THE ROCKETS

Great Unknowns

Είναι εύκολο να δει κανείς γιατί οι The Rockets προσέλκυσαν την προσοχή του Neil Young. Και ήταν την εποχή του Everybody Knows This Is Nowhere το 1969, που έγιναν Crazy Horse και η χημεία των μελών της μπάντας με τον Neil Young κράτησε περισσότερο από τρεις δεκαετίες.

Pills Blues (1968)

The Rockets (White Whale WWS 7116) 7/68

H μπάντα που σύντομα θα γινόταν Crazy Horse ήταν μία ανυπέρβλητη μπάντα σε αυτή την αρχική της μορφή. Κάποια από τα τραγούδια (ιδιαίτερα τα κομμάτια που ανοίγουν και στις δύο πλευρές) θυμίζουν το είδος της μουσικής που έπαιξαν με τον Neil Young και η πλειοψηφία του δίσκου είναι moody δημιουργική ψυχεδελική rock.

Won't You Say You'll Stay (1968)

Ήταν τυπικό εκείνης της εποχής για τις μπάντες που δεν είχαν περιστροφές, αλλά ντόμπρα ένστικτα να προσαρμόζονται στις νέες τάσεις (οι Family και οι Traffic είναι καλό παράδειγμα), αλλά αυτή η μπάντα δεν χρησιμοποιεί κόλπα στο στούντιο για να φτιάξει κάποια κατά τα άλλα νορμάλ τραγούδια. Είναι ολόκληρη νοοτροπία και ήχος: η χρήση του ηλεκτρικού βιολιού ως κυρίου οργάνου (Bobby Notkoff), οι παράξενες αφοπλιστικές στιγμές στα τραγούδια που σε κάνουν να τα θυμάσαι (τσεκάρετε το "Mr. Chips'"), το groove που δίνει σχήμα στα μεγαλύτερης διάρκειας κομμάτια και μία δυνατή pop αίσθηση (που θα εξαφανιστεί στα χρόνια με τον Young) όλα δημιουργούν ένα μοναδικό και ενθυμητικό ήχο-και είναι πολύ καλό το κάθε τραγούδι, τόσο, όσο αυτά των εξαιρετικών Crazy Horse. Τα καλύτερα από τα κομμάτια είναι το "Let Me Go", με ένα άφοβο βιολί να κάνει τζαμ, αλλά και το hard-psych "Pills Blues". Ένα μικρής διάρκειας άλμπουμ 28 και κάτι λεπτών, αλλά ελάχιστο μέρος του ξεφεύγει από την τελειότητα.

Mr. Chips (1968)

O lead vocalist Danny Whitten μαζί με τον κιθαρίστα Leon Whitsell έγραψαν σχεδόν μισά-μισά τα τραγούδια. Διακρίνεται ένας προσανατολισμένος περισσότερο στην blues-rock ήχος με ψυχεδελικές πινελιές. 
Το άλμπουμ τους κυκλοφόρησε στην White Whale, με έδρα το Los Angeles το 1968, την εταιρεία που καθιερώθηκε με το "Happy Together" των Turtles. Ήταν το 1964 που ο Danny Whitten (κιθάρα/φωνητικά) και ο Billy Talbot (μπάσο/φωνητικά) είχαν κάνει το γκρουπ Danny & the Memories και είχαν βγάλει ένα single, το "Can't Help Loving That Girl of Mine", που δεν πήγε πουθενά.
O ντράμερ Ralph Molina μπήκε στην μπάντα τους το 1966 και μετακόμισαν στο San Fransisco, όπου οι εμφανίσεις τους πήγαν καλά και το σχήμα ενισχύθηκε με την προσθήκη των αδελφών George και Leon Whitsell στην κιθάρα. Επίσης πρόσθεσαν τον με κλασική εκπαίδευση βιολονίστα Bobby Notkoff, ο οποίος δεν είχε καμία σχέση με το rock 'n' roll, αλλά ήταν πρόθυμος να μάθει. Με αυτό το lineup επέστρεψαν στο Los Angeles για να δοκιμάσουν την τύχη τους.

Let Me Go (1968)

Ο Neil Young ήταν χωρίς έκπληξη ένας από τους μεγαλύτερους φαν του γκρουπ και διασκέδαζε πολύ να κάνει τζαμ μαζί τους, όταν δεν ήταν σε τουρ ή στο στούντιο με τους Buffalo Springfield.
Ο οργανίστας Barry Goldberg (The Electric Flag), στρατολογήθηκε για να κάνει την παραγωγή του άλμπουμ. Το άλμπουμ έλαμψε με την Α' πλευρά να πιστώνεται ολόκληρη στον Whitten, ενώ την Β' πλευρά με τα ψυχεδελικά blues στον Whitsell.
Αλλά η μοίρα είχε άλλα σχέδια για την μπάντα. Ο Neil Young ήθελε μία μπάντα και μετά το Everybody Knows This Is Nowhere, στο οποίο είχε πάρει τους Whitten, Talbot και Molina και τον Notkoff σε ένα τρακ, τους ήθελε. Και δεν το συζητούσε καθόλου.

I Won't Always Be Around (1968)

Οι Τhe Rockets δεν έσκιζαν στα charts και έτσι με τις ευλογίες των υπολοίπων οι Danny, Billy και Ralph πέρασαν στην ιστορία σαν τα τρία τέταρτα των Neil Young & Crazy Horse.
O Danny Whitten πέθανε το 1972 στα 29 χρόνια του από ναρκωτικά. Ο George Whitsell πήρε προσωρινά την θέση του κιθαρίστα στους Crazy Horse, μέχρι να εμφανιστεί ο Frank "Pancho" Sampedro το 1975.
Το Τhe Rockets είναι ένας μικρός σε διάρκεια δίσκος, ένα μικρό δείγμα του τι θα ακολουθούσε-και στην περίπτωση του Danny Whitten, μία γλυκόπικρη υπενθύμιση του τι θα μπορούσε να είχε γίνει αν συνέχιζε να υπάρχει στην μπάντα.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ