DR. STRANGELY STRANGE

Experimental Irish Acid Folk

Οι Dr. Strangely Strange ήταν οι Ivan Pawle, Tim Goulding και Tim Booth με την προσθήκη της τραγουδίστριας και παίκτριας κρουστών Caroline "Linus" Greville, οι οποίοι ξεκίνησαν από το Δουβλίνο και αποτέλεσαν το εφαλτήριο για την νέα γενιά της Ιρλανδικής rock, βοηθώντας να ξεκινήσουν την καριέρα τους  ο Phil Lynott, ο Gary Moore και άλλοι.

Sign of My Mind (1970)

Kip of the Serenes (Island ILPS 9106) 7/69

Πρώτο LP από ένα Ιρλανδικό, βασισμένο στην folk, underground γκρουπ. Ήρεμοι ήχοι με έξυπνους και συχνά ενδιαφέροντες στίχους (ιδιαίτερα το "Roy Rogers") και η λογοτεχνική κληρονομιά τους σίγουρα δεν παραβλέπεται-δηλαδή το "Strings in the Earth and Air" από το Chamber Music του Ιρλανδού συγγραφέα James Augustine Aloysius Joyce. Συναρπαστικά όμορφο οπισθόφυλλο και γενικά εδώ έχουμε ένα δίσκο που ακούγεται πολύ καλά και αξίζει τον χρόνο να ακούσει κανείς.

Strangely Strange But Oddly Normal (1969)

Ένα κουαρτέτο Ιρλανδών που παίζουν μία ποικιλία μουσικών οργάνων και ειδικεύονται σε δικές τους συνθέσεις, οι οποίες είναι ευφάνταστες και πνευματώδεις, όχι πολύ διαφορετικοί από τους The Incredible String Band...Όμως ό,τι αρχίζει τόσο ενδιαφέρον γίνεται μονότονο καθώς ο δίσκος συνεχίζει να φέρνει στροφές.

Dark Haired Lady (1969)

Πραγματικά παράξενοι. Εμφανίζονται απόλυτα σοβαροί για την μουσική τους, αλλά ίσως κάποιοι μειδιάσουν με τον ήχο που παράγουν από την κιθάρα, το βιολί, τα κρουστά, το αρμόνιο και άλλα όργανα. Δεν είναι εύκολο να μπουν σε κατηγορία, αλλά σίγουρα χρειάζονται κάποια επαναλαμβανόμενα ακούσματα για να εκτιμήσει κανείς την μουσική τους.

Dr. Dim and Dr. Strange (1969)

Αν και δεν ακούγονται πολύ σήμερα, οι Incredible String Band άσκησαν μεγάλη επιρροή στα τέλη της δεκαετίας του '60 και λίγοι την αισθάνθηκαν πολύ δυνατή, όπως αυτό το εκκεντρικό Ιρλανδικό γκρουπ, του οποίου το δισκογραφικό συμβόλαιο έγινε μέσω Robin Williamson και του οποίου τα άλμπουμ έγιναν με παραγωγό τον Joe Boyd. Παράξενες δομές τραγουδιών και ενορχήστρωσης, περιστασιακά φανταστικές μελωδίες, δυσνόητοι στίχοι, τρεμάμενα φωνητικά και ένας τόνος που βρίσκεται κάπου ανάμεσα στην σοβαρότητα και στην επιπολαιότητα. Όλα αυτά είναι παρόντα σε αυτό το άλμπουμ. Στην πραγματικότητα κάποιος μπορεί να γίνει πιο συγκεκριμένος και να επισημάνει την επιρροή από το Hangman's Beautiful Daughter, του οποίου η ατμόσφαιρα μοιάζει πολύ με αυτό το δίσκο. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι μιλάμε για απλώς μία αναβίωση των ISB. Ο Ivan Pawle, o Tim Goulding και ο Tim Booth ήταν οι ίδιοι παράξενοι τραγουδοποιοί και υπάρχουν εδώ μέσα πράγματα διάφορα για να λατρέψει κάποιος φαν του είδους.

Strings in the Earth and Air (1969)

Το κομμάτι που ανοίγει "Strangely Strange But Oddly Normal" είναι κλασικό και ανήκει σε κάθε αξιοπρεπές compilation τρομερών Αγγλικών χίπικων τραγουδιών. Καταφέρνει το παράξενο επίτευγμα να είναι ευφάνταστο και επίμονο και βάζει ψηλά τον πήχυ για ότι ακολουθεί. Δυστυχώς μάλλον τίποτα δεν φτάνει στα ίδια επίπεδα, αν και το "Dr. Dim and Dr. Strange" διαθέτει πολύ όμορφα ορχηστρικά περάσματα, το "Roy Rogers" έχει μία ελκυστική μελωδία (και μία λίγο ενοχλητική χορωδία που θυμίζει το "Minotaur Song" των ISB. Το "Dark Haired Lady" είναι τελείως απόκοσμο και έχει ένα παράξενο ενθυμητικό σόλο στο όργανο και το "Strings in the Earth and Air" είναι ατμοσφαιρικό με πολύ καλό αρμόνιο. Ένα LP που αξίζει να πάρει μερικές στροφές στο πικάπ των φαν της acid folk.



Heavy Petting (Vertigo 6360 009) 9/70

Από το υπερβολικά παράξενο εξώφυλλο μέχρι το τελευταίο groove που υπάρχει μέσα σε αυτό, αντικατοπτρίζεται το τρίο μας και υπάρχουν φανερές ομοιότητες με τους ISB αν και προσωπικά βρίσκω τους Ivan Pawle, Tim Goulding και Tim Booth πιο μελωδικό συνδυασμό...

Ballad of the Wasps (1970)

Όλο το LP είναι πολύ καλά δομημένο και όμορφο. Τα τραγούδια είναι δυνατά και δεμένα καλά. Το εξώφυλλο είναι υπερβολικό ,αλλά ο δίσκος είναι πολύ καλός. Εδώ στην lead guitar είναι ο Gary Moore (ακούστε τον καθαρά στο πρώτο κομμάτι "Sign of My Mind").

Jove Was at Home (1970)

Ενδιαφέρον και διασκεδαστικός δίσκος. Τα τραγούδια είναι μερικές φορές folky, μερικές λυπημένα και άλλες νανουρίσματα. Παίρνεις μία μικρή δόση από "The Tennessee Waltz" και από "Gloria in Excelsis", όπως επίσης κάποια σε στυλ R&B από Brett Marvin. Αν ακούσεις από την αρχή η προσοχή σου θα μείνει εστιασμένη εκεί, καθώς δεν ξέρεις τι θα ακολουθήσει.

Summer Breeze (1970)

Το δεύτερο άλμπουμ τους προσθέτει ντραμς και δημιουργεί μία θαυμάσια λίγο τρελή φόρμα folk-rock, συμπεριλαμβανομένων φωνητικών σε παλαιομοδίτικο folk στυλ και πληθώρα οργάνων στην ενορχήστρωση (φλογέρες, μπουζούκι, μαντολίνο κ.α.). Αλλά το αληθινό πλεονέκτημα είναι η γραφή με την δύναμη της αυθεντικής rock και των blues. Βγαίνει η προσωπικότητα του γκρουπ και υπάρχουν πολλές εκπλήξεις εδώ. Είναι το είδος του πειραματισμού που οδηγεί σε κάτι όπως το "Gave My Love an Apple", ένα τραγούδι με πολλές αλλαγές στο τέμπο και στο στυλ. Προσωπικά ακούω αυτό το άλμπουμ με μεγαλύτερη ικανοποίηση από οτιδήποτε από τους Incredible String Band-και το εκτενές κιθαριστικό σόλο και το δυναμικό παίξιμο στα ντραμς στο "Sign of My Mind" αξίζουν όσο στο Unhalfbricking.

Cock-A-Doodle-Doo (2007)

Η Α' πλευρά συστήνεται ανεπιφύλακτα στους φαν της folk (όπως εγώ). Η Β'πλευρά αντίστροφα κάνει αίσθηση σε φαν του Morris Dance.
Το γκρουπ που διαλύθηκε το 1971 επανενώθηκε το 1996 για να ηχογραφήσει ένα τρίτο άλμπουμ, στο οποίο βρίσκεται πάλι ο Gary Moore.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ