ROGER RODIER

Singers / Songwriters of 60's & 70's

O Roger Rodier γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μόντρεαλ. Η επιρροή του δεν διέφερε από πολλών νέων της εποχής. Ήταν όταν είδε τους Beatles στο σόου του Ed Sullivan το 1964 που στράφηκε στην μουσική. Μετά έμαθε να παίζει κιθάρα και ανακάλυψε ότι μπορεί να γράφει και να ερμηνεύει τραγούδια. Το 1968 μαζί με τον Germain Gauthier κάνουν ένα ντουέτο και βγάζουν δυο ψυχεδελικά folk single, τα οποία δεν λαμβάνουν καμία προώθηση. Το 1972 κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ, το μοναδικό του Upon Velveatur, φράση που υποτίθεται αντιπροσωπεύει το ομιχλώδες διάστημα μέσα στο μυαλό, όπου μπορεί να ξεδιπλωθεί η φαντασία μας.

The Key (1972)

Upon Velveatur (Columbia ES 90065, με βιβλιαράκι) 9/72 (Μόνο στον Καναδά)

Ευγενικός και πράος-αυτός είναι ο Roger Rodier και αυτό είναι όλο. Ο Roger είναι ένα πρόσωπο που έχει μεγάλο ενδιαφέρον και πάθος για την ζωή, πράγμα που είναι φανερό από τους ευγενικούς και πολύ ευαίσθητους τρόπους του. Δεν παίζει ρόλο με ποιόν τρόπο του μιλάει κανείς, επειδή οι απαντήσεις του είναι πάντα πράες και απροσποίητες.

My Spirit's Calling (1972)

Όταν έχεις ήδη αντιληφθεί την μουσική του, απλά δεν χρειάζεται να ρωτήσεις, για το πώς εργάστηκε τόσο σκληρά για να πετύχει τον στόχο του. Ο Roger γνωρίζει τι κατέχει. Και είναι κάτι περισσότερο από πρόθυμος να μοιραστεί την ποιητική ομορφιά με όλους όσους έρχονται σε επαφή με αυτήν. Και τώρα, με αυτό το LP ο καθένας μπορεί να μοιραστεί μία αλήθεια αξιοσημείωτη μουσική εμπειρία.

Just Fine (1972)

Χωρίς να γνωρίζω ποιος είναι ο Roger Rodier είμαι σίγουρος ότι κάποιος στο Μόντρεαλ ήξερε ή έστω ένας αντιπρόσωπος της Columbia. Τα τραγούδια του (στα Αγγλικά) είναι γλυκόπικρα, με ήρεμο backing από πιάνο και κιθάρα. Το πνεύμα του στην παράδοση των King / Mitchell / Simon.

Have You? (1972)

Αυτός ο αινιγματικός τραγουδοποιός / τραγουδιστής κρυφοκοιτάζει από το εξώφυλλο του μοναδικού του LP σαν πετρωμένος και τα τραγούδια του συμπληρώνουν τέλεια την εικόνα του. Το Upon Velveatur σε μεγάλο μέρος περιέχει πλούσιες μπαλάντες, των οποίων οι παράξενες αιχμές δεν γίνονται αμέσως εμφανείς. Υπάρχει μία πειστική πολυτέλεια και έλεγχος στον ήχο της ηχογράφησης (και στο στυλ που τραγουδάει) και οι ακατανόητοι στίχοι του συχνά ξαφνιάζουν τον ακροατή.

Am I Supposed To Let It By Again? (1972)

Υπάρχουν επίσης απρόσμενες μουσικές πινελιές όπως το ξέσπασμα του θέρεμιν στο "My Spirit's Calling" και εκπληκτική ηλεκτρική κιθάρα από τον Red Mitchell, στο "Am I Supposed to Let It By Again?". Αλλά το πιο επιδέξιο και έξυπνο κομμάτι στο άλμπουμ βρίσκεται στο επίμονο "While My Castle's Burning", ένα πολύ άσχημο ταξίδι αλήθεια, στο οποίο η φοβισμένη φωνή του Rodier πλανιέται απέναντι στην αδιάκοπη ηλεκτρική κιθάρα.

While My Castle's Burning (1972)

Συμβαδίζοντας με την εμπορικώς αυτοκτονική άποψη της Καναδικής Columbia απέναντι σε άγνωστους τοπικούς καλλιτέχνες, αυτός ο δίσκος εμφανίστηκε οπλισμένος με ένα 20σέλιδο βιβλιαράκι, που παρουσιάζει τους στίχους του Rodier από το μοναδικό μυστικιστικό χέρι του.

Listen To These Chords I Play (Celeste) (1972)

Το άλμπουμ δεν κυκλοφόρησε έξω από τον Καναδά και ποτέ δεν πούλησε πολλές κόπιες. Αυτό δεν ενόχλησε ποτέ τον Roger Rodier, κάτι που παραδέχτηκε εκ των υστέρων ότι ήταν λάθος. Ελάχιστες παραστάσεις έκανε για να το υποστηρίξει, επιλέγοντας τον σωστό για αυτόν χρόνο και τις μικρότερες σκηνές.

You Don't Know What It's Like (1972)

Το 1973 ξεκίνησε για το follow up άλμπουμ στην Columbia. Ανακοινώθηκε στον μουσικό τύπο, αλλά δεν κυκλοφόρησε τίποτα. Συνέχισε να κάνει μουσική μερικά χρόνια, αλλά δεν κυκλοφόρησε ποτέ τίποτα και αργά απομακρύνθηκε εντελώς από τον κόσμο αυτό. Δεν είχε αγγίξει ποτέ από τότε την κιθάρα του ξανά και έπεσε από τα σύννεφα όταν πληροφορήθηκε ότι το Upon Velveatur θα επανεκδιδόταν.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ