JACK BRUCE
Underrated Gems
Πρόσφατα μία πολύ καλή μουσική μου φίλη, μου έδωσε το ερέθισμα να γράψω για jazz/rock fusion. Ήθελα πολύ καιρό να γράψω για αυτή την τριλογία του τραγουδοποιού / τραγουδιστή και μπασίστα των θρυλικών Cream. Aυτό που κάνει ενδιαφέροντα τα τρία πρώτα άλμπουμ του Jack Bruce, με τα οποία θα ασχοληθούμε εδώ, είναι ότι ο Bruce δεν ήταν ικανοποιημένος να κεφαλαιοποιήσει την τεράστια επιτυχία των ημερών του στους Cream. Σαν καλλιτέχνης επιθυμούσε να ωριμάσει. Ως αποτέλεσμα, τα προσωπικά του άλμπουμ πούλησαν λιγότερο σε σχέση με αυτό που πραγματικά άξιζαν. Και είναι πράγματι για ακόμα μία φορά το πέρασμα του χρόνου που κάνει τον κόσμο να συνειδητοποιεί πόσο καλά ήταν τα άλμπουμ που έκανε ο ταλαντούχος δημιουργός ή συν-δημιουργός του "White Room", του "Sunshine of Your Love" και τόσων άλλων κλασικών, ο οποίος κατά βάθος υπήρξε ένας jazzman.
Theme for An Imaginary Western (1969)
Songs for a Tailor (Polydor 583 058) 9/69
Η ιστορία πίσω από το άλμπουμ Songs for a Tailor, πηγαίνει πίσω στο ατύχημα που στοίχισε την ζωή στον νεαρό ντράμερ των Fairport Convention και στο κορίτσι του Richard Thompson, Jeannie Franklyn, η οποία είχε αναλάβει τότε να σχεδιάζει τα ψυχεδελικά κοστούμια των Cream.
Είναι ένα LP που αλήθεια μοιάζει να γεφυρώνει το κενό ανάμεσα στην pop και στην jazz-αλλά περισσότερο με ένα υπερβατικό τρόπο παρά από το να είναι απλά ένα συνονθύλευμα των δύο μουσικών γενών ριγμένων μέσα.
Με την ελάχιστη δυνατή συνοδεία, ο Jack ολοκληρώνει μερικά σπάνια μουσικά τρυκ εδώ μέσα και αντίθετα με το άλμπουμ των Blind Faith, το LP είναι αλήθεια ένα αυθεντικό βήμα μπροστά από τους Cream.
Tickets to Waterfalls (1969)
Μία μεγάλη και εντυπωσιακή δουλειά-όχι σε διάρκεια, αλλά για την σημασία που δίνει στην λεπτομέρεια. Καθώς μιλάμε για rock με heavy συνθέσεις που όχι μόνο εξυπηρετεί στο να υπογραμμίσει την γραφή, την ερμηνεία και το ταλέντο στο μπάσο, του εξαιρετικού πρώην άνδρα των Cream, αλλά και στο να εκθέσει την προηγμένη μουσικότητα των μουσικών που τον συνοδεύουν.
Never Tell Your Mother She's Out of Tune (1969)
Δύσκολα θα βρεις άλλον καλλιτέχνη που να έχει αναμίξει χωρίς πρόβλημα την rock, την jazz, τα blues, ακόμα και την κλασική μουσική σαν τον τεράστιο μπασίστα και τραγουδιστή των Cream. Κάθε μία από τις συνθέσεις του έχει περισσότερες ιδέες από ολόκληρο LP μίας νορμάλ progressive μπάντας. Ενώ είναι σύνθετα τραγούδια κι όμως αξιοσημείωτα μένουν στην μνήμη και είναι συνοπτικά (όχι περισσότερο των 5 λεπτών όλα τους).
The Ministry of Bag (1969)
Το τρακ που ανοίγει "Never Tell Your Mother She's Out of Tune" είναι μία αξιόλογη περίπτωση, με την ασυνήθιστη κόντα και τις μελωδίες και τον ακανόνιστο ρυθμό. Άλλα highlights είναι τα "Weird of Hermiston", "The Ministry of Bag", "The Clearout" και το "Theme from An Imaginary Western" (το οποίο καταφέρνει να μοιάζει στ'αλήθεια επικό παρά την μικρή του διάρκεια). Μόνο το freeform "To Isengard" υπολείπεται σε σχέση με τα υπόλοιπα. Ελάχιστοι δίσκοι αξίζουν να ακούγονται επαναλαμβανόμενα, όσο αυτός.
Weird Of Hermiston (1969)
Με την βοήθεια δύο συνεργατών-κλειδιά των Cream (τον παραγωγό Felix Pappalardi και τον ιδιόμορφο τεχνίτη του λόγου Pete Brown), το ντεμπούτο σόλο άλμπουμ του Bruce είναι παράξενη, καθηλωτική και απαιτητική rock, πολύ σαν τα LP της προηγούμενης μπάντας του. To κομμάτι που ανοίγει εισβάλει μέσα σου επιθετικό, μοχθηρό παίρνοντας τον έλεγχο των πραγμάτων. Το "Weird of Hermiston" και το "He the Richmond" είναι αφοπλιστικά διαμαντάκια που βασανίζουν τις σκέψεις σου μόλις ο δίσκος σταματήσει να παίρνει στροφές, ενώ ο Pappalardi διασκεύασε το "Theme from An Imaginary Western" στο ντεμπούτο LP των Mountain την επόμενη χρονιά.
Things We Like (Polydor 2343 033) 2/71
Αγνότατη jazz, ένα χαλαρό session με τέσσερα θρυλικά ονόματα...Η μουσική είναι γρήγορη και δύσκολη, αλλά γεμάτη λυρισμό...Ένα λαμπρό άλμπουμ με ευήκοη μουσική.
Jon Hiseman και Dick Heckstall-Smith ήταν ιδρυτικά μέλη των progressive Colosseum. O John McLaughlin θα δημιουργούσε μετά από λίγο τους Mahavishnu Orchestra.
Ο Jack είχε ενθουσιαστεί για αυτό το πρότζεκτ το φθινόπωρο του 1968, λίγους μήνες αφού το έκανε με τον John McLaughlin, τον Jon Hiseman και τον Dick Heckstall-Smith. Ήταν μία χαλάρωση, ένα θεραπευτικό τζαμ ανάμεσα σε φίλους, καθώς οι Cream αναπαύονταν εν ειρήνη. Το κομμάτι "Aging" που ακολουθεί συμπεριλήφθηκε στην επανέκδοση του δίσκου από την Polydor το 2003.
Aging (1971)
Οι οπαδοί της rock που μπορεί να το είχαν διαγράψει παλαιότερα, μπορεί στις σημερινές συνθήκες να είναι πιο πρόθυμοι να ακούσουν. Αξίζει να πούμε ότι δεν είναι μία πνευματική άσκηση ή μία ικανοποίηση του εγωισμού τους, απλά είναι ένα έντονο διασκεδαστικό session.
Harmony Row (Polydor 2310 107) 7/71
Αυτό το άλμπουμ λοιπόν βρίσκει έναν βιρτουόζο μουσικό στο απόγειο των δυνατοτήτων του.
Ένα άλμπουμ που στέκεται τόσο ψηλά σε σχέση με τα άλμπουμ εκείνης της εποχής, που πολλοί βρίσκουν ευκολότερο να το υποβαθμίσουν παρά να εμβαθύνουν μέσα του.
Από τα τρία άτομα που δημιούργησαν τους Cream στα 60's, ο Jack Bruce εμφανίστηκε να είναι το πιο ενδιαφέρον... Τα τραγούδια αυτά στέκονται σαν δείγματα της ευφυίας του Jack στην δημιουργία rock μουσικής που είναι πολύπλοκη χωρίς να είναι επιφανειακή και επίσης του χαρίσματος του Pete Brown στο βάθος του νοήματος των στίχων.
Morning Story (1971)
Το τρίτο άλμπουμ του μεγάλου μπασίστα ταιριάζει περισσότερο στο ντεμπούτο του με τις εξαιρετικές κριτικές (τέλος πάντων σε εκείνα τα αυτιά που άκουσαν και έγραψαν). Η απόσταξη της jazz, των κλασικών δομών και των εκφραστικών φωνητικών μέσα σε ένα rock πλαίσιο είναι σχεδόν μοναδική.
Post War (1971)
Μόνο οι Piblokto έφτασαν σε τέτοιο vibe με όποια επιτυχία είχαν. Το "You Turned the Tables on Me" που ροκάρει και το συναισθηματικό "Morning Story" είναι τα καλύτερα παραδείγματα, αλλά όλο το LP δουλεύει φανταστικά.
The Consult At Sunset (1971)
Τα παρατιθέμενα στυλ το ένα δίπλα στο άλλο του "Post War" ή του "Smiles and Grins" που κλίνει στο νεοκλασικό (και τα δύο στην Β'πλευρά) δείχνουν επαρκώς πόσο ταλαντούχος και μουσικά σπουδαγμένος είναι ο Bruce. Ένα άλμπουμ που συστήνεται ανεπιφύλακτα.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου