DAUGHTERS OF ALBION

Sunshine Psych-Pop

O θαυμάσιος αυτός δίσκος είναι ένα σετ pop / soft-rock τραγουδιών, γεμάτα παρωδία και αλλόκοτη παραγωγή και κλείνει με μία σατυρική σουίτα που διακωμωδεί το rock 'n' roll περισσότερο από ότι τα άπαντα του Zappa. Επίσης παρουσιάζει μία από τις πιό όμορφες φωνές που πέρασαν ποτέ, αυτήν της Kathy Yesse. Ήταν μεγάλο ταλέντο. Η έκταση της φωνής της και η καθαρότητά της είναι κάτι που πρέπει κάποιος να σταματήσει και να ακούσει.

Hey, You, Wait, Stay (1968)

Οι Daughters of Albion αποδείχθηκαν ένα νέο υποσχόμενο γκρουπ στο ντεμπούτο άλμπουμ τους.

Daughters of Albion (Fontana 67586, με τρία εσώφυλλα) 10/68

Δίνοντας έμφαση στα φωνητικά, στον συνδυασμό των φωνών και στους στίχους, προσφέρουν μουσική για την γενιά τους, την love generation. Highlights τα "John Flip Lockup", "I Love Her and She Loves Me" και "Good to Have You". Επίσης το "Story of the Sad" είναι άλλο ένα διαμαντάκι.

I Love Her and She Loves Me (1968)

Αυτό το αξιοσημείωτο άλμπουμ ακούγεται όπως τίποτα πριν ή μετά από αυτό και ενώ αντανακλά καθαρά την εποχή του, είναι πιθανότερο να βρεις ένα κοινό τώρα παρά την περίοδο της κυκλοφορίας του τον Οκτώβριο του '68. Γίνεται αμέσως φανερό γιατί πέρασε απαρατήρητο από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του: το όνομα της μπάντας παραπέμπει σε κάτι ανάλογο με την μπάντα του Στρατού Σωτηρίας (Salvation Army), παρά σε rock 'n' roll και το LP είχε ένα από τα χειρότερα εξώφυλλα στην ιστορία της rock.

Good to Have You (1968)

Είναι λαμπερή, μελωδική, γλυκιά, με αίσθηση του χιούμορ μουσική, όμως το εξώφυλλο φαίνεται σαν να απεικονίζει τις τελευταίες στιγμές δυό καταδικασμένων πρεζονιών. Είναι δύσκολο να φανταστείς τι σκεφτόταν το τμήμα της Fontana, αλλά μοιάζει σαν να έκανε σαμποτάζ στο ίδιο το πρότζεκτ του. Οι εσωτερικές σημειώσεις στην επανέκδοση δείχνουν ότι το μάρκετινγκ ήταν στα ίδια επίπεδα με το εξώφυλλο, με τον δίσκο ουσιαστικά να βουλιάζει στα αζήτητα.

Yes, Our Love is Growing (1968)

Μου είναι δύσκολο να περιγράψω την μουσική αυτή χωρίς ενθουσιασμό. Είναι ένα αυθεντικό αριστούργημα, τόσο μεγαλειώδες όσο κάθε soft-rock άλμπουμ των 60ς ή 70ς, τόσο έξυπνο και απρόβλεπτο όπως κάθε δίσκος της ψυχεδελικής περιόδου και τόσο ευφυές (και αστείο) όσο κάθε άλλο από την folk-rock σκηνή. Στην κορυφή πάνω από την μουσική είναι η Kathy Yesse, η πεντακάθαρη φωνή της οποίας, είναι τόσο ευέλικτη όσο και όμορφη. Σε κάποιο βαθμό μπορεί να την επιταχύνει και να φτάσει σε πολύ ψηλές νότες.

Still Care About You (1968)

Το στυλ της μουσικής είναι μία μίξη από πολύ όμορφο (όμως όχι γλυκανάλατο) soft-rock και ακαταμάχητα αιχμαλωτιστική pop κιθάρα. Με ένα αρχικό άκουσμα, τα χαρούμενα "Yes, Our Love Is Growing" και "Well Wired" θα κολλήσουν στο κεφάλι σας και με επαναλαμβανόμενο άκουσμα τα πιό απαλά, πιό διακριτικά κομμάτια θα βρουν επίσης το δρόμο τους μέσα σας. Όπως γίνεται με όλη την καλή μουσική, θα συνεχίσετε να ανακαλύπτετε νέα πράγματα κάθε φορά που θα ακούτε.
Για παράδειγμα στο κομμάτι που ακολουθεί, αλλά και στο "Candle Song" θυμάμαι έντονα την Judy Dyble.

Well Wired (1968)

Προσέξτε τον σκοπίμως αποτυχημένο στίχο (και την συγγνώμη που ακολουθεί) στο "Hat Off, Arms Out, Ronnie", τα ασυνήθιστα backing vocals (και ψίθυρους) που ξεπετάγονται σε όλη την διάρκεια του κομματιού, τον τρόπο που τα όργανα κάνουν fade in / fade out σε αρκετά κομμάτια και τα πολλαπλά κόλπα στην παραγωγή που μετατρέπουν ένα pop τραγουδάκι σε ένα ψυχεδελικό αριστούργημα.

Hat Off, Arms Out, Ronnie (1968)

Πάνω απ'όλα, γίνετε μάρτυρες των δεκάδων θαμμένων κομματιών στην 7-λεπτη ανακεφαλαίωση μιάς ολόκληρης γενιάς, με μιμήσεις από τους Beatles, τον Bob Dylan και τον Πάπα και πρώιμες αναφορές στην συνωμοσία του JFK. Είναι σαν το "Revolution 9" (άκου White Album) να ήταν πραγματικό τραγούδι ή σαν το καλύτερο κολάζ που έκανε ποτέ ο Zappa, αλλά πολύ περισσότερο γλοιώδες. Δεν χρειάζεται να πω ότι αυτό είναι ένα αξιοσημείωτο άλμπουμ που ακούγεται με ακουστικά και αν αυτές οι περιγραφές το κάνουν να ακούγεται τόσο αλλόκοτο για να είχε γίνει εμπορικά επιτυχημένο, μείνετε ήσυχοι ότι δεν τίθεται τέτοιο θέμα καθόλου.

1968: John Flip Lockup (Medley) (1968)

Η τραγουδοποιία του Greg Dempsey μπορεί να αποκομίσει επαίνους, αλλά credit χρειάζεται να πάει στον παραγωγό Leon Russell, που παίρνει τα κόλπα που χρησιμοποίησε στην δική του μπάντα Asylum Choir και τα προσαρμόζει σε πολύ καλύτερα τραγούδια. Για μένα δεν υπάρχει πουθενά ένα λεπτό που να βαριέσαι ακούγοντας αυτό το άλμπουμ. Είναι αδιάκοπα καινοτόμο, σπρώχνοντας περισσότερες ιδέες σε 12 κομμάτια, απ'ότι άλλη μπάντα θα έκανε σε 100 και στο τέλος υπάρχει τόση προφανής ενέργεια που μοιάζει ότι θα μπορούσαν να έχουν ηχογραφήσει άλλα 12, πριν χάσουν την διαύγειά τους.

Story of Sad (1968)

Παράξενα, όταν ο Dempsey και η Yesse (που αργότερα θα τραγουδούσε ως Kathy Dalton) θα έβγαιναν στην επιφάνεια μερικά χρόνια αργότερα, όλη η μαγεία θα είχε χαθεί, οδηγώντας κάποιον στο να αναρωτηθεί πόση από την ευφυία αυτού του άλμπουμ πρέπει να αποδοθεί στον Russell.
Η επανέκδοση του LP σε CD ήρθε καλοδεχούμενη και συμπεριλαμβάνει ένα βιβλιαράκι με λεπτομέρειες και πολλές φωτογραφίες, από τους τρεις παράξενους πίνακες που υπήρχαν στα εσώφυλλα του ορίτζιναλ δίσκου. Επίσης έχει δύο μπόνους κομμάτια.

Candle Song (1968)

Το CD έγινε από τις ορίτζιναλ κασέτες και ακούγεται υπέροχα. Στην πραγματικότητα ακούγεται καλύτερα από το ορίτζιναλ βινύλλιο, καθώς η Fontana ήταν μία από τις κάμποσες εταιρείες που είχε κακή φήμη ότι χρησιμοποιούσε κακής ποιότητας βινύλλιο.


KATHY DALTON

Amazing (DiscReet MS 2168) 1973

Σπανίως κάποιος θα θυμηθεί την Kathy Dalton εκτός αν την μπερδέψει με την Karen Dalton.
Η Kathy Dalton, πρώην ήμισυ των Daughters of Albion. Το άλλο μισό της εκεί, ο Greg Dempsey γράφει και κάνει την παραγωγή σε κάθε τι σ'αυτό το άλμπουμ.

Gypsy Dancer (1973)

 Ωστόσο, με τους Little Feat να κάνουν την backing band, αυτό είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, αλλάζοντας την ψυχεδελική pop σε μία πιό mainstream funky και rural pop-rock. Είναι πολύ καλό αν και μάλλον επουσιώδες. Το εξώφυλλό του θυμίζει ταινία τρόμου εποχής.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ