BREAD, LOVE & DREAMS
Fine British Folk
Ήταν ένα Σκωτσέζικο folk τρίο που διέθετε ένα όμορφο παρουσιαστικό. Δύο κορίτσια και ένα αγόρι και πολύ όμορφοι φωνητικοί συνδυασμοί, ενδιαφέροντα τραγούδια και ευφυές backing (στο μεγαλύτερο μέρος του ακουστικό).
Αυτό είναι το ντεμπούτο LP τουςκαι είναι πολύ καλό-ευχάριστο στην ακοή, γεμάτο νόημα, απολαυστικό.
Μία περίπτωση ενός υποσχόμενου pop-folk γκρουπ, που προδόθηκε από την φορτωμένη παραγωγή. Η δύναμη και η απλότητα των τραγουδιών συχνά φορτώνεται με έγχορδα και διάφορους άλλους ήχους, πράγμα που κάνει τα δύο κορίτσια στο τρίο να ακούγονται σαν χερουβείμ. Ατομικά η τριάδα έχει έναν φρέσκο, ειλικρινή ήχο και πολύ ωραία κιθάρα.
Poet's Song (1969)
Τραγούδησαν κυρίως τις δικές τους pop-folk συνθέσεις, οι οποίες έχουν λέξεις καλύτερες από τις συνηθισμένες σε τέτοια σχήματα. Η ενορχήστρωση που τους συνοδεύει είναι δυστυχώς μάλλον βαριά ώρες-ώρες και ο David McNiven τείνει μάλλον να το παρακάνει λίγο στο τραγούδι. Αλλά το πρώτο τρακ, "Switch Out the Sun", είναι αλήθεια αξιαγάπητο.
Switch Out The Sun (1969)
Μία μελωδική συλλογή από νοσταλγικές folk-pop μπαλάντες, με αισθαντικές φωνητικές αρμονίες και επιδέξια, αποτελεσματική ακουστική κιθάρα, από όλα τα μέλη. Οι στίχοι του David McNiven είναι συχνά πνευματώδεις και μένουν στην μνήμη, αλλά οι συνθέσεις και η απόδοση είναι μερικές φορές υπερβολικά λεπτεπίλεπτες, δίνοντας στο άλμπουμ μία ντελικάτη αίσθηση ("Poet's Song" και "The Yellow-Bellied Redback", για παράδειγμα).
Virgin Kiss (1969)
Είναι στα καλύτερα τους όταν αφήνονται στις δικές τους φωνές και όργανα, χωρίς έγχορδα, όπως στο χαριτωμένο "Virgin Kiss" και στο στοιχειωτικό "Falling Over Backwards". Λιγότερο αποτελεσματικά είναι τα ευχάριστα τραγούδια όπως το "Main Street" και το κομμάτι που κλείνει "95 Octane Gravy". Διασκεδαστικό άλμπουμ, αλλά όχι ουσιαστικό. Το οπισθόφυλλο λέει ότι το άλμπουμ είναι "τόσο ενοχλητικό όσο η πίεση που γίνεται από ένα αιμοστατικό στικ".
Falling Over Backwards (1969)
Στα συν είναι ότι τα τραγούδια καλύπτουν έδαφος από μελαγχολικά σε ευδιάθετα και ανάμεσα τους παίζουν μία εντυπωσιακή ποικιλία οργάνων.
The Strange Tale of Captain Shannon and the Hunchback from Gigha (Decca LK / SKL 5048) 11/70
Ιδιαιτέρως ηλεκτρική η Α'πλευρά, αλλά η Β'πλευρά έχει μία βασική ηρεμία που είναι αξιέπαινη, όπως αξιέπαινη είναι και η μουσικότητα τους.
Ηχογραφημένο ως μέρος ενός προβλεπόμενου διπλού LP, του οποίου το δεύτερο άλμπουμ σκόπευαν να είναι το Amaryllis, αυτή η συλλογή από folk-pop τραγούδια στέκεται καλά από μόνη της.
Η Carolyn Davis εμφανίζεται σε ένα μόνο τρακ, την χαριτωμένη σύνθεση της "Purple Hazy Melancholy". Αλλού το άλμπουμ αφήνεται στον David McNiven και στην Angie Rew, βοηθούμενους από τον Danny Thompson και τον Terry Cox από τους Pentangle, όπως επίσης τον Alan Trajan στο όργανο. Άλλα highlights είναι το χαριτωμένο, στοχαστικό "Hymn to Sylvia", το "Masquerade" (μία απροσδόκητη έφοδο στα εδάφη της rock, με μερικές σπουδαίες αρμονίες από την Rew) και το ντελικάτο τραγούδι της Rew, "Butterflyland".
The Strange Tale of Captain Shannon and the Hunchback from Gigha (1970)
Λιγότερο επιτυχημένο είναι μία παιχνιδιάρικη σύνθεση του "Lobster Quadrille" του Lewis Carroll , ενώ το ομότιτλο κομμάτι είναι ένα τραγούδι με μεγάλης διάρκειας αφήγηση, το οποίο κάποιοι μπορεί να βρουν πολύ λεπτεπίλεπτο. Όσο ακούς το άλμπουμ, τόσο ωριμάζει μέσα σου. Γενικά είναι ένα διασκεδαστικό και με ποικιλία άλμπουμ, αν και λίγο ασυνεπές. Θα μπορούσε να είναι το τελευταίο άλμπουμ της rock ή της pop που έγινε μονοφωνικό από την Decca.
Purple Hazy Melancholy (1970)
Μειωμένοι σε ντουέτο ο David και η Angie McNiven (ζευγάρι πια) χρησιμοποίησαν ένα ρυθμικό μέρος για το πιο δυνατό δεύτερο LP τους. Είναι μία σημαντική βελτίωση σε σχέση με το ντεμπούτο τους, αν και όχι τόσο εντυπωσιακό όσο το Amaryllis, το οποίο ηχογραφήθηκε τον ίδιο χρόνο και αρχικά όπως είπαμε σχεδιαζόταν να αποτελέσει με αυτό ένα διπλό LP.
Hymn for Sylvia (1970)
Amaryllis (Decca SKL 5081) 6/71
Το περιεχόμενο αυτού του άλμπουμ θα αντιπροσωπευόταν καλύτερα από τον ορίτζιναλ τίτλο του Mother Earth. Προσεγγίζοντας με μία εντυπωσιακή ορχηστρική εισαγωγή, αυτή η σύνθεση τριών μερών από τον David McNiven σπανίως πλησιάζει την ίδια μουσική δυναμική. Από τότε και μετά η έμφαση δίνεται ξεκάθαρα στους στίχους.
Ένα Σκωτσέζικο folk γκρουπ που βρισκόταν κάποια χρόνια ήδη στο χώρο. Το Amaryllis τους είναι ένα song cycle, που πρώτο-παρουσιάστηκε στο Edinburgh Festival την προηγούμενη χρονιά και επίσης είχε παρουσιαστεί λίγο πριν το άλμπουμ αυτό στο London's Royal Court Theatre.
Οι Bread, Love & Dreams είναι ντουέτο, έχοντας χάσει το ένα κορίτσι. Τα φωνητικά μοιράζονται ανάμεσα στην Angie Rew και στον David McNiven, που είναι πια το άλλο της μισό. Αν και το άλμπουμ δεν θα μπορούσε να περιγραφεί ως θεαματικό, το ταλέντο και η φαντασία τους είναι φανερά.
Time's the Thief (1971)
Από την δραματική ορχηστρική εισαγωγή στην σουίτα "Amaryllis" (που καταλαμβάνει ολόκληρη την Α'πλευρά), είναι ξεκάθαρο ότι το ντουέτο ανέβασε τον ρυθμό και πράγματι αυτό το άλμπουμ αποβάλλει την ποικιλία και την περιστασιακή αίσθηση του λεπτεπίλεπτου που διέκρινε τα προηγούμενα για χάρη της ενότητας και του ήχου.
Amaryllis Part 1. Part 2. Zoroaster's Prophecy (1971)
Το "Amaryllis" είχε επινοηθεί ως θεατρική παράσταση και το νόημα του ίσως είναι δυσδιάκριτο χωρίς οπτικές εικόνες, αλλά τα πολυάριθμα μέρη είναι ομοιόμορφα μελωδικά και έντονα, με κάποια τρομερή ακουστική κιθάρα και φωνητικές αρμονίες. Η Β'πλευρά έχει τέσσερα εξαιρετικά αυτοδύναμα τραγούδια-το συγκινητικό "Time's the Thief", το σουρεαλιστικό και ανησυχητικό "My Stair-Cupboard at 3am", το απολύτως υπέροχο τραγούδι της Rew, "Brother John" και το υπνωτικό "Circle of Night" (που ηχογραφήθηκε επίσης από τους Human Beast, με διαφορετικό τόνο και σύνθεση).
Brother John (1971)
Το μπάσο του Danny Thompson διακρίνεται και το χρησιμοποιεί τέλεια καθόλη την διάρκεια, πράγμα που τον κάνει επίτιμο μέλος του γκρουπ. Ένα από τα πιο δυσδιάκριτα, πιο σπάνια και ασφαλώς πιο πανάκριβα άλμπουμ της περιόδου.
My Stair-Cupboard at 3am (1971)
Μετά από δύο όχι ιδιαιτέρως καλά άλμπουμ, οι Bread, Love & Dreams έκαναν ένα σημαντικό άλμα με το Amaryllis. Η Decca αντάμοιψε το γκρουπ με γενναιόδωρες στουντιακές προσφορές, αν κρίνουμε από την δυνατή παραγωγή και τις συνθέσεις. Το ντουέτο ανταπέδωσε προσφέροντας τεράστια τραγουδοποιία και ενέργεια στο όλο πρότζεκτ. Ακουμπώντας στον τομέα ΄τραγουδοποιός / τραγουδιστής΄ της West Coast των 70'ς, μας προσφέρεται μία εξαιρετική φωνητική διάδραση ανάμεσα σε άντρα και γυναίκα πάνω από πλούσια folk-rock ενορχήστρωση, ενισχυμένα από keyboards και αποτελεσματική χρήση της jew's harp. Δυο κομμάτια αντανακλούν μία επιρροή από τους Incredible String Band, ενώ άλλα εισάγουν μία ψυχεδελική αίσθηση, τόσο μουσικά όσο και λυρικά. Δεν γνωρίζω πολλά άλμπουμ από εκείνη την περίοδο που μπορώ να παίξω από την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς να ασχολούμαι με τίποτα άλλο.
Circles of Night (1971)
Αν και ηχογραφήθηκε ταυτοχρόνως με το προηγούμενο άλμπουμ, το Amaryllis δείχνει μία πολύ διαφορετική πλευρά στην δουλειά της μπάντας, με την μόνη τους σημαντική επιδρομή στην progressive folk στην εξαιρετική ομότιτλη σουίτα που πιάνει ολόκληρη την Α'πλευρά. Υπάρχουν πολλά για να σε ταξιδέψουν και στην άλλη πλευρά επίσης, συμπεριλαμβανομένου του καλύτερου και πιο ατμοσφαιρικού τους τραγουδιού "Brother John". Αλλά, το Amaryllis δεν είναι ανάμεσα στα τέλεια Αγγλικά acid folk άλμπουμ, υπονοώντας ότι η τεράστια αξία του οφείλεται τόσο στην σπανιότητα του όσο και στο περιεχόμενο του.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου