ROBIN AND BARRY DRANSFIELD

Trad Folk Legends

Είχαν τα νιάτα, είχαν την ενέργεια, είχαν αυτοπεποίθηση. Και η ευφάνταστη ερμηνεία παραδοσιακών σκοπών, παραμένει ως σήμερα ένα από τα ορόσημα των τραγουδιών της folk γενικά. Όπως γράφεται κάπου στις εσωτερικές σημειώσεις μίας επανέκδοσης δίσκου τους, επηρεάστηκαν από τους Fairports, εποχή του Liege and Leif. Ο χρόνος πέρασε σαν νερό από τότε που ξεκίνησαν βγάζοντας το Rout of the Blues. Εδώ ακούμε από την δουλειά τους στους δύο πρώτους δίσκους τους, καθώς και από ένα σόλο άλμπουμ του Barry Dransfield, που κέρδισε πολλούς οπαδούς στους συλλεκτικούς κύκλους. Οι Dransfield χώρισαν τις καριέρες τους, επανενώθηκαν, σχημάτισαν μπάντα, έκαναν σόλο άλμπουμ, έγιναν ξανά ντουέτο, ώσπου ξαναχώρισαν. Ακόμα και στις μέρες μας συνεχίζουν να δημιουργούν.

Lily's Ballade (1972)

The Rout of the Blues (Trailer LER 2011) 9/70

Η εποχή ήταν ιδανική για Αγγλική παραδοσιακή μουσική γενικώς και ειδικά για αυτό το ντουέτο, ώστε να ταρακουνήσει την παράδοση...Αλλά το παραδοσιακό έπρεπε να συσχετιστεί με την σύγχρονη κατάσταση και το κοινό της εποχής. Κι αυτό ήταν που δυσκόλεψε αυτό το άλμπουμ. Αν και μουσικά είναι ένα επιδέξιο πάντρεμα ανάμεσα στην φωνή και την κιθάρα του Robin και στην φωνή και το βιολί του Barry, θα συσχετιζόταν η folk με το συναισθηματικό περιεχόμενο σε ικανοποιητικό βαθμό, ώστε να κερδίσει το πλεονέκτημα της ωριμότητας και της ελκυστικότητας του; Στην περίπτωση μας η απάντηση είναι ναι.

Tapestry (1970)

Μία ατόφια (και μάλλον μικρή) συλλογή από παραδοσιακά folk τραγούδια, ολόσωστα παιγμένα και ερμηνευμένα. Σε όλα τα τραγούδια πλην ενός οι φωνές των αδελφών Dransfield συνοδεύονται από κιθάρα και βιολί, τα οποία παίζονται με βιρτουόζικο τρόπο, αλλά με αυτοσυγκράτηση, έτσι ώστε ποτέ δεν συναγωνίζονται το τραγούδισμα.

Scarborough Fair (1970)

Στα highlights περιλαμβάνονται μία ενδιαφέρουσα βερσιόν του "Scarborough Fair" και το απέριττο ορχηστρικό "Tapestry", που παρουσιάζει θρησκευτικό εκκλησιαστικό όργανο (κάτι που δεν ακούς κάθε μέρα). Η λέξη "Blues" του τίτλου είναι παρεμπιπτόντως το Βασιλικό Σύνταγμα Ιππικού Royal Regiment of Horse Guards.


Lord of All I Behold (Trailer LER 2026) 8/71

Όσοι θεωρούν την folk ένα άγονο χώρο καλά θα κάνουν να ακούσουν ένα άλμπουμ σαν αυτό και να αναρωτηθούν τι έχει να προσφέρει η μουσική λυρικά και μουσικά...Όπως έγραψε και η Melody Maker την 8η Ιουλίου του 1971: "αντί να μείνουν πίσω από ένα στιλιστικά "πέτρινο" τοίχο (εννοεί την folk), οι Dransfield χρησιμοποιούν τις πέτρες για να χτίσουν άλλα, γερά θεμέλια".

Lord of All I Behold (1971)

Το The Rout of the Blues θεωρείτο από πολλούς ο καλύτερος folk δίσκος του 1970 και δεν θα αναρωτιόμουν το γιατί, αν ο δεύτερος δίσκος τους είχε παρόμοιο αντίκτυπο για τον τίτλο του καλύτερου folk δίσκου του 1971. Τα αδέλφια έχουν κάνει πρόοδο και σε κάθε περίπτωση τους αξίζουν έπαινοι για την επιλογή του υλικού.

Adam and the Beasts (1971)

Αυτό το άλμπουμ διαφέρει λίγο στον ήχο από το προηγούμενο, αν και περιλαμβάνει δύο τραγούδια από σύγχρονους τραγουδοποιούς (καλές ερμηνείες του "Adam and the Beasts" του Alasdair Clayre και του "Still He Sings" του Allan Taylor). Υπάρχουν ωραία ορχηστρικά περάσματα, διάσπαρτα καθ όλη την διάρκεια, ιδιαιτέρως στο κομμάτι που ανοίγει "Bold Nelson's Favourite" και στο ατμοσφαιρικό ομότιτλο κομμάτι. Ένα αξιοσέβαστο LP με δικούς του όρους, αλλά καθόλου τόσο δυναμικό ή προσωπικό όπως το προσωπικό άλμπουμ του Barry, που ηχογραφήθηκε πολύ σύντομα μετά από αυτό.


BARRY DRANSFIELD

Barry Dransfield (Polydor Folk Mill 2383 160) 10/72

Το άλμπουμ είναι εξωφρενικό σε περιεχόμενο και φανερά είχε ένα καταλυτικό αποτέλεσμα στο να αποκαταστήσει τον Barry σε μία κατάσταση ισορροπίας. Ο αυστηρός, άμεσα αναγνωρίσιμος ήχος των Dransfield, που χαρακτήριζε τα δύο άλμπουμ της Trailer έχει φύγει και στην θέση του ένα υπερβολικά ορίτζιναλ άλμπουμ έχει ερμηνευθεί με πλήρη αδιαφορία για κάθε κανόνα.

Be My Friend (1972)

Ο Barry Dransfield έλαβε αρκετές σοφές αποφάσεις όταν συνέθεσε το θρυλικό του σόλο άλμπουμ. Αν και κυρίως είναι μία συλλογή από διασκευές, οι επιλογές μοιάζουν ιδανικές για να ερμηνευθούν από αυτόν. Όχι μόνο κάνει κάθε τραγούδι να ταιριάζει γάντι στην συνολική δουλειά, αλλά αρκετά από αυτά ακούγονται σαν να έχουν γραφτεί κατευθείαν για αυτόν-που δεν ήταν αυτό το θέμα.

Girl of Dances (1972)

Τα φωνητικά του είναι εκπληκτικά καλά και σε συνδυασμό με την ακουστική κιθάρα και το σήμα κατατεθέν του, το βιολί, ένα στοιχειωτικό, σχεδόν σαν του Nick Drake mood δημιουργείται. Η Α' πλευρά είναι σχεδόν τέλεια. Ακόμα και οι δύο σύντομες ζίγκες (χορός) φαντάζουν ως το κατάλληλο αντιστάθμισμα, ανάμεσα στην δυναμική μελαγχολία του "The Werewolf" (του Αμερικανού folkie Michael Hurley) και στο "Girl of Dances" (το μόνο ορίτζιναλ των Dransfield).

Broken Barricades (1972)

H Β' πλευρά είναι πιο ασύμμετρη, αν και το "Lily's Ballade" είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια στο δίσκο και το "Lots of Little Soldiers" είναι μία έξυπνη σάτιρα για την αγορά όπλων. Γενικά, αυτό είναι ένα από τα κορυφαία folk άλμπουμ από την Αγγλία, για εμένα προσωπικά ένα από τα 10 καλύτερα folk άλμπουμ όλων των εποχών και παρά το γεγονός ότι λίγοι άκουσαν γι αυτό το δίσκο όταν κυκλοφόρησε, κέρδισε πολλούς θαυμαστές με το πέρασμα του χρόνου.
Η επανέκδοση από την Spinney σε CD το 2002, ισχυρίζεται ότι οι mastertapes έχουν χαθεί, αλλά μία συλλογή από την Free Reed, περιέχει δύο τραγούδια από αυτό το άλμπουμ που είναι ξεκάθαρα από τις mastertapes.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ