COUNTRY FUNK

Psychedelic Country Pop

Αν ποτέ μία μπάντα καταδικάστηκε από το ίδιο της το όνομα ήταν σίγουρα οι Country Funk, οι οποίοι δεν έπαιξαν ούτε country ούτε funk. Αντί αυτών, η μουσική τους ήταν ένα υβρίδιο της pop-rock με μερικά καυτά κιθαριστικά μέρη και ένα υποβόσκον folk ρεύμα. (Καλά και λίγη country εδώ κι εκεί).

Melrose Street 5829 (1967)

Το γκρουπ που περισσότερο από όλα μιμήθηκαν ήταν οι Buffalo Springfield, παρόλα αυτά το LP τους κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1970, δύο γεμάτα χρόνια αφού Stills, Young και οι υπόλοιποι είχαν διαλυθεί.

Country Funk (Polydor 244 020) 5/70

Στα καλύτερά τους οι Country Funk προσφέρουν μικρά, σβέλτα κομμάτια με φωνητικές αρμονίες και σχολαστικές συνθέσεις. Δυστυχώς τα καλύτερα τραγούδια είναι τα πρώτα τρία, πράγμα που καθιστά το LP κλασικό. Το "Apart of Me" αρχίζει σαν μία χαριτωμένη μπαλάντα και τελειώνει σαν έξοχο fuzz παραλήρημα.

Phoebe (1970)

Το "Phoebe" (Morning Pink) είναι μία πανέμορφη μπαλάντα και το "Really My Friend" έχει ένα παρατεταμμένο rock τέλος με ακόμα μία καλή lead guitar δουλειά.

Really My Friend (1970)

Άλλα τρακς είναι λιγότερο ενδιαφέροντα, αν και υπάρχουν περαιτέρω highspots, όπως το αισθαντικό (με το βιολάκι) "If I Find a Way (Song of Love)". Η επανέκδοση που έγινε από την Slipstream περιέχει και τέσσερα demos μπόνους, ηχογραφημένα στην Νέα Υόρκη το 1967 σε μία νεαρή βερσιόν της μπάντας μας, που ήταν γνωστή ως Adam. Ένα από αυτά το "Woman" θα γινόταν διασκευή από τους Pure Prairie League (οι οποίοι παρουσίαζαν στο μπάσο τον ορίτζιναλ των Country Funk, Jim Lanham), στο ντεμπούτο άλμπουμ τους το 1972. Ενώ το ονειρικό "Melrose Street 5829" ήταν φανερά εμπνευσμένο από μία συνάντηση με την οικογένεια Manson.

If I Find a Way (Song of Love) (1970)

Ένα πολύ όμορφο άλμπουμ προσεκτικά φτιαγμένο, παιγμένο και τραγουδισμένο, όμως πάντα όσες φορές κι αν το ακούσω μου ακούγεται αλήθεια εξαιρετικά χαλαρό και αέρινο. Ίσως να μην ήταν και η πιό πολυτάλαντη μπάντα που έχετε ακούσει, αλλά ότι έκαναν το έκαναν καλά και αξίζουν ευρύτερο κοινό έστω και σήμερα.

Apart of Me (1970)

Αν και η σύντομη διάρκεια της ζωής του γκρουπ αντανακλούσε την αρχή της country rock, η μουσική που έπαιξαν αντλεί από ψυχεδέλεια, hard rock, ακόμα και R&B. Λανθασμένα αναφέρονται σαν γκρουπ της Βοστώνης, καθώς προέρχονταν από το Λος Άντζελες εκεί όπου οι δύο τραγουδοποιοί και φίλοι Adam Taylor (lead guitar) και Hal Paris (ρυθμική και πιάνο) συνάντησαν τους Jeff Lockwood (μπάσο) και Joe Pfeifer (ντραμς) και έκαναν τους Adam.

When I'm Without You (1970)

Στη συνέχεια μπασίστας και ντράμερ άφησαν το γκρουπ και οι Taylor και Paris βρήκαν νέους παίκτες στο μπάσο (Jim Lanham) και ντραμς (Verne Johnson) και αποφάσισαν να πάνε στη Βοστώνη, όπου σύντομα έγιναν γνωστοί στο κύκλωμα των κλαμπ και άνοιξαν για τους Velvet Underground. Ο ντράμερ τους φεύγει για δικούς του λόγους και πείθεται ο παλιός τους ντράμερ να έρθει ξανά στο lineup. To 1969 κάνουν το συμβόλαιο με την Polydor και καθώς ο Verne Johnson επιστρέφει στη θέση του ντράμερ, έχουμε στο ντεμπούτο άλμπουμ τους τον Pfeifer να παίζει στα 8 τρακς και στα άλλα 4 παίζει ντραμς ο Johnson. To άλμπουμ αυτό ως cult που είναι, το υποδέχτηκαν οι κριτικοί με εγκώμια, αλλά οι πωλήσεις ήταν φτωχές.

Want (1970)

Το άλμπουμ σαφώς πέρασε στις τοπ προτεραιότητες των συλλεκτικών κύκλων, ενώ το γκρουπ επανήλθε πολύ αργότερα (2011) με ένα σετ από κομμάτια που είχαν ηχογραφηθεί πίσω το 1971, αλλά και κάποια πιό νέα, με ένα δίσκο που ονόμασαν Zuma. Τίποτα το ιδιαίτερο όμως σε σχέση με το πολύ καλό ντεμπούτο τους.

For Me (1970)

Εάν αρέσει σε κάποιον, μπορεί να προμηθευτεί το δίσκο στην επανέκδοσή του από την μικρή δισκογραφική Slipstream για μόνο 7.5 λίρες στο site της, slipstreamrecords.com, αλλά κυκλοφορεί και σε άλλες εμπορικές πλατφόρμες μέχρι και στην ορίτζιναλ βερσιόν του, που ευτυχώς βρίσκεται ακόμη σε λογική τιμή. Βλέπετε ακόμα και οι συλλέκτες άργησαν να το πάρουν χαμπάρι.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ