JO MAMA

Laid-back jazz rock soul folk

Οι Jo Mama έχουν μείνει γνωστοί ως η backing band της Carole King και περιστασιακά του James Taylor. Ο κύριος τραγουδοποιός του γκρουπ είναι ο Danny Kortchmar, κιθαρίστας. Από εδώ έχουμε ασχοληθεί στο παρελθόν με αυτόν, αλλά χωρίς ωστόσο να γίνει φανερό. Ήταν όταν είχε γίνει το αφιέρωμα στην Carole King. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή λοιπόν. 

The Word Is Goodbye (1970)

Στα μέσα του '60 ο Danny Kortchmar ξεκινάει το μουσικό του ταξίδι παίζοντας με μπάντες όπως οι Bee Gees και οι the Flying Machine, μέσα στους οποίους βρίσκεται και ο James Taylor. Από εκεί γίνεται η γνωριμία τους και προκύπτει μία φιλία που θα κρατούσε χρόνια. Το 1967 πηγαίνει στους the Fugs και μπορούμε να τον ακούσουμε στο άλμπουμ τους Tenderness Junction. Ακολούθως με τον μπασίστα Charles Larkey πηγαίνουν στην Καλιφόρνια, όπου μαζί με την Carole King φτιάχνουν ένα γκρουπ τους City και βγάζουν ένα δίσκο το 1968, Now That Everything's Been Said, χωρίς ωστόσο να έχουν εμπορική επιτυχία. Το γκρουπ διαλύεται, αλλά ο Kortchmar συνεχίζει να κάνει backing στην Carole King κατά το πιό επιτυχημένο μέρος της καριέρας της, συμπεριλαμβανομένου του καλύτερου άλμπουμ της Tapestry.

Carol King-James Taylor-Jo Mama

Το 1970 ξανασμίγουν με τον James Taylor και δημιουργείται το Sweet Baby James. Δουλεύοντας με δύο καταξιωμένους καλλιτέχνες γίνεται περιζήτητος session κιθαρίστας. Τον καιρό αυτό είναι που με τον Charles Larkey φτιάχνουν την μπάντα που κάνει backing στην Carole King.

Jo Mama

ALBUM BY ALBUM

Jo Mama (Atlantic SD 8269) 1970

Η μπάντα έχει έναν ήχο που ακούγεται πολύ του είδους που έχουν οι δουλειές της Carole King, αλλά με μία πολύ διαφορετική lead singer. Την Abigale Haness. Η Haness είχε μία πιό τραχιά, πιό soul φωνή από την King. Ο Ralph Schuckett (αργότερα στους Utopia του Todd Rundgren) έδωσε ένα πιό funky στυλ πιάνο από ότι στην King. Επιπλέον πρόσθεσε και πολύ γλυκιά γεύση από όργανο κατά την μίξη. Μπάσο έπαιξε ο Charles Larkey, που υπήρξε σύζυγος της Carole King και στα ντραμς καθόταν ο Joel (the Bishop) O' Brien.
Η πρώιμη ανάμιξη της jazz, rock, soul και folk εκείνων των ημερών αποδεικνύεται στο "Machine Gun Kelly" του Kortchmar και σε μία πιό rock διασκευή του "Smackwater Jack" της Carole King.
Οι Jo Mama ποτέ δεν προδίδουν την εμπειρία τους ως back-up γκρουπ. Ο ήχος τους είναι αποκλειστικός: light, jazzy, funky. Θα μπορούσε κανείς να μαντέψει ότι στα live τους δεν παίζουν τόσο δυνατά. Και όμως ελίσσονται στα στυλ με τρόπο που το μεγαλύτερο μέρος των γκρουπ της εποχής δεν μπορεί να κάνει. Υπάρχει μία επιδέξια και γεμάτη αυτοπεποίθηση αύρα σε ότι κι αν κάνουν. Στα καλύτερά του το άλμπουμ επιτυγχάνει μία ηρεμία που συνορεύει με την γαλήνη. Ένα ωραίο μικρό άλμπουμ από ένα funky, αλλά πολύ ευαίσθητο γκρουπ.

Sailing (1970)

Συμπεριλαμβάνοντας μουσικούς που έκαναν το back-up στον James Taylor και στην Carole King οι Jo Mama μορφώνουν την rock της Δυτικής ακτής με τόσο χαλαρό και άνετο τρόπο, μερικές φορές θυμίζοντας λιγότερο ρομαντικούς Grateful Dead στο Wake of the Flood ή στο From the Mars Hotel. Χωρίς να περιμένετε τρομερή μουσικότητα, αδιάκοπη εφευρετικότητα και πειραματισμό ή έστω περιστασιακές εκπλήξεις, θα σας αρέσει το χαλαρωτικό groove.

Midnight Rider (1970)

Το "Midnight Rider" είναι ένα slow jazz θέμα με τα μελαγχολικά φωνητικά της Abigale, το  "Searching High, Searching Low" ένα jazz/pop ερωτικό τραγουδάκι με σχετικά αργό τέμπο, τα "Lighten Up, Tighten Up" και "Venga Venga" σε κάνουν να χτυπάς εύθυμα τα πόδια σου στο ρυθμό. Το "Sailing" του Danny Kortchmar σε κάνει να αισθάνεσαι ότι έχεις ξανοιχτεί με βάρκα στο πέλαγος. Η μπάντα δυναμιτίζει στην δική της βερσιόν το κλασικό "Great Balls of Fire". Άλλα δύο θέματα του Danny Kortchmar τα "The Sky Is Falling" & "Check Out this Gorilla" είναι προς το τέλος, πριν το "Cotton Eyed Joe" και το "Love'll Get You High" κλείσουν το LP.

Cotton Eyed Joe (1970)

J Is For Jump (Atlantic SD 8288) 1971

Βέβαια μάλλον είναι καλύτεροι να βρίσκονται σε ηρεμία παρά να πηδούν. Αυτό είναι σίγουρο. Είναι λίγο στην jazz και λίγο στην blue-eyed soul. Η μπάντα είναι λίγο επιδερμική και η παραγωγή πολύ καλή, αλλά πήγαν στο στούντιο με αρκετά τραγούδια που θα έπρεπε να είχαν αφήσει εκτός. Η συνέπεια στην επιλογή υλικού είναι αυτό που θα χρειαζόταν περισσότερο. Το "3 A.M. In L.A." είναι μακράν το καλύτερο τρακ του δίσκου.

3 A.M. In L.A. (1971)

Στο ίδιο στυλ με το ντεμπούτο τους άλμπουμ, αυτό είναι ένα ευχάριστο, ολοκληρωμένο και απλό άλμπουμ. Η Carole King βοηθάει κάνοντας backing vocals και σαν αντάλλαγμα η μπάντα διασκευάζει το δικό της τρακ "Smackwater Jack". Ίσως εάν η μπάντα μετακινείτο σε πιό progressive ήχο παρά jazz να μην είχε διαλυθεί.

Keep On Truckin' (1971)

Τα δύο άλμπουμ των Jo Mama θεωρούνται κλασικά πλέον. Είναι ένα πολύ ευχάριστο pop άκουσμα που αναμιγνύει την jazz και την rock με ένα ιδιαίτερα εύγεστο τρόπο. Εύγεστο όπως μπορεί να κάνει κάθε μαμά. Η μαμά σου (Your Mom=Jo Mama).

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ