CAROLE KING

Living Legend

του Γιάννη Μπιτσάκου

Γεννημένη στη Νέα Υόρκη το 1942 ως Carol Joan Klein, η τραγουδίστρια και τραγουδοποιός Carole King έχει γράψει ή συν-γράψει πάνω από 400 τραγούδια που έχουν ηχογραφηθεί από περισσότερους από 1.000 καλλιτέχνες. Αρκετές από τις πιο δημοφιλείς συνθέσεις της έγιναν σε συνεργασία με τον πρώτο της σύζυγο, Gerry Goffin.

Aretha Franklin - (You Make Me Feel Like) A Natural Woman (1967)

Το εκπληκτικό μουσικό δώρο της Carole King ήταν εμφανές από την εποχή που ήταν παιδί. Ήδη μια επιτυχημένη πιανίστρια από τη στιγμή που έγινε 10 χρονών, η King άρχισε να γράφει πληθώρα τραγουδιών από τις αρχές της εφηβείας της. Στο James Madison High School, επέλεξε το νέο επίθετο "King" για τον εαυτό της ως σκηνικό όνομα και δημιούργησε το πρώτο της κουαρτέτο, τους Co-Sines.

Παρακολούθησε το Queens College στη Νέα Υόρκη, όπου γνωρίστηκε με τους Neil Sedaka, Paul Simon και Gerry Goffin - όλοι μελλοντικοί διάσημοι τραγουδοποιοί σαν εκείνη. Σύντομα έγινε ζευγάρι με τον Sedaka, ο οποίος έβγαλε την επιτυχία "Oh! Carol!". Η απάντηση της Carol, "Oh! Neil!", δεν πήγε ούτε κατά διάνοια τόσο καλά.

Carole King - Oh Neil (1959)

Παρά τη μικρή αυτή αποτυχία, όμως, προχώρησε στην καριέρα της και ξεκίνησε μια ρομαντική σχέση και συνεργασία με τον Goffin. Αφού έμεινε έγκυος σε ηλικία 17 ετών, το ζευγάρι παντρεύτηκε γρήγορα το 1960 και συνέχισε να γράφει εντυπωσιακά τραγούδια. Το δίδυμο εντυπωσίασε τόσο τον Don Kirshner, που τους έδωσε συμβόλαιο στην Aldon Music, όπου καθιερώθηκαν αμέσως γράφοντας τις επιτυχίες "Will You Love Me Tomorrow" για τις Shirelles, "Take Good Care of My Baby" για τον Bobby Vee and "Up on the Roof" για τους Drifters.

Καθώς η δεκαετία του '60 προχωρούσε, η συνεργασία των Goffin/King άνθισε και το ζευγάρι έγραψε δεκάδες επιτυχίες, συμπεριλαμβανομένων των "You Make Me Feel (Like a Natural Woman)" για την Aretha Franklin, "Goin' Back" για την Dusty Springfield και "Pleasant Valley Sunday" για τους Monkees.
Παρ' ότι ποτέ δεν αισθάνθηκε εκτός τόπου ως γυναίκα που πλοηγούσε στον γεμάτο τεστοστερόνη κόσμο της μουσικής βιομηχανίας, η King συνειδητοποίησε ότι ήταν διαφορετική από τις συνομήλικές της νοικοκυρές : "Ζώντας με τον Gerry στα προάστια του Νιου Τζέρσεϋ, ήμουν περιτριγυρισμένη από τις συζύγους γιατρών, λογιστών, δικηγόρων. Με ένα στυλό στο ένα χέρι και ένα μωρό στο άλλο, ήμουν πραγματικά μια ιδιομορφία : μια εργαζόμενη γυναίκα".

Η συνεργασία των Goffin/King δέχθηκε πιέσεις καθώς συνεχίστηκε η δεκαετία του 1960. Αν και η μουσική τους ωρίμασε, σχέση τους διαλυόταν, καθώς οι πολλές απιστίες του Goffin είχαν επιπτώσεις (Σύμφωνα με μια βιογραφία της Sheila Weller, η King βοήθησε να αγοράσει ένα σπίτι για μια από τις ερωμένες του και μια κόρη που είχαν μαζί). Οι King and Goffin σχημάτισαν από κοινού την μικρή δισκογραφική εταιρεία, Tomorrow, αλλά σύντομα διαλύθηκε μαζί με τον γάμο τους. Η King κατέγραψε την κατάρρευση της σχέσης της στο σόλο τραγούδι "The Road to Nowhere" το 1967. Χώρισαν το επόμενο έτος και η King ξεκίνησε επίσημα την σόλο καριέρα της.

A Road to Nowhere

Το 1968 μετακόμισε με τις δύο κόρες της στο Laurel Canyon στο Λος Άντζελες για να ενταχθεί με τους συναδέλφους James Taylor και Joni Mitchell, μεταξύ άλλων, σε μια δημιουργική κοινότητα τραγουδοποιών. Γνώρισε την Toni Stern, μια στιχουργό, με την οποία έγραψε το "It's Too Late", ένα τραγούδι που θα γίνει αργότερα μία από τις μεγαλύτερές της επιτυχίες ως τραγουδίστρια. Από εκείνη την εποχή θυμήθηκε αργότερα, "η Toni βοήθησε πολύ με τη μετάβαση από το γράψιμο με τον Gerry στη συγγραφή τραγουδιών μόνη μου ... Δεν είχα αρχικά το θάρρος. Ο James με ενέπνευσε πολύ. Γράφω σε μεγάλο βαθμό κάτω από την επιρροή του".

Carole King - It's Too Late (In Concert - 1971)

Περίπου την ίδια εποχή, η King υπέγραψε με την ετικέτα Ode του Lou Adler και σύντομα συγκρότησε ένα γκρουπ που ονομαζόταν The City με τους Danny Kortchmar και Charles Larkey. Θα παντρευόταν αργότερα τον Larkey, το 1970. Οι City έβγαλαν μόνο ένα άλμπουμ, το Now That Everything's Been Said. Το γκρουπ δεν περιόδευσε, λόγω της φοβίας της King να βγει στη σκηνή. Κατά συνέπεια, το άλμπουμ δεν προωθήθηκε ποτέ κατάλληλα και οι City διαλύθηκαν. Μέχρι το τέλος του 1970, η King άρχισε να αφιερώνεται αποκλειστικά στο να τραγουδά τα δικά της κομμάτια.

The City - Paradise Alley

Αν και η πρώτη της σόλο προσπάθεια, Writer, θα αποδειχθεί αποτυχία, το δεύτερο άλμπουμ της, Tapestry, που κυκλοφόρησε το 1971, θα έφτανε στην κορυφή των Αμερικανικών charts, όπου και θα παρέμενε για τον αριθμό-ρεκόρ των 15 εβδομάδων (μέχρι το Thriller του Michael Jackson το 1982 να καταρρίψει αυτό το ρεκόρ). Παρέμεινε στα charts συνολικά για το απίστευτο διάστημα των 6 χρόνων. Όπως είπε η τραγουδοποιός Cynthia Weil : "Η Carole μίλησε από την καρδιά της και έτυχε να είναι σε αρμονία με τη μαζική ψυχοσύνθεση. Οι άνθρωποι αναζητούσαν ένα μήνυμα και ήρθε σε αυτούς με ένα μήνυμα που ήταν ακριβώς αυτό που έψαχναν". Μερικές από τις επιτυχίες του δίσκου ήταν προηγούμενες συνθέσεις της Carole με τη δικιά της φωνή, όπως τα "It's Too Late" και "Will You Love Me Tomorrow?". Πρόσθεσε επίσης και μερικά νέα τραγούδια : "So Far Away", "I Feel the Earth Move" και "You've Got a Friend" (αργότερα μία No.1 επιτυχία για τον φίλο της James Taylor).

Είναι ένας από τους δίσκους με τις περισσότερες πωλήσεις όλων των εποχών - περισσότερα από 25 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Έχει βραβευθεί ως διαμαντένιος στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ το 1972 κέρδισε τέσσερα βραβεία Grammy στις κατηγορίες Album of the Year, Best Female Pop Vocal Performance, Record of the Year ("It's Too Late") και Song of the Year ("You've Got a Friend").
Η King έγινε η πρώτη σόλο γυναίκα καλλιτέχνις που κερδίζει το βραβείο Grammy για την κατηγορία Record of the Year και η πρώτη γυναίκα που κερδίζει το βραβείο στην κατηγορία Song of the Year.

Το single "It's Too Late"/"I Feel the Earth Move" παρέμεινε για πέντε εβδομάδες στην κορυφή του Billboard Hot 100.
Εκτός από την Αμερική, ο δίσκος έφτασε στην κορυφή σε Ισπανία και Καναδά, στην τρίτη θέση στην Αυστραλία και στην τέταρτη θέση στο Ηνωμένο Βασίλειο. Έμεινε στα charts του Billboard για 313 εβδομάδες συνολικά (δεύτερο μόνο πίσω από τις 724 εβδομάδες του The Dark Side of the Moon των Pink Floyd).
Είναι στην 36η θέση στη λίστα του περιοδικού Rolling Stone με τα 500 σπουδαιότερα άλμπουμς όλων των εποχών.

Carole King - You've Got a Friend 

Το επόμενο άλμπουμ της, Music (1971), έβγαλε τη Νο.1 επιτυχία "Sweet Seasons" και έγινε χρυσό, αλλά δεν κατάφερε να φτάσει το στάτους και τις πωλήσεις του προκατόχου του. Τα επόμενα άλμπουμ της, Rhymes and Reasons, Wrap Around Joy, Fantasy και Thoroughbred, έγιναν όλα χρυσά. Στο Thoroughbred συνεργάστηκε με τον πρώην άντρα της, Gerry Goffin, και τους James Taylor, David Crosby και Graham Nash.

Carole King-Carry Your Load (1971) 

Carole King - Believe In Humanity

Ο γάμος της με τον Larkey διήρκεσε μέχρι το διαζύγιό τους το 1976. Λίγο αργότερα, εισήλθε στον τρίτο γάμο της, με τον τραγουδοποιό Rick Evers, το 1977. Εγκαταστάθηκαν στο Άινταχο και ζούσαν σε μια μικρή πόλη στο βουνό που ενθάρρυνε την αγάπη της King για τη φύση και ενέπνευσε έναν περιβαλλοντικό ακτιβισμό που θα καθόριζε τη ζωή της στις ακόλουθες δεκαετίες. Ωστόσο, παρόλο που συνεργάστηκαν στο άλμπουμ Simple Things, το οποίο θα ήταν ανάμεσα στα τελευταία που έγιναν χρυσά, η σχέση τους χάλασε καθώς ο Evers γινόταν όλο και περισσότερο βίαιος. Έληξε όταν πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών το 1978.

In The Name of Love

Οι δύο επόμενες κυκλοφορίες της King, Welcome Home και Touch the Sky, δεν είχαν τόσο καλή υποδοχή όσο οι προηγούμενες δουλειές της. Γνώρισε μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία το 1980 με το Pearls, που περιείχε ερμηνείες προηγούμενων τραγουδιών που είχε γράψει μαζί με τον Goffin. Αργότερα, η King έγραψε κυρίως singles για κινηματογραφικές ταινίες, τηλεόραση και άλλους καλλιτέχνες, σταματώντας ουσιαστικά την καριέρα της ως τραγουδίστρια για μερικά χρόνια.

Carole King - Goin'back

Οι δεκαετίες του '80 και του '90 είδαν μια πτώση στη δημιουργική γραφή της King, αλλά όχι στον ενεργό τρόπο ζωής της. Συνεργάζεται με την Alliance for the Wild Rockies από το 1990, υποστηρίζει τη μετάβαση του νόμου για τη Northern Rockies Ecosystem Protection Act (NREPA), καταθέτοντας δύο φορές στο Κογκρέσο υπέρ της νομοθεσίας. Συμμετείχε επίσης στην εκλογική πολιτική, γινόμενη αργότερα ισχυρή υποστηρίκτρια των Δημοκρατικών υποψηφίων John Kerry και Hillary Clinton το 2004 και το 2008, αντίστοιχα.

Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1990, η King ήταν έτοιμη να επιστρέψει μουσική βιομηχανία. Έγραψε την επιτυχία "The Reason" για την Celine Dion το 1997 και αργότερα το τραγούδησε μαζί της στη συναυλία VH1 Divas. Το 2004, ηχογράφησε ένα live άλμπουμ κατά την περιοδεία Living Room Tour. Πιο πρόσφατα, το 2007, γεφύρωσε διαχωρισμούς γενιάς και είδους περιοδεύοντας στην Ιαπωνία με τους Mary J. Blige και Fergie (των Black Eyed Peas). Το 2010 βρέθηκε με τον James Taylor για την περιοδεία Troubadour Reunion. Το απότέλεσμα, 'Live at the Troubadour', έφτασε στο Νο.4 των Αμερικανικών charts και επιβεβαίωσε τη σταθερή ισχύ της King ως μια δύναμη στη μουσική βιομηχανία.

Carole King & James Taylor - Up On The Roof

Το 2013, η King έγραψε ιστορία καθώς έγινε η πρώτη γυναίκα που έλαβε το βραβείο Gershwin. Εκείνη περίπου την εποχή, είπε στο Associated Press ότι θα συνεχίσει να κάνει μουσική και να πραγματοποιεί εμφανίσεις. "Αισθάνομαι ακόμα ότι θα ήταν ωραίο να συνταξιοδοτηθώ, αλλά αυτή η στιγμή δεν έχει έρθει ακόμα προφανώς".
Όταν ένας δημοσιογράφος τη ρώτησε τι θα έλεγε τώρα αν μπορούσε να δώσει συμβουλές στο νεαρότερο εαυτό της, η King είπε απλά: "Θα έχεις μια πολύ πλούσια και θαυμάσια ζωή"...