THE FAMILY TREE

West Coast Psych-Pop

Η ιστορία αυτού του concept άλμπουμ έχει να κάνει με την ζωή μίας παιδαγωγού της παλαιάς εποχής. Κόρη βετεράνου του βαριετέ, μεγαλώνει για να γίνει δασκάλα και το μότο της είναι να μην αγαπήσεις και να μην παντρευτείς. Αφιερώνει όλη την ζωή της στους μαθητές της και στο τέλος πεθαίνει μόνη και μετανιωμένη για όλα. 

1η Ενότητα: 

The Early Years

Birthday / Dirgeday

Melancholy Vaudeville Man

Any Other Baby

Sideshow

Mrs. McPheeny (Has Flu In Her Chest And Has Needed A Rest For So Long)

Birthday / Dirgeday (1968)

Miss Butters (RCA LPM / LSP 3955) 1968

Αυτός ο δίσκος έχει μία λαμπρή έναρξη. Υπάρχει μία απόκοσμη δίνη ήχου από τα δύο ηχεία, πράγμα που υπονοεί διαστημόπλοιο, ή ιπτάμενο δίσκο που πάει να προσγειωθεί.

Melancholy Vaudeville Man (1968)

Καθώς αυτό τελειώνει, οι Family Tree μπαίνουν με το "Birthday / Dirgeday" και ο ήχος τους από κει και μετά ποτέ δεν φτάνει κοντά στην ηλεκτρονική τους έναρξη.

Any Other Baby (1968)

Η μακρά, ποικίλη, αξιοσημείωτα ανθεκτική και προσαρμόσιμη, αλλά μάλλον μέτρια ηχογραφική καριέρα του Bob Segarini ξεκίνησε από εδώ.

Sideshow (1968)

Το άλμπουμ αυτό είναι αξιόλογο, ως μία πολύ πρώιμη rock όπερα, πριν το Tommy και ίσως πριν το SF Sorrow.

Mrs. McPheeny (Has Flu In Her Chest And Has Needed A Rest For So Long) (1968)

2η Ενότητα:

It Is Better to Have Loved

Butters Lament

Simple Life

Slippin Thru' My Fingers

West Coast ψυχεδελική pop που έχει κάθε λόγο να προσομοιάζει με το Aerial Ballet του Harry Nilson.

Butters Lament (1968)

Ίδια παραγωγή, ίδιες συνθέσεις, ίδιος σχεδιαστής στα εξώφυλλα, ακριβώς ίδια εποχή και στο ίδιο στούντιο με τους ίδιους session μουσικούς.

Simple Life (1968)

Η δομή της ιστορίας, όπως με το SF Sorrow, ακολουθεί ένα χαρακτήρα μέσα από όλη την ζωή του. Το άλμπουμ είναι γεμάτο από περίτεχνες φωνητικές συνθέσεις, κάποιες από τις οποίες είναι έξυπνες και χαριτωμένες, κάνοντας τα τραγούδια να μοιάζουν καλύτερα από ότι είναι στην πραγματικότητα.

Slippin Thru' My Fingers (1968)

3η Ενότητα:

The Effect of It All

Nine To Three

Lesson Book Life

Nickelodeon Music

Miss Butters

Τα στο πιάνο βασισμένα τραγούδια (η κιθάρα χρησιμοποιείται ως lead και όχι σε κάθε κομμάτι) δεν διαθέτουν τόσα πολλά όσον αφορά σε σημεία που αιχμαλωτίζουν το αυτί ή μελωδικές φράσεις που μένουν στην μνήμη. Τα περισσότερα δεν διαθέτουν στην πραγματικότητα χορωδία.

Nine To Three (1968)

Ανάμεσα στο πιάνο, τα έγχορδα και τα πνευστά τίποτα δεν θυμίζει rock 'n' roll. Αυτό είχε και το τίμημα της λήθης στην οποία έπεσε αυτό το υπέροχο άλμπουμ. Ένα από τα προβλήματα με πολλές μπάντες που προσπάθησαν να μιμηθούν τους Beatles, είναι ότι αντιγράφουν τις αρμονίες των τεσσάρων φανταστικών, τις πολύπλοκες δομές των τραγουδιών και την χρήση του στούντιο ηχογράφησης ως οργάνου, αλλά δεν μπορούν να γράψουν φυσικά αφοπλιστικά τραγούδια.

Lesson Book Life (1968)

Και ας ξεχάσουμε το γεγονός ότι οι Beatles ρόκαραν. Το "Sideshow" έχει ένα cool απροσδόκητα δυνατό σόλο από fuzz κιθάρα, αλλά αυτό δεν κάνει το υπόλοιπο τραγούδι λιγότερο αδύναμο. Πολύ δουλειά έπεσε στις συνθέσεις προφανώς, αλλά ό,τι και να χρησιμοποιήσουν για να στολίσουν τα τραγούδια δεν μπορεί να καλύψει την έλλειψη στην γραφή.

Nickelodeon Music (1968)

Πολλοί πολέμιοι αυτού του άλμπουμ το περιγράφουν κυνικά σαν κόνσεπτ, ως μία φθηνή αντιγραφή του Sgt. Pepper.
Το Miss Butters είναι μία ενδιαφέρουσα παράξενη περίπτωση και έχει πολλές ευχάριστες στιγμές, αλλά σίγουρα δεν ανήκει στα χαμένα αριστουργήματα.

Miss Butters (1968)

Κλείνει με ένα σύντομο μοντάζ από στιγμιότυπα από όλα τα τραγούδια ("The Underture"), ένα κλισέ που θα χρησιμοποιούσαν στο μέλλον οι United States of America, οι Bobak Jons Malone, οι Illinois Speed Press, οι Blossom Toes, οι Maximillian, οι Aphrodite's Child και άλλοι πολλοί.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ