RAMATAM

Great Unknowns

Παρά το γεγονός ότι οι Ramatam έχουν καταφέρει να κερδίσουν ελάχιστο ή και καθόλου χώρο στις διαδικτυακές σελίδες των ημερών μας, υπήρξαν ένα είδος supergroup, καθώς κάποιοι από τα μέλη τους ήταν ήδη star και επιπλέον παρουσίαζαν στους κόλπους τους ένα τρομερό κορίτσι στην lead guitar, την April Lawton. Αν και τα χαρακτηριστικά του γκρουπ έχουν τα στοιχεία της hard-rock, οι μελωδίες και η folk διάθεση θα σας κερδίσουν, όπως συμβαίνει στην πλειοψηφία των ανθρώπων που ακούνε αυτό το γκρουπ.

What I Dream I Am (1972)

Ramatam (Atlantic SD 7236) 9/72

Οι Ramatam είναι η πάστα της μπάντας του παραδοσιακού, αγνού, mainstream rock 'n' roll που δεν πεθαίνει ποτέ: ούτε απομίμηση, ούτε θεματικό γκρουπ...Δεν παίζουν στο background τα μουσικά τους όργανα, ούτε ντύνονται περίεργα για να τραβήξουν τα βλέμματα του κόσμου, απλά παίζουν αυτό που ξέρουν με την καρδιά τους για να ευχαριστήσουν τον κόσμο. Η April Lawton όχι μόνο αξίζει ως κιθαρίστας, αυτό το κορίτσι απλά τα έσπαγε...

Wayso (1972)

Είναι αντικειμενικά καλή με κάθε πιθανό τρόπο, ιδιαιτέρως από την στιγμή που είναι αυτή που το 1972 μεταφέρει σε άλλο επίπεδο τα με βάση την folk και περιορισμένα επιτεύγματα των "female bands"της περιόδου, όπως ας πούμε των Joy of Cooking...Ξεχάστε ότι η April Lawton είναι κοπέλα, αφήστε οτιδήποτε σχετικό με σεξισμό και ακούστε ένα τρομερό άλμπουμ εδώ...Τα τραγούδια είναι γραμμένα από διάφορους συνδυασμούς μέσα στο γκρουπ-γράφουν άπαντες, ενίοτε καλά. Οι Ramatam προφανώς δεν χρησιμοποιούν κόλπα για να προσεγγίσουν τον κόσμο.

Changing Days (1972)

Οι Ramatam είναι σημαντικοί για δύο λόγους: πρώτον διότι σηματοδοτούν την επιστροφή του εξωπραγματικού και ενός από τους καλύτερους ντράμερ που πέρασαν από τον πλανήτη Mitch Mitchell κάτω από την ταμπέλα της rock και δεύτερον παρουσιάζουν την ντεμπούτο ηχογράφηση ενός εκτυφλωτικού κοριτσιού που παίζει κιθάρα, της April Lawton.

Παρά το ταλέντο που είχε συγκεντρωθεί σε ένα περιορισμένο χώρο, η αρχική προσφορά των Ramatam είναι ασυνεπής, χάρη κάποιων slow τραγουδιών που μειώνουν το ταλέντο του Mitchell σε απλά ρυθμικό μέρος και παρουσιάζουν την κιθάρα της Ms. Lawton σποραδικά. Κάποια από τα slow θέματα είναι απαστράπτοντα, όπως το "Changing Days".

Οι Ramatam είναι ένα είδος supergroup περιλαμβάνοντας τον Mike Pinera των Blues Image και των Iron Butterfly και τον Mitch Mitchell των Jimi Hendrix Experience. Ωστόσο το αληθινό αστέρι ήταν η μυστηριώδης κιθαρίστας April Lawton, η οποία συγκαταλέγεται ανάμεσα στις καλύτερες παίκτριες που έχουν περάσει από την rock. Δυστυχώς, όπως συμβαίνει με μεγάλα ταλέντα, η μουσική που την περιβάλει σε αυτό το άλμπουμ δεν είναι ό,τι καλύτερο για την ανάδειξη του μοναδικού της ταλέντου. Για παράδειγμα να πω ότι τα πνευστά σκαρφαλώνουν πάνω από οποιοδήποτε ήχο και ο Mitchell συχνά στην μίξη ακούγεται πολύ χαμηλά, σαν να μην είναι σχεδόν εκεί. Μερικά σόλο στην κιθάρα είναι υπέροχα, αλλά η παραγωγή δεν είναι η καλύτερη. Τα φωνητικά από τον Pinera, τον Tommy Sullivan και τον Russ Smith δεν είναι και τα καλύτερα. Ο σκοπός τους ήταν να φτιαχτεί ένας progressive ήχος, αλλά παρά το συσσωρευμένο ταλέντο δεν πετυχαίνει. Αποτέλεσμα είναι να ακούγονται δικαίως καλύτερα κάποιες πολύ όμορφες μπαλάντες.
Αν και το άλμπουμ συγκαταλέγεται στην hard rock, το highlight/έκπληξη είναι στην Α'πλευρά το εκφραστικό, μελωδικό "Heart Song", που παντρεύει το φλάουτο με περιστασιακά heavy κιθάρα.

Heart Song (1972)

Το "Whiskey Place" και το "Ask Brother Ask" είναι τα καλύτερα από τα hard-rock θέματα στην Α'πλευρά αν και η συναρπαστική κιθάρα ζωντανεύει ακόμα και τα πιο απλά κομμάτια. Η Β'πλευρά είναι πιο ψυχεδελική, με το υπέροχο "Strange Place" να φέρνει στο μυαλό το κλασικό "Butterfly Bleu" των Iron Butterfly. Το "Wild Like Wine" είναι ακόμα ένα highlight με εκπληκτική κιθάρα-αλλά για μένα προσωπικά το αρμονικό pop θέμα "Changing Days" είναι ό,τι πιο μελωδικό και όμορφο εδώ μέσα.

Wild Like Wine (1972)

In April Came the Dawning of the Red Suns (Atlantic SD 7261) 7/73

Τώρα το γκρουπ μας έχει γίνει τρίο, με τον Jimmy Walker να αντικαθιστά τον Mitch Mitchell και  ένα ήχο που αντικαθιστά τον ήχο του Ramatam. Στην πραγματικότητα το In April Came the Dawning of the Red Suns είναι ένα ατόφιο και συναρπαστικό άλμπουμ.

The Land (1973)

Η April Lawton είναι αλήθεια φοβερή και αν και εμφανίζεται σε leads μόνο σε μισά από τα τραγούδια, παίζει με τέτοια ελεγχόμενη σφοδρότητα που κυριολεκτικά σε αφήνει να διψάς για περισσότερο. Δεν υπάρχει υπερβολή στο παίξιμο της πουθενά. Οι ικανότητες των δύο συμπαικτών της ωχριούσαν σε σύγκριση με τις δικές της. Έτσι η Lawton κυριαρχεί στον ήχο όταν είναι στα πιο rock τους, χωρίς να μπορεί κανείς να το δει διαφορετικά.

Excerpt From Guitar Concerto #1 (1973)

Μετά από το πρώτο άλμπουμ τους, τα ιερά τέρατα Pinera και Mitchell έφυγαν και η μπάντα παρουσιάζεται βελτιωμένη παύοντας να τραβιέται σε διάφορες κατευθύνσεις. Η καλύτερη γραφή συμπεριλάμβανε έναν αριθμό από στυλ που περιείχαν πιο αποτελεσματικά την κιθαριστική δουλειά της Lawton. Η Lawton επιδεικνύεται με διάφορους τρόπους: απίθανα γρήγορη κλασική κιθάρα στο "Excerpt From Guitar Concerto #1", τρελό στραγγάλισμα σε heavy metal στυλ στο "I Can Only Love You" και στο "Down Range Party" και ακρίβεια στην βερσιόν του "Stars & Stripes Forever".

I Can Only Love You (1973)

Ελάχιστα από τα βασικά τους hard rock ένστικτα παραμένουν: Τραγουδιστικά, ενώ είναι στο μεγαλύτερο μέρος καλύτερα από πριν, ακόμα δεν πιάνουν τα στάνταρ, πολλές από τις συνθέσεις είναι παραφορτωμένες και δεν υπάρχει τίποτα που να έχει την δυναμική ενός χιτ, αλλά πέραν αυτού υπάρχουν μερικές στιγμές που συγκαταλέγονται ανάμεσα σε ότι πιο θαυμαστό έχει να προσφέρει η rock κιθάρα των 70'ς. Όπως και να έχει η Lawton θα εξαφανιζόταν μετά από αυτό το άλμπουμ, καταστρέφοντας μία δυνητικά θρυλικών διαστάσεων καριέρα, που μόλις είχε αρχίσει να αποκτά ενδιαφέρον.

Bounty on My Table (1973)

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ