MEDICINE HEAD

Two Man Band 

Το ντουέτο των John Fiddler και Peter Hope-Evans, ξεκίνησε στο Stafford προς τα τέλη της δεκαετίας του '60, όταν οι δύο νέοι συναντήθηκαν στο σχολείο. Υπήρξαν και οι δύο επαναστάτες, άκουγαν τα blues και αντάλλασαν απόψεις για τραγούδια, τέχνη και ποίηση. Κανείς από τους δύο δεν είχε πριν θητεία σε μπάντα, αλλά ούτε και καμία πρόθεση είχαν να κάνουν μία δική τους, καθώς εν μέρει δεν ήξεραν κάποιον άλλο που θα έπαιρνε μέρος σε αυτή και εν μέρει και οι δύο ήταν οπαδοί του "one man band", έτσι ξεκίνησαν με μία μπότα (ντραμς), κιθάρα, φυσαρμόνικα, jaw's harp, καθώς και ότι υλικό θα μπορούσε να παράγει ήχο κρουστών. Έτσι φτιάχτηκε το ντουέτο.

You and Me (1972)

Χωρίς να έχουν κάνει καμία ηχογράφηση, πήγαιναν στα κλαμπ και ρωτούσαν αν θα μπορούσαν να παίξουν. Έτσι συνέχισαν για αρκετό καιρό, προσελκύοντας κοινό, που θα κατέφθανε για να ακούσει ένα τόσο απίστευτο ρεπερτόριο, όσο απίστευτος ήταν και ο εξοπλισμός τους από μουσικά όργανα. Το καλοκαίρι του '69 το κοινό τους είχε κτιστεί. "Ο Peel μας είδε να παίζουμε και ενδιαφέρθηκε για το πώς είχαμε στήσει το γκρουπ και για τον ήχο μας, έτσι μας ζήτησε να του στείλουμε ένα demo". Μέχρι τότε οι ήρωές μας είχαν βγάλει μόνο μία κασέτα πρωτόγονη, αλλά ο Peel ενθουσιάστηκε τόσο, όσο να την βάλει να ακουστεί από όλους όσους μπορούσε: Τον Lennon, τον Εric Clapton τον Pete Townsend και άλλους ακόμα.

His Guiding Hand (1969)

Ήδη ήταν απόφασή του να υπογράψει με το ντουέτο μας, αλλά ήταν η πρόταση του John Lennon να κυκλοφορήσει σαν single ένα από τα τραγούδια της πρωτόγονης εκείνης κασέτας που είχε ακούσει. Το "His Guiding Hand" κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 1969 και μέχρι το τέλος της χρονιάς, οι Medicine Head είχαν ηχογραφήσει το πρώτο τους άλμπουμ, το οποίο κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1970.

New Bottles Old Medicine (Dandelion Records 63757, 1970)

Επίσης το γκρουπ κυκλοφόρησε αρκετά single και άλμπουμ πριν υπογράψουν με άλλη δισκογραφική όπου είχαν λίγο μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία. Αυτό είναι ουσιαστικά ένα live στούντιο άλμπουμ. Τα τραγούδια είναι συνδυασμός folk και blues. Το ντουέτο είναι επηρεασμένο από τον Jesse Fuller (με το μοναδικό στυλ), τον John Lee Hooker και τον Bob Dylan ανάμεσα σε άλλους. Ο ήχος τους συνδυάζει τον ήχο Αγγλικής folk και blues του Σικάγο. Κάποιες φορές δε, ο ήχος τους είναι τόσο πλήρης που μπερδεύεσαι εύκολα και νομίζεις ότι ακούς μία πλήρη μπάντα, μένοντας έκπληκτος όταν συνειδητοποιείς ότι πρόκειται για δύο ανθρώπους.

When Night Falls (1970)

Μερικές φορές τα φωνητικά είναι ήσυχα, σχεδόν σαν να είναι σκέψεις, όχι λόγια με την ενορχήστρωση να αποτελείται από διακριτική κιθάρα και διάφορα κρουστά, όλα να ταιριάζουν τέλεια με τους στίχους. Στο instrumental "Do It Now" (ανάμεσα σε άλλα) o Hope Evans ακούγεται με την φυσαρμόνικα σαν να προέρχεται από το South Side του Σικάγο. Το "Fire Under Mountain" ακούγεται πολύ bluesy εξαιτίας της παραμόρφωσης της φυσαρμόνικας, τα επίμονα κρουστά και τα φωνητικά που μοιάζουν σαν ο Fiddler να τραγουδάει από vintage μικρόφωνο. Αυτή είναι μουσική που μόνο από τα τέλη του '60 αρχές '70 θα μπορούσε να προέρχεται, όταν Αγγλία (και Αμερική) έδιναν ζωή σε πολλά μοναδικά γκρουπ/'ηχους.

Fire Under Mountain (1970)

Οι Medicine Head ποτέ δεν ήταν δημοφιλείς σε μεγάλη κλίμακα. Για ακροατές που τους αρέσει ο συνδυασμός των folk στίχων με μία αίσθηση από Σικάγο, αυτός ο δίσκος αξίζει να ψαχτεί. Ο ήχος τους μοναδικός για την εποχή που ο πειραματισμός και το τέντωμα των μουσικών ορίων ήταν κάτι το νορμάλ. Ο ήχος τους θα σκαρφαλώσει πάνω σας και αυτό είναι πολύ καλό. Όταν πέθανε ο John Peel βρέθηκε στο σπίτι του ένα κουτί. Μέσα είχε ηχογραφήσεις από καλλιτέχνες για τους οποίους έτρεφε μεγάλη εκτίμηση. Ανάμεσά τους και δύο των Medicine Head. Αυτό το άλμπουμ θα σας πεί το γιατί.

Goin' Home (1970)

To 1971 το "(And The) Pictures in the Sky" έγινε το πρώτο τους Αγγλικό χιτ. Ο Fiddler το έγραψε στα καμαρίνια πριν από μία εμφάνισή τους στα Midlands. Άρχισε λοιπόν να παίζει εκείνη την νύχτα και ο Peter σιγοντάριζε με την Jaw's Harp. Το κοινό στο άκουσμα αυτό ξετρελάθηκε και ζητούσε να το ακούει ξανά και ξανά. Δώστε βάση στην mouth harp του Hope-Evans.

(And The) Pictures in the Sky (1971)

Heavy On the Drum (Dandelion Records DAN 8005, 1971)

Την ίδια χρονιά έγινε και το δεύτερο άλμπουμ των MH, έχοντας στο μπάσο τον Keith Relf (πριν στους Yardbirds, αλλά και ιδρυτής των Renaissance (στην πρώτη μορφή τους πριν την Annie Haslam, lead singer ήταν η αδελφή του Relf). Το άλμπουμ γίνεται κι αυτό στην Dandelion του John Peel. Τα περισσότερα κομμάτια είναι απλά καθηλωτικά.

Once There Was A Day (1971)

Πολλοί (αντίθετα με εμένα) βρίσκουν το πρώτο άλμπουμ να είναι καλύτερο από ό,τι ακολούθησε. Εν μέρει έχουν δίκιο, καθώς το ορίτζιναλ ντουέτο, άρα και ήχος δεν υφίσταται πιά μετά από το ντεμπούτο.

Dark Side of the Moon (Dandelion Records 2310 166, 1972)

Στο τρίτο τους άλμπουμ που έχουμε εδώ, ο Evans έχει φύγει, μέχρι το 1972 που επέστρεψε. Αυτό το σετ περιλαμβάνει ένα lineup αποτελούμενο από τον Fiddler (κιθάρα, φωνητικά, πιάνο), τον Keith Relf στο μπάσο και τον John Davies στα ντραμς. H Dandelion του John Peel είναι η εταιρεία στην οποία θα ηχογραφηθεί και αυτό το άλμπουμ (και είναι αλήθεια το τελευταίο σε αυτήν). Η Dandelion είναι μία εταιρεία που έχει τραβήξει τους περισσότερους από τους συλλέκτες σε μεταγενέστερη εποχή, παρά αγοραστές στην εποχή που υπήρχε. Το ντουέτο χρωστάει πολλά στον John Peel. Θα τους έπαιρνε στα σόου που έκανε σαν DJ, όπου θα έπαιζαν και μετά θα μοιραζόταν μαζί τους το κέρδος του.

Back to the Wall (1972)

Το άλμπουμ πιθανόν έγινε γνωστό λόγω τίτλου, εκτός της υπέροχης μουσικής που περιέχει. Ευτυχώς για τους Pink Floyd, που ήθελαν να χρησιμοποιήσουν τον ίδιο τίτλο για το δικό τους άλμπουμ, το άλμπουμ των Medicine Head δεν πήγε πουθενά εμπορικά, έτσι οι Floyd ήταν ασφαλείς να χρησιμοποιήσουν μετά από όλα αυτά τον τίτλο, καταργώντας τον ήδη δοθέντα τίτλο Eclipse.

You Can Make It Here (1972)

Ακούστε προσεκτικά αυτό το άλμπουμ. Θα με θυμηθείτε, ο ήχος δεν είναι συνέχεια του πρώτου άλμπουμ, αλλά ο ωμός ανεπιτήδευτος ήχος και η αίσθηση βρίσκονται ακόμα εδώ. Η παραμόρφωση στην κιθάρα του Fiddler και τα χαλαρά φωνητικά είναι ακόμα εδώ και με μόνο ένα μπάσο και ντραμς (και overdubbed πιάνο από τον Fiddler) η αίσθηση θυμίζει τον ορίτζιναλ ήχο των Medicine Head. Προσωπικά πιστεύω ότι αν δεν είχε ακουστεί το πρώτο άλμπουμ και ήταν αυτό το ντεμπούτο τους θα είχε αγκαλιαστεί από πολλούς ανθρώπους. Αρχίστε να ακούτε και θα διαπιστώσετε ότι θα μείνετε κολλημένοι να ακούτε μέχρι το τέλος του δίσκου.

In Your Eyes (1972)

Αν και ήταν η τελευταία δουλειά του γκρουπ στην Dandelion, οι Medicine Head μεταφέρθηκαν στην μητρική της εταιρεία την Polydor και το γκρουπ τώρα άρχισε να σημειώνει μία περίοδο μεγάλης επιτυχίας. Το One And One Is One ήταν το επόμενο άλμπουμ τους, που κυκλοφόρησε τέλη του 1972.

One & One Is One (Polydor 2310 248, 2310248, 1973)

Την άνοιξη του επόμενου χρόνου, το ομώνυμο κομμάτι έπιασε το νο3 στα Αγγλικά chart. Ήταν επηρεασμένοι από τον Fats Domino, όπως ανακαλεί ο Fiddler. Την πορεία στα chart ακολούθησε και το "Rising Sun", που για λίγο δεν μπήκε στα top 10, για να συνεχίσουν την εισβολή στα chart με το "Slip And Slide".

One & One Is One (1973)

Φαινόταν ότι δεν υπήρχε καμία άλλη τέτοια μπάντα στον πλανήτη που να μπορούσε να τους πλησιάσει. Δυστυχώς όμως δεν ήταν όλα τόσο καλά. Όπως ο Fiddler μας λέει "ο Peter και εγώ απομακρυνθήκαμε ο ένας από τον άλλο. Ήταν αδέξια η απόφαση να διευρύνουμε την μπάντα στρατολογώντας μουσικούς. Ο Tony Ashton ανέλαβε τον ρόλο του παραγωγού και ήταν καταπληκτικός. Ένας τρομερός χαρακτήρας. Πρότεινε να φέρει ένα ντράμερ και ένα μπασίστα, ενώ ο ίδιος θα έπαιζε keyboards. Μετά προσθέσαμε τρείς κατά τις περιοδείες μας. Το πρώτο μας lineup ήταν ο Rob Townsend, o George Ford και ο πρώην κιθαρίστας των Freedom Roger Saunders. Αργότερα ο Charlie McCracken (Taste/Rory Gallagher) αντικατέστησε τον George, που πήγε στους Cockney Rebel. Αλλά το αποτέλεσμα ήταν ο Peter να αισθανθεί ότι παραμερίζεται. Ενώ πριν ο ρόλος του ήταν πιό ουσιαστικός τώρα γινόταν απλά ο harp player, πράγμα που δεν του άρεσε καθόλου. Ούτε όμως και σε μένα άρεσε. Το κοινό μας, μας είχε λατρέψει γι'αυτό που ήμασταν τότε. Ένα ντουέτο". Η ανησυχία του σχετικά με την πορεία του γκρουπ σκιάζει ακόμα και το Thru A Five LP τους.

Thru A Five (Polydor 2383 272, 2383272, 1974)

Παρά το γεγονός ότι παρουσιάζει τέτοια διαμαντάκια όπως το "Cajun Kick", το "White Dove" και το "Indian Queen", μαζί με δύο χιτ, ο Fiddler αργότερα έλεγε λυπημένος ότι μόνο το "Slip And Slide" ήταν καλός δίσκος εκείνης της περιόδου. Αν και η μπάντα σημείωνε μεγάλα χιτ, κανένα από τα LP δεν μπήκε στα chart.

White Dove (1974)

Ο Fiddler έλεγε "το κοινό μας ήταν πιό pop τώρα, ακολουθώντας τα single, πράγμα στο οποίο ήμασταν αντίθετοι. Ποτέ δεν επιστρέψαμε στο παλιό στάτους των LP μας, μέχρι που επανενωθήκαμε ως ντουέτο". Αυτό συνέβη την άνοιξη του 1975, περίοδο στην οποία η καριέρα τους ακινητοποιήθηκε, ως συνέπεια μίας ΄άρρωστης' απόφασης να παρατήσουν την Polydor για την WWA, μία φιλόδοξη δισκογραφική που ξεκίνησε με μεγάλες προσδοκίες και ένα ρόστερ από σταρ (Black Sabbath, Gentle Giant), αλλά κατέρρευσε μέσα σε λίγους μήνες. Οι Sabbath επιβίωσαν, ωστόσο για πολλούς άλλους πελάτες της, αυτό ήταν και το τέλος του μουσικού τους ταξιδιού. "Ήταν μιά καταστροφή και αποδέχομαι την όποια κατηγορία για ότι συνέβη. Σκεφτόμουν ότι θα μας βοηθούσαν να πάμε στην Αμερική. Ότι θα ήταν για το καλό μας". Μόνο ένα single "Mama Come Out" ήταν highlight την περίοδο στην WWA.

Mama Come Out (1975)

Εγκαταλείποντας το σχήμα της μπάντας, ο Fiddler και ο Hope-Evans έγιναν πάλι ντουέτο το φθινόπωρο του 1975, δίνοντας συναυλίες και εμφανιζόμενοι, πριν πάνε στην Barn στα μέσα του 1976. "Εκεί είχαμε αυτό που πάντα μας έλειπε. Ένα καλό manager" μας πληροφορεί ο Fiddler. Ένα νέο single το "It's Natural", εμφανίστηκε στην Barn εκείνο τον Ιούλιο και συγκέντρωσε αρκετό ενδιαφέρον, ώστε να πολιορκήσει τα χαμηλά όρια των chart της Αγγλίας. Ένα άλμπουμ το Two Man Band προγραμματίστηκε να κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο και αυτό με καλή πρόβλεψη για το μέλλον.

Two Man Band (Barn Records Ltd 2314 102, 1976)

"Όλα πήγαιναν περίφημα" λέει ο Fiddler. "Δεν μας ένοιαζε που βρισκόμαστε στη μέση αυτού του ξεσπάσματος της punk. Και μετά ο Peter άπλά αποφάσισε να φύγει". Ο Fiddler προσπάθησε να τον μεταπείσει αλλά μάταια. "Ήξερα ότι δεν ήταν πιά με την καρδιά του στην μπάντα. Χρειαζόταν να προχωρήσει, όπως πιθανώς και εγώ. Ίσως δεν μπορούσαμε να φτιάξουμε πιά ότι είχαμε διαλύσει".

River of Tears (1976)

Ο Hope-Evans πήγε σε session δουλειές ηχογραφώντας με τον Pete Townsend και άλλους. Αλλά επίσης πήρε το πτυχίο στη φιλοσοφία και έτσι στράφηκε προς τον ρόλο του δασκάλου. Στο μεταξύ ο Fiddler καλώντας τον Roger Saunders και στρατολογώντας τον keyboard player Morgan Fisher, ηχογράφησαν ως Medicine Head ένα session τριών τραγουδιών για το σόου του John Peel. Αλλά έχοντας ήδη κυκλοφορήσει το τελικό single τους "Me And Suzie", λίγο πριν τα Χριστούγεννα, οι Medicine Head χαιρέτισαν τον Απρίλιο της νέας χρονιάς. Και αυτό ήταν το τέλος μιάς εποχής.
Ο Fiddler συνέχισε τις επιτυχίες και μία σόλο καριέρα που συνεχίζει μέχρι και στις μέρες μας. Εδώ είναι η σελίδα του John Fiddler: http://www.john-fiddler.co.uk/
Απευθύνομαι σε όσους διέθεσαν χρόνο να διαβάσουν αυτά τα λίγα που γράφτηκαν για μία τόσο μεγάλη μπάντα...δύο ατόμων. Μπείτε στην διαδικασία να τους ψάξετε. Αξίζει τον χρόνο.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ