληψη υπερισχύει του βάθους, με στίχους όπως "I often wonder why people become bums, alcoholics, or addicted to narcotics" ή "What am I living for / To end my life in another war?", που αντιπροσωπεύουν την μάλλον δυσκίνητη προσέγγιση του.
Symphonic Pictures (1968)
Ίσως ακούγεται πολύ κιτς στα σημερινά αυτιά και όχι πολύ μελωδικό, αλλά είναι φτιαγμένο με πολύ αγάπη και αποτελεί ένα ιστορικό δίσκο.
The Way (First Book of Experiences) (Mithra SAAB 931/2/3/4) 1972
Ήρεμη, περιπλανώμενη progressive pop, ηχογραφημένη σαν soundtrack σε ένα είδος σκηνικής παρουσίασης που περιγραφόταν ως "ένας συνδυασμός Ανατολίτικης και Δυτικής μουσικής με ένα καθαγιασμένο θέμα", με στόχο "τα πανεπιστήμια και τα γκρουπ που κάνουν διαλογισμό".
Awaken John / Lord Am I Dreaming (1972)
Ο Callender τραγουδάει με μία ήρεμη, διαπεραστική φωνή και στο "Lord Am I Dreaming" ακούγεται παράξενα σαν τον Bryan Ferry.
Story of Rasha and Dhara (1972)
Υπάρχουν ένα-δύο ευχάριστα κομμάτια, όπως το "Story of Rasha and Dhara" και το ευδιάθετο "Karma Yogi" και φιλοσοφικά διαλείμματα στα οποία μιλάει με συνοδεία έγχορδων. Θυμίζει κάπως δουλειές του
Donovan, αλλά λιγότερο εμπνευσμένες.
Going Back (1972)
Le Musee de l'Impressionisme (Philips 6318 043) 1976
Ένα από τα πιο παράξενα concept άλμπουμ που έχει γίνει ποτέ, αυτό το LP μιλάει για το ιμπρεσιονιστικό κίνημα, και τους Γάλλους ιμπρεσιονιστές, με ένα funk-soul backing. Ο Callender τραγουδάει στα Αγγλικά και στα Γαλλικά ή και...ανακατεμένα.
Pierre Auguste Renoir (1976)
Όπως με τις προγενέστερες δουλειές του δεν φαίνεται πουθενά ειρωνεία, πράγμα που κάνει τις ειλικρινείς διακηρύξεις του πολύ παράξενες. Τα λυρικά διαμάντια περιλαμβάνουν "A visionary of time and space and the light / he died in 1926 / He died spiritually a success / He died leaving behind a legacy of heavenly bliss / And a son and mistress" (για τον Monet) ή "Mystical madman-yes, mystical / But a very sad man was he / Tres triste / A kind of Steppenwolf / If you know what I mean" (για τον Van Gogh).
Berthe Morisot / Vincent Van Gogh (1976)
Αν και το να τον χλευάσεις θα αποτελούσε δέλεαρ για κάποιους, δεν μπορείς να μην θαυμάσεις την αποφασιστικότητα του να πετύχει το σκοπό του. Μουσικά, αυτό είναι ένα funk κλασικό, με γυναικεία backing vocals, πνευστά, συνθεσάιζερ, αυλούς, wah-wah και άλλα.
Henri De Toulouse-Lautrec (1976)
Οι λάτρεις της funk θα λατρέψουν το έντονο "Senses and Soul", αλλά όλο το άλμπουμ έχει φτιαχτεί με αξιοσημείωτη φροντίδα και λογικά θα πρέπει να έχει στοιχίσει μία μικρή περιουσία για να ηχογραφηθεί.
Senses and Soul (1976)
Για κάποιο παράξενο λόγο, εμφανίστηκε μόνο στην Ολλανδία, κάποια χρόνια μετά την ηχογράφηση του και πολύ λίγες κόπιες έχουν διασωθεί. Ένας πραγματικά μοναδικός δίσκος.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου