FRESH MAGGOTS 

Hard-Rocking Folk

"Fresh Maggots are going to be very, very big indeed, take it from me" 

Peter Jones - Record Mirror

"Their range is incredible - their sound is amazingly full - they are good and very different" 

Caroline Boucher - Disc and Music Echo

Baloon Song (1971)

Fresh Maggots (RCA SF 8205) 9/71

50 χρόνια πριν δύο φίλοι έκαναν ένα single, το οποίο δεν είχε καμία τύχη. Η καριέρα τους στο χώρο έμοιαζε να έχει βαλτώσει. Αργότερα όμως παίζοντας στο Coventry, είχαν την τύχη να τους ακούσουν δύο στελέχη της RCA. Μία εβδομάδα μετά, υπέγραψαν συμβόλαιο στην εταιρεία αυτή. Το ένα και μοναδικό τους άλμπουμ πήρε αρκετούς μήνες για να ηχογραφηθεί στα The Radio Luxembourg στούντιο στο Λονδίνο. 

Spring (1971)

Το αποτέλεσμα ήταν μία μοναδική ανάμιξη μελωδικής ακουστικής folk να παρατίθεται δίπλα σε ένα κρεσέντο λυσσασμένης fuzz κιθάρας και από πάνω να βγαίνει η καθαρή, ειλικρινής φωνή του Mick. Μπορεί να ακούγεται σαν εγγυημένη συνταγή για να αποτύχεις, αλλά στην περίπτωση του ντουέτου μας δούλεψε υπέροχα. 

Everyone's Gone to War (1971)

Οι Fresh Maggots είναι ένα υπερφυσικό ντουέτο που παράγει αρκετό ήχο, που μπορεί να περάσει σε όλο και περισσότερο κόσμο και παίζουν μία πολύ ωραία μίξη ηλεκτρικής και ακουστικής μουσικής που μπορεί να περάσει κάτω από την ταμπέλα folk-rock.

Who's to Die (1971)

Συχνά είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι εδώ παίζουν μόνο δύο άνθρωποι. Σίγουρα δεν μιλάμε για ένα συνηθισμένο folk-rock ντουέτο. Μιλάμε για ένα εντυπωσιακό σετ οργάνων που χρησιμοποιούν, αλλά περισσότερο αίσθηση κάνει η fuzz κιθάρα. Κάτι που το 1971 φάνταζε τόσο διαφορετικό!

Frustration (1971)

Ο Mick Burgoyne παίζει ηλεκτρική κιθάρα, glockenspiel (είδος ξυλόφωνου), ταμπουρίνο, βιολί και δύο tin whistles (ξύλινο πνευστό) αρμονικότατα, όπως επίσης γράφει στίχους. Ο Leigh Dolphin παίζει ακουστική κιθάρα και γράφει μουσική. Το αποτέλεσμα; Άλλες φορές ακατέργαστο, άλλες φορές πολύ γλυκό, όμως πάντοτε ενδιαφέρον. Ένα άλμπουμ που δημιουργήθηκε από δύο εφήβους που εμφανίστηκαν πιθανώς με το πιο αηδιαστικό όνομα (φρέσκα σκουλήκια), ένα πράγματι παράξενο άλμπουμ. 

Rosemary Hill (1971)

Για περίπου μισό από το άλμπουμ μπορούν να περιγραφούν ως ένα hard rock ντουέτο με ένα και μόνο hard rock μουσικό όργανο. Χωρίς μπάσο, χωρίς ντραμς, μόνο ακουστική κιθάρα και μανιασμένη fuzz κιθάρα. Κάποια από τα πιο folk τραγούδια είναι πολύ όμορφα, με το ενορχηστρωμένο και ονειρικό "Rosemary Hill" να είναι ένα από τα highlights του δίσκου. Το εξώφυλλο του άλμπουμ είναι στο Blackwater Park στο Buckinghamshire και σχεδιάστηκε από το Keef. Το άλμπουμ περιλάμβανε το πολύ όμορφο και λυπητερό "Who's to Die", το οποίο εμπνεύστηκε από ένα σχεδόν μοιραίο αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην Eagle street στο Coventry και το εθιστικό "Rosemary Hill", εμπνευσμένο από ένα δρόμο που λέγεται έτσι στο Kenilworth.

Dole Song (1971)

Παρά την αίσθηση που έκαναν και την επιτυχία τελικώς, ήταν πολύ διστακτικοί για να αφήσουν την ημερήσια δουλειά τους, πράγμα που είχε αρνητικό αποτέλεσμα στην καριέρα τους. Βέβαια δεν έμελλε να είναι ακριβώς το τέλος τους, καθώς πολλά χρόνια αργότερα το άλμπουμ άρχισε να παίζεται συχνά από τα Αμερικανικά ραδιόφωνα, ωθώντας στην επανέκδοση σε CD το 1995 στην Amber-sound.

And When She Laughs (1971)

Είναι οπωσδήποτε ένα ενδιαφέρον και μοναδικό άλμπουμ, αν και λόγω υπερβολικά υψηλής αξίας, θα πρέπει να περιοριστεί κανείς σε επανέκδοση (αυτή της Sunbeam του 2006 είναι πάρα πολύ καλή, με εσωτερικές σημειώσεις για την ιστορία του γκρουπ και τα τραγούδια, φωτογραφίες και το ορίτζιναλ δελτίου τύπου από την κυκλοφορία του το 1971). Εδώ βρίσκεται η σελίδα τους. 

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ