OPO

Fine Dutch Folk

Έχουμε ξαναπεί ότι η Ολλανδία εκτός από την παραγωγή σπανίων ειδών τουλίπας φημίζεται και για την μουσική σκηνή της. Η μπάντα που έχουμε την χαρά να ακούμε παράγει πολύ πειστικά παραδοσιακή Αγγλική και Ιρλανδική folk. Ονομάζονταν OPO.

Sally Free and Easy (1975)

Η δεύτερη αναβίωση της folk που θέριεψε την δεκαετία του '60 έδωσε ζωή στην λεγόμενη contemporary folk. Και η εξέλιξη που ακολούθησε την ανάμιξή της με την rock, όπως ήταν φυσικό δεν συνέβη μονάχα στην Αγγλία και στην Αμερική. Όπως με τόσα άλλα γένη έτσι και με αυτό, δόθηκε έμπνευση σε μουσικούς άλλων χωρών να κινηθούν σε αυτό το χώρο σε τέτοιο σημείο που θα μπέρδευε κανείς τις χώρες που έπαιξαν παραδοσιακή Αγγλική folk. Ένα τέτοιο τρανταχτό παράδειγμα έχουμε αυτή την φορά.

Illusion and Reality (1975)

Όταν λέμε αναβίωση της folk εννοούμε το ανανεωμένο ενδιαφέρον για την παραδοσιακή αυτή μουσική. Η πρώτη τέτοια αναβίωση συνέβη στην Αγγλική folk περί το 1890 έως 1920. Ο όρος folk στις αρχές του 21ου αιώνα κατέληξε να σημαίνει τον χώρο που κινήθηκαν μουσικά ο Αμερικανός Bob Dylan ή ο Σκωτσέζος Donovan. Με την λογική αυτή ολοκληρώθηκε και μία διαδικασία κατά την οποία με τον όρο folk music δεν εννοείτο μόνο η παραδοσιακή folk.

Don Oiche Ud Im Beithil (1975)

Στην πραγματικότητα μικρότερες, παρόμοιες αναβιώσεις συνέβηκαν σε άλλες χώρες και σε άλλους χρόνους, όμως ο όρος folk δεν χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει τυπικά την νέα μουσική που δημιουργήθηκε κατά την διάρκεια αυτών των αναβιώσεων. Αυτό το είδος της folk που φτιάχθηκε περιλαμβάνει αναμιγμένα γένη, όπως folk rock, folk metal κλπ. Η μπάντα που ακούμε παίζει ευήκοη folk Αγγλική και Ιρλανδική, χρησιμοποιώντας παραδοσιακά όργανα όπως Ιρλανδική άρπα, tin whistle, μαντολίνα και dulcimer, με ιδιαίτερη επιτυχία.

The Lowlands Of Holland (1975)

Ένα γκρουπ που συγκρίνεται με τους Tudor Lodge, καθώς γυναικεία και αντρικά φωνητικά αναμιγνύονται με μία καταπληκτική ονειρική αρμονία για να δώσουν ένα αποτέλεσμα που σε κάνουν να αναρωτιέσαι: Μα πώς είναι δυνατόν Ολλανδοί να ακούγονται σαν τους Fairport Convention και τους Pentangle;

Twilight (1977)

Ένα δεύτερο άλμπουμ ακολούθησε δύο χρόνια αργότερα. Το OPO 2 περιέχει παραδοσιακά folk τραγούδια, αλλά και κάποιες διασκευές όπως το Soho του Bert Jansch.

Soho (1977)

Μετά από αυτό το δεύτερο άλμπουμ η πολύ αξιόλογη αυτή μπάντα εξαφανίζεται, χωρίς να αφήσει ίχνη. Τα δύο υπέροχα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν στην Stoof, θεωρούνταν πολύ σπάνια από τους συλλέκτες του είδους.

Morning Song (1977)

Πίσω σε εκείνη την μαγευτική εποχή των John Renbourn, Bert Jansch και Ashley Hutchings,  φτιάχθηκαν πράγματι τρομερά πράγματα, όσον αφορά στην folk και folk rock, όμως βλέπουμε ότι αργότερα τα ίδια ή και διαφορετικά θέματα ακούγονται εξίσου καλά. Ή να τολμήσω να πώ καλύτερα;

OPO

Οι OPO ήταν οι:
Evert Elderson (φωνητικά, ακουστική κιθάρα, μαντολίνο, dulcimer, harmonium),
Theo harrewijn (φωνητικά, κοντραμπάσο, Irish harp, φλάουτο),
Han Schaeffer (φωνητικά, ακουστική κιθάρα),
Lenneke de Vries (φωνητικά, φλάουτο, tin whistle)

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ