HARSH REALITY

Proto-progressive Unknowns

Το φθηνό (μόνο σαν έκφραση) αιματοβαμμένο εξώφυλλο, μοιάζει να υπόσχεται χαμηλού κόστους rock 'n' roll ή άγευστη δευτεροκλασάτη ταινία τρόμου, που ίσως οι τύποι που ποζάρουν να μην μπορούν καν να αποδώσουν. Το τι βρίσκεται όμως στην πραγματικότητα μέσα είναι πολύ πιο νορμάλ: ελαφρά heavy blues rock με ψυχεδελικές πινελιές είναι ό,τι μπορεί να το περιγράψει καλύτερα.

Heaven and Hell (1969)

Heaven and Hell (Philips SBL 7891) 5/69

Υπάρχει πολύ ενέργεια και δύναμη μέσα σε αυτό το πραγματικά πολύτιμο άλμπουμ. Ωραίες πινελιές από τον οργανίστα Alan Greed, κιθάρα από το Mark Griffiths και τον Dave Jenkins, μπάσο από τον Steve Miller και δυναμικό παίξιμο στα ντραμς από τον Roger Swallow. Σε όλη του την διάρκεια αποπνέει ένα μελαγχολικό αέρα, με το σε συνέχειες έπος "Mary Roberta" να είναι ένα δυνατό του κομμάτι.

When I Move (1969)

Καλά παιγμένο γενικά, αν και συνηθίζουν να επαναπαύονται στα σόλο της κιθάρας και του οργάνου, παρά να δομούν δημιουργικά τα τραγούδια τους. Στα καλύτερα τους βρίσκονται με την εκφραστική μπαλάντα "Tobacco Ash Sunday" και το μάλλον ξεκάθαρο ομότιτλο κομμάτι (παρεμπιπτόντως και τα δύο γραμμένα από τον Terry Stamp των Third World War). 

Tobacco Ash Sunday (1969)

Επίσης πολύ καλοί είναι στο πιο δημιουργικό rock κομμάτι του άλμπουμ, το "Praying for Retrieve", το οποίο έχει τις στιγμές του και μία πολύ καλή lead κιθάρα. Μετά από λίγο γίνεται λίγο προβλέψιμο, αν και προσθέτουν λίγα ψυχεδελικά ηχητικά εφέ. 

Praying for Reprieve (1969)

Ένα αξιόλογο άλμπουμ με ψυχεδελικά στοιχεία, που θα ταίριαζε περισσότερο στο 1967. Η Α'πλευρά είναι εξαιρετική, σηματοδοτώντας το σημείο, όπου η ψυχεδέλεια εξελισσόταν στην progressive. Tο κομμάτι που ανοίγει "When I Move" είναι μία κατάσταση από επίμονα R&B riff, όργανο και θαυμάσιο αλα Richie Blackmore σολάρισμα. Το "Tobacco Ash Sunday" ακούγεται σαν τους Zombies, με ανυπόκριτα φωνητικά από τον Alan Greed. 

How Do You Feel (1969)

Το "Praying for Reprieve" είναι ψυχεδελική rock, που θυμίζει τους ομόσταυλους The Open Mind και το φοβερό ομότιτλο κομμάτι θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει χιτ. Η Β'πλευρά αρχίζει καλά με το "Devil's Daughter" (στον παλμό των Spooky Tooth), αλλά μετά το ψιλοχαλάνε με μία σειρά άσκοπες περιπλανήσεις. 

Quickenut / Devil's Daughter (1969)

Προερχόμενοι από το ήσυχο Stevenage, οι τύποι στο εξώφυλλο φαίνεται ότι κατασπαράζονται από...σαύρες; Μουσικά, είναι στο στυλ των Deep Purple στα αρχικά τους στάδια, με φοβερό όργανο, πολύ αισθαντικά φωνητικά και κιθάρα βασισμένη στα heavy blues. 

Mary Roberta (Part I) (1969)

Αν η καινοτομία και ο πειραματισμός είναι αυτά που αναζητάτε, αυτό το άλμπουμ δεν κάνει για σας. Όμως αν σας αρέσει μια ψυχεδελική δόση από heavy blues-rock θα το ευχαριστηθείτε. Ο ντράμερ Roger Swallow συνέχισε να δουλεύει με διάφορα σχήματα, όπως οι Matthews Southern Comfort, o Al Stewart και ο Leon Russell.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ