ACCOLADE

Superb Psych-Folk Rock

Οι Accolade δεν ήταν καινούριοι στην πιάτσα όταν πήραν σχήμα κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 60. Στην σύντομη διάρκεια ζωής της μπάντας, έκαναν δύο δίσκους, οι οποίοι αποτελούν για μένα εξαιρετικό δείγμα ψυχεδελικής folk. Στο ντεμπούτο άλμπουμ τους υπάρχει και το ακόλουθο τραγούδι, που κάποτε το συναντήσαμε εδώ μέσα από τους Gandalf. Πολλοί λένε ότι πρόκειται για την καλύτερη διασκευή του κλασικού πια αυτού θέματος που γράφτηκε πίσω στα 40ς και πρωτο-έγινε γνωστό από τον Nat King Cole.

Nature Boy (1970)

Accolade (Columbia SCX 6405) 8/70

Όλα τα τραγούδια είναι απαλά και ήρεμα, υπερβολικά γαρνιρισμένα με φλάουτο και παρουσιάζουν δύο αντικριστές ακουστικές κιθάρες. Αν και γενικά το mood είναι η στενοχώρια, αισθάνομαι ότι μετατρέπεται σε ευτυχία μέσω της μουσικής. Ένας δίσκος που έχει μείνει απαρατήρητος σε κάποια διαδικτυακά ράφια, σχετικά σε καλή τιμή. Οι λάτρεις μην τον αφήσετε!

Go on Home (1970)

Μία ωραία συλλογή από τραγούδια, που παρουσιάζει τον Gordon Giltrap και τον σούπερ-μουσικό Don Partridge (ο οποίος είχε δυο top-ten χιτ στα τέλη της δεκαετίας του 60).

Gospel Song (1970)

Μία διασκευή του "Nature Boy" του Eden Ahbez, πηγαίνει το τραγούδι σε ένα jazz τζαμ συμπληρωμένο με σόλο πνευστών και δυνατό ακουστικό μπάσο, ενώ το "Ulysses" σε μεταφέρει στο κλίμα του μύθου, με ομαδικό τραγούδι, συνοδεία φλάουτου, κιθάρων και ντραμς, με ωραιότατα progressive περάσματα και καταπληκτικές αρμονίες.

Ulysses (1970)

Τα φωνητικά δεν είναι τόσο δυνατά, αλλά αυτό είναι μάλλον το καλύτερο άλμπουμ τους, έστω και μόλις ένα κλικ παραπάνω.


Accolade 2 (Regal Zonophone SLRZ 1024) 12/71

Φιλόδοξα τραγούδια, εκλεπτυσμένα και ιδιαίτερα μελωδικά...Ήδη ήταν γνωστό ότι ο Don Partridge ήταν κάτι πολύ περισσότερο από περιπλανώμενος καλλιτέχνης. Εδώ μέσα αυτό αποδεικνύεται πέραν από κάθε αμφιβολία.

Transworld Blues (1971)

Παρά την απουσία του Giltrap, οι Accolade διατηρούν ακουστικό το πράγμα, προσθέτοντας τον Wizz Jones στο lineup τους, διατηρώντας την ίδια μίξη jazz και folk και εμφανιζόμενοι με κάποιες μαγευτικές μελωδίες και στίχους. Το "Transworld Blues" έχει το πνεύμα των 60ς στα τέλη τους και το "Baby, Take Your Rags Off" ακούγεται λίγο προχωρημένο ακόμα και σήμερα.

Baby, Take Your Rags Off (1971)

Υπάρχει μία γεύση από jazz σε πολύ από το υλικό, ισορροπημένη από μία δυνατή folk ποιότητα, αλλά χωρίς να χάνεται η ουσία του κάθε γένους.

Cross Continental Pandemonium Theatre Company (1971)

Αν εξαιρέσω τα φωνητικά που είναι λίγο πιο πάνω από μέτρια, μιλάμε για δύο εξαιρετικά άλμπουμ, που ίσως μπορούν να βρεθούν ακόμη σε ορίτζιναλ κόπιες σχετικά φθηνά.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ