DINO VALENTI 

QUICKSILVER MESSENGER SERVICE

"I'll stay awhile, but I won't stay long"

Κοιτάζοντας την παλιά 60άρα TDK, που ως δια μαγείας βρέθηκε στην πλαϊνή θήκη της πόρτας του αυτοκινήτου μου, και στην κιτρινισμένη ετικέτα της αχνοφαίνονται οι λέξεις Quicksilver Messenger Service, ένα νοσταλγικό δάκρυ ανεβαίνει στα μάτια, καθώς σκέφτομαι το παιδί που ήμουν τότε, την μουσική παιδική μου ηλικία και τι σημασία είχε ο Dino Valenti και οι Quicksilver Messenger Service για μένα, για ένα παιδί γεννημένο στην Ελλάδα στα μέσα της δεκαετίας του '60. 

Ο Dino Valenti και οι Quicksilver Messenger Service με έβαλαν σε ένα μονοπάτι, συνεχώς μεταβαλλόμενο. Ένα μονοπάτι το οποίο όταν δεν θα είμαι εδώ πια, αυτό σίγουρα θα συνεχίζει να παραμένει και να περιμένει κάποιους να το περπατήσουν ακόμα πιο πέρα, από εκεί που εγώ έφτασα. Αυτή ήταν η αξία του Dino Valenti για μένα, το μονοπάτι του προς τον παράδεισο, προς την κόλαση και οτιδήποτε άλλο μεταξύ αυτών. Το μονοπάτι που περπατήθηκε λιγότερο. Ο Dino Valenti, που είχε την δική του ιδιαίτερη θέση, σε ένα ταραγμένο κόσμο γύρω του, αντικατοπτρίζοντας τις πιθανότητες αλλά και τα απίθανα όνειρα του.

Dino Valente - Time

Κατά την ταπεινή μου άποψη, περισσότερο καλή μουσική δημιουργήθηκε την δεκαετία του '60, από κάθε άλλη δεκαετία. Περισσότερο από 50 χρόνια μετά την περίοδο αυτή, οι δίσκοι συνεχίζουν να πουλάνε, να παίζονται στο ράδιο και να αναφέρονται από νέες γενιές μουσικών. Για την περίοδο 1964-1969 γίνονται ανέκαθεν οι βαθύτερες έρευνες,
περισσότερο από κάθε άλλη περίοδο. Αυτό βεβαίως μόνο τυχαίο δεν είναι. Δεν ήταν αποτέλεσμα επιδεξιότητας ή πιο χαρισματικών μουσικών της δεκαετίας αυτής. Κοινωνικές και μουσικές είναι οι αλλαγές που επηρέασαν τα ακούσματα της περιόδου αυτής. Το 1964-65 συνέβηκε η εισβολή των Αγγλικών γκρουπ, αλλά και η συνύπαρξη και μετά πάντρεμα της folk με την rock, δίνοντας την folk/rock και σκορπίζοντας μυριάδες νέες δυνατότητες. Την ίδια περίοδο κλιμακωνόταν και αποκτούσε γιγαντιαίες διαστάσεις στην Motown και στην Atlantic (δισκογραφικές εταιρείες) η soul. Αλλά ρόλο έπαιξε και η συνεχώς εξελισσόμενη βελτίωση των στούντιο και των μουσικών οργάνων που έδιναν την δυνατότητα να στραφούν οι μουσικοί και αλλού, πολύ πέραν από την ρομαντική πλευρά ενός τραγουδιού για την αγάπη. Η επίδραση των ουσιών (drugs), ενέπνευσε την ψυχεδέλεια, ενώ οι αντιπολεμικές διαμαρτυρίες επηρέασαν δραστικότατα και τα τραγούδια. Όλα αυτά συνέβηκαν σε αυτή την τόσο μικρή χρονική περίοδο, που έμελλε να επηρεάσουν την ροκ μουσική, όσο σε καμία άλλη περίοδο. Σε αυτήν την περίοδο υπήρξαν και πολλοί μουσικοί που έκαναν "άγνωστη" μουσική, που δεν πούλησαν τόννους δίσκων και παραμένουν μέχρι τις μέρες μας ανεξερεύνητοι από το ευρύ κοινό. Σε πολλές περιπτώσεις το ίδιο καλοί όσο τα είδωλα της εποχής, σε πάρα πολλές δε περιπτώσεις εμπνευστές αυτών των ειδώλων, όμως έξω από τα ροκ στάνταρντ ενός μέσου ακροατή, όπως αυτά αναφέρονται σε βιβλία, στο ράδιο, και στο rock & roll hall of fame. Ο Dino λοιπόν ήταν μια προσωπικότητα που δεν συνάντησε ακόμα και σήμερα 23 χρόνια μετά θάνατον την αναγνώριση που του έπρεπε. Ένας νεωτεριστής folk-rocker, που το πάθος του για αυτό που έκανε τον οδήγησε σε απάτητα μονοπάτια, όπως συνέβη και με άλλους καλλιτέχνες της εποχής εκείνης. Μονοπάτια της ροκ που ακόμα και σήμερα περιμένουν να περπατηθούν. Κοινωνικά και μουσικά το '60, έχει υπερ-αναλυθεί μέχρι σήμερα. Οι ροκ γίγαντες που περπάτησαν στη γη τότε, οι Beatles, οι Rolling Stones, ο Jimmy Hendrix, οι Beach Boys, αλλά και πιο "μικροί" γίγαντες όπως οι Byrds ή οι Velvet Underground έχουν την δική τους ιστορία που έχει ειπωθεί και γραφτεί πολλές φορές και από πολλούς. Και ο σκοπός μας δεν είναι για να πούμε ότι ο Dino Valenti και οι Quicksilver Messenger Service υπήρξαν καλύτεροι από όλους αυτούς,...ούτε καν το ίδιο καλοί. Δεν ήταν τόσο καλοί. Όμως ήταν πολύ καλοί αλήθεια.

Quicksilver Messenger Service - Gone Again

Κατ'αρχάς δεν θυμάμαι την δεκαετία του '60, γιατί δεν ήμουν ενεργά εκεί. Τέλος πάντων γεννημένος στα μέσα της, δεν είχα αναπτύξει κριτική ικανότητα για να αξιολογήσω την μουσική σκηνή. Για μένα η μουσική περιπλάνηση ξεκίνησε από τους περισσότερο δημοφιλείς μουσικούς στη γη, τους Beatles στα πολύ μικρά μου χρόνια, όπως ακριβώς συνέβη και θα εξακολουθήσει να συμβαίνει με πολλούς νέους οπαδούς της ροκ. Αυτό με οδήγησε και σε άλλη μουσική που έπαιζε εκείνη την εποχή, στους Rolling Stones, Jefferson Airplane, Kinks, Yardbirds κλπ. Δεν ήταν πριν το 1979-1980 που "έπεσα" πάνω σε ένα συγκρότημα που εκείνα τα χρόνια, κανένας από όσους προσωπικά γνώριζα δεν έτυχε
να έχει ακούσει ποτέ. Ήταν οι Quicksilver Messenger Service.  
Τότε βέβαια δεν υπήρχε ούτε διαδίκτυο, ούτε youtube και για να πέσεις πάνω σε ένα συγκρότημα άγνωστο για την Ελλάδα τουλάχιστον, κάποιος έπρεπε να σου μιλήσει γι'αυτό, να σε μυήσει. Αυτό ακριβώς συνέβη σε μένα τότε. Ακούγοντας συνεχώς και χωρίς να αποκλείω τα μουσικά είδη, κατά τις δεκαετίες '80 και '90 είχα αποκτήσει αρκετό μουσικό πλούτο, έχοντας ακούσει αρκετή μουσική από διάφορα είδη, όμως η μουσική του '60 και ιδιαίτερα του δεύτερου μισού μέχρι το 1970, συνεχίζει να με τραβάει περισσότερο, ακόμα και σήμερα. Κάποιοι όπως ο Syd Barrett, ο Nick Drake, ο Tim Buckley, ο αγαπημένος μου Arthur Lee με τους Love. Οι Wilde Flowers και η λατρεμένη πρώιμη Canterbury σκηνή με τους Soft Machine και τους Caravan.

Quicksilver Messenger Service - Words Can't Say

Βέβαια το ραδιόφωνο πάντοτε έπαιζε και εξακολουθεί ακριβώς και σήμερα να παίζει τα διαχρονικά θρυλικά κομμάτια των γνωστών κορυφαίων συγκροτημάτων. Η απόφαση να παίξει στο ραδιόφωνο ένας δίσκος, αλλά και το "σπρώξιμο" του δίσκου σίγουρα δεν ήταν πάντοτε και ίσως όχι συχνά συνυφασμένη με την ποιότητα της μουσικής του. Υπό αυτό το πρίσμα, σαφώς δεν είχες καμία τύχη να ακούσεις για παράδειγμα kaleidoscope, Dino Valenti, Beau Brummels, Fred Neil ή τους the Pretty Things. Ή για παράδειγμα έφταναν στο ράδιο μόνο τα hit, από μουσικούς τεραστίων δυνατοτήτων και επιτυχιών, όπως για παράδειγμα ο Arthur Brown και το "Fire". Ήταν επομένως πολύ συχνό το φαινόμενο ακόμα και οι πιο αφοσιωμένοι ακροατές να μην έχουν ακούσει τα τραγούδια που αγάπησαν, όταν αυτά κυκλοφόρησαν και αυτό όχι λόγω ηλικίας. Αυτή είναι και η αλήθεια γενικότερα, όσον αφορά σε αυτό που λέγεται, ότι χρειάζεται μια ζωή να ερευνάς πάνω στη μουσική
για να πιάσεις ότι έχασες, όχι από δική σου υπαιτιότητα. Και για την συντριπτική πλειοψηφία βέβαια δεν φτάνει μια ζωή. Πολλοί είναι βέβαια αυτοί που κατακρίνουν την δεκαετία του '60, ότι απλά είναι μία κενή νοσταλγική εποχή. Η δεκαετία του '60 τέλειωσε και οι επαναστάτες μουσικοί της δεν κατάφεραν να αλλάξουν τον κόσμο. Όμως εδώ ήδη χάνουν σε ένα ουσιαστικότατο σημείο. Κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια που έχτισε η μοίρα, πέραν από τους Beatles, τους Kinks, τους Velvet Underground, στους the Pretty Things και στον Fred Neil και ακόμα παρακάτω  στον Randy Holden των Blue Cheer δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για νοσταλγία. Δεν είναι δυνατόν να είσαι νοσταλγός μιας δεκαετίας που στην πραγματικότητα δεν έχεις ακούσει τραγούδια της, ενώ έχουν περάσει 30, 40 ή και 50 χρόνια αφότου γράφτηκαν. 

Quicksilver Messenger Service - All In My Mind

Ας κλείσω όμως την παρένθεση και ας συνεχίσω με τον Chester Powers όπως έλεγαν κατά κόσμον τον Dino Valenti. Όπως έλεγε ο Ben Fong Torres, ένας δημοσιογράφος που το αντικείμενό του ήταν η ροκ μουσική ιστορία, ο Dino Valenti υπήρξε ο "underground Dylan". Ρωτώντας τον όταν εργαζόταν για το Rolling Stone, για τον δίσκο του Dino Valente (1968), ένα καταπληκτικό folk αριστούργημα, το οποίο έκανε πριν σχηματίσει τους Quicksilver Messenger Service και που στην πραγματικότητα δεν πούλησε, για το πως έγραψε τα κομμάτια του άλμπουμ,  ο Dino απάντησε με ένα τρόπο τόσο παράξενο όσο και η στάση της ζωής του γενικότερα: 
"κάθε τραγούδι είναι διαφορετικό, όπως η κάθε μέρα είναι τελείως διαφορετική από την προηγούμενη. Εκεί που κάθεσαι κάτι σε τριβελίζει, σε τριβελίζει και τελικά ακούς ένα ήχο, μια δόνηση, επειδή το ξέρεις ότι αυτό ήρθε στιγμιαία εξαιτίας αυτού που στριφογύριζε στο μυαλό σου. Και είναι ακριβώς μέσα στο μυαλό σου όταν το ακούς. Άλλοτε απαλό, ωραίο, άλλοτε βαρύ, όμως πάντα συγκεκριμένο. Ή διαφορετικά κάθεσαι κάτω και ξεκινάς να παίζεις την κιθάρα σου και όπως παίζεις καμιά φορά ακούς ότι η μουσική έχει λέξεις μέσα της.
Και έτσι ανακαλύπτεις τι λέει το τραγούδι που παίζεις. Άλλες φορές είσαι στενοχωρημένος, απογοητευμένος από κάτι, και γράφεις λέξεις χωρίς να σκέφτεσαι καθόλου τη μουσική. Μετά ακούς τις λέξεις που έγραψες ξανά και ξανά και ακούς τη μουσική τους. Όταν το τραγούδι ξεκινήσει δεν σκέφτεσαι τίποτα άλλο παρά να είσαι κοντά του χωρίς να επεμβαίνεις σε αυτό. Όπως όταν είσαι κοντά σε ένα άγριο άλογο."
O Gary Dunkan που έπαιζε μαζί του στους Quicksilver Messenger Service, αλλά και στο σόλο δίσκο του το 1968, θυμάται ότι ο Dino έγραφε όπως έγραφαν οι Beatles.
Τα τραγούδια του είχαν μεταξύ τους γέφυρες, ήταν δεμένα μεταξύ τους. Και εκπληκτικά γραμμένα. O Dino γνωριζόταν με τον David Crosby των Byrds, στην πραγματικότητα μοιράζονταν ένα ποταμόσπιτο στο San Fransisco. O Gene Clark θυμόταν όταν κάποτε του είχαν πάρει συνέντευξη, ότι όταν οι Byrds αναζητούσαν όνομα για το γκρουπ τους, είχε προτείνει το Birdses βαθιά γοητευμένος από το τραγούδι του Dino "Birdses". Το οποίο έγινε κατόπιν ρετουσαρίσματος ...Byrds.

Dino Valenti-Birdses

Ο Dino δεν πήγε βέβαια ποτέ στους Byrds. Αντί αυτού μαζί με μερικούς μουσικούς από το San Francisco σχημάτισε τους Quicksilver Messenger Service. Ο John Cipollina συστάθηκε και έγινε αποδεκτός από τον Dino αμέσως. Ένας άλλος, ήταν ο φίλος του Dino, David Freiberg, που πριν με τον David Crosby και τον Paul Kantner των Jefferson Airplane, έπαιζαν σε ένα άλλο γκρουπ. Εδώ μια μνεία πρέπει να γίνει στον Alexander "Skip" Spence, ο οποίος ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα στους Quicksilver Messenger Service σαν κιθαρίστας, όμως πολύ σύντομα αντικαταστάθηκε, γιατί ο Martin Balin ιδιοκτήτης του κλαμπ που εμφανίζονταν οι Quicksilver Messenger Service, ήθελε έναν ντράμερ για το συγκρότημά του, που τότε άνοιγε φτερά και που έμελλε να γίνει η θρυλική μπάντα Jefferson Airplane. Έτσι ο Skip Spence έγινε ο ντράμερ των Jefferson Airplane. Αργότερα θα σχημάτιζε τους Moby Grape, ένα από τα ελάχιστα γκρουπ που όλα τα μέλη του υπήρξαν lead singers.
O Balin που πήρε τον Skip Spence ήρθε σε επαφή με τον Greg Elmore και τον κιθαρίστα και τραγουδιστή Gary Duncan, για να έρθουν στο γκρουπ του Dino. Τέλος με τον Jim Murray (κιθαρίστα) έκλεισε το αρχικό line-up των Quicksilver Messenger Service.
Όσον αφορά στο όνομα τους, ο John Cipollina θυμάται:
"Ο Freiberg και εγώ γεννηθήκαμε την ίδια μέρα και ο Gary Duncan με τον Greg Elmore γεννήθηκαν και αυτοί την ίδια μέρα, είμαστε όλοι στο ζώδιο Παρθένοι και ο Murray ήταν Δίδυμος. Και η Παρθένος με τους Δίδυμους επηρεάζονται από τον Ερμή. Ένα από τα ονόματα του Ερμή είναι Quicksilver. Ο Ερμής (Quicksilver) είναι ο αγγελιοφόρος των Θεών, και η Παρθένος είναι υπηρέτης τους. Έτσι ο Freiberg είπε "Oh, Quicksilver Messenger Service".
O Dino υπήρξε lead singer των Quicksilver Messenger Service στην χρυσή τους εποχή. Υπήρξε όμως και συνθέτης του ύμνου "Let's get together" που τραγουδήθηκε από τους Kingston Trio το 1964, αλλά το υιοθέτησαν και άλλοι, μεταξύ των οποίων οι Jefferson Airplane, οι H.P. Lovecraft και οι Youngbloods. Ήταν τότε που πούλησε τα δικαιώματα του τραγουδιού για να πληρώσει δικηγόρους και έξοδα σε υπόθεση ναρκωτικών που είχε μπλεχτεί.

Dino Valenti-Let's Get Together

Οι Quicksilver Messenger Service λοιπόν ξεκινούν μόνοι για τα πρώτα τους δύο χρόνια, χωρίς τον Dino και φτιάχνουν τους δύο στουντιακούς δίσκους τους. Υπέροχοι δίσκοι με απίστευτα όμορφα κομμάτια. Στον πρώτο/ντεμπούτο άλμπουμ υπάρχει και το τραγούδι του Valenti "Dino's Song".

Quicksilver Messenger Service-Quicksilver Messenger Service (1968)

Quicksilver Messenger Service-Dino's Song

Quicksilver Messenger Service-Shady Grove (1969)

Quicksilver Messenger Service-Flute Song (r.i.p.)

Όμως όταν ο Dino Valenti ξαναμπαίνει στο γκρουπ το 1970, οι δύο επόμενοι δίσκοι που κυκλοφορούν το 1970 (Just For Love και What About Me), είναι σαν να γράφτηκαν από θεϊκό χέρι. Τα folk στοιχεία του Valenti αναμιγνύονται με τη μοναδική χροιά της κιθάρας του μοναδικού John Cipollina, αλλά και με το μαγικό παίξιμο από τον εκπληκτικό και για πολλούς καλύτερο πιανίστα/keyboard player της εποχής Nicky Hopkins (που είχε πάει στο μεταξύ στο γκρουπ), με αποτέλεσμα εντελώς ....καθηλωτικό. Ο Dino υπογράφει στα τραγούδια με το ψευδώνυμο Jesse Oris Farrow. Τα περισσότερα κομμάτια είναι δική του πέννα και στους δύο δίσκους.

Quicksilver Messenger Service-Just For Love (1970)

Quicksilver Messenger Service-Just For Love

Quicksilver Messenger Service-What About Me (1970)

Quicksilver Messenger Service-Long Haired Lady

Στους αμέσως επόμενους δύο δίσκους απουσιάζει ο John Cipollina, όμως επιστρέφει στον τελευταίο Solid Silver, ο οποίος είναι επίσης ένας θαυμάσιος δίσκος. 

Quicksilver Messenger Service-Quicksilver (1971)

Quicksilver Messenger Service-Don't Cry My Lady Love

Quicksilver Messenger Service-Comin' Thru (1972)

Quicksilver Messenger Service-Don't Lose It

Quicksilver Messenger Service-Solid Silver (1975)

Quicksilver Messenger Service-Cowboy On the Run/Flames

Μέχρι το 1980 δεν ξανακάνουν τίποτα άλλο, απλά ο Dino εμφανίζεται live κάποιες φορές ώσπου στα τέλη του '80 διαγιγνώσκεται με όγκο στον εγκέφαλο. Εγχειρίζεται και ζει με ενδιάμεσα κενά στη μνήμη του, ενώ εξακολουθεί να γράφει τα αγαπημένα του τραγούδια, μέχρι το 1994, που πεθαίνει ξαφνικά στο σπίτι του στη Santa Rosa της California. Πίσω μένουν οι υιοί του Joli και Sterling καθώς και η μικρότερη αδελφή του Katherine (Kay). 


Το site της αδελφής του Kay με πλούσιο υλικό βρίσκεται εδώ: http://www.dinovalenti.com/

"When times get bad

The world goes upside down

I will be the one

To come when you call me..."

Βασίλης