DAMNATION OF ADAM BLESSING
Earthy Hard Rock
Παρακάτω θα πάρουμε μία εικόνα (οπτικά και ακουστικά) από την δουλειά που άφησαν.
ALBUM BY ALBUM
Damnation Of Adam Blessing (United Artists UAS 6738) 3/70
Αυτό το πρώτο τους άλμπουμ μοιάζει περισσότερο σαν να προσπαθούν να συστηθούν, παρά σαν ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ. Τα φωνητικά του Adam Blessing βρίσκονται ανάμεσα στα καλύτερα στο γένος της hard rock, ευέλικτα, δυναμικά και γεμάτα αληθινό πάθος. Τα ορίτζιναλ τρακς εδώ είναι απλά καλά και μία διασκευή του "Morning Dew" προσελκύει την προσοχή μας. Προσωπικά προτιμώ αυτήν την ερμηνεία, από αυτήν του Rod Stewart. To στυλ της παραγωγής τους ταιριάζει πολύ. Είναι hard, αλλά δεν θυμίζει καθόλου heavy metal.
Morning Dew (1970)
Εδώ έχουμε το είδος ενός άγνωστου γκρουπ που πολύς κόσμος θα επαινούσε, αν κατά λάθος έπεφτε πάνω τους. Υπάρχει αρκετό υλικό που αρέσει σίγουρα. Ο Bill Constable είναι ένας καλός τραγουδιστής και η κιθαριστική δουλειά καθ'όλη την διάρκεια εντυπωσιακή. Το "Cookbook", το "Le Voyage" και το "Hold On" είναι συναρπαστικά rock θέματα,
Cookbook (1970)
Dreams (1970)
Lonely (1970)
 |
| Damnation of Adam Blessing |
The Second Damnation (United Artists UAS 6773) 10/70
Εδώ φτάνουν στην κορύφωσή τους, μιλάμε για ένα από τα μεγάλα hard rock άλμπουμ όλων των εποχών. Η εμφάνιση της μπάντας και η τραγουδοποιία ταιριάζουν στην ποιότητα των φωνητικών και η παραγωγή επίσης ταιριάζει 100% στις δυνάμεις του γκρουπ. Τα κιθαριστικά μέρη που σε αιχμαλωτίζουν, τα κρουστά και τα φωνητικά, όλα αστράφτουν και λάμπουν. Η πρώτη πλευρά είναι όλη με ένα κι ένα κομμάτια, κλείνοντας με το αριστούργημα "Back to the River", ένα τραγούδι με τέλεια σόλο κιθάρας και τέλεια φωνητικά.
Back to the River (1970)
Η δεύτερη πλευρά δεν είναι του ίδιου επιπέδου, τελειώνοντας με δύο τραγούδια μεγάλα σε μέγεθος που είναι απλά καλά. Όμως σαν σύνολο αυτός ο δεύτερος δίσκος τους ως follow up, είναι η επιτομή του hard psych πεδίου.
No Way (1970)
Μία μεγάλη βελτίωση από το ντεμπούτο τους, συνδυάζοντας τόνους από τα τέλη της δεκαετίας του '60 με heavy rock συνθέσεις των αρχών των '70ς. Τα κομμάτια είναι ευχάριστα μικρά και δυναμικά και συχνά συνοδεύονται από ευχάριστα αρμονικές χορωδίες. Το "Everyone" μαζί με το "Back to the River" είναι τα highlights, αλλά η ποιότητα επιμένει καθ'όλη την διάρκεια του άλμπουμ.
Everyone (1970)
 |
| The Second Damnation |
Το τρίτο τους άλμπουμ είναι πολύ αγνοημένο από τους συλλέκτες, ίσως επειδή οι φιλόδοξες απόψεις της παραγωγής το έδιωξαν μακριά από τις επιτυχημένες hard rock ρίζες του γκρουπ, αλλά νομίζω είναι πολύ ενδιαφέρον και συχνά πολύ επιτυχημένο, πολύ καλύτερο από το ντεμπούτο τους και αν ακούσετε προσεκτικά είναι σχεδόν όσο καλό είναι και το δεύτερο άλμπουμ τους.
Fingers On A Windmill (1971)
Η επέλαση των πνευστών και των εγχόρδων (από την συμφωνική ορχήστρα του Κλήβελαντ) στο πρώτο κομμάτι "Fingers on a Windmill" είναι τρομακτικά ανακατεμένη και αποτελεί σίγουρα ένα παράξενο τρόπο να ξεκινήσει ένα άλμπουμ ενός τέτοιου σχήματος, αλλά φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν ήθελαν να χαραμίσουν καθόλου χρόνο για να δείξουν στο κοινό τους ότι προσπαθούσαν για κάτι νέο.
Sometimes I Feel Like I Just Can't Go On (1971)
Sweet Dream Lady (1971)
Turned to Stone (1971)
Τρίτη φορά ο ρυθμός είναι ελαφρύ AOR (Adult-oriented rock), δηλαδή κάτι κοντινό στη soft rock με υπαινιγμούς progressive. Καλή κιθαριστική δουλειά, όπως πάντα (τα "We Don't Need It" και "Running Away" είναι τρομερά), αλλά γενικά είναι μία μπερδεμένη ιστορία και καθόλου όμοιο στο ελάχιστο με τους προκατόχους του.
Running Away (1971)
 |
| Damnation of Adam Blessing |
Glory
Glory (Avalanche AV-LA 148-F) 1973
Εδώ έχουμε την αλλαγή του ονόματος Adam Blessing σε Glory. Αυτό προέκυψε όταν λόγω του μάνατζερ των Grand Funk Railroad, o οποίος ήθελε να κάνει παραγωγή στο άλμπουμ για την νέα του δισκογραφική, η UA (United Artists) έβγαλε από το ρόστερ της τους Adam Blessing. Η ιστορία τελείωσε όταν έκαναν ένα συμβόλαιο με μία νέα εταιρεία την Avalanche Records, όμως επειδή ο εμπορικός αντιπρόσωπος αυτής ήταν η προηγούμενή τους εταιρεία UA (United Artists), τους έγινε πρόταση να αλλάξουν το όνομά τους, διότι δεν θα μπορούσαν να βγάλουν τον δίσκο με το όνομα που η εταιρεία είχε διαγράψει. Έτσι δημιουργήθηκαν οι Glory.
Dawn (1973)
To υλικό ωστόσο, αντίθετα με το νέο όνομα δεν είναι καθόλου νέο. Είναι κοινότοπο, χωρίς καμία λάμψη. Ακόμα και ο Adam Blessing (εδώ χρησιμοποιεί το κανονικό του όνομα Bill Constable) δεν έχει την ενέργεια που είχε στα προηγούμενα άλμπουμ. Παρά το γεγονός ότι η μπάντα επιστρέφει στις hard rock συνθέσεις, ακούγεται soft με όλες τις λάθος έννοιες. Είναι δύσκολο να πεις αν αυτό έγινε για εμπορική αποδοχή επειδή ακόμα και σε αυτό τον τομέα είχε αποτυχία. Η φωτεινή εξαίρεση σε όλο αυτό έχει όνομα και λέγεται "Nightmare".
Nightmare (1973)
 |
| DAMNATION OF ADAM BLESSING |
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου