JELLYBREAD

Blues Rock Unknowns

Ο John Best (μπάσο) έχοντας ζητήσει την συνδρομή μουσικών για να σχηματίσει μία μπάντα κάπου το 1968, δέχτηκε διάφορες προσφορές, αλλά τελικά κατέληξε στους Pete Wingfield (keyboards και φωνητικά) και Paul Butler (κιθάρα και φωνητικά). Από εκεί και μετά στο σχήμα μπήκε ο ντράμερ Chris Waters και οι Jellybread ήταν γεγονός.

Evening (1970)

First Slice (Blue Horizon 7-63853) 2/70

Τα 11 τραγούδια είναι κυρίως βασισμένα στα blues, αλλά όχι με την heavy αίσθηση. Είναι λυρικά, μελωδικά και ευχάριστα να τα ακούς. Δυνατό τους σημείο είναι το πιάνο του Peter Wingfield.

No One Else (1970)

Αν και δεν έχει διαφορά με τα καλά blues-rock άλμπουμ, μιλάμε για ένα ατόφιο, πολύ καλό άλμπουμ. H εποχή προσφερόταν για πειραματισμούς και παρά το γεγονός ότι ήταν Άγγλοι, και λευκοί παρουσίασαν μαύρη μουσική.

Rusty Blade (1970)

Όπως για παράδειγμα το ωραιότατο "Evening", την διασκευή τους στο "Pity the Fool" του Bobby Bland από το 1961, με τα πνευστά, το "Rusty Blade" ή το "I've Got to Forget You".

I've Got to Forget You (1970)

Οι Jellybread πριν από αυτό το άλμπουμ, τον Μάρτιο του 1969,  είχαν ηχογραφήσει ιδιωτικά μόνο στην Αγγλία το LP Jellybread στην Liphook, το οποίο περιλάμβανε 6 κομμάτια. Αυτό το άλμπουμ τυπώθηκε στον πολύ περιορισμένο αριθμό των 99 αντιτύπων.

65 Parkway (Blue Horizon 2431 002) 5/71

Οι Jellybread μπορεί να είναι δευτερογενείς στην μουσική που παίζουν (blues), αλλά δεν αποτελούν κανενός απομίμηση. Το στυλ τους είναι προϊόν των δικών τους μουσικών απόψεων.

Faded Grace (1971)

Δεν χωράει καμία αμφιβολία σχετικά με το ταλέντο του Wingfield. Διαθέτει μία ενστικτώδη αίσθηση για την μουσική. Μουσικά ποτέ δεν γίνονται κουραστικοί και οι στίχοι τους είναι βγαλμένοι μετά από πολύ σκέψη.

The Missing Link (1971)

Το γεγονός ότι οι δίσκοι τους είναι οι λιγότερο συλλεκτικοί στην Blue Horizon δεν σημαίνει ότι είναι κακοί. Απλά αναπόφευκτα έρχεται η σύγκριση με τους Chicken Shack και άλλους που είχαν αλλάξει στάτους.



Back to Begin Again (Blue Horizon 2931 004) 4/72

Ένα στατικό άλμπουμ που θυμίζει πολύ Mayall, Chicken Shack και Fleetwood Mac. Σε παραγωγή μίας γνώριμης φυσιογνωμίας στο χώρο των blues, του Mike Vernon, οι Jellybread προσφέρουν επιδέξιο, ακριβές blues υλικό με περιστασιακά ελαφρώς funky περάσματα.

Hound Dog (1972)

Λίγο αργότερα, ο Pete Wingfield δέχθηκε πρόταση από τον Keef Hartley. Ο Chris Waters, επίσης έφυγε. Ο Paul Butler προσέλαβε τον κιθαρίστα Rick Hayward και τον ντράμερ Kenny Lamb.

Green Eyed Gypsy Queen (1972)

 Με το καινούριο line-up ηχογραφήθηκε το Back to Begin Again. Μετά ο Kenny και ο John έφυγαν και ο Paul σχημάτισε εκ νέου το γκρουπ, υπέγραψε στην Transatlantic, αλλά δεν βγήκε τίποτα με αυτό και η μπάντα διαλύθηκε.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ