JIM PEPPER

Native American Music - Jazz-Rock Fusion

Αυτόν τον μεγάλο παίκτη του σαξόφωνου, που έφυγε πολύ νωρίς από την ζωή, τον έχουμε συναντήσει στο παρελθόν. Ήταν όταν είχαμε αναφερθεί στο πρώτο γκρουπ που εισήγαγε την jazz-rock fusion. Τους Free Spirits. O Jim Pepper είχε Ινδιάνικο αίμα. Ήταν επίσης δεινός σαξοφωνίστας. Αυτά τα δύο συνδύασε στο άλμπουμ του Pepper's Pow Wow. Το αποτέλεσμα μοναδικό στα μουσικά χρονικά. Μιλάμε ασφαλώς για το 1971.

Witchitai-To (1971)

Pepper's Pow-Wow (Embryo SD 731) 6/71

Τα κομμάτια στο άλμπουμ μπορούν να χωριστούν σε τρία διακριτά γκρουπ:
Πρώτα, το Ινδιάνικης προέλευσης υλικό με μία δυνατή δόση jazz, με το σαξόφωνο του Pepper και τον Larry Coryell (που παίζει κιθάρα καθ'όλη την διάρκεια του δίσκου), απλά είναι σαν οργασμός.
Μετά, οι Ινδιάνικοι ψαλμοί και οι χοροί πιό πιστά στο παραδοσιακό υλικό (με τον πατέρα και μέλη της οικογένειας του Pepper να παρέχουν το μεγαλύτερο μέρος του background)-συχνά περισσότερο ενδιαφέροντα από ανθρωπολογική άποψη παρά σε μουσικούς όρους.
Και τελικά τα "σύγχρονα" Ινδιάνικα τραγούδια...
Οι μακρές βερσιόν των "Witchi Tai-To" και "Yon A Ho", που παρουσιάζουν εκτεταμμένες επιδρομές από τον Pepper περιστοιχιζόμενο από τα riff του Coryell, είναι τόσο απόλυτα υπέροχες που μόνες τους θα μπορούσαν να στηρίξουν ολόκληρο το άλμπουμ.
Το μόνο που θα ευχόμουν είναι να υπήρχε περισσότερο τέτοιου τύπου υλικό, καθώς η μίξη free-form jazz και αρχαίων παραδόσεων είναι κάτι το απόλυτα μαγικό.

Yon A Ho (1971)

Ο Pepper είναι Ινδιάνος της Αμερικής της φυλής των Kaw, απόγονος του γηγενούς πληθυσμού που ονομάζονταν Creek ή λαός των Νοτιοανατολικών δασών. Επίσης είναι ένας απεριόριστα καινοτόμος και ταλαντούχος μουσικός της jazz. Σε αυτό το άλμπουμ συνδυάζει την κληρονομιά του και το ταλέντο του και το αποτέλεσμα είναι η πρώτη μουσική έκφραση των Αμερικανών Ινδιάνων που έχει επιτυχώς μεταφραστεί σε ένα μελωδικό, ευκολοάκουστο LP. Σίγουρα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως jazz άλμπουμ, επειδή η μουσική αντλεί και από την folk αλλά και από την rock ενέργεια...
Ένα από τα πιό καινοτόμα και εμπορικά άλμπουμ του 1971.

Squaw Song (1971)

Συνδυάζοντας την περηφάνεια της καταγωγής του με την μουσικότητά του, ο Pepper κάνει ένα συνεκτικό, εύθυμο και ιδιαίτερα ενδιαφέρον άλμπουμ. Στο "Witchi Tai-To" αρχικά μπαίνει ο ψαλμός και ακολουθείται βέβαια από την βερσιόν του Pepper, στην οποία ο συνθέτης τραγουδάει και παίζει τενόρο σαξόφωνο. Μαζί τα δύο κομμάτια, αρχαίο και σύγχρονο παρέχουν μία ενδιαφέρουσα πτυχή της Ιστορίας-το δαιδαλώδες μονοπάτι που ακολούθησαν οι Ινδιάνοι από τα δάση στους δρόμους της πόλης. Ένα πραγματικά μαγικό κομμάτι...
Το υπόλοιπο άλμπουμ περιέχει ψαλμούς και ιστορίες με μουσική και τραγούδι. Ο Pepper έχει βρεί ένα τρόπο να αναμίξει τις άγριες δυνάμεις που ρέουν στο αίμα του σε ένα άλμπουμ που τελικά έχει μεγάλη χάρη.

Senecas (As Long as the Grass Shall Grow) (1971)

Ο Jim Pepper ήταν ένας εξαιρετικός σαξοφωνίστας, ο οποίος σε αυτό το άλμπουμ-πρώτο session ως ηγέτης, παρουσίασε την πιό προσωπική του, αλλά και την πιό άτυπη μουσική του προσέγγιση. Ο δίσκος είναι ένα φανταστικό αμάλγαμα jazz, soul, gospel, country, rock και Ινδιάνικης μουσικής και στέκεται ως μία από τις πιό μοναδικές μουσικές δηλώσεις της εποχής. Είναι εξίσου άγρια ψυχεδελικός και κατάλληλα παραδοσιακός (η παράδοση είναι οι peyote chants, δηλαδή οι ψαλμοί των Ινδιάνων).

Newly-Weds' Song (1971)

Το πρώτο και πιό γνωστό τρακ του δίσκου, το "Witchi Tai-To" είναι φανταστικό και απορώ πώς δεν έγινε χιτ. O Jim Pepper το παρουσίασε πρώτα με το γκρουπ που είχε το όνομα Everything Is Everything κάπου δύο χρόνια πριν, αλλά αυτή η μακροσκελής απόδοση είναι η απόλυτη ηχογράφηση, συμπληρωμένη με τον ψαλμό στην έναρξη, αλλά και στην αποφώνηση του σύγχρονου κομματιού. Παρουσιάζει ένα φοβερό ρυθμικό κομμάτι με τον φοβερό Billy Cobham στα ντραμς και τον Chuck Rainey στο μπάσο, τον Larry Coryell να παίζει τέλεια την ψυχεδελική του κιθάρα και τον Pepper με το τενόρο σαξόφωνό του. Aλλά δεν υπάρχει κάτι ασήμαντο στο άλμπουμ αυτό. Το "Squaw Song" έχει επίσης μέρος της ψαλμωδίας και της μουσικότητας του κομματιού που ανοίγει τον δίσκο, το "Senecas" και "Drums" είναι εξαιρετικές country-rock αποδόσεις των κομματιών του Peter LaFarge και οι πιό απροκάλυπτες πολιτικές δηλώσεις στο δίσκο.

Drums (1971)

Το "Yon A Ho" προσθέτει ένα τμήμα χάλκινων και έχει μέσα του το πιό funky σόλο του Coryell. Ισάξιο για πολλούς με το "Witchi Tai-To" είναι το τρακ που ανοίγει την δεύτερη πλευρά του δίσκου. Το έχει γράψει ο πατέρας του Pepper, Gilbert "Gil" Pepper το πρόσωπο κλειδί στην ύπαρξη αυτού του μοναδικού για την εποχή του άλμπουμ. Αυτός ήταν η δημιουργική δύναμη πίσω από το fusion της Native American μουσικής παράδοσης με την rock. Αυτός παρέχει και την περιγραφή στην διασκευή του κομματιού "Senecas (As Long as the Grass Shall Grow)", γραμμένο από τον υποτιμημένο τραγουδιστή της folk, Peter La Farge, του οποίου επίσης κομμάτι "Drums", που κλείνει τον δίσκο διασκευάστηκε όμορφα και από τον Johnny Cash.  Το "Nommie Nommie" είναι ένα soulful και εμπνευσμένο γκόσπελ και το "Newly-Weds' Song" (με θέμα την σκέψη για απιστία) είναι και αισχρό και πανέμορφο (σε μεγάλο μέρος χάρη στο φλάουτο της Ravie Pepper, που δίνει μία γυναικεία άποψη στους γεμάτους με αντρικό πόθο στίχους του Jim Pepper.

Nommie Nommie (1971)

Απλά πρόκειται για ένα ευφυέστατο άλμπουμ και επίσης ένα άλμπουμ που ακόμα δεν έχει λάβει την αναγνώριση που του πρέπει.

Slow War Dance (1971)

Ο σαξοφωνίστας Pepper πρώην μέλος του καταπληκτικού πρωτοπόρου jazz-rock fusion γκρουπ των Free Spirits, ήταν Ινδιάνος και σε αυτόν το δίσκο αγκάλιασε ένθερμα την φυλετική καταγωγή του. Παρουσιάζοντας τον συμπαίκτη του στους Free Spirits, Larry Coryell, ο δίσκος Pow-Wow γίνεται επίσης οικοδεσπότης εξπέρ μουσικών και είναι αδιαφιλονίκητα το πιό τέλειο παράδειγμα Native American ψυχεδέλειας που υπάρχει.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ