TOM RUSH

Singers / Songwriters of 60's & 70's

Ο Tom Rush είναι ένας χαρισματικός μουσικός και παρουσιαστής και το να ακούς την φωνή του μοιάζει σαν ένα ταξίδι στην παράδοση και σε όλο το φάσμα του τι ήταν η μουσική, τι είναι σήμερα και τι θα είναι στο μέλλον. Η εκφραστική φωνή του τον έφτασε σε επίπεδα θρύλου και προσέλκυσε ακροατές από όλο τον κόσμο. Τρομερό χάρισμα αφήγησης, μία γλυκιά μελαγχολία στις μπαλάντες και πάθος στα μπλουζ. Με την προσφορά του βοήθησε στην αναβίωση της folk την δεκαετία του '60 και στην αναγέννηση της στα 80'ς και 90'ς. Καθόλου τυχαίο που ο James Taylor τον αποκαλούσε έναν από τους ήρωες του, αλλά και μία βασική του επιρροή. Η αρχή της καριέρας του έγινε στις αρχές της δεκαετίας του '60 και η πρώτη του δισκογραφική δουλειά βρίσκεται πίσω στο 1962. Εδώ θα ασχοληθούμε λίγο από τις δουλειές του στην Elektra μέχρι και στα μέσα της δεκαετίας του '70.

Gnostic Serenade (1970)

Tom Rush (Elektra EKS 7288) 1965

Τα αρχικά άλμπουμ του Rush στην Elektra δείχνουν τα είδη των αλλαγών που συνέβαιναν στον κόσμο της folk στα μέσα της δεκαετίας του '60. Εδώ παίζει blues-folk χωρίς ντραμς, με ακουστικές κιθάρες (κάποιες slide), κοντραμπάσο και αρκετή φυσαρμόνικα. Λίγα τραγούδια είναι κοντύτερα στην παραδοσιακή αρμονική folk, αλλά τα blues κυριαρχούν.

Long John (1965)

Ο Rush δεν είναι τραγουδοποιός-όλα αυτά τα τραγούδια είναι διασκευές ή παραδοσιακά τραγούδια-αλλά πάντα είχε μία έφεση όσον αφορά στο πώς να ερμηνεύσει τις συνθέσεις άλλων ανθρώπων, έτσι όλα ακούγονται σαν δουλειά ενός καλλιτέχνη. Τα κάνει δικά του με λίγα λόγια. Η ερμηνεία του και οι blues συνθέσεις δίνουν στο άλμπουμ μία σκληρότητα που δεν ταιριάζει παρά σε ελάχιστους folk δίσκους της εποχής. Δεν είναι τόσο ενδιαφέρον, όσο η μουσική από την φάση του ως τραγουδοποιός / τραγουδιστής, αλλά είναι αρκετά ικανοποιητικό αν είσαι φαν του συγκεκριμένου στυλ και δεν πειράζει που έχουν περιληφθεί μερικά τραγούδια που έχουμε ακούσει πιο πριν. Είναι ένα μεγάλο άλμπουμ, σχεδόν 45 λεπτά και το τραγούδι που κλείνει το άλμπουμ "Panama Limited" διαρκεί 8 λεπτά.

Take a Little Walk With Me (Elektra EKS 7308) 1966

Η πρώτη πλευρά είναι rock από τον Rush, που παρουσιάζει ηλεκτρικά όργανα και ένα γεμάτο ρυθμικό μέρος σε ένα αριθμό πολύ γνωστών blues και rock τραγουδιών των 50'ς. Η lead guitar καθ όλη την διάρκεια είναι από τον πανταχού παρών Al Kooper. Είναι πνευματώδες, διασκεδαστικό και με εκπληκτική ενέργεια, ακόμα κι αν οι επιλογές των τραγουδιών είναι μάλλον φανερές. Η ποικιλία του τραγουδιστικού στυλ του Rush, από άγριο φαλσέτο σε τραχύ ξόρκι βουντού, είναι εμπνευσμένη και διασκεδαστική.

On the Road Again (1966)

Η δεύτερη πλευρά είναι folk-blues, παρόμοια σε στυλ και ποιότητα με το πρώτο του άλμπουμ. Ο Rush επίσης περιέλαβε εδώ μέσα τα πρώτα δείγματα τραγουδοποιίας του, το αξιόλογο blues-rock "On the Road Again" και μία καλύτερη σύνθεση μαζί με τον John Duffey το "Galveston Flood", που περιλαμβάνει το παίξιμο του Rush γνωστό ως 'Knife-style guitar'-φανερά αιχμηρή ακουστική slide.

The Circle Game (Elektra EKL 4018) 4/68

Το άλμπουμ πήρε το όνομα του από το τραγούδι της μεγάλης Joni Mitchell, και περιλαμβάνει αρκετά άλλα από τον ταλαντούχο τραγουδοποιό. Ο Rush κάνει πιο σύγχρονα τραγούδια σε αυτό το άλμπουμ από ότι είχε κάνει στο παρελθόν και κάνει καλή δουλειά ερμηνεύοντας το mood του καθενός από αυτά.

Tin Angel (1968)

Στο The Circle Game, ένα φανερό αφιέρωμα στην τραγουδοποιό Joni Mitchell (διασκευάζει τρία από τα τραγούδια της), ο Rush έχει backing από πλήρη ορχήστρα και μία πληθώρα άριστων στούντιο μουσικών. Δεν είναι ένα ξεχωριστό άλμπουμ αυτό-στην πραγματικότητα πολλοί είχαν αισθανθεί πολύ αφιλόξενα εξαιτίας της ασυνήθιστα χαμηλής φωνής του Rush-αλλά περιλαμβάνονται μερικά εξαιρετικά κομμάτια. Βασικότερο από τα οποία είναι το "Something in the Way She Moves", το οποίο κυλάει όμορφα με τις country πινελιές από τον Bruce Langhorne...

Something in the Way She Moves (1968)

Αρκετά παράξενα δύο ΄σφραγίδες΄ του κινήματος τραγουδοποιός / τραγουδιστής ηχογραφήθηκαν στην Elektra από ανθρώπους που έγραψαν ελάχιστα τραγούδια: την Judy Collins ("Who Knows Where the Time Goes") και τον Tom Rush. Ο Rush έξυπνα δόμησε ένα concept άλμπουμ (ιδιαίτερα, δείχνοντας που οδηγούνταν αυτό το γένος, περί ρομαντικών ανησυχιών. Ακολουθεί μία σχέση από την αρχή ως το τέλος) μέσα από πρώτης τάξεως κομμάτια, από μερικούς τραγουδοποιούς-που σύντομα θα γίνονταν τεράστιοι-όπως η Joni Mitchell, o Jackson Browne και ο James Taylor.

Shadow Dream Song (1968)

Με την πάροδο του χρόνου, μερικά από εκείνα τα τραγούδια έχουν γίνει πολύ γνωστά σε άλλες συνθήκες από τους συνθέτες τους ή άλλους ερμηνευτές, έτσι η αρχική δυναμική αυτού του δίσκου ξεθώριασε. Αλλά αν κοιτάξετε πίσω και τον τοποθετήσετε στην εποχή του, θα μπορέσετε να δείτε την επιρροή που άσκησε σε μία ολόκληρη γενιά από folk και folk-rock τραγουδοποιούς / τραγουδιστές, ακόμα και των ίδιων ανθρώπων τους οποίους διασκεύασε στο άλμπουμ αυτό.

No Regrets (1968)

Οι δικές του συνθέσεις είναι περιορισμένες σε ένα αξιαγάπητο ορχηστρικό (κιθάρα) και το καλύτερο και πιο γνωστό του τραγούδι "No Regrets". Καθ όλη την διάρκεια, τα τραγούδια χαρακτηρίζονται από λαμπερή παραγωγή και μία τέλεια μίξη ακουστικών ρυθμικών κιθάρων και ήρεμων ηλεκτρικών.

Urge For Going (1968)

 Το The Circle Game τελικά θα είχε δώσει το πλεονέκτημα στους ανθρώπους που έγραψαν το υλικό (τρεις αναφέρθηκαν πιο πάνω) να γίνουν γνωστοί,

The Circle Game (1968)

αλλά οφείλει το στάτους του ως κλασικό στο όλο κόνσεπτ, του πώς φτιάχνεται ένας δίσκος από τραγουδοποιό / τραγουδιστή. Η μελλοντική Linda McCartney έκανε την φωτογράφηση του εξωφύλλου.

Tom Rush (Columbia CS 9972) 1970

Εδώ ο Rush υποβοηθείται από τον κιθαρίστα Trevor Veitch (πρώην μέλος των 3's a Crowd), του οποίου η συνεισφορά στην κιθάρα και στο να προτείνει υλικό από τους Καναδούς φίλους του βοηθάει στο να ανεβάσει το άλμπουμ αυτό πάνω από τα συνηθισμένα.

Driving Wheel (1970)

Ο Rush έκανε πάντοτε ένα κόλπο να διασκευάζει υλικό από ταλαντούχους τραγουδοποιούς πριν ο περισσότερος κόσμος να τους ακούσει και τα τραγούδια εδώ δεν κάνουν την διαφορά. Ενώ οι ερμηνείες του στα "These Days" και "Colors of the Sun" του Jackson Browne δύσκολα μπορούν να θεωρηθούν ότι είναι πέραν ανταγωνισμού, ήταν κάποιες από τις αρχικές διασκευές στα τραγούδια του Browne και τον βοήθησαν να χτίσει το προφίλ του.

Child's Song (1970)

Στο άλμπουμ αυτό ο Rush έλαμψε ιδιαίτερα με την ασυναγώνιστη πρόσβαση του στους σε λίγους γνωστούς Καναδούς τραγουδοποιούς / τραγουδιστές Murray McLaughlan και David Wiffen. Το "Child's Song" του McLaughlan, μία αντανάκλαση του ταξιδιού ενός παιδιού στην ανεξαρτησία και σε παλαιά λάθη, είναι χωρίς αμφιβολία ένα από τα highlights.

Old Man's Song (1968)

Η διασκευή του "Drivin' Wheel" του Wiffen κυκλοφόρησε πριν την βερσιόν του δημιουργού του, αλλά και της πιο γνωστής διασκευής που βρίσκεται στο ντεμπούτο άλμπουμ του Roger McGuinn.

Wrong End Of The Rainbow (Columbia C 30402) 1970

Αυτό είναι για μένα ένα από τα καλύτερα soft-rock άλμπουμ γενικότερα. Αν κλείσετε τα μάτια καθώς ακούτε θα δείτε με τα μάτια της ψυχής αυτά που περιγράφει ο Rush.

 Biloxi (1970)

Ο Tom Rush έκανε αρκετή δισκογραφική δουλειά στη συνέχεια. Σήμερα ζει στο Vermont όταν δεν κάνει περιοδείες. Η φωνή του, σαν το παλιό καλό κρασί, γερνάει πολύ όμορφα και γίνεται πλουσιότερη και πιο μελωδική.

Jazzman (1970)

Κάνει αυτό που αγαπάει και αυτό που το cult κοινό του λατρεύει σε αυτόν: γράφει και παίζει με πάθος και τρυφερότητα. Έτσι προέκυψε ο δίσκος που έκανε το 2018 με τίτλο Voices...

Το προσωπικό του site βρίσκεται εδώ.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ