DANCER

Unknown Progressive Rock

Η περίπτωση της μπάντας που θα ασχοληθούμε μέσα από τις ελάχιστες πληροφορίες που διατίθενται, είναι αξιόλογη για την μουσικότητα που τους διακρίνει. Έπαιξαν για πολύ λίγο χρόνο πίσω στις αρχές της δεκαετίας του '70 με ένα στυλ που άνετα μπορεί να χαρακτηριστεί progressive rock.

Tales of the Riverbank (1972)

Διαλύθηκαν σχεδόν αμέσως μετά την ηχογράφηση του μοναδικού τους άλμπουμ που έμπνευση πήρε όπως τόσα άλλα από την ιστορία που μπορείτε να δείτε εδώ.
Οι Dancer ήταν μία μπάντα από το Isle of Wight που σχηματίστηκε αρχές του '70 και που μέσα στο lineup της είχε τον Anthony Minghella μετέπειτα βραβευμένο με όσκαρ σκηνοθέτη της ταινίας "O Άγγλος Ασθενής" (1996). Τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ ήταν οι Mike Jolliffe στα φωνητικά και κιθάρα, ο οποίος πριν ένα χρόνο έπαιζε στο folk γκρουπ Shide & Acorn, Gerry Cahill στην κιθάρα και στο φλάουτο, Paul Athey στα ντραμς και Mike Cuffe στο μπάσο.

America Wood (1972)

Το 1972 τους ανακάλυψε ο πρώην μάνατζερ των Black Sabbath, Wilf Pine και κάτω από την καθοδήγηση του Tony McPhee (κιθαρίστας στους Groundhogs) κατάφεραν να ηχογραφήσουν 7 κομμάτια που έμελλε να κυκλοφορήσουν 30 χρόνια μετά την ηχογράφηση. O Tony McPhee παίζει το σόλο στο τέλος στο ομώνυμο κομμάτι. Το γκρουπ σύντομα μετά την ηχογράφηση αυτή διαλύθηκε και η πολύ ωραία μουσική που έπαιξαν κατέληξε στο ράφι.

Morning (1972)

Το 2000 όπως λέει ο μπασίστας Mike Cuffe, πληροφορήθηκε ότι βρέθηκαν στο σπίτι φίλου δύο κασσέτες με τίτλο "Dancer-Tales of the Riverbank - Olympia Studios". Ο ίδιος με μεγάλη προσπάθεια κατάφερε να μετατρέψει το υλικό σε ψηφιακή μορφή. Επίσης ανακάλυψε ότι μέρος της μίας κασσέτας είχε ηχογραφηθεί εκ νέου από τον John Peel.

Mac's Cafe (1972)

Σκόπευε να μοιράσει το αποτέλεσμα που ακούμε μόνο στα μέλη του γκρουπ, αλλά η πολύ καλή και ιδιαίτερη δισκογραφική Kissing Spell πήρε το CD και το κυκλοφόρησε τo 2001 (ευτυχώς για τους λάτρεις του progressive rock).

Fairhill Affair (1972)

Το τραγούδι που ανοίγει το δίσκο και είναι μακροσκελές (11-λεπτο), ξεκινάει με ακουστική κιθάρα για να μπει το mellotron, το πιάνο και το φλάουτο, πριν η ηλεκτρική κιθάρα, τα ντραμς και τα φωνητικά δημιουργήσουν ένα χαλαρό μελωδικό πέρασμα. Το δε τραγούδι που κλείνει το άλμπουμ θα σας κάνει να πιστέψετε ότι πρόκειται για κάποιο χαμένο τρακ των Jethro Tull.

Mind the Houses (1972)

Το υπόλοιπο άλμπουμ μπορεί να χαρακτηριστεί ασσύμετρο, υπάρχουν πολλές ταμπέλες που θα μπορούσαν να μπουν κάτω από το στυλ που έπαιξε το γκρουπ, όμως τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν την ομορφιά που αναδύεται μέσα από αυτό το από λίγους ακουσμένο άλμπουμ.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ