JAMES BROWN-DAVID MATTHEWS

Sho Is Funky Down Here 
&
 The Grodeck Whipperjenny

Αυτά τα δύο άλμπουμ είναι η απίθανη, αλλά πολύ δημιουργική μουσική σχέση ανάμεσα στον James Brown, έναν σουπερσταρ στην κορυφή της δημιουργικής και εμπορικής καριέρας του και τον Dave Matthews, έναν νέο τότε συνθέτη και μουσικό του οποίου η περιορισμένη επαγγελματική εμπειρία, μικρή ή και καθόλου σχέση είχε με την funk και την soul που έπαιζε ο συνεργάτης του.

Conclusions (1970)

Είναι διαφορετικά σε σχέση με την δισκογραφία του James Brown. Ο ίδιος ο Brown τα αποκαλούσε "underground" και ο Matthews, jazzman κατά βάθος, τα θεωρούσε ψυχεδελικά, συμπλέοντας με ό,τι πιο progressive είχε να προσφέρει η ψυχεδέλεια στην βραχύβια ζωή της. Και τα δύο άλμπουμ δυσκολεύτηκαν την εποχή που βγήκαν, σε μία περίοδο που ο James Brown άλλαζε δισκογραφική, αλλά οπωσδήποτε καθώς ακούγονταν όπως τίποτα άλλο είχε κάνει ο Brown.

Bob Scoward (1971)

Ήταν στις αρχές του 1969 όταν ο Brown εντυπωσιάστηκε ακούγοντας τους The Sound Museum, το jazz σχήμα που ηγέτης του ήταν ο Matthews. Ακόμα μεγαλύτερος ήταν ο ενθουσιασμός του, όταν έμαθε ότι ο Matthews ήταν και συνθέτης. Παρά το γεγονός όμως ότι ανέθεσε στον Matthews να συνθέσει και να ηχογραφήσει διάφορα τραγούδια, ακόμα και με την μπάντα του, απογοητεύθηκε με την αρχική του δουλειά, καθώς όλα του φαίνονταν τόσο straight κι όχι όπως ήθελε να είναι για να είναι της μόδας. Η μεταβολή στην διάθεση του άσσου της soul συνέβη όταν άκουσε το "Any Day Now" του Burt Bacharach. Ο Matthews αντιλήφθηκε τι του ζητούσε να κάνει κι έτσι τον Απρίλιο του 1969 ηχογράφησαν το συγκεκριμένο τραγούδι και ένα συναρπαστικό ριμέικ του "Bewildered", που και τα δύο κυκλοφόρησαν αργότερα την ίδια χρονιά. Μέχρι το τέλος του 1969, είχαν ηχογραφήσει με επιτυχία το "Let It Be Me", το "By the Time I Get to Phoenix", το "I Cried", το "The Man in the Glass" και το χιτ του Brown "Georgia on My Mind" του Hoagy Carmichael. 

Inside or Outside (1970)

Η σύμπραξη αυτή του Brown με τον Matthews θα διαρκούσε παρά την αλλαγή δισκογραφικών και έδρας. Ο Matthews είχε γίνει επιτυχημένος αναλαμβάνοντας να συνθέτει για τον Βασιλιά της soul. Με το στάτους του να υποστηρίζεται με την επιτυχία που έκανε ο Brown, ο Matthews συνέχισε ηγούμενος του πιο φημισμένου jazz γκρουπ του Cincinnati, όπως λέει ο ίδιος παίζοντας τα πάντα: jazz, blues, avant-garde… Όμως ήταν η rock που είχε επηρεάσει πάρα πολύ την jazz στα τέλη της δεκαετίας του 60. Έτσι ό,τι έπαιξαν με τέτοια ενέργεια ήταν η jazz-rock. Η ίδια ενέργεια είχε εισχωρήσει στην μουσική των μαύρων γενικότερα. Καλλιτέχνες όπως οι Sly & the Family Stone και οι Chambers Brothers είχαν με επιτυχία αναμίξει την ψυχεδελική rock με την R&B. Σε κάποια αυτιά η funk που έκανε ο Brown ακουγόταν ήδη παρωχημένη. Μόλις ένα χρόνο σε συνεργασία με τον Matthews και η θρυλική του μπάντα των 60'ς πέρασε εκτός, αντικαθιστάμενη από ένα γκρουπ, με ηγέτη έναν 17χρονο, τον William "Bootsy" Collins. Ο Bootsy και ο αδελφός του Phelps είχαν μεγαλώσει με την μουσική του Brown. Την ήξεραν σαν την κάλπικη δεκάρα. Όμως είχαν μεγαλώσει ακούγοντας επίσης Jimi Hendrix και Sly Stone. Αυτή η rock επιρροή ήταν κάτι που ο Brown δεν γνώριζε καθόλου και λίγα καταλάβαινε.

Just Enough Room For Storage (1971)

Με την ικανότητα του να αντιλαμβάνεται τι ήταν αυτό που έκανε τα τραγούδια του να ξεχωρίζουν, ο Brown έκανε με την νέα μπάντα του κομμάτια όπως το "Sex Machine" και το "Super Bad", τα οποία τον διατήρησαν ψηλά στα chart. Όμως η συμπάθεια με την οποία έβλεπαν την soul οι λευκοί νέοι στα 60'ς είχε ξεθωριάσει. Οι φαν προηγούμενων χιτ του Brown όπως το "It's A Man's Man's World" είχαν προχωρήσει και οι συναυλίες του πια θα απευθύνονταν περισσότερο σε Αφρο-αμερικανούς. Η προσπάθεια να προσελκύσει ξανά τους νεαρούς λευκούς ήταν κάτι που είχε αναλυθεί πολύ στις συζητήσεις στον κύκλο του Brown, ο οποίος πάντα ήθελε και του άξιζε ένα mainstream κοινό, αλλά με θαυμαστή αφοσίωση, αρνήθηκε να ξεπουλήσει την βάση του κοινού του, που αποτελείτο από νεαρούς μαύρους, οι οποίοι ζούσαν μόνο για να ακούνε την soul funk που ο ήρωας τους τόσο καλά γνώριζε να κάνει. 

Why Can't I Go Back (1970)

Μέσα στην τεράστια δημοφιλία της ψυχεδέλειας, πρόσεξαν ότι η μαύρη μουσική που ακόμα ενδιαφέρονταν οι νεαροί λευκοί, ήταν τα παραδοσιακά blues. Έτσι πρόσθεσαν τον John Lee Hooker ε κάποιες περιοδείες. Ύστερα περιέλαβαν μία μπάντα που ακουγόταν όπως οι Allman Brothers. Έφτασαν στο σημείο να διαφημίζουν για λίγο την μπάντα του Brown ως James Brown's Blues Band. Αυτό μπέρδεψε την βάση του κοινού του, καθώς όπως ο ίδιος έλεγε, οι νεαροί μαύροι δεν έχουν κάποιο ενδιαφέρον για τα blues, επειδή πολλοί από αυτούς τα ζουν ακόμα επί προσωπικού. Αυτά ήταν τότε τα γεγονότα που προκάλεσαν ένα απίθανο για τον James Brown άλμπουμ, το Sho Is Funky Down Here.

Sho Is Funky Down Here (1971)

Η αλλαγή που συνέβη εκείνη την εποχή στο ραδιόφωνο, στο οποίο οι συχνότητες των ΑΜ περιορίστηκαν σε σχέση με την δεκαετία του 60, δίνοντας χώρο στα FM να φιλοξενήσουν μεγαλύτερης διάρκειας κομμάτια, πράγμα ίδιον της ψυχεδέλειας και της πειραματικής rock, για να μην αναφέρουμε μία μικρή δόση progressive R&B (όπως o Sly Stone και οι Funkadelic στις αρχές τους), αλλά και jazz fusion (όπως οι Mahavishnu Orchestra και οι Weather Report). O James Brown το αποκαλούσε "underground radio" και αποφάσισε να δώσει το παρόν του εκεί. Στο μεταξύ ο David Matthews λαχταρούσε να ηχογραφήσει, ενώ όπως θυμάται ο ντράμερ του γκρουπ, "έψηνε" μία συμφωνία με την οποία θα έκανε ένα άλμπουμ δικό του και ένα ορχηστρικό άλμπουμ για τον James Brown. Έτσι το Sho Is Funky Down Here ήταν ένα άλμπουμ που στόχευε στους ακροατές των FM που είχαν την μουσική περιέργεια να αναζητήσουν κάτι το διαφορετικό. Όπως λέει και ο Matthews, ο Brown του είπε να κάνει ένα underground άλμπουμ. Δεν έκανε απολύτως τίποτα άλλο. Απλά ήθελε ένα άλμπουμ που να στεγάζεται κάτω από την ψυχεδελική στέγη. Όλοι οι μουσικοί του Matthews ήταν jazz τύποι βασικά, όμως ήταν ευέλικτοι και ανοιχτόμυαλοι. Όπως λέει ο Matthews άκουγαν ψυχεδελική rock, δίσκους από γκρουπ όπως οι Vanilla Fudge και οι Strawberry Alarm Clock. Έτσι πήραν μία fuzz κιθάρα και ξεκίνησαν.

Wonder If (1970)

Το Sho Is Funky Down Here είναι προϊόν ενός μαραθώνιου session. Όταν η King Records κυκλοφόρησε το άλμπουμ το 1971, ο πρόεδρος της επέμενε να είναι στο εξώφυλλο το όνομα του James Brown και να γράφει: Plays and directs The James Brown Band. Όχι μόνο δεν ακούγεται η μπάντα του Brown πουθενά, αλλά ο ίδιος ο Brown ακούγεται μόνο σε 4 τραγούδια. Και πουθενά δεν γίνεται αναφορά στον Matthews, ο οποίος παίζει μόνο σε 3 κομμάτια μεν, αλλά έχει γράψει και συνθέσει. Παρά την κρίση ταυτότητας, αυτό το άλμπουμ περιέχει κάποια ωραία πράγματα παιγμένα από ένα τρομερό ρυθμικό τμήμα. Μεγάλο μέρος του άλμπουμ αναδεικνύει την κιθάρα του Kenny Poole, την μόνη ψυχεδελική χροιά. Έχοντας ολοκληρώσει το άλμπουμ του Brown, ο Matthews και οι μουσικοί του με την Mary Ellen Bell στα φωνητικά επέστρεψαν την επομένη στα στούντιο για να ξεκινήσουν το δικό του άλμπουμ. Το όνομα που δόθηκε ήταν για να δοθεί ένα όνομα στην μπάντα και προέκυψε από ένα σύγχρονο ορχηστρικό κομμάτι με τον τίτλο "Welcome to Whipperjenny". Στον Matthews πήρε δύο μέρες να ηχογραφήσει τα κομμάτια και άλλες δύο για να προσθέσει τα overdubs. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στα τέλη του 1970.

 

Don't Mind (1971)

Το Sho Is Funky Down Here μπήκε στο ράφι. Τα chart είχαν πάρει φωτιά με το "Sex Machine" και θεωρήθηκε σωστό να μην κυκλοφορήσει τίποτα άλλο, μέχρι να μπορέσουν να εκμεταλλευτούν το χιτ single με ένα άλμπουμ με το ίδιο όνομα. Τελικά το Sho Is Funky Down Here φτιάχτηκε τον Απρίλιο του 1971. Χωρίς ένα single για να το προμοτάρει έλαβε μικρή ώθηση και γρήγορα έγινε μία παραξενιά στον τεράστιο κατάλογο των άλμπουμ του James Brown. Το δε The Grodeck Whipperjenny είναι η εξαίρεση στον κατάλογο των R&B και jazz άλμπουμ του Dave Matthews. Ποτέ δεν προσπάθησε ξανά για κάτι ανάλογο. O Matthews ακολούθησε τον Brown όταν ο δεύτερος άρχισε να δραστηριοποιείται στην Polydor στην Νέα Υόρκη. Γρήγορα έγινε πολυάσχολος, κανονίζοντας αμέτρητα sessions για την James Brown Productions με κορυφαίους στούντιο μουσικούς και παράλληλα είχε και την δική του jazz μπάντα. Η καριέρα του Matthews μετά τον James Brown υπήρξε λαμπρή, αν και συχνά παρασκηνιακή. Έχει κάνει τεράστιο αριθμό jazz δίσκων, αλλά και ταινίες. Από το 1984 ήταν ενεργός στην Ιαπωνία, όπου κατοικεί και στο παρόν και θεωρείται αφρόκρεμα της jazz.

Όλα τα στοιχεία είναι από το ένθετο βιβλιαράκι στην επανέκδοση του Sho Is Funky Down Here, από τον βραβευμένο με Grammy συγγραφέα και μουσικολόγο Alan Leed, ο οποίος υπήρξε tour manager του James Brown από το 1969 ως το 1974.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ