GROUP THERAPY

Psychedelic Unknowns

Αυτό το κουιντέτο από την Νέα Υόρκη παρουσίαζε τους: Ray Kennedy (φωνητικά), Art Del Gudico (κιθάρα, μπάσο και φωνητικά), Jerry Guida (όργανο), Tommy Burns (ντραμς και φωνητικά) και Michael Lamont (κρουστά και ντραμς). Οι Group Therapy είχαν "κλέψει" λίγη δόξα από τους Moby Grape όταν τους είχαν συνοδεύσει στην περιοδεία τους στην Αγγλία.

Wait (1969)

People Get Ready for... (RCA LPM / LSP 3976) 1968

Το High Fidelity τον Σεπτέμβριο του 1968 έγραφε:
"Αυτός ο δίσκος είναι μία παρωδία της rock. Τα blues προσανατολισμένα φωνητικά έχουν μελετηθεί μέχρι αηδίας. Για κάποιο λόγο δεν φαίνεται ποιος τραγουδάει.

Morning Dew (1968)

Ο τύπος που τραγουδάει το "Yours Until Tomorrow" και το "Morning Dew" κατέχει μία φωνή που ταλαντεύεται ανάμεσα σε Maria Callas και Bert Lahr. Και κατά περίεργο τρόπο κανένα από τα άκρα αυτής της ταλάντωσης δεν επιλέχτηκε ακριβώς. Κάνουν κάποια καλά τραγούδια-το "Foxy Lady" του Hendrix σε ψυχεδελικό groove, το "Hey Joe" σε στυλ νέγρικο blues, αλλά γενικά είναι απαίσιοι".

Let It Be Me (1968)

Φυσικά θα διαφωνήσω με ακόμα έναν κριτικό της εποχής, μιας και άλλα πράγματα ακούγονται στα δικά μου αυτιά. Ο δίσκος ανοίγει με την διασκευή του "Foxy Lady", πράγμα που μειώνει το όλο πρότζεκτ εν έτει 1968.

Foxy Lady (1968)

Από κει και μετά υπάρχει ποικιλία: μία δακρύβρεχτη μπαλάντα, βασικό R&B αλα Rascals, νύξεις από progressive ("People Get Ready"), ένα μελαγχολικό και ανησυχητικό "Exodus Song".

The Exodus Song (1968)

Δεν είναι ένα άλμπουμ που έχει να προσθέσει πολλά και σίγουρα ακούγεται το χρέος στους Vanilla Fudge, αλλά σαν ένα άλμπουμ με ποικιλία στα στυλ που έπαιζαν στα 60ς είναι πολύ διασκεδαστικό.

37 Minutes of... (Philips PHS 600-3-3) 1969

Το American Record Guide έγραψε κακά λόγια για το δεύτερο άλμπουμ των Group Therapy, το Δεκέμβριο του 1969:
"Η παραγωγή είναι τόσο πρόχειρη και μουσικά τόσο αστοιχείωτο που όσο λιγότερα πούμε, τόσο το καλύτερο. Τα τραγούδια είναι απαίσια και οι στίχοι όταν γίνονται κατανοητοί, είναι ανώριμοι.

Willie (1969)

Οι παίχτες, που παραμένουν ανώνυμοι, επειδή απουσιάζουν οι εσωτερικές σημειώσεις οποιασδήποτε μορφής, δυσκολεύονται και στα πιο απλά (με πιθανή εξαίρεση τον κιθαρίστα). Οι προσπάθειες σε όργανα όπως το εκκλησιαστικό και οι φαλσέτο χορωδίες, είναι αξιοθρήνητες μέσα σε τέτοια αρτιστική πενία. Αρκετά είπαμε!"

Cheer Up Baby (1969)

Φανταστείτε να είσαι ένα από τα τόσα ανώνυμα γκρουπ εκείνης της εποχής και να θέλεις να σε μάθει ο κόσμος. Βέβαια, όπως αποδεικνύεται ο κόσμος θα σε μάθει, έστω και πολλά χρόνια μετά,  δεδομένου ότι κάτι καλό έχει γίνει παρά την κακή κριτική.

Yours Until Tomorrow (1968)

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ